Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 10

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  rozeznawanie
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Oczekiwania katolików rozwiedzionych żyjących w nowych związkach wobec duszpasterskiego towarzyszenia

100%
Kuczmarska E.
Roczniki Teologiczne
|
2021
|
vol. 68
|
issue 6
109-125
EN
Pastoral accompaniment should be inspired by the love of God. It plays a particularly important role in ministering to Catholics who are divorced and living in new relationships. The article presents the expectations of divorced Catholics living in new relationships towards pastoral accompaniment, based on research conducted in Poland. It also contains pastoral conclusions. Respondents expect pastoral accompaniment to understand their situation, personal reasons and reasons for living in a new relationship, to discern the possibility of receiving absolution and Holy Communion, to organize retreats, to help them open up to God’s love, and to support them in forgiving themselves and others. The answer to these expectations should be a parish ministry that allows for personal communication, gentle and respectful treatment and gradual integration into the life of the parish. This approach can inspire hope, trust and openness towards the Church. Reception, accompaniment and spiritual discernment enables gradual integration into the community of the Church.
PL
Towarzyszenie pastoralne powinno być inspirowane miłością Boga. Obecnie odgrywa ono szczególnie ważną rolę w posłudze małżonkom w sytuacjach nieregularnych. Artykuł prezentuje oczekiwania katolików rozwiedzionych, żyjących w nowych związkach, wobec duszpasterskiego towarzyszenia w oparciu o badania empiryczne przeprowadzone na terenie Polski. Zawiera także wnioski pastoralne. Respondenci oczekują od duszpasterskiego towarzyszenia zrozumienia ich sytuacji, osobistych racji oraz powodów życia w nowym związku, rozeznawania możliwości otrzymania rozgrzeszenia i przyjęcia Komunii świętej, organizowania rekolekcji, pomocy w otwieraniu się na miłość Boga, wsparcia na drodze przebaczania sobie i innym oraz naprawienia wyrządzonych krzywd. Odpowiedzią na te oczekiwania powinno być przede wszystkim duszpasterstwo parafialne, które umożliwia osobisty kontakt kapłana z tymi osobami, delikatne i pełne szacunku traktowanie oraz stopniowe włączanie w życie parafii. Takie podejście może budzić nadzieję, zaufanie i otwartość wobec Kościoła. Przyjęcie, towarzyszenie i rozeznawanie duchowe z tymi osobami umożliwia ich stopniowe włączanie we wspólnotę Kościoła.
2
Publication available in full text mode
Content available

Droga rozeznawania. Pomoc dla osób rozwiedzionych żyjących w nowych związkach

100%
Krajczyński J.
Ius Matrimoniale
|
2017
|
vol. 28
|
issue 2
17-46
EN
The author of the paper raises the question touched on by Pope Francis in his Amoris laetitia Apostolic Exhortation i.e. the way of discernment for divorced people living in new relationships.He restricts his argument to three fundamental issues which are: 1) discernment of incorrect situations with their character, motives and aims, 2) human and Christian rules; which are to be respected while discerning incorrect situation, 3) ways for providing answer to God and developing among restrictions, suitable to effects of discernment.The content of the presentation was rendered during the 375 Polish Episcopal Conference in Warsaw on 13 March 2017. This conference was attended not only by Polish bishops but also by 17 bishops from abroad and representatives of 15 Bishop Conference.
3
Publication available in full text mode
Content available

Zasady wspierania rodzin w posynodalnej adhortacji Amoris laetitia papieża Franciszka

