Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 22

first rewind previous Page / 2 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  jąkanie
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 2 next fast forward last
PL
W artykule przedstawiono rezultaty badań dotyczących indywidualnych cech osobowości młodzieży jąkającej się, będącej w trudnych sytuacjach komunikacji językowej. Opisano charakterystyczne cechy badanych. Samoocena osób jąkających się jest rozpatrywana jako czynnik sprzyjający ich psychoterapii oraz interwencji pedagogicznej, a także efektywnej adaptacji społecznej.
PL
Studium przypadku trzynastolatka cierpiącego na depresję i jąkającego się. Przyczyną zaburzeń emocjonalnych, niepłynności mowy i depresji chłopca są jego przeżycia z wczesnego dzieciństwa – chłopiec w wieku trzech lat został oddzielony od matki.
Logopedia
|
2019
|
vol. 48
|
issue 2
281-290
PL
W etiologii jąkania wskazuje się na nieprawidłowości w zakresie odbioru dźwięków mowy, dlatego też w diagnozie powinna być uwzględniona percepcja słuchowa. W praktyce logopedycznej ważne staje się opracowanie technik badawczych pozwalających wskazać na audiogenne uwarunkowanie jąkania. Istotne jest również określenie sposobów modyfikowania percepcji słuchowej w terapii osób jąkających się, ponieważ oddziaływania na odbiór mowy, w szczególności na autokontrolę słuchową, występują w większości metod. W artykule podjęta zostanie próba wskazania optymalnych strategii w tym zakresie.
EN
In the etiology of stuttering, abnormalities are pointed out in speech sounds perception, which is why diagnosis should take auditory perception into consideration. In logopedic practice it is important to develop research techniques that allow indicating the audiogenic determinants of stuttering. It is also important to define the ways of modifying auditory perception in the treatment of stutterers because impacting on speech perception, particularly on auditory self-control, is found in the majority of methods. The article will seek to show the optimum strategies in this field.
4
Publication available in full text mode
Content available

Czy mózg się jąka?

86%
PL
Badania nad jąkaniem skoncentrowane wokół patologii układu nerwowego są aktualnie jednymi z najbardziej dynamicznie rozwijających się. U ludzi jąkających się stwierdza się różnego rodzaju nieprawidłowości dotyczące anatomii ośrodków odpowiedzialnych za realizację funkcji językowych, zaburzenia funkcjonalne, nieprawidłową lateralizację funkcji językowych oraz zaburzenia połączeń między ośrodkami. Wiele badań dowodzi, że u jąkających się występują zaburzenia funkcjonalnej asymetrii mózgu. Lewopółkulowa reprezentacja mowy nie jest tak wyraźnie zaznaczona jak u osób mówiących płynnie. Płynność mówienia możliwa jest dzięki realizacji planu motorycznego, który u jąkających się jest nieprawidłowo zsynchronizowany. Występuje też wadliwa współpraca pomiędzy programem lingwistycznym a jego motorycznym wykonaniem. Dysfunkcje dotyczą nie tylko obszarów ekspresyjnych mowy, ale także ośrodków słuchowych, których prawidłowe funkcjonowanie jest niezbędne dla prawidłowego przebiegu mowy. Badania dowodzą, że słuchowe sterowanie własną mową za pomocą sprzężenia zwrotnego jest u osób jąkających się zaburzone, a jednej z przyczyn upatruje się w nieprawidłowościach anatomicznych i funkcjonalnych obszaru słuchowego. Wyniki badań dotyczące budowy mózgu i jego funkcjonowania u osób jąkających się wskazują na liczne nieprawidłowości. Dotyczą one całego układu funkcjonalnego mowy. Warto podkreślić, że różnice funkcjonalne pojawiają się w sytuacji, kiedy jąkający się mówią lub nawet wtedy, kiedy wyobrażają sobie, że mówią.
