Search results

1

Phenomena of Linguistic Interference in Old Hungarian Texts

100%

Fazakas E.

Acta Universitatis Sapientiae, European and Regional Studies

|

2016

|

vol. 9

|

issue 1

95-108

EN

The analysis of interference is a popular topic in sociolinguistics, and the researchers addressing it investigate the phenomena of interference with a special regard to mother tongue texts of speakers living in a linguistic minority. In order to analyse the phenomenon, one needs to be clear about the identity of the author of the particular text, in addition to the linguistic environment, the circumstances in which the phenomenon appears, etc., and this is particularly difficult in the case of historical texts. The most frequent interference phenomenon in Old Hungarian texts is the occurrence of Latin elements in the utterances of Hungarian mother tongue speakers; nevertheless, we can find other linguistic interferences as within the regions inhabited by Hungarians the speakers came in contact with and learned the language(s) of several communities with other mother tongues. In this study, I analyse Romanian words and phrases that appear in the texts of Hungarian-language testimonies given by Romanians living in Transylvania; these linguistic elements cannot be classified as regional borrowings in the Hungarian lexicon, and if they can, they were used by the Hungarian speakers for a very short period of time. Thus, my paper analyses phenomena of interference that are connected to mother tongue elements appearing in a foreign language text.

2

Phonetic Adaptation of Hungarian Loanwords in Romanian

88%

Both C. A.

Acta Universitatis Sapientiae, Philologica

|

2015

|

vol. 7

|

issue 3

119-138

EN

In current linguistics, as well as in the fields of contact linguistics and sociolinguistics, the assessment of contact between the different languages used by speakers living in the same geographical/political area receives a pronounced role. These languages inevitably come into contact. The research on language contact between Hungarian and Romanian has a past marked by scholarly works that focus especially on the lexical- semantic level. Because contact between linguistic phenomena occurs at every level of language, it is necessary to focus on the smallest linguistic elements as well. In our work, we analyse a corpus of words borrowed from Hungarian by the Romanian language, focusing on stop sounds. In our paper, we establish the main phonetic transfer modalities, discussing the subject in an international framework.

3

Des slavismes hongrois

63%

Pilorz A.

Roczniki Humanistyczne

|

2017

|

vol. 65

|

issue 5: Neofilologia

13-37

FR

La présente étude décrit un corpus de 130 slavismes dans la langue hongroise constituant un îlot finno-ougrien entouré de deux côtés par des langues slaves (et des deux autres côtés par l’allemand et le roumain). La plupart de ces slavismes sont à considérer comme des emprunts de nécessité (terme de Louis Deroy) : un peuple de nomades devenu sédentaire (dans l’ancienne Pannonie) emprunte aux voisins bien des termes en rapport avec le nouveau mode de vie : la culture de la terre. Rien d’étonnant donc que p. ex. le sillon, le seigle, la paille, le foin, les fèves… portent des noms d’origine slave.

EN

The article discusses (not aspiring to completeness) 130 Slavic borrowings in the Hungarian language. These borrowings are mostly related to the rural life and agriculture. When the nomadic Finno-Ugric people, who came from the territories east of the Ural Mountains, finally settled down and started to cultivate soil, they had to acquire the terminology related to the new way of life.

PL

Artykuł omawia (nie pretendując do kompletności) 130 slawizmów w języku węgierskim. Zapożyczenia te związane są przede wszystkim z życiem wiejskim, z uprawą ziemi. A uprawa ziemi dla koczowniczego ludu ugro-fińskiego przybyłego spoza Uralu, stającego się społecznością osiadłą, łączyła się z koniecznością zapożyczenia terminologii związanej z nowym trybem życia.

4

Čeští lingvisté o maďarštině

63%

Januška J.

Časopis pro moderní filologii (Journal for Modern Philology)

|

2013

|

vol. 95

|

issue 1

55-70

EN

The article offers a survey as comprehensive and systematic as possible of all the articles and papers dealing with the Hungarian language written by Czech linguists. It concludes that very little attention has been paid to this topic in Czech linguistics and that the number of papers dedicated to Hungarian itself is very low. The majority of these papers deal with topics such as language contact (etymology, areal linguistics of the Central European Sprachbund, onomastics, the sociolinguistic situation of the Hungarian minority in the Czech Republic) or language comparison (typology). Only a few linguists have dealt with Hungarian to a relatively larger extent: Vladimír Skalička (language typology), Zoe Hauptová (etymology, Hungarian loanwords in Slovak), Vladimír Šmilauer (etymology, onomastics), Rudolf Forstinger (onomastics, etymology), František Kopečný (etymology, morphosyntax), Jiří Pilarský (the Central European Sprachbund, Hungarian‑ German contrastive linguistics), Lucie Jílková (sociolinguistics), Evžen Gál (Hungarian‑ Czech contrastive lexicology, sociolinguistics), Julius Bredár (etymology), Josef Blaskovics (etymology, Turkish loanwords in Hungarian), and Richard Pražák (Dobrovský as Hungarist and Finno‑Ugrist, the typology of national revivals in Central and Eastern Europe).

5

Węgierskie poimki a polskie przyimki wtórne – ujęcie porównawcze w aspekcie (glotto)dydaktycznym

51%

Stefańczyk W. T.

Acta Universitatis Lodziensis. Kształcenie Polonistyczne Cudzoziemców

|

2020

|

vol. 27

103-110

EN

Hungarian is a prepositionless language. Polish, on the other hand, features two groups of prepositions: primary and secondary. The Hungarian equivalent of Polish primary prepositions is the synthetic case, e.g. Łódźban ‘in Łódź’, while the equivalent of secondary prepositions is the postposition, e.g. az anyámnak köszönheően ‘thanks to my mother’, az egyetemmel szemben ‘opposite of university’. There are three postposition groups in Hungarian language, including those connected with: Nominative case, e.g. a professzor szerint ‘according to professor’, oblique cases, e.g. az úton keresztül ‘across the road’ and those which contain possessive affix, e.g. az anyám dacára ‘in spite of my mother’. Understanding and mastering both language systems poses a major challenge to learners. Despite genetic and typological variability, there is a very high degree of equivalence in the structures of both languages, both in lexical and grammatical systems.

PL

Język węgierski jest językiem bezprzyimkowym. W polszczyźnie natomiast można wyodrębnić dwie grupy przyimków – pierwotne i wtórne. Odpowiednikiem węgierskim polskich przyimków pierwotnych jest syntetyczna forma kazualna, np.: Łódźban ‘w Łodzi’, natomiast ekwiwalentem przyimków wtórnych są poimki (postpozycje), np.: az apámnak köszönhetően ‘dzięki mojemu ojcu’, az egyetemmel szemben ‘naprzeciwko uniwersytetu’. W języku węgierskim wyodrębnia się trzy grupy poimków: łączące się z nominativem, np. a professzor szerint ‘według profesora’, łączące się z przypadkami zależnymi, np. az úton keresztül ‘przez drogę’, zawierające afiks dzierżawczy, np. az anyám ellenére ‘na przekór mojej matce’. Zrozumienie obu systemów i ich praktyczne opanowanie jest poważnym wyzwaniem dla uczących (się). Mimo odrębności genetycznych i typologicznych istnieje bardzo wysoki stopień ekwiwalencji w strukturach obu języków, obejmującej zarówno warstwę leksykalną, jak i gramatyczną.

6

Jak korzystają ze słowników studenci małych filologii?

51%

Grzeszak A.

Linguodidactica

|

2015

|

vol. 19

PL

Celem artykułu jest próba odpowiedzi na pytanie, w jakim stopniu dotychczasowe ustalenia dotyczące sposobu korzystania ze słowników przez osoby uczące się języków obcych (przede wszystkim języka angielskiego) są prawdziwe w odniesieniu do studentów Katedry Hungarystyki Uniwersytetu Warszawskiego, uczących się trzech mniej popularnych języków: fińskiego, węgierskiego oraz estońskiego. W artykule zaprezentowano wyniki badania ankietowego, które skupiało się wokół następujących zagadnień: 1) jak często studenci korzystają ze słowników, 2) jak często korzystają ze słowników poszczególnych typów, 3) jak oceniają słowniki, z których korzystają.

EN

The paper attempts to answer the question to what extent the existing findings on the dictionary use (concerning mainly learners of English) are true for the students of the Department of Hungarian Language at the University of Warsaw, who learn three less commonly taught languages: Finnish, Hungarian and Estonian. The paper presents the results of a survey which focused on the following issues: 1) how often the students use dictionaries, 2) how frequently they use dictionaries of different types, 3) how they rate the dictionaries they use.

7

Polska terminologia językoznawcza w węgierskiej tradycji polonistycznej

45%

Seretny A., Stefańczyk W. T.

Acta Universitatis Lodziensis. Kształcenie Polonistyczne Cudzoziemców

|

2016

|

vol. 23

47-57

EN

Since Polish and Hungarian belong to different language families, they are typologically and genetically different. Polish is a member of the Indo-European family. It is a Slavic and fusional language while Hungarian, a member of the Uralic language family, is Finno-Ugric, agglutinative one. Grammatical categories of both languages differ considerably, some phenomena which are specific to one of them, do not exist in the other. In Hungarian, for example, nouns do not have grammatical gender, there are no collective numerals, verbs do not have aspect, and nouns, though inflected, have different cases. Hungarian linguists thus so as to describe Polish language structure had to coin terms which would refer to grammatical categories/phenomena nonexistent in Hungarian. The article presents these terms, analyzing their nature and structure.

PL

Polszczyzna i język węgierski są językami odrębnymi zarówno pod względem genetycznym, jak i typologicznym. Język polski jest językiem indoeuropejskim, słowiańskim, fleksyjnym, natomiast węgierszczyzna jest językiem uralskim, ugrofińskim, aglutynacyjnym. W związku z tymi odrębnościami część kategorii gramatycznych w pełni się nie pokrywa. Dotyczy to zwłaszcza nieistniejącego w węgierszczyźnie rodzaju gramatycznego, liczebnika zbiorowego, przyimka, aspektu czasownika, a także w odmienny sposób wyrażanego przypadka. W węgierskim językoznawstwie polonistycznym istnieją usankcjonowane tradycją terminy nazywające wskazane kategorie. Niniejszy artykuł jest poświęcony ich analizie.

Refine search results

2 Acta Universitatis Lodziensis. Kształcenie Polonistyczne Cudzoziemców

1 Acta Universitatis Sapientiae, European and Regional Studies

1 Acta Universitatis Sapientiae, Philologica

1 Linguodidactica

1 Roczniki Humanistyczne

1 Časopis pro moderní filologii (Journal for Modern Philology)

2 Stefańczyk W. T.

1 Both C. A.

1 Fazakas E.

1 Grzeszak A.

1 Januška J.

1 Pilorz A.

1 Seretny A.

1 2020

1 2017

2 2016

2 2015