The article is an analysis of the twenty years of service of the vessel ORP Kontradmirał Xawery Czernicki, one of the most active and effectively used ships of the Polish Navy. Czernicki raised the Naval ensign on September 1, 2001 and in the next two years participated in the Enduring Freedom and Iraqi Freedom operations, as part of the coalition naval forces in the Persian Gulf region. It first appeared under the NATO flag in 2010, when it became the command unit of the Standing NATO Mine Countermeasures Group 1 – SNMCMG1. He performed this role again in 2013, and four years later, he became the first Polish vessel assigned to serve in the NATO SNMCMG2, operating in the Mediterranean and the Black Sea. The author analyzed the reasons for such intensive service and the activity in the social dimension of popularizing the achievements of the Polish Navy.
PL
Artykuł stanowi analizę dwudziestoletniej służby ORP Kontradmirał Xawery Czernicki, jednego z najbardziej aktywnie i efektywnie wykorzystywanego okrętu Marynarki Wojennej RP. „Czernicki” podniósł banderę wojenną 1 września 2001 roku i przez kolejne dwa lata uczestniczył w operacjach Enduring Freedom oraz Iraqi Freedom, w składzie koalicyjnych sił morskich w rejonie Zatoki Perskiej. Pod flagą NATO po raz pierwszy wystąpił w 2010 roku, kiedy został jednostką dowodzenia Stałego Zespołu Sił Obrony Przeciwminowej Grupa 1 – SNMCMG1. W tej roli wystąpił po raz kolejny w 2013 roku, a cztery lata później, został pierwszą polską jednostką skierowaną do służby w Stałym Zespole Sił Obrony Przeciwminowej NATO Grupa 2 – SNMCMG2, operując na Morzu Śródziemnym i Morzu Czarnym. Autor poddał analizie przyczyny tak intensywnie pełnionej służby pod natowską flagą i biało-czerwoną banderą oraz aktywność w społecznym wymiarze popularyzowania dokonań polskiej Marynarki Wojennej.
W artykule dokonano analizy użycia wozów bojowych w polskich kontyngentach wojskowych, realizujących swoje zadania mandatowe na Bliskim Wschodzie oraz na obszarze byłej Jugosławii. Przedstawiono charakter prowadzonych działań oraz wynikającą z niego rolę owych pojazdów. Opisano historię powstania i rozwoju wybranych wozów bojowych, scharakteryzowano podstawowe dane techniczne i przedstawiono opinie o ich użytkowaniu w czasie wykonywania wspomnianych zadań. Analizie poddano następujące pojazdy: fińskie Sisu XA-180, będące protoplastą KTO Rosomak oraz pochodzące z Republiki Południowej Afryki pojazdy RG-31 Nyala, które były używane przez Polaków w misji UNDOF. Grupę maszyn, będących na wyposażeniu kontyngentów pełniących służbę w misjach na terenie byłej Jugosławii, reprezentują: samochód terenowy Honker Tarpan, samochód opancerzony AMZ Dzik-2, pojazd rozpoznawczo-patrolowy BRDM-2 oraz bojowy wóz piechoty BWP-1.
EN
The article presents the analysis of the use of military vehicles in Polish military contingents fulfilling their mandated tasks in the Middle East and former Yugoslavia. It encompasses the nature of operations conducted in these places and the resulting role of the vehicles used there. It also describes the history of their making and development, basic technical data and opinions about their use during the said tasks. The analysis comprised the following vehicles: Finnish Sisu XA-180, which is the prototype of KTO Rosomak and RG-31 Nyala vehicles originating from the Republic of South Africa and used by Polish military forces in the UNDOF mission. The group of machines which were part of the equipment used by contingents in missions in former Yugoslavia is represented by: Honker Tarpan off-road vehicle, AMZ Dzik-2 armoured vehicle, BRDM-2 reconnaissance patrol vehicle and BWP-1 infantry fighting vehicle.
After the year 1990 in the Polish Armed Forces started the process of inheritance of the military traditions encompassing thousand years old history of the Polish Army. It was a grassroots process with great commitment from the military professionals in the army units, supported by the action of the specialized institutions of the Ministry of National Defence aimed at persuading this idea to the veteran associations or family members of the commanders, who were to become patrons of particular army formations. Efforts were made to assign the heritage to the formation of the same number and service profile. From 1946 in the Army didn’t exist the cavalry units, therefore the Department of Defence took actions so as to particular motorized regiments, later brigades and divisional reconnaissance battalions, assumed the traditions of this branch of service, so merited in the history of the Polish military. On the map of Western Pomerania particular position occupied at that time the garrison in Stargard Szczeciński, where were stationed units belonging to two different mechanized divisions. The article describes the process of tradition inheritance by the 6th Armoured Cavalry Brigade of the 12th Mechanized Division and the 2nd Reconnaissance Battalion of the 2nd Mechanized Division, with addition of the phaleristic analysis.