EN
Currently, stuttering studies focused on central nervous system pathology are one of those which develop most dynamically. Stutterers display various disorders within the anatomy of centres which control realization and abnormal lateralization of language functions, as well as functional disorders. Abundant research has proved that stutterers display disturbed functional brain asymmetry. The left hemisphere speech representation in a stutterer’s brain is marked less clearly than in the case of fluent speakers. Speech fluency comes from realizing the motor plan, which is abnormally synchronised in a stutterer’s brain. Similarly, stuttering people display incorrect cooperation between the language program and its motor performance. Dysfunctions are observed not only in the expressive speech areas, but also in the hearing centres, whose proper functioning is vital for normal course of speech. Research has showed the disturbed auditory feedback control of speech among stutterers, which is thought to be caused by anatomical and functional abnormalities within the brain hearing area. Results of studies over stutterers’ brain structure and functioning point to numerous abnormalities observed in the whole functional system of speech. Importantly, these functional differences occur among stutterers during actual speech and even when speaking is only visualized in the stutterer’s mind.
Logopedia
|
2022
|
vol. 51
|
issue 2
155-168
EN
This article presents the results of the author’s research on the associations of auditory lateralisation disorders, mainly auditory attention, with the severity of speech fluency in people who stutter, in a group of 30 people. The problem is referred to in relation to the broader state of research on this issue. The results of the study confirm that among people who stutter there is an over-representation of those with reversed or indeterminate auditory lateralisation, while left-hemispheric speech processing is preserved. There is also a clear correlation of the auditory lateralisation pattern with the severity of disfluency. On average, individuals with left-ear speech control have twice as much disfluency.
PL
Artykuł prezentuje wyniki badań autora nad powiązaniami zaburzeń lateralizacji słuchowej, w tym głównie uwagi słuchowej, z nasileniem niepłynności mówienia w 30-osobowej grupie jąkających się osób. Problem referowany jest w odniesieniu do szerszego stanu badań tych zagadnień. Wyniki badań potwierdzają, że wśród osób jąkających się występuje nadreprezentacja osób z odwróconą lub nieustaloną lateralizacją słuchową, przy jednoczesnym zachowaniu lewopółkulowego przetwarzania mowy. Zaznacza się także wyraźna zależność modelu lateralizacji słuchowej z nasileniem niepłynności. U osób z lewouszną kontrolą wypowiedzi występuje średnio dwukrotnie większa niepłynność.
Logopedia
|
2019
|
vol. 48
|
issue 1
203-214
PL
Głównym założeniem artykułu jest teza mówiąca, że kształtowanie płynności mówienia powinno być podstawą wszelkich metod kompleksowej terapii jąkających się dzieci i młodzieży, ponieważ podstawowym celem terapii w tym okresie jest uzyskanie stałej poprawy płynności mówienia. Przedmiotem rozważań jest analiza porównawcza sposobów kształtowania płynności mówienia. Mimo całkowitej świadomości wagi problemów psychologicznych i komunikacyjnych osób jąkających się problem różnych form psychoterapii czy terapii społecznej nie jest omawiany w artykule. Wnioski końcowe sformułowane zostały w odniesieniu do praktyki logopedycznej.
EN
The main assumption of the article is the thesis that speech fluency shaping should underlie all methods of combined therapy of children and adolescents who stutter because the fundamental goal of therapy during this period is to permanently improve speech fluency. The subject of discussion is a comparative analysis of ways of developing speech fluency. Despite the complete awareness of the significance of psychological and communication problems of persons who stutter, the problem of various forms of psychotherapy or social therapy is not discussed in the article. Final conclusions were formulated regarding logopedic practice.
EN
The article addresses the issue of speech-language therapy in the case of preschool and early school age children who have a slight severity of disfluency. This is an important problem in speech-language therapy practice, because disfluency of speech occurs in the period of speech development in 5% of children. Stuttering only affects 1% and only stuttering children encounter clearly defined therapy procedures. The work of a speech-language therapist with children with less severe disfluency, distinguishing between developmental and pathological disfluency, as well as appropriate therapeutic and preventive procedures become fundamental issue. The article discusses in turn the issues of the basis of children’s disfluency, its diagnosis and further therapeutic and preventive procedures.
PL
Artykuł podejmuje zagadnienie postępowania logopedycznego w przypadku dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym, u których występuje niewielkie nasilenie niepłynności mówienia. Jest to ważny problem w praktyce logopedycznej, ponieważ niepłynność mówienia występuje w okresie rozwoju mowy u 5% dzieci. Jąkanie dotyczy tylko 1% i tylko w przypadku dzieci jąkających się napotykamy jasno określone procedury terapii. Praca logopedy z dziećmi z mniej nasiloną niepłynnością, odróżnienie niepłynności rozwojowej od patologicznej oraz odpowiednie działania terapeutyczne i profilaktyczne stają się zasadniczą kwestią terapii. W artykule omówiono zagadnienia podłoża niepłynności u dzieci, jej diagnozy oraz dalszych działań terapeutyczno-profilaktycznych.
