Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 9

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Czy upodmiotawiać dinozaury? Justyna Tymieniecka-Suchanek. "Literatura rosyjska wobec upodmiotowienia zwierząt. W kręgu zagadnień ekofilozoficznych." Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego. 2020, ss. 380.

100%
Ojcewicz G.
Acta Neophilologica
|
2022
|
vol. 2
|
issue XXIV
273-282
2
Publication available in full text mode
Content available

Tadeusz Sucharski, "Literatura polska z sowieckiego „domu niewoli”. Poetyka. Aksjologia. Twórcy." Kraków 2021

100%
Ojcewicz G.
Acta Neophilologica
|
2022
|
vol. 1
|
issue XXIV
293-296
PL
----
3
Publication available in full text mode
Content available

Katarzyna Wojan, Język fiński w teorii i praktyce, Gdańsk: Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego, 2016, 310 ss.

100%
Ojcewicz G.
Studia Scandinavica
|
2017
|
issue 1 (21)
228-231
PL
"Nie możemy dziś, jak sądzę, narzekać na nadmiar opracowań naukowych tego typu, który zaproponowała polskiemu czytelnikowi Katarzyna Wojan, autorka dzieła Język fiński w teorii i praktyce. Lecz nawet wtedy, gdybyśmy znaleźli się w sytuacji dość komfortowej, tj. nasycenia piśmiennictwem naukowym na temat języka fińskiego, dana książka i tak wyróżniałaby się na tle pozostałych swoimi walorami kompozycyjnymi, zawartością merytoryczną i nieskrywaną fascynacją autorki przedstawianą problematyką. Zdaniem Wojan na temat współczesnego języka fińskiego napisano wprawdzie kilka wartościowych prac, ale powstały one przede wszystkim w samym języku fińskim, innych językach zachodnioeuropejskich oraz w języku rosyjskim. Odczuwamy zatem całkowity brak dzieł polskojęzycznych, w których odsłonięto by w miarę pełny – teoretyczny i praktyczny – wizerunek danego języka naturalnego."
4
Publication available in full text mode
Content available

Gieorgija Efrona ewakuacja z Moskwy do Taszkientu jako egodokument czasów wielkiej wojny ojczyźnianej (30 października - 18 listopada 1941)

100%
Ojcewicz G.
Rusycystyczne Studia Literaturoznawcze
|
2022
|
vol. 32
1-24
RU
Данная статья представляет собой анализ, насыщенного деталями уникального рассказа подростка, о его путешествии на поезде из Москвы в Ташкент (30 X - 18 XI 1941 г.). Сын Марины Цветаевой, эвакуирующийся из столицы в Среднюю Азию, записывает ежедневно в Дневнике всё то, чего является свидетелем и остроумным комментатором. 16-летний Мур раскрывает перед собой и читателем настоящие мотивы предпринятия трудного решения о выезде из Москвы: это непреодолимое желание встречи в Ашхабаде с единственным другом, Дмитрием Сеземаном, с которым связывает его очень многое ещё с тех времён, когда они вместе жили в Париже. Очередные длинные простои в чистом поле или на запущенных советских вокзалах вызывают у юноши многие горькие мысли о характере русских и натуре самой России. Этот эго-документ является ценным историческим источником не только о жизни самого Эфрона, но и об условиях эвакуации рядовых граждан СССР в ходе Великой Отечественной войны.
EN
Grzegorz Ojcewicz’s article offers an analysis of a unique, meticulous report created by a teenager during his train journey from Moscow to Tashkent (30 Oct - 18 Nov 1941). In his Diaries, the son of Marina Tsvetaeva, during his evacuation from the capital city to Central Asia, reports everything he witnesses and provides his quick-witted commentary upon it. The 16-year-old Mur reveals - to himself and to the reader - his true motives behind the difficult decision to leave Moscow: his deep desire to reach Ashgabat and meet his only friend, Dmitry Sezeman there, as the two had had a fair share of experiences together during their stay in Paris. A series of long stops in the middle of nowhere or at rundown Soviet train stations provide the young man with numerous observations on the nature of Russia and the Russian people. This ego-document serves as a valuable historical resource not only on the life of Efron himself, but on the evacuation conditions of ordinary citizens of the USSR during the Great Patriotic War as well.
PL
Artykuł zawiera analizę obfitującej w szczegóły, unikatowej relacji nastolatka z podróży pociągiem z Moskwy do Taszkientu (30.10–18.11.1941). Syn Mariny Cwietajewej, ewakuujący się ze stolicy do Azji Środkowej, zapisuje na bieżąco w Dziennikach swoje obserwacje i bystre komentarze. Szesnastoletni Mur odkrywa przedsamym sobą i przed czytelnikiem rzeczywistą przyczynę podjęcia trudnej decyzji o wyjeździe: jest nią przemożna chęć spotkania się w Aszchabadzie z jedynym przyjacielem, Dmitrijem Sezemanem, z którym łączy go bardzo wiele jeszcze z czasów wspólnego pobytu w Paryżu. Kolejne długie postoje w szczerym polu czyna zaniedbanych sowieckich stacjach dostarczają chłopakowi wielu spostrzeżeń na temat natury Rosjan i Rosji. Ten egodokument stanowi cenne źródło historyczne, obrazujące nie tylko życie Efrona, lecz także warunki ewakuacji zwykłych obywateli ZSRR podczas wielkiej wojny ojczyźnianej.
5
Publication available in full text mode
Content available

„Wieczór… w 2217 roku” Nikołaja Fiodorowa jako protest-antyutopia

100%
Ojcewicz G.
Rusycystyczne Studia Literaturoznawcze
|
2021
|
vol. 31
1-19
RU
Рассказ Николая Федорова Вечер… в 2217 году был опубликован в 1906 году. В истории русской литературы он считается новаторским текстом, в котором реализуется антиутопия. С этой точки зрения интересным кажется исследование данного произведения с позиции литературного эксперимента, в котором автор приближает читателю новый мир с очень отдаленной, ибо свыше 300-летней, перспективы. Что особенно беспокоит писателя, раз проектирует он будущее, в котором, по его мнению, мы уже не найдем современных ему ценностей? Кому и чему сопротивляется автор? Почему его текст обращается к Анне Карениной Льва Толстого и служит вдохновением для Мы Евгения Замятина? Почему Федоров постоянно вдохновляет русских антиутопистов XX и XXI столетий для высказывания мнений по поводу насущных общественных проблем?
EN
One evening… in 2217, a short story by Nikolai Fyodorov, was published in 1906. In the history of the Russian literature, this story has the status of a pioneering anti-utopian text. From this point of view, it is interesting to examine the text as a literary experiment in which the author presents to his readers his vision of a new world seen from the distance of three-hundred-years. What does the author find especially worrying about a future world in which the values of the present no longer exist? Who is the author rebelling against and why? Why does his text reference Anna Karenina by Leo Tolstoy? What made his story a source of inspiration for Yevgeny Zamyatin’s We? Why does Fyodorov continue to inspire Russian anti-utopian writers of the 20th and 21st century who use this genre to voice their opinions on topical and socially significant issues?
PL
Opowiadanie Nikołaja Fiodorowa Wieczór… w 2217 roku zostało opublikowane w 1906 roku. W historii literatury rosyjskiej uchodzi za tekst prekursorski, w jakim realizuje się antyutopia. Z tego punktu widzenia interesujące jest zbadanie utworu z pozycji literackiego eksperymentu, w którym autor przybliża czytelnikowi nowy świat z odległej, bo ponad 300-letniej perspektywy. Co budzi szczególne obawy pisarza, skoro projektuje on przyszłość, w jakiej według niego nie odnajdziemy już wartości znanych mu współcześnie? Przeciwko komu i czemu buntuje się autor? Dlaczego jego tekst nawiązuje do Anny Kareniny Lwa Tołstoja i służy za natchnienie dla My Jewgienija Zamiatina? Dlaczego Fiodorow wciąż inspiruje XX- i XXI-wiecznych antyutopistów rosyjskich do zabrania głosu w kwestiach społecznie doniosłych?
6
Publication available in full text mode
Content available

Szarańcza z Apokalipsy św. Jana – owad zwykły czy niezwykły? Eksperyment filologiczny: od natury do nanotechnologii

100%
Ojcewicz G.
Zoophilologica. Polish Journal of Animal Studies
|
2023
|
issue 1 (11)
1-26
RU
По мнению автора, саранча, о которой говорится в Апокалипсисе Иоанна Богослова, ни в коей мере не является обыкновенными насекомыми согласно классификации насекомых, принадлежащими к семейству настоящие саранчовые (Acrididae) и известными, например, по Книге Исхода из описания египетских казней. Если ветхозаветная саранча была разрушительной силой в полном согласии со своей биологической природой, то «саранча» в видении Иоанна Богослова является скорее всего примером умных микророботов, созданных обладателями чрезвычайно продвинутых технологий, скорее всего – самими пришельцами из космоса. Автор утверждает, что Иоанн Богослов, ограниченный тогдашним состоянием знаний о Вселенной, не мог выражать свои мысли с помощью терминов, принадлежащих продвинутым технологиям, и поэтому находил для собственных видений наименования и образы, которые были понятны в первую очередь ему самому. Отсюда и сравнение нанотехнологических «насекомых» со знакомой апостолу саранчой и скорпионами – животными из окружающей среды, в которой жил, а также внешний вид и биологические повадки которых он несомненно хорошо знал.
EN
In the author’s opinion, locusts mentioned in the Book of Revelation by no means represent thespecies of common insects classified in the family Acrididae, also known from the Book of Exodus and its description of the plagues of Egypt. As far as the locusts in the Old Testament are concerned, they were a destructive force completely in line with their biological nature; however, the “locusts” in Saint John’s vision are depicted rather as smart micro-robots created by wielders of highly advanced technologies – most probably by extraterrestrials. The author claims that Saint John, limited by the then state of knowledge about the universe, was unable to express his thoughts in the categories of advanced technologies; therefore, he found names and images for his visions, which were understandable primarily to himself. Hence, the comparison of nanotechnological “insects” to locusts and scorpions the apostle was familiar with, as these animals are native to the area where he lived, and he must have been well aware of their natural habits.
PL
Zdaniem autora szarańcza, o której mówi się w Apokalipsie św. Jana, żadną miarą nie reprezentuje zwykłych owadów zaliczanych w systematyce do rodziny prostoskrzydłych (Acrididae) i znanych np. z Księgi Wyjścia z opisu plag egipskich. O ile szarańcza ze Starego Testamentu zachowywała się w sposób niszczycielski w całkowitej zgodzie ze swą biologiczną naturą, o tyle „szarańcza” w wizji św. Jana przypomina inteligentne mikroroboty skonstruowane przez dysponentów zaawansowanej technologii, najprawdopodobniej przez samych kosmitów. Autor twierdzi ponadto, że św. Jan na skutek obiektywnych ograniczeń podyktowanych szczątkową wiedzą o zaawansowanych technologiach kosmicznych nie miał innego wyjścia niż wyrażać swe myśli w prostych kategoriach zrozumiałych przede wszystkim dla niego samego. Stąd porównanie nanotechnologicznych „owadów” do znanej apostołowi pospolitej szarańczy oraz skorpionów - zwierząt z obszaru, jaki zamieszkiwał, i których zwyczaje biologiczne na pewno dobrze znał.
7
Publication available in full text mode
Content available

Kosmologiczna luka w modlitwie Pater noster według Ewangelii św. Łukasza – przyczynek wcale nie-futurologiczny

100%
Ojcewicz G.
Heteroglossia. Studia Kulturoznawczo-Filologiczne
|
2021
|
issue 11
9-26
EN
The author performs an analysis of the Lord’s Prayer by juxtaposing its two versions present in the Polish edition of the Ecumenical Bible. He compares a longer narrative variant edited by St. Matthew the Evangelist (15 verses) with a version shorter almost by a half (9 verses), left by St. Luke the Apostle. He focuses on the word “Heaven” and the expression “Your Kingdom”, finding experimental cosmological references for them. The researcher, based on an etymological observation which states that the word “Akasha” means “heaven” in Hindi, locates the Kingdom in its New Testament sense in space understood as the Bank of Internal Data. The author concludes that the three units – Heaven, Akasha and the Kingdom of Heaven – are the synonyms of the IT space universe, the place of residence of the Most Perfect of the Consciousnesses, the Most Powerful of the “Universe Data Controllers”, namely, as understood by the followers of numerous religions – of God. The lack of cosmological elements in Oratio Dominica in St. Luke’s version substantially impoverishes people’s knowledge of their real place in Space and the existence of parallel worlds they may potentially communicate with by means of an exemplary prayer gifted to Christians by Jesus.
8
Publication available in full text mode
Content available

Wokół dziennika podróży ekoteolożki Tatiany Goriczewej „Człowiek ustawicznie szuka szczęścia”

100%
Ojcewicz G.
Studia Rossica Gedanensia
|
2022
|
issue 9
53-78
EN
On “Man ceaselessly seeks happiness”, a travel diary of an eco-theologian Tatiana Goricheva The author faces the main task of a comprehensive – to its possible extent – overview of Man ceaselessly seeks happiness. He approaches the text from the perspective of its genre and the subject matter. By taking into consideration the main thought behind the title of the book, he examines what the search for happiness means to the writer. The notions of poetics intersect with remarks on the essay-like narration of the diary, in which the writer shares her thoughts on religions and cultures of the West, the East, South Asia, Russian migrants scattered around the world, the contemporary state of the Church and Christians in Europe and outside  it, individual and collective ways of searching for God or human approach towards animals. The author reaches a conclusion that “Man ceaselessly seeks happiness” is not a traditional travel diary and Tatiana Goricheva’s musings present a deeply individual outlook on the notions of Christianity and faith.
9
Publication available in full text mode
Content available

Pisarka i wiedźma: Fenomen Marjany Romanowej w literaturze rosyjskiej XXI wieku (2002-2021)

100%
Ojcewicz G.
Roczniki Humanistyczne
|
2022
|
vol. 70
|
issue 7
289-307
EN
The author discusses the persona of the master of horror, Mariana Romanova (b. 1979), a controversial contemporary Russian writer, who, for some critics, is the “Russian Stephen King”. The author traces Romanova’s life path from the earliest stage of her fascination with extreme sports to her most recent literary, para-literary and non-literary attempts, in which she demonstrates her fascination with the esoteric second dimension, the results of individual experiments with her own consciousness, and her passion for the dissemination of the world’s mysteries. This article constitutes an abridged introduction to the subject matter and poetics created by Romanova, whose individual style bears references to the classics of Russian literature: the astonishing writings of Nikolai Gogol, the fluidity of Nadezhda Teffi’s storytelling, and the mysterious narrations woven by Aleksey K. Tolstoy.
PL
Autor przybliża sylwetkę mistrzyni horroru, Marjany Romanowej (ur. 1979), kontrowersyjnej współczesnej pisarki rosyjskiej średniego pokolenia, która oprócz literatury zajmuje się także profesjonalnie sztuką wiedźmińską. Przez niektórych krytyków jest nazywana rosyjskim Stephenem Kingiem. Badacz śledzi drogę życiową Romanowej od najwcześniejszego etapu jej fascynacji sportami ekstremalnymi do najnowszych prób literackich, paraliterackich i pozaliterackich, w których ujawniają się autorskie fascynacje ezoterycznym drugim wymiarem oraz skutki indywidualnych eksperymentów z własną świadomością, a także zamiłowanie do propagowania tajemnic świata. Artykuł jest syntetycznym wprowadzeniem do problematyki i poetyki Romanowej, w której stylu indywidualnym można odnaleźć nawiązania do klasyków literatury rosyjskiej: tekstów niesamowitych  Nikołaja Gogola, płynności opowiadania Nadieżdy Teffi czy tajemniczej narracji Aleksieja K. Tołstoja.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.