PL
Po 1990 roku w Siłach Zbrojnych RP rozpoczął się proces dziedziczenia tradycji wojskowych obejmujących tysiącletnią orężną historię Polski. Przebiegał on oddolnie z dużym za-angażowaniem żołnierzy zawodowych w poszczególnych jednostkach, wspierany był przez działania wyspecjalizowanych instytucji ministerstwa obrony narodowej, co wiązało się m.in. z przekonaniem do tej idei stowarzyszeń weteranów, czy członków rodzin dowódców, którzy mieli stać się patronami określonych formacji. Starano się o przyznanie dziedzictwa formacji o tym samym numerze oraz profilu służby. W wojsku od 1946 roku nie istniały jednostki kawalerii, stąd w resorcie obrony podjęto działania, aby określone pułki zmechanizowane, później brygady oraz dywizyjne bataliony rozpoznawcze przejęły tradycje tego rodzaju wojsk, tak zasłużonego w historii polskiej wojskowości. Na mapie Pomorza Zachodniego szczególne miejsce zajmował wówczas garnizon w Star-gardzie Szczecińskim, gdzie stacjonowały jednostki wchodzące w skład dwóch różnych dy-wizji zmechanizowanych (DZ). W artykule opisano proces dziedziczenia tradycji przez 6. Brygadę Kawalerii Pancernej 12. DZ oraz 2. Batalion Rozpoznawczy 2. DZ. Uczyniono to rzadko stosowaną metodą analizy falerystycznej. Projekty odznak wymienionych formacji opracowywane były na miejscu i zatwierdzane przez kadrę. Ich kształt, nawiązujący do historycznych wzorców, mówi wiele o stopniu akceptacji opisanego w artykule przedsięwzięcia przez żołnierzy jednostek stargardzkiego garnizonu.
Purpose: to analyze and show the evolution of the tasks and service profile of the Polish military contingent (PKW) in the UNIFIL mission conducted since 1978 in Lebanon in the afternoon, 1992-2021. Initially, the PMC was formed as a medical company providing medical support for the entire mission staff in this respect, after expanding in 1994, the PMC expanded its scope of activity to include the area of logistics by a repair and engineering company. Since 2007, after the situation in the region has inflamed, the maneuvering company of the Polish Military Contingent started to perform operational tasks in the Spanish-Polish Battalion. After a ten-year break in 2019,the PMC returned to the UNIFIL mission, the Polish maneuver company in the Irish-Polish Battalion patrols part of the UN buffer zone. The return to the mission of the contingent was not easy, it required many years of efforts by the Polish side. The problem: analysis of the effectiveness of politicians’ and military’s actions for the return of the PMC to the UN mission and the effectiveness of the PMC’s activities. Method: critical analysis of literature and other materials. Hypothesis: Poland’s return to participate in UN peacekeeping missions is a success in the political, diplomatic, prestige and military dimensions.
PL
Celem artykułu jest ukazanie ewolucji zadań i profilu służby polskiego kontyngentu wojskowego (PKW) w misji UNIFIL prowadzonej od 1978 r. w Libanie Południowym w okresie 1992–2021. Początkowo PKW tworzyła kompania medyczna zabezpieczająca w tym względzie medycznie cały personel misji, po rozbudowaniu w 1994 r. PKW poszerzył swój zakres działalności o obszar logistyki przez kompanię remontową i inżynieryjną. Od 2007 r., po zaognieniu sytuacji w regionie, kompania manewrowa PKW przystąpiła do wykonywania zadań operacyjnych w batalionie hiszpańsko-polskim. Po dziesięcioletniej przerwie w 2019 r. PKW powrócił do misji UNIFIL, polska kompania manewrowa w batalionie irlandzko-polskim patroluje część strefy buforowej ONZ. Powrót do misji kontyngentu nie był łatwy, wymagał wieloletnich zabiegów prowadzonych przez polską stronę. W artykule postawiono hipotezę mówiącą, że powrót Polski do uczestniczenia w misjach pokojowych ONZ jest sukcesem w wymiarze politycznym, dyplomatycznym prestiżowym, jak również militarnym. Przeprowadzono analizę skuteczności działań polityków i wojskowych na rzecz powrotu PKW do misji ONZ oraz skuteczności działań PKW. Jako metodę wykorzystano krytyczną analizę literatury i innych materiałów.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.