EN
The following article presents a case of a five year old boy afflicted with a speech disfluency, in whom the logopedic diagnosis of speech showed a moderate degree of stuttering. For reasons beyond the control of a speech therapist the boy’s therapy took place in the school environment during group activities using the rhythm method of E. Jaques-Dalcroze, additionally extended to work on slowing down the boy’s speech. Active participation in the activi-ties of music therapy resulted in a measurable improvement in both the child’s speech and his relationships with peers.
PL
Artykuł przedstawia opis przypadku pięcioletniego chłopca do-tkniętego niepłynnością mowy, u którego diagnoza logopedyczna wykazała umiarkowany stopień jąkania. Z przyczyn niezależnych od logopedy terapia od-bywała się w warunkach szkolnych, w trakcie zajęć grupowych, z wykorzystaniem metody rytmiki E. Jaques’a-Dalcroze’a, poszerzonych o pracę nad spowolnieniem mowy chłopca. Czynne uczestnictwo w zajęciach muzykoterapii przyniosło mie-rzalną poprawę zarówno mowy dziecka, jak i jego relacji z rówieśnikami.
9
72%
Logopedia
|
2016
|
vol. 45
175-187
PL
W artykule omówiono wyniki badań zespołu amerykańskich badaczy z Uniwersytetu w Michigan: Soo-Eun Chang, Davida C. Zhu, Ai Leen Choo i Mike’a Anstatta (2013, 2015), które zostały opublikowane w renomowanym czasopiśmie „Brain”. Badania zostały przeprowadzone w związku z poszukiwaniami strukturalnych i funkcjonalnych różnic w mózgach osób jąkających się w porównaniu z osobami mówiącymi płynnie. Wyniki dostarczają dowodów na wielomiejscowe zmiany w połączeniach mózgu jako przyczynę jąkania. W dyskusji dokonano weryfikacji istniejących teorii pochodzenia jąkania w odniesieniu do zaprezentowanych badań i wskazano na perspektywy dalszych poszukiwań badawczych, dotyczących zarówno teorii, jak i praktyki.
EN
The article discusses the results of the research team of American researchers from the University of Michigan: Soo-Eun Chang, David C. Zhu, Ai Leen Choo and Mike Anstatt (2013, 2015), which were published in the prestigious journal Brain. Studies have been carried out in connection with the exploration of structural and functional differences in the brains of people who stutter, compared with people who speak fluently. The results provide evidence of the many-changes in the connections of the brain as the cause of stuttering. The discussion was verified existing theories of origin of stuttering in relation to the presented research and indicated the prospects of further investigations, concerning both theory and practice.
PL
Niepłynności mówienia w czasie komunikowania się często towarzyszą silne emocje: złość, frustracja, wstyd i strach, jednak nie jest to regułą. Doświadczenie jąkania w dużym stopniu zależy od indywidualnych cech i cech osobowości. Doświadczenia emocjonalne osób jąkających się coraz częściej poddawane są analizie. Zauważalny jest jednak deficyt badań dotyczących doświadczeń osób jąkających się w codziennym kontakcie z muzyką, zwłaszcza na scenie operowej, stąd też w artykule przedstawiono opis kariery i przeżyć śpiewaka operowego.
EN
The inability to communicate fluently is often accompanied by strong emotions: anger, frustration, shame and fear, however, it is not the rule. Experiencing stuttering is highly dependent on individual characteristics and personality traits. Emotional experiences of people who stutter are increasingly subject to analysis. Notwithstanding, there is a noticeable deficit of research concerning the experiences of people who stutter in daily contact with music, especially on the opera stage, hence the text presents a description of the opera singer’s career and experiences.