89%
Szpoton S.
Studia Paradyskie
|
2021
|
issue 31
203-220
PL
Celem opracowania było przedstawienie sposobu, w jaki przesłanie adhortacji Amoris laetitia pomaga towarzyszyć rodzinie na drodze realizowania jej powołania. Refleksja ta obejmowała trzy zagadnienia. Po pierwsze, zostało przeanalizowane zjawisko kryzysu związane z fazami rozwoju więzi małżeńskiej, kryzysami osobistymi, kryzysami natury zewnętrznej i tzw. kryzysami niepokonalnej niesakramentalności – zagadnieniem szeroko dyskutowanym w adhortacji papieża Franciszka. Po drugie, omówiliśmy zasady wspierania rodzin obciążonych kryzysem, wypływające wprost z tekstu adhortacji. Do najważniejszych zaliczyliśmy: zajmowanie centralnego miejsca przez sakramenty, wrażliwość i szacunek, akceptację cierpienia, szacunek dla Bożej autonomii, samodzielność i upodmiotowienie, świadomość dynamiki zła oraz zasadę pokornego wydobywania z ludzi tego, co Bóg w nich zdeponował. Wszystkie ww. zasady uświadamiają wielokształtność i złożoność szeroko pojętych problemów życia małżeńskiego. Po trzecie, naświetliliśmy rolę trzech grup, które są wezwane do towarzyszenia rodzinom w „oswajaniu ich kryzysu”, a są nimi: duszpasterze, specjaliści oraz inni doświadczeni małżonkowie. Ich zadanie polega głównie na udzielaniu duszpasterskiej i specjalistycznej pomocy w dojrzewaniu w wierze. Wymaga to od nich nade wszystko umiejętnego rozeznawania, słuchania i ukazania, że to, co spotyka rodziny w kryzysie, jest okazją do bardziej świadomego i dojrzalszego życia małżeńskiego. Ci, którzy podejmują się towarzyszenia, starają się przede wszystkim doprowadzić osoby przeżywające trudności i kryzysy do pojednania: z sobą samym, ze swoimi bliskimi oraz z Bogiem.
EN
The purpose of this dissertation was to present the way in which the message of the exhortation Amoris laetitia helps to accompany a family on the way of its vocation. The reflection consisted of three issues. At first, the phenomenon of the crises connec ted with the levels of the development of the marriage bonds has been scrutinised; the personal crisis, the crises of external nature, and so called the crisis of the invincible non-sacramentality - widely discussed in the exhortation of Pope Francis. Secondly, the rules of delivering support to the families burdened with crisis arising directly from the text of the exhortation have been discussed. As the most important we admitted to be: giving the rfist place to the sacraments, tenderness and respect, accepting suefring, respect for the God's autonomy, awareness of the dynamic od the evil, and the principle of the humble deriving from the people of what God had implemented in them. All these rules make us aware of diversity and complexity of the problems of married life in a broad sense. Thirdly, the role of three groups called to accompany the families on their way of “taming their crisis” has been exposed. They are: pastors, experts and other experienced married people. Their task is to deliver pastoral and professional help with growing in faith. That requires from them a skilful discernment, listening and showing that what married families struggle with is an opportunity to a more aware and mature married life. Those who undertake the task basically try to lead the families experiencing difi culties to reconciliation with themselves, with their close relatives and with God.
4

Charyzmat instytucji i instytucjonalna struktura charyzmatów

89%
Sawa P.
Roczniki Teologiczne
|
2018
|
vol. 65
|
issue 5: Teologia duchowości
79-91
EN
The Church has both institutional and charismatic structure. Hierarchy provides the Church with stability and faithfulness simultaneously allowing it to open for the new. On the other hand, charisms refresh the Church and embellish it through various forms of deeds, services, evangelisation. The Holy Spirit is the source of both structures. Thus, it is necessary to see the charismatic nature of the hierarchical service. Bishops fulfill their role based on their Holy Orders and are led by the Holy Spirit. They also have a biblical charism of power. This constitutes a real challenge for the clergy − to be truly open to the Paraclete and make use of the spiritual gifts. On the contrary, charismatic gifts cannot exist without the hierarchy as it would become too easy to make mistakes or even imitate real charisms which would consequently lead to a spiritual anarchy. Abundance of charisms is therefore put under bishops and presbyters' who also guard their right exercising. Still, it is also the nature of charisms that includes being directed on the institutionalisation, which displays itself in an emergence of some constant structure allowing for a constant service.
PL
Kościół ma strukturę instytucjonalną i charyzmatyczną. Hierarchia nadaje Kościołowi stabilność i wierność przez wieki przy jednoczesnym otwarciu na „nowe”. Z kolei charyzmaty odświeżają Kościół i przyozdabiają go przez różne formy działania, służby, ewangelizacji. Źródłem obu porządków jest Duch Święty. W związku z tym trzeba widzieć w strukturze i posłudze hierarchicznej jej charyzmatyczny charakter. Biskupi pełnią swoją funkcję na bazie święceń oraz są prowadzeni przez Ducha Świętego. Oni też mają biblijny charyzmat prawdy, pasterzowania i władzy. Dlatego winni być otwarci na działanie Parakleta. Z kolei dary charyzmatyczne nie mogą istnieć bez hierarchii, bo wtedy łatwo byłoby o błąd czy imitację charyzmatów, a to prowadziłoby do duchowej anarchii. Bogactwo charyzmatów poddane jest więc ocenie biskupów i prezbiterów; oni też strzegą właściwego korzystania z nich. Jednocześnie w samej naturze charyzmatów jest ukierunkowanie na zinstytucjonalizowanie, co objawia się powstaniem jakiejś trwałej struktury umożliwiającej stałą posługę.
5
Publication available in full text mode
Content available

Implementacja posynodalnej adhortacji apostolskiej "Amoris laetitia" papieża Franciszka w duszpasterstwie związków nieregularnych w diecezji płockiej

89%
Kućko W.
Colloquia Theologica Ottoniana
|
2020
|
vol. 36
197-219
EN
The publication of the post-synodal Apostolic Exhortation "Amoris laetitia" in the spring of 2016 met with a response in the Diocese of Płock. The main purpose of the article is to describe how the papal guidelines were implemented in the diocese regarding non-sacramental relationships and marriages. The text briefly presents the history of the pastoral care of non-sacramental marriages in Mazovia and then discusses the contemporary forms of accompanying people in irregular situations in light of the paradigm of Pope Francis, expressed in the verbs: accept – accompany – discern – integrate. In the Diocese of Płock, this was expressed not only in the establishment of a new Department for Families in the diocesan curia and the creation of new pastoral structures for non-sacramental marriages, which the pope called “irregular” situations or relationships but also in theological and pastoral reflection undertaken among pastors and laypeople. This issue was developed in a special way in the document Vademecum of Pastoral Care of People Living in Irregular Unions in the Diocese of Płock from 2018, prepared by those responsible for the pastoral care of families and signed by the bishop of Płock. The document was an attempt to implement the teaching of the pope in the conditions of the Church of Płock. The Diocese of Płock is the only diocese in Poland to date to undertake the task of a practical, pastoral confrontation of the indications of the "Amoris laetitia" exhortation in the pastoral reality. The Vademecum text contains numerous specific answers to the questions of how people living in various types of irregular relationships can participate in the life of the parish and what forms of participation in the community of the Church are unavailable to them for various reasons.
PL
Publikacja posynodalnej adhortacji apostolskiej "Amoris laetitia" wiosną 2016 roku spotkała się z odzewem w diecezji płockiej. Głównym celem artykułu jest opisanie, w jaki sposób papieskie wskazania w kwestii związków niesakramentalnych zostały wprowadzone w życie diecezji. W tekście została ukazana krótko historia duszpasterstwa związków niesakramentalnych na Mazowszu, a następnie omówiono współczesne formy towarzyszenia osobom w sytuacjach nieregularnych w świetle paradygmatu papieża Franciszka, wyrażonego słowami: przyjąć – towarzyszyć – rozeznać – zintegrować. W diecezji płockiej zostało to wyrażone nie tylko w powołaniu nowego Wydziału ds. Rodzin w kurii diecezjalnej, w tworzeniu nowych struktur duszpasterstwa związków niesakramentalnych, nazywanych przez papieża sytuacjami lub związkami „nieregularnymi”, ale także w refleksji teologiczno-duszpasterskiej podejmowanej w gronie duszpasterzy i świeckich. W szczególny sposób zagadnienie to zostało rozwinięte w opracowanym przez duszpasterstwo rodzin i podpisanym przez biskupa płockiego dokumencie Vademecum duszpasterstwa osób żyjących w związkach nieregularnych w diecezji płockiej z 2018 roku, stanowiącym próbę wcielenia w życie nauczania Kościoła w warunkach Kościoła płockiego. Diecezja płocka jako dotychczas jedyna w Polsce podjęła zadanie praktycznego duszpasterskiego skonfrontowania wskazań adhortacji "Amoris laetitia" z rzeczywistością duszpasterską. W tekście Vademecum znalazły się liczne konkretne odpowiedzi na pytania, w jaki sposób osoby żyjące w różnego rodzaju związkach nieregularnych mogą uczestniczyć w życiu parafii, a jakie formy ich udziału we wspólnocie Kościoła z różnych względów nie są dla nich dostępne.
6
Publication available in full text mode
Content available

Rozeznawanie i interpretowanie znaków czasów: egzegeza homilijna działania Ducha Świętego w życiu Ludu Bożego

89%
Cygański A.
Polonia Sacra
|
2019
|
vol. 23
|
issue 3(57)
103-122
PL
Artykuł przedstawia zagadnienie rozeznawania i interpretacji znaków czasów w liturgicznym przepowiadaniu słowa Bożego. Zwraca uwagę, że w przygotowaniu homilii poza egzegezą biblijną i hermeneutyką liturgiczną ważna jest również analiza antropologiczna życia słuchaczy homilii. Jest to swoista egzegeza homilijna działania Ducha Świętego w Ludzie Bożym. W znakach czasów ujawnia się bowiem Jego inspiracja i działanie. Choć nie są one jakościowo równe z Pismem Świętym, są jednak specyficzną mową świata do Kościoła i swoistym głosem Bożym do Kościoła, wypowiadanym przez świat. Wyrażają potrzeby i oczekiwania aktualnego pokolenia wobec Boga. W związku z tym, postulując ewangeliczne rozeznawanie znaków czasów, zaproponowano paradygmat personalistyczno-chrystocentryczny, metodę i konkretne wyznaczniki tego procesu oraz wskazano wnioski wobec praktyki homilijnej i dydaktyki homiletycznej.
EN
The article presents the issue of discernment and interpretation of the signs of the times in the liturgical proclamation of the word of God. He points out that in the preparation of the homily, apart from biblical exegesis and liturgical hermeneutics, it is also important to analyze the anthropological life of the homilies’ listeners. It is a homily exegesis of the Holy Spirit’s action in the People of God. The signs of the times reveal His inspiration and action. Although they are not qualitatively equal to the Scriptures, they are, however, a specific speech of the world to the Church and a specific God’s voice to the Church expressed by the world. They express the needs and expectations of the current generation for God. In connection with this, postulating the evangelical discernment of the signs of the times, a personalisticChristocentric paradigm, a method and concrete determinants of this process are proposed, and conclusions for homily practices and homiletic didactics are suggested.
7
Publication available in full text mode
Content available

Duszpasterskie rozeznawanie wspólnotowe: od rozeznawania wspólnotowego do wspólnoty rozeznającej

89%
Cygański A.
Polonia Sacra
|
2020
|
vol. 24
|
issue 3
EN
The article presents the pastoral aspect of community discernment inspired by the principles of the Society of Jesus. It presents the basic assumptions of this process and describes his dialogical process. Indicates the need to recognize and interpret the signs of the times. Discernment, treated as a pastoral method, helps to sensitize the church community to God’s will and people’s experience, to make an evangelical review of life, and to recognize and realize God’s plan for the community.
PL
Artykuł przedstawia duszpasterski aspekt rozeznawania wspólnotowego inspirowanego zasadami Towarzystwa Jezusowego. Prezentuje podstawowe założenia tego procesu i opisuje jego dialogiczny przebieg. Wskazuje na potrzebę rozeznawania i interpretacji znaków czasów. Rozeznawanie potraktowane jako metoda duszpasterska pomaga uwrażliwić wspólnotę kościelną na wolę Bożą i doświadczenia ludzi, aby dokonać ewangelicznej rewizji życia oraz rozpoznać i zrealizować zamysł Boży wobec wspólnoty.
8
Publication available in full text mode
Content available

Towarzyszenie duchowe małżonkom i osobom w sytuacjach nieregularnych w świetle adhortacji Amoris laetitia

89%
Kmiecik B.
Family Forum
|
2017
|
issue 7
107-124
EN
In the paper, a source analysis of the spiritual counseling of accompaniment to sacramental spouses and people in irregular situations has been taken up on the basis of post-synodal Apostolic Exhortation, Amoris laetitia by Pope Francis. The concept of accompaniment is a leading term in subsequent chapters of the document. The meaning of the concept of accompaniment and the character of counsel presented by the Pope are introduced. Then, subsequent contexts of the counsel taken up in the exhortation were characterized. The issue of the accompaniment is discussed in relation to spouses and it involves subsequent stages of the development of love and situations requiring special attention. The key to caring for children and integrating with the Church community also includes the issue of accompanying and discerning those who are in non-sacramental relationships, defined as irregular situations and in complex situations as well. The relation of the accompanying counsel to the moral evaluation of the conducted people was also defined. Discussing the forms of pastoral practice, the purpose, scope, competence and means of providing community and individual assistance that are adapted to needs and life-sustaining problems, were identified.
PL
W artykule podjęto źródłową analizę posługi towarzyszenia duchowego małżonkom sakramentalnym i osobom w sytuacjach nieregularnych na podstawie posynodalnej adhortacji apostolskiej Amoris laetitia papieża Franciszka. Pojęcie towarzyszenia jest wiodącym terminem w kolejnych rozdziałach dokumentu. Przybliżony został zakres znaczeniowy pojęcia towarzyszenia oraz charakterystyka posługi przedstawiona przez papieża. Następnie scharakteryzowano kolejne konteksty towarzyszenia podejmowane w adhortacji. Kwestia towarzyszenia jest omówiona w odniesieniu do małżeństw i obejmuje kolejne etapy rozwoju miłości oraz sytuacje wymagające szczególnej uwagi. W kluczu troski o dzieci i integracji ze wspólnotą Kościoła w dokumencie podjęto również problem towarzyszenia i rozeznawania wobec osób trwających w związkach niesakramentalnych, określanych jako sytuacje nieregularne oraz w sytuacjach skomplikowanych. Określono również relację posługi towarzyszenia do oceny moralnej prowadzonych osób. W omawianiu form praktyki wsparcia duszpasterskiego wskazano cel, zakres, kompetencje i sposoby udzielania pomocy wspólnotowej oraz indywidualnej, dostosowane do potrzeb i niesionych w życiu problemów.
9
Publication available in full text mode
Content available

Rola kierownictwa duchowego w uświęceniu człowieka

89%
Poleszak L.
Sympozjum
|
2018
|
issue 2(35)
115-128
PL
Kierownictwo duchowe oznacza prowadzenie człowieka do doskonałości chrześci-jańskiej. Chociaż rolę kierownika duchowego mogą wypełniać osoby świeckie, jed-nak w sensie ścisłym kierownikami duchowymi mogą być jedynie kapłani ze względu na święcenia prezbiteratu, które otrzymują oraz związaną z nimi funkcję uświęcania człowieka. Do istotnych celów kierownictwa duchowego należą: pogłębienie relacji z Bogiem, troska o rozwój życia duchowego i rozeznawanie duchowe. Kierownictwo duchowe jest niezastąpioną pomocą dla wszystkich, którzy pragną wzrostu duchowego.
EN
The Spiritual direction means leading a human being towards Christian perfection. Even though the role of a spiritual director can be entrusted to a lay person, strictly speaking the spiritual directors are understood to be priests considering their priestly ordination, which should serve as the tool towards one’s holiness. Among the rele-vant objectives of the spiritual direction are the deepening of the relationship with God, taking care of the development of the spiritual life and spiritual discernment. The spiritual direction is an irreplaceable help for all who have the desire for spiritual growth.
10
Publication available in full text mode
Content available

Modlitwa o dar rozeznawania woli Boga (Flp 1, 9–11)

71%
Klich A. E.
Polonia Sacra
|
2020
|
vol. 24
|
issue 3
EN
The purpose of this article is to investigate how Saint Paul understands the discernment of God’s will in the life of believers. The exegesis of the intercessory prayer of the Apostle addressed to God for the Philippians (1:9-11) indicates that discernment is above all a gift, a grace of God, worth asking for, for oneself and for others, and for the Church.The Apostle of Nations emphasizes that discernment is closely connected with growth in love, but also with opening to the knowledge of the God who makes himself known.The key issue in discernment, for Paul, is to discover what is actually of true value.Reading this principle in the light of Rom 12:2 one can assume that it is about what is good, in the sense of helpful to salvation, about what pleases God, that is, purity of heart and total sacrifice to Him, and about what is perfect, mature.The content of this intercessory prayer seems to sensitize believers to the God at work within them, the God from whom comes the gift of love, and the gift recognizing and choosing what makes the likeness of believers to Christ more clearly manifest.
PL
Celem tego artykułu było zbadanie, jak św. Paweł rozumie rozeznawanie woli Boga w życiu wierzących. Egzegeza modlitwy wstawienniczej apostoła zanoszonej do Boga za Filipian (1, 9–11) wskazuje na to, że rozeznawanie jest przede wszystkim darem, łaską Boga, o którą warto prosić dla siebie i dla innych, dla Kościoła.Apostoł Narodów podkreśla, że rozeznawanie łączy się ściśle ze wzrostem w miłości, ale też z otwieraniem się na poznanie objawiającego się Boga. Kluczową kwestią w rozeznawaniu – dla Pawła – jest odnajdywanie tego, co jest faktycznie wartościowe. Odczytując tę zasadę poprzez Rz 12, 2 można przyjąć, że chodzi o to, co dobre – w znaczeniu – pomocne do zbawienia, o to w czym Bóg ma upodobanie, czyli o czystość serca i całkowite ofiarowanie się Jemu oraz o to, co doskonałe, dojrzałe.Treść tej modlitwy wstawienniczej zdaje się uwrażliwiać wierzących na dzia-łającego Boga, od którego pochodzi dar miłości, rozpoznawania i wybierania tego, co sprawia, że podobieństwo wierzących do Chrystusa coraz wyraźniej się uwidacznia.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.