Search results

1

Wartość kulturowa a zasada podwójnej maksymalizacji

100%

Mirski A.

Zarządzanie w Kulturze

|

2012

|

vol. 13

|

issue 4

PL

Cultural value and the principle of dual maximizationCultural behavior, as well as economic, can be divided into passive behavior (consumption of cultural goods) and active (production of cultural goods). In the field of cultural behavior we also have to deal with limited maximization, except that it has a different character than in the case of economic behavior. In the case of active economic behavior (work, business) in order to maximize profit is limited, in the case of active and cultural behavior (work) in order to create a cultural value. In the case of passive cultural behavior, which is a collection of cultural works goal is to maximize the utility of cultural value. It seems, however, that best solution exists, when the values are maximized at the same time cultural and economic.

2

Zarządzanie kulturowe

100%

Mirski A.

Zarządzanie w Kulturze

|

2012

|

vol. 13

|

issue 1

PL

Cultural managementGenerally speaking, cultural management is management, in the area of culture. However, it is a very broad definition, therefore, can be many different forms of cultural management. In this article the author wants to refer to the two most important forms of cultural management: the management of culture and culture management. These terms are sometimes confused with each other. The differences mainly take the way of understanding culture. We can understand culture as the total of the inherited ideas, beliefs, values, and knowledge, which constitute the shared bases of social action, the total range of activities and ideas of a group of people with shared traditions, which are transmitted and reinforced by members of the group, the artistic and social pursuits, expression, and tastes valued by a society or class, as in the arts, manners, dress, etc, the attitudes, feelings, values, and behaviour that characterize and inform society as a whole or any social group. The author of this article proposes two types of culture (distinguished on the basis of previous arguments). The first is the intellectual culture (creative), the second is the integral culture (relational). Both together make up the common culture, understood in the broadest sense. The both of them could be developed by the proper cultural policy of the state.

3

Ekonomika kreatywności w zarządzaniu kulturą

100%

Mirski A.

Zarządzanie w Kulturze

|

2013

|

vol. 14

|

issue 1

PL

THE ECONOMY OF CREATIVITY IN CULTURE MANAGEMENTFundamental to the understanding of creative economy – what it comprises and how it functions in the economies of both developed and developing countries – are the concepts of “cultural industries” and “creative industries”. This article provides an overview of the development of the concepts of “creativity” throughout this decade leading to what has become known as “creative economy”. The author’s intention is not to reach a fi nal consensus about the concepts, but to understand their evolution. The major drivers of the growth of creative economy and its multiple dimensions are examined in the light of recent developments including the world economic crisis. This article also provides evidence for economic contribution of creative industries to economy. The author also tries to consider separately the notions of economic value and cultural value. In this approach, he refers to the fact that economic thought is based on a traditionally individualistic approach, while culture is a manifestation of collective behavior.

4

Zarządzanie wiedzą i talentami oraz doskonalenie kadr w przedsiębiorstwie a uczenie się dorosłych

100%

Mirski A.

Edukacja Ustawiczna Dorosłych

|

2014

|

issue 4(87)

173-184

EN

The paper will be presented the issue of knowledge management and talent in the company. As part of this management plays a special role training of human resources, which allows you to fully develop their potential employees and unleash creative attitude and innovation. Improvement of employees is important issue of andragogy or pedagogy adults. Adult, despite the ongoing process of biological aging, lifelong learning has considerable potential for growth and learning opportunities. Teaching adults, however, requires application of the laws of andragogy and adult developmental psychology. The paper will present examples of modern educational strategies for adults.

PL

W niniejszym artykule autor stawia główną tezę, że w procesie zarządzania wiedzą i talentami oraz doskonalenia kadr w przedsiębiorstwie konieczne jest uwzględ-nienie zasad uczenia się dorosłych, osiągnięć współczesnej andragogiki oraz psycho-logii rozwoju w ciągu całego życia (life-span psychology). Artykuł napisany został w zasadniczych ramach teoretycznych nauki o zarządzaniu. Znajduje się ona oczywi-ście pod dużym wpływem ekonomii, stanowi jednak odrębną, autonomiczną dziedzinę nauki, na którą coraz silniejszy wpływ mają takie dyscypliny społeczne, jak psychologia, socjologia, politologia i pedagogika.

5

Twórczość jako źródło kultury

100%

Mirski A.

Zarządzanie w Kulturze

|

2011

|

vol. 12

|

issue 2

PL

Creativity as the source of cultureIn this paper the author presents human creativity as the main source of culture. Logically, it comes even from the definition of culture, understood as everything created by men (everything, which does not belong to nature). Creation by man includes the material, symbolic and societal types of culture. In the field of symbolic culture, like art, science or media, the process of creativity includes activities which result in new and valuable products. Creativity develops in the private, social and cultural domains. In the private domain an individual creates something, which is new and valuable for himself (or herself). In the social domain an individual creates something, which is new and valuable to a group, where he or she belongs. Finally, creativity in the cultural domain means creating something, which is new and valuable for all human culture. Normally it is possible through the publication or public presentation of a product, after a process of selection. Thus, normally there exists a barrier of entering this main. Creativity in the domain of culture requires not only being a creative person in the psychological sense, but also a huge amount of knowledge and practice in the specific field of activity. But by enhancing the private and social creativity, it is possible to enlarge the number of persons, which could inspire to enter the domain of cultural activity. Moreover, the true creative activity always contains the individual, private, authentic internal perspective, and is always directed to some social environment. Also, the new ways of distributing the creative products, like the Internet, makes the barrier to cultural creativity less tight, than they used to be in the past.

6

Zarządzanie wartościami w zarządzaniu przedsiębiorstwem medialnym

100%

Mirski A.

Zarządzanie Mediami

|

2013

|

vol. 1

|

issue 1

PL

Managing by Values in management of media companyNowadays values plays important role in the modern management. The essence of management values in the company is taking care by managers about the most important values, putting them on, promoting, compliance and control. The values in the field of management of the company can be, according to the author of the article into three main groups: 1. the values in the moral sense: set standards and norms of behavior, 2. the values in terms of utility, primarily concerning the product, 3. the values in economic terms, which include the value of the product, achieved, as well as the value of the firm. There is only one, according to the author of this paper a way to permanently improve the quality and attractiveness of information (as well as the media company’s reputation), namely, that the information will become real creative and cultural goods. At the time when the information produced and distributed by the media company will have the character and quality of cultural and creative goods, acquire the nature of public goods, giving positive externalities. As such, should benefit from public support perspective, as it happens with culture and education institutions.

7

WPROWADZENIE DO PROBLEMATYKI PROMOCJI NARODOWEJ

100%

Mirski A.

Zarządzanie w Kulturze

|

2005

|

vol. 6

PL

Obecnie promocję uznaje się za jeden z najważniejszych instrumentów marketingu. We współczesnym rozumieniu marketing obejmuje wszystkie obszary życia nie tylko gospodarczego, ale też społecznego, kulturalnego i politycznego. Kotler definiuje marketing jako „proces społeczny i zarządczy, dzięki któremu jednostki i grupy otrzymują to, czego potrzebują i pragną, poprzez tworzenie, oferowanie i wymianę z innymi jednostkami i grupami produktów posiadających wartość”1. Produkt, według niego, jest pojęciem bardzo szerokim – poznaniem potrzeb i życzeń rynków docelowych oraz zapewnieniem pożądanego poziomu zadowolenia w sposób efektywniejszy i skuteczniejszy niż konkurenci, przy jednoczesnym zachowaniu lub podniesieniu dobrobytu konsumenta i społeczeństwa. Taka koncepcja marketingu odnosi się nie tylko do podmiotów rynkowych i potrzeb konsumenta, lecz zwraca także uwagę na interes publiczny, obejmując nim także instytucje i organizacje non-profit, rządy oraz jednostki terytorialne różnego szczebla. Tak więc każda organizacja powinna identyfikować i zaspokajać potrzeby konsumentów tak, aby przyczynić się również do dobra ogólnospołecznego. Zatem muszą być brane pod uwagę trzy zasadnicze aspekty: zysk działającej organizacji, zaspokojenie wymagań klientów oraz dbanie o interes publiczny. Ponieważ pojęcie marketingu zostało zastosowane z powodzeniem w praktycznie wszystkich dziedzinach gospodarczych i pozagospodarczych, konieczne stało się dookreślenie go w różnych sektorach działalności. Oprócz marketingu dóbr inwestycyjnych, dóbr konsumpcyjnych czy marketingu usług utworzony został także sektor zwany marketingiem terytorialnym lub marketingiem miejsca. Konkurencja, zawsze stymulująca marketing – który stał się koniecznością, kiedy podaż towarów zaczynała górować nad popytem (rynek konsumenta) – zaistniała także w dziedzinie kultur, regionów, miast i narodów. Tym sposobem marketing terytorialny jest kolejnym etapem przenoszenia koncepcji zarządzania wypracowanych w sektorze prywatnym do sektora publicznego

8

PROBLEM WARTOŚCI W ZARZĄDZANIU HUMANISTYCZNYM

100%

Mirski A.

Zarządzanie w Kulturze

|

2005

|

vol. 6

PL

Nauki humanistyczne, nauki o człowieku, nauki o społeczeństwie oraz nauki ekonomiczne, w których skład tradycyjnie (choć niesłusznie) wlicza się także nauki o organizacji i zarządzaniu, niebezpiecznie się od siebie oddaliły, chociaż wywodzą się z jednego źródła, zarówno merytorycznie, jak i historycznie. Wszystkie są w istocie naukami o człowieku, jego działalności indywidualnej i zbiorowej, jego środowisku społecznym, jego indywidualnych oraz zbiorowych wytworach. Psychologia i fizjologia człowieka są naukami o samym człowieku, a nauki społeczne, humanistyczne i ekonomiczne – o wytworach ludzi: organizacjach, produktach, ich wzajemnym oddziaływaniu, miarach ich wartości oraz procesach kształtowania się tych miar. Nauki społeczne zajmują się organizacjami tworzonymi przez człowieka, zarówno nieformalnymi, jak i formalnymi (organizacje), nauki humanistyczne zajmują się wytworami typu informacyjno-symbolicznego (prawo, literatura, teatr, film, sztuka etc.), nauki ekonomiczne zaś zajmują się ludzkimi wytworami (lub produktami naturalnymi, zawsze jednak przez ludzi wydobywanymi czy przetwarzanymi) z punktu widzenia ich wartości i wymiany. Do tych ostatnich zalicza się również wytwory symboliczno-informacyjne, a więc dzieła sztuki, książki, produkcję filmową i teatralną, które również podlegają obrotowi ekonomicznemu. Zatem związek pomiędzy dziedziną humanistyki a ekonomią, organizacją i zarządzaniem, jest oczywisty i pozwala stworzyć jedną z dziedzin ekonomii (ekonomię humanistyczną), a także zarządzania i organizacji (zarządzanie humanistyczne).

9

TWÓRCZOŚĆ JAKO WYZWANIE I SZANSA DLA WSPÓŁCZESNEGO ZARZĄDZANIA

100%

Mirski A.

Zarządzanie w Kulturze

|

2006

|

vol. 7

PL

Zarządzanie twórcze jest nową dziedziną wiedzy w dziale nauk o zarządzaniu. Jako przedmiot nauczania wprowadzone zostało przez Tudora Rickardsa w roku 1984 w Manchester Business School i szybko znalazło uznanie w innych szkołach biznesu. Warto na marginesie dodać, iż w tym samym czasie naukę o twórczości propagował w środowisku inżynierskim doc. dr Tomasz Kocowski z Instytutu Psychologii UJ. Miałem przyjemność uczestniczyć w dwóch zorganizowanych w Sudetach znakomitych warsztatach twórczego myślenia, w których uczestniczyli przede wszystkim naukowcy, inżynierowie, projektanci i wynalazcy, psychologowie zaś pomagali im w osiągnięciu twórczego podejścia i generowaniu twórczych rozwiązań w ich dziedzinach działalności. W Polsce nie było jeszcze w tym czasie wielkiego prywatnego biznesu, menedżeryzm zaś robił dopiero pierwsze, z konieczności niezbyt udane kroki w anachronicznym i nieefektywnym sektorze państwowym. Siłą rzeczy akcentowano więc przede wszystkim tę sferę twórczości, którą można nazwać twórczością technologiczną, a która zawsze odgrywała i nadal odgrywa w świecie współczesnego biznesu ogromną rolę. Zasady twórczego zarządzania mogą i powinny być także zastosowane i rozwinięte w innych dziedzinach zarządzania – również w dziedzinie zarządzania w kulturze.

Refine search results

7 Zarządzanie w Kulturze

1 Edukacja Ustawiczna Dorosłych

1 Zarządzanie Mediami

9 Mirski A.

1 2014

2 2013

2 2012

1 2011

1 2006

2 2005

Wartość kulturowa a zasada podwójnej maksymalizacji

Zarządzanie kulturowe

Ekonomika kreatywności w zarządzaniu kulturą

Zarządzanie wiedzą i talentami oraz doskonalenie kadr w przedsiębiorstwie a uczenie się dorosłych

Twórczość jako źródło kultury

Zarządzanie wartościami w zarządzaniu przedsiębiorstwem medialnym

WPROWADZENIE DO PROBLEMATYKI PROMOCJI NARODOWEJ

PROBLEM WARTOŚCI W ZARZĄDZANIU HUMANISTYCZNYM

TWÓRCZOŚĆ JAKO WYZWANIE I SZANSA DLA WSPÓŁCZESNEGO ZARZĄDZANIA