PL
Artykuł podejmuje rzadko omawianą w literaturze logopedycznej kwestię występowania niepłynności mówienia u osób niepełnosprawnych intelektualnie. Opis i interpretacja diagnostyczna występowania zjawiska niepłynności mówienia u osób niepełnosprawnych intelektualnie ma istotną wagę z punktu widzenia teorii i praktyki logopedycznej. Prezentowany artykuł jest raportem na temat wyników badań w grupie 34 osób, których celem była przede wszystkim próba odpowiedzi na pytania: 1. Jaki jest odsetek osób z patologiczną niepłynnością mówienia wśród młodzieży i dorosłych z niepełnosprawnością intelektualną? 2. Jakie objawy niepłynności patologicznej pojawiają się u osób niepełnosprawnych intelektualnie najczęściej? 3. Czy u badanych osób wraz z niepłynnością występują inne symptomy towarzyszące, pozwalające na diagnozowanie jednostek zaburzeń mowy i zróżnicowane programowanie terapii? W dyskusji autorzy odnoszą się także do kwestii zależności płci i stopnia niepełnosprawności intelektualnej a nasilenia i typu występujących niepłynności.
EN
The article examines the question, rarely discussed in literature, of speech dysfluencies in intellectually disabled persons. The description and diagnostic interpretation of the occurrence of the speech dysfluency phenomenon in the intellectually disabled is highly significant from the standpoint of logopedic theory and practice. The present article is a report on the results of tests in a 34-person group, whose goal was first of all to answer the following questions: 1. What is the percentage of persons with pathological speech dysfluencies among intellectually disabled teenagers and adults? 2. Which symptoms of pathological dysfluency occur most often in the intellectually disabled? 3. In the tested subjects, do other accompanying symptoms occur with dysfluency, which enable diagnosing speech disorder entities and programming diverse therapies? The authors also discuss the question of the relationship between sex plus the degree of intellectual disability, and the intensity and type of dysfluencies.
Logopedia
|
2018
|
vol. 47
|
issue 2
141-156
PL
Artykuł jest próbą syntezy i uporządkowania najbardziej aktualnych danych na temat zaburzeń płynności mowy: jąkania i giełkotu. Rozpatrywane dane pochodzą zarówno z badań naukowych, opartych na najnowszych technikach diagnostycznych (np. fMRI, PET, badania audiologiczne), jak i refleksji nagromadzonej wokół praktyki logopedycznej. Wzięto pod uwagę czynniki predysponujące, wyzwalające i utrzymujące wyróżnione zaburzenia mowy, a także sposoby określania celów terapii osób z tymi zaburzeniami i sposoby jej prowadzenia. Wnioski wynikające z przeprowadzonej metaanalizy zebranych danych dowodzą istotnych zmian w teoretycznej i praktycznej perspektywie postrzegania jąkania i giełkotu. W przypadku jąkania zasadnicza zmiana dokonała się w rozumieniu przyczyn tego zaburzenia: obecnie powszechnie przyjmuje się, że przyczyna jąkania tkwi w mózgu. Artykuł omawia wnioski neuromorfologiczne i neurofunkcjonalne wynikające z wielu ostatnich badań. Terapia osób jąkających ma obecnie na celu dostosowanie się do oczekiwań klienta. Została omówiona w podziale na grupy wiekowe. W przypadku giełkotu również omówiono deficyty neuroanatomiczne leżące u jego podłoża, w tym głównie deficyty w okolicy obszarów czołowych lewej półkuli, odpowiedzialnych za planowanie motoryczne i kontrolę zachowania. W giełkocie stwierdza się głównie deficyty w zakresie kodowania gramatycznego: syntaktycznego i fonologicznego zdania oraz monitorowania wypowiedzi, co należy wziąć pod uwagę w terapii.
EN
The article is an attempt to synthesize and organize the most up-to-date data on speech fluency disorders: stuttering and cluttering. The analyzed data come from both scientific research based on the latest diagnostic techniques (e.g. fMRI, PET, audiological research) as well as the reflection accumulated around the speech-language therapy practice. The factors predisposing, triggering and maintaining distinguished speech disorders, as well as methods of determining the goals of therapy of people with these disorders and ways of its management were taken into account. Conclusions resulting from the meta-analysis of the collected data prove significant changes in the theoretical and practical perspective of stuttering and cluttering. In the case of stuttering, the fundamental change occurred in the understanding of the causes of this disorder: nowadays, it is widely accepted that the cause of stuttering is in the brain. The article discusