Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 11

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
100%
PL
The article considers problems for postindustrial heritage management with the region development context. The author describes the historical box of matches factory in Chęstochowa (from XIX century) and ask: Does this factory is a part of our heritage? Cultural roots? Others? How to manage this type of heritage? The author try to show tasks to local bureaucracy and sense to development
PL
Prezentowany artykuł jest próbą stworzenia teoretycznego modelu umożliwiającego ocenę industrialnych atrakcji turystycznych. Rosnąca liczba poprzemysłowego dziedzictwa przystosowywanego do prezentacji go zwiedzającym zmusza do refleksji nie tylko na temat tego „co” należy poddać ochronie, ale również „dla kogo” to robić oraz „jak” prezentować ocalone miejsca i obiekty. Tylko racjonalne zarządzanie tym zasobem może zapewnić osiągnięcie zadowalających efektów, gwarantujących dziedzictwu poprzemysłowemu należne miejsce wśród pozostałych dóbr kultury.
EN
This article is a summary of the experience gained by the author during an audit conducted on the Silesian Industrial Monuments Route. Although the starting point of this paper is to set out a specific study of the tourist product, sought to include in its proposals and reflections relevant to the management of cultural heritage trail, as such. This article presents such different perspective on cultural routes (in the context of their designated purposes), as well as possible for use in the Polish conditions in terms of creating solutions for trail management structure (with an indication of the strengths and weaknesses of individual entities). Referring directly to the Industrial Monuments Route, the proposed scheme of categorization of objects and the requirements that should be placed on individual groups of monuments has been presented. In addition, areas of change, that must be introduced to genuine professionalization of the trail, have been defined.
EN
One of the main destinations of cultural tourism are historic cities. They distinguish themselves because of their rich cultural heritage, proposing, within a relatively small space, varied cultural and tourist offer. It remains an unsolved problem how to develop tourism harmoniously in such centers ( perforce: mass) protecting at the same time what attracts tourist to these places, namely: cultural heritage. In the text is used the example of Krakow, the most often visited city in Poland and the centre where the lack of the implementation of balanced development policy contributes to slow degradation of the cultural resources.
PL
Jednym z głównych celów wyjazdów w obszarze turystyki kulturowej są miasta historyczne. Wyróżniają się one bogactwem kulturowego dziedzictwa, oferując na stosunkowo małej przestrzeni różnorodną ofertę kulturalno-turystyczną. Nierozstrzygniętym problemem pozostaje, w jaki sposób harmonijnie rozwijać w takich ośrodkach turystykę (siłą rzeczy: masową), chroniąc jednocześnie to, co turystów w te miejsca przyciąga, a więc dziedzictwo kulturowe. W tekście posłużono się przykładem Krakowa, z jednej strony najczęściej odwiedzanego miasta w Polsce, z drugiej – ośrodka, w którym braki we wdrażaniu polityki zrównoważonego rozwoju przyczyniają się na powolną degradację zasobu kulturowego.
PL
MANAGEMENT OF THE SPACE OF HISTORIC CITIES AS A METHOD OF PROTECTING AND SHAPING CULTURAL HERITAGE (BASED ON THE EXAMPLE OF CRACOW) Management of the city’s development is a complicated and multi-dimensional process. In the case of historical cities it becomes an even more complex issue, because the protection of the cultural heritage is a basic problem which local authorities have to deal with. In that context the development of a settlement entity takes on a new light, in which not only the elements inseparably connected with its proliferation (resulting from the increase of the number of inhabitants, people’s economic activity, new land development – for example on the needs of the municipal infrastructure), but also the necessity of retaining a historical district’s authenticity have to be considered. The point is that one should focus not only on the spatial prevention of isolated quarters, but represent a much wider approach aimed at: the prevention of the cultural landscape understood as a complex structure consisting of the anthropogenic form of the municipal substance, the green space inside the city and the organic elements of natural landscape in its outskirts. Only this point of view on space permits a rational management of it.
EN
The article is an outline of the issue of cultural routes management. The professionalization of this kind of routes and the pursuit to make them modern tourist products requires introducing mechanisms and procedures known from the institution, organization and company operation. It will be possible only when the cultural routes are clearly-designed structures with a clearly-outlined hierarchy. It will enable to delegate tasks and competences allowing efficient and effective management of the available potential. It cannot be forgotten that the whole activity must lead to a precisely-defined goal and must be realized according to a drawn-up program. Therefore, apart from the formal side of organization, working out the mission and strategy of developing individual cultural routes is extremely important.
EN
The objective of this paper is to outline the management issues of contemporary museums. The article attempts to identify the place of museums in public space, taking into account changes occurring in this matter. It also identifi es possible directions of development of museum institutions, assuming that the priority in their operation, is a task relative to community living here and now, not an imaginary group, described as vague notion of “future generations”.
8
Publication available in full text mode
Content available

WYRWANY Z NICOŚCI

100%
PL
Niewiele zabytków związanych z dawnym ziemiaństwem zachowało się w pejzażu polskiego dziedzictwa kulturowego. Jest to rezultat bezwzględnej polityki prowadzonej w Polsce po roku 1944. Dla tysięcy dworów i pałaców żadna inna epoka – od zaborów począwszy, a skończywszy na dwóch wojnach światowych – nie okazała się tak okrutna. Pod rządami komunistów, którzy po 1944 roku rozpoczęli wdrażanie „planu przebudowy stosunków społecznych” na modłę i pod kontrolą sowiecką, nie było po prostu miejsca dla tych – jak głosili piewcy nowego porządku –  gniazd społecznego ucisku. Jak skutecznie rozprawiano się z „obszarniczym dziedzictwem”, najlepiej dowodzi fakt, że w prowizorycznym spisie wykonanym w 1945 roku przez Ministerstwo Rolnictwa znalazło się około 20 000 pałaców i dworów, w inwentarzach zabytków z końca lat dziewięćdziesiątych XX wieku zaś odnotowano niespełna 3000 tego typu obiektów (z czego ponad 2000 znajdowało się w stanie ruiny). Wraz z budowlami bezpowrotnie przepadało również ich wyposażenie: księgozbiory, archiwa, zbiory sztuki, rękodzieła, kolekcje broni, meble. Wszystko to było grabione, szabrowane, niekiedy zaś trafiało po prostu do pieca. To, co pozostało, oddawano pod iluzoryczną opiekę państwa – „Przedmioty gromadzone w składnicach muzealnych były (...) rozdysponowywane przypadkowo i – jak wynika z nielicznych zachowanych protokołów – określane jedynie ilościowo: »dwa wagony mebli i sprzętów – do rozdysponowania w obiektach administracji i gospodarki«”
PL
Małopolska jest regionem szczególnie bogatym w zabytki architektury drewnianej. Wśród nich najcenniejsza jest grupa katolickich kościołów zrębowych wzniesionych pomiędzy XV a XVIII wiekiem. Te unikatowe obiekty są dla wielu historyków architektury naszego kraju kwintesencją narodowego budownictwa. „Obszar ich występowania był i jest historycznie uwarunkowany i ograniczony: od wschodu barierą zasięgu obrządku wschodniego, od zachodu wyraźną granicą przewagi budownictwa o konstrukcji szachulcowej. Również na południu, za karpacką granicą państwa, są one już tylko zjawiskiem sporadycznym. Najwybitniejsze z nich, najlepiej zachowane, otoczone troskliwą opieką konserwatorską, zostały wybrane – jako jednorodne i niemające analogii w skali światowej – na Listę Światowego Dziedzictwa Kultury UNESCO”. Jak wielkie jest to wyróżnienie, widać dopiero po przejrzeniu owej listy. Na całym globie znalazło się bowiem zaledwie kilkaset miejsc, które uznano za szczególnej wagi dla rozwoju światowego dziedzictwa kulturowego i naturalnego. W Polsce wybrano takich miejsc kilkanaście, a w roku 2003 dopisano do nich wspomnianą wyżej grupę małopolskich kościołów drewnianych (Binarowa, Blizne, Dębno, Haczów, Lipnica Murowana, Sękowa).
PL
Poniższy tekst ma być próbą przeniesienia zagadnień związanych z pojęciem marki w sferę zarządzania dziedzictwem kulturowym. Okazuje się bowiem, że stworzenie nowej marki w obrębie tej specyficznej grupy „towarów i usług” jest procesem równie trudnym, co wykreowanie nowej marki w sektorze komercyjnym. Wybór małopolskiegoSzlaku Architektury Drewnianej jako głównego przedmiotu rozważań nie jest przypadkowy. Z jednej strony jest to bowiem produkt dobrze już rozpoznawalny przez mieszkańców Małopolski, z drugiej zaś (ze względu na wpisanie w obręb tej trasy wielu różnorodnych obiektów – różnorodnych pod względem własności, klasy artystycznej, stanu zachowania, pełnionych obecnie funkcji) – pozwala na wskazanie wielu możliwych perturbacji, jakie napotkają osoby próbujące podejmować podobne działania.
EN
The problem of cultural heritage is a relatively new field in science. Not only did the notion of ‘cultural heritage’ begin to crystallize itself in the 70’s of the 20th century, but it is also multidimensional and multidisciplinary. This phenomenon, new in social and cultural space, developing in a dynamic way and gaining importance (e.g. with reference to the development of regions), requires developing new effective tools of management. In the following text an opinion is presented, according to which we should not aim at the excessive economization of cultural heritage, and treat it mainly as a medium which serves building cultural capital, improving human relations and elaborating social profit, which exceeds economic calculations (e.g. by constructing cultural identity).
PL
Problematyka zarządzania dziedzictwem jest stosunkowo nowym obszarem w nauce. Nie dość, że samo pojęcie dziedzictwa kulturowego zaczęło krystalizować się dopiero w latach 70. XX w., to w dodatku jest ono wielowymiarowe i wielodyscyplinarne. To nowe w przestrzeni społecznej i kulturowej zjawisko, dynamicznie rozwijające się i zyskujące coraz większe znaczenie (np. w odniesieniu do rozwoju regionów) wymaga wypracowania nowych, efektywnych narzędzi zarządzania. W prezentowanym tekście przedstawiono pogląd, zgodnie z którym nie powinno się dążyć do nadmiernej ekonomizacji dziedzictwa kulturowego, dostrzegając w nim przede wszystkim medium służące budowaniu kapitału kulturowego, polepszaniu relacji międzyludzkich oraz wypracowywaniu zysku społecznego, wymykającego się rachunkowi ekonomicznemu (np. poprzez zwiększanie świadomości i tożsamości kulturowej).
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.