Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 7

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

PODEJŚCIE ZINTEGROWANE W REAGOWANIU KRYZYSOWYM

100%
Brylonek M.
Polityka i Społeczeństwo
|
2014
|
issue 4(12)
5-23 (19)
EN
Implementation of comprehensive approach in solving crisis situations is one of the challenges of the contemporary times. Experiences of the last two decades proved in multiple cases that crises’ counteraction can only be effective if both military and civilian capabilities have been employed, including diplomacy and various aid instruments. International organizations expect tangible results of conduct and engagement in peace-keeping and stabilization missions and operations, ensuring amelioration of the situation. A special role among civilian capabilities has been assigned to law and order forces, including police, gendarmerie and military police, more often constituting integral ele-ments of military-civilian operations or functioning in close cooperation with them. These formations can be deployed in many different ways, although they are most fre-quently used as executive, strengthening or substituting local police, or non-executive, conducting training and mentoring for the benefit of local law and order formations. As one of the most complex and multidimensional theatres of recent years, Afghan-istan is evolving, it is worth examining the subject matter of the implementation and execution of the comprehensive approach, as well as the missions and operations com-posed into the integrated effort of the international society for creation of safe and secure environment for the benefit of Afghan citizens.
2
Publication available in full text mode
Content available

Police forces in international crisis management

100%
Brylonek M.
Zeszyty Naukowe Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej im. Witelona w Legnicy
|
2016
|
issue 2(19)
PL
Doświadczenia ostatniego ćwierćwiecza wielokrotnie dowodziły, że przeciwdziałanie kryzysom może być efektywne wyłącznie w przypadku wspólnego wykorzystania zdolności cywilnych i wojskowych. W wyniku implementacji podejścia zintegrowanego siły policyjne uzyskały trwałe miejsce w międzynarodowym zarządzaniu kryzysowym. Siły te mogą być wykorzystywane w interwencjach międzynarodowych na różne sposoby, choć najczęściej występują w charakterze służb o mandacie wykonawczym (executive), zastępując lokalne policje (substitution), bądź też bez charakteru wykonawczego (non-executive), realizując wzmacnianie lokalnych formacji prawa i porządku (strengthening) poprzez działalność doradczo-szkoleniową. W związku z ewolucją kilku z najbardziej złożonych i wielowymiarowych teatrów operacji ostatnich lat autor przedstawia teoretyczną problematykę użycia sił policyjnych, zilustrowaną dwoma przykładami praktycznymi misji UNMISS w Południowym Sudanie oraz operacji EUFOR w Republice Środkowoafrykańskiej, w których siły policyjne wkomponowane zostały w szersze interwencje międzynarodowe. Wyniki przeprowadzonych badań dowodzą, że siły policyjne ze względu na ich efektywność oraz perspektywy zapewnienia trwałych stanów końcowych misji i operacji (end state) nadal będą szeroko wykorzystywane w międzynarodowym zarządzaniu kryzysowym
EN
Experience of the last twenty-five years teaches us that crisis counteraction can only be effective if both civilian and military forces are deployed. As a result of the comprehensive approach implementation, police forces have gained a stable position in international crisis management. Police forces can perform many different roles, although they are most frequently used as executive bodies, substituting local police, or non-executive bodies, strengthening local law and order formations through training and mentoring. As some of the most complex and multidimensional theatres of recent years are evolving, the author presents theoretical modalities of police forces deployment, illustrated by two case studies of the UNMISS in South Sudan and the EUFOR in the Central Police forces in international crisis management 20 African Republic, where these forces engaged into broader, international interventions. The conclusion of the research is that, with regard to their efficiency and perspectives of reaching long-lasting end states, police forces will still be widely used in international crisis management.
3
Publication available in full text mode
Content available

Wpływ imigracji na bezpieczeństwo wewnętrzne Republiki Francuskiej

100%
Brylonek M.
Zeszyty Naukowe Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej im. Witelona w Legnicy
|
2018
|
issue 2(27)
73-93
PL
W okresie powojennym Francja odnotowała stały przyrost liczby imigrantów, co znacznie wpłynęło na dzisiejszą strukturę społeczeństwa państwa. Chociaż pod względem ekonomicznym imigracja zagraniczna była uważana za sukces kolejnych rządów Francji, od kilku dekad traktowana jest jako poważny problem socjalny, powodujący zagrożenie bezpieczeństwa obywateli. Szczególną uwagę zwrócono na napływ ludności z byłych kolonii francuskich, w tym w szczególności z północnej Afryki. W niniejszym materiale autor przedstawia problematykę imigracji na terytorium Francji pod kątem jej potencjalnego wpływu na sytuację wewnętrzną państwa, ze szczególnym uwzględnieniem kwestii bezpieczeństwa wewnętrznego, jego zagrożeń, sposobów zapobiegania oraz ich implikacji. Metoda badawcza bazuje na analizach wyników dyskusji, konsultacji i wywiadów przeprowadzonych z przedstawicielami francuskiej administracji oraz służb bezpieczeństwa. Ponadto autor dokonuje analizy i interpretacji ostatnich wydarzeń oraz wyodrębnionej literatury.
EN
In the post-war period, France experienced a constant increase in the numbers of immigrants, the fact that considerably influenced the country’s present social structure. Even though, in the economic sense, foreign migration was treated as success of the subsequent French governments, for a few decades it has been regarded as a serious social problem resulting in deterioration of the citizens’ security. Special attention was paid to the influx of people from former French colonies, in particular from the north of Africa. In this publication, the author presents the issue of international migration to the French Republic in the context of its potential influence on the state’s internal situation with particular stress on internal security, threats, their prevention and implications. The research method was based on analyses of the results of discussions, consultation and interviews conducted with representatives of French administration and security services. Moreover, the author conducts analyses and interprets the latest events and relevant bibliography.
4
Publication available in full text mode
Content available

Reformy sektora bezpieczeństwa w Islamskiej Republice Afganistanu po 2001 roku

100%
Brylonek M.
Facta Simonidis
|
2019
|
issue 12
41-60
PL
Reforma sektora bezpieczeństwa jest współczesnym zagadnieniem przemian systemów obronności, bezpieczeństwa i praworządności, które na przestrzeni ostatnich kilkunastu lat zyskało na popularności i zainteresowaniu międzynarodowych organizacji bezpieczeństwa oraz pojedynczych państw. Procesy związane z reformą sektora cechuje duży stopień złożoności. W związku z ewolucją sektora bezpieczeństwa Islamskiej Republiki Afganistanu po 2001 roku, w którą zaangażowane były wiodące organizacje międzynarodowe realizując jedno z najbardziej skomplikowanych i wielowymiarowych przedsięwzięć tego typu, warto bliżej przyjrzeć się problematyce reform. Niniejsze opracowanie ma na celu przedstawienie kontekstu reform, powodów zaangażowania poszczególnych aktorów, a następnie zilustrowanie działalności Paktu Północnoatlantyckiego NATO i Unii Europejskiej na rzecz państwa i społeczności Afganistanu.
EN
Security Sector Reform (SSR) is a contemporary concept for transformation of defense, security and rule of law systems. In the last years it gained popularity and interest of international security organizations and single states. The SSR is characterized by a large degree of complexity. Because of the recent evolution of the security sector in the Islamic Republic of Afghanistan after 2001, with participation of leading international organizations engaged in one of the most complicated and multidimensional efforts of the kind, it is worth to look into its nature. The aim of this essay is to present the reforms’ context, reasons for respective actors’ participation and then illustrating the engagement of the North Atlantic Treaty Organization and the European Union for the benefit of Afghanistan and its society.
5
Publication available in full text mode
Content available

Południowy Sudan: droga do niepodległości i bieżące problemy bezpieczeństwa

100%
Brylonek M.
Zeszyty Naukowe Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej im. Witelona w Legnicy
|
2019
|
issue 3(32)
PL
Południowy Sudan: droga do niepodległości i bieżące problemy bezpieczeństwa
EN
South Sudan belongs to the youngest states in the world, but at the same time to the poorest. Its case regarding people’s eagerness for independence should by all means be treated as an exceptional example of fight for freedom and sovereignty. The territory of former Sudan state for centuries has been inhabited by two distinct social societies. The north was inhabited by the immigrant population of Arab origin practising Islam, while the south was inhabited by black indigenous people, practicing various tribal beliefs. Co-functioning of the two so distinct ethnic groups at the territory of one state turned out to be a real challenge. The oppressed and harassed southern population never surrendered under the northern regime and in July 2011, after many years of fight, they gained coveted independence. However, the unrests and skirmishes did not stop. Moreover, conflicts broke out among the tribes of Southern Sudan. In spite of continuous efforts by Southern Sudanese authorities and considerable international assistance, a lot still needs to be done before favourable conditions for the local communities are created. The government can still count on aid from international, non-governmental organizations and single states, nevertheless they need to fulfil a number of requirements for the provided assistance to bring measurable effects aimed at increasing the pace of the conducted reforms
6
Publication available in full text mode
Content available

SYTUACJA BEZPIECZEŃSTWA W KOSOWIE PO 1998 ROKU Z PERSPEKTYWY ZACHODU

100%
Brylonek M.
Polityka i Społeczeństwo
|
2019
|
issue 2(17)
98-115 (18)
EN
For centuries Kosovo remained a disputed region between Serbs and Albanians. Sparse historical data reaching back to 14th century indicated the origins of the conflict, resulting from the outcomes of the Battle of Kosovo Polje in 1389, out of which derived statehoods of both Serbia and Kosovo. For Serbs this region is connected to the dawn of the Serb Orthodox Church. On the other hand the Kosovo Albanians claim that themselves being the descendants of the ancient nation of Illyrians, inhabited this region for millennia. Currently it is estimated that among the republic’s population approximately 90% are Kosovo Albanians. During Yugoslavia’s existence, Kosovo gained the status of an autonomous province within the borders of Serbia, one of the six republics of the Socialist Federal Republic of Yugoslavia. In spite of its autonomy Kosovo was entirely dominated by the Serb Republic. People of Kosovo never ceased in their efforts to obtain the status of a separate republic. The dispute turned into an armed conflict resulting in ethnic cleansing conducted by Serbs on the Albanian population. They were one of the reasons for the armed intervention and ensuing long-term presence in Kosovo of the NATO forces, the United Nations UNMIK mission, the European Union EULEX mission and a number of humanitarian and non-governmental organizations assisting in the state-building of the newly created republic. In the current publication the author presents the issue of multidimensionality of the international support for Kosovo in the area of security after 1998, with a special focus on the reform of the security sector. This article is a result of theoretical and empirical research. The scientific method was based on the analyses of the outcomes of discussions, consultations and interviews conducted with representatives of international organizations and selected countries. This publication was also based on interpretations of recent international events and conclusions of analyses of the indicated bibliography.
7
Publication available in full text mode
Content available

Tendencje rozwoju zarządzania kryzysowego Unii Europejskiej

100%
Brylonek M.
Bezpieczeństwo. Teoria i Praktyka
|
2014
|
issue 2
23-37
EN
In 1999 the European Union member states had made a unanimous decision to establish the European Security and Defence Policy. They simultaneously began to develop adequate tools serving its implementation. Decisions were made to create organs and institutions and to develop appropriate procedures which would enable fast and accurate decision-making concerning planning and conducting activities in the field of security and defence. Since that time the European Union and its crisis management capacities have undergone numerous transformations. The author, basing on research and own experiences of work in political-strategic planning structures of the European External Action Service, concisely presents trends in the European Union crisis management, which concern, among others, the evolution of the Union’s organs and institutions, crisis management procedures, implementation of comprehensive approach and trends in the newly-deployed crisis intervention missions.
PL
Kiedy państwa członkowskie Unii Europejskiej w 1999 r. jednomyślnie podjęły decyzję o ustanowieniu Europejskiej Polityki Bezpieczeństwa i Obrony, przystąpiły jednocześnie do tworzenia odpowiednich narzędzi, służących do jej realizacji. Zdecydowano o powołaniu organów i instytucji oraz wypracowaniu procedur, które umożliwiłyby szybkie i precyzyjne podejmowanie decyzji dotyczących planowania i prowadzenia działań w obszarze bezpieczeństwa i obrony. Od tamtego czasu Unia Europejska, a także jej zdolności reagowania kryzysowego przeszły szereg przeobrażeń. Autor, na podstawie badań i doświadczeń własnych z pracy w strukturach planowania poziomu polityczno-strategicznego Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych, zwięźle opisuje tendencje w zarządzaniu kryzysowym Unii Europejskiej, dotyczące między innymi ewolucji unijnych organów i instytucji, procedur zarządzania kryzysowego, wdrażania podejścia zintegrowanego oraz trendy w nowo powoływanych misjach reagowania kryzysowego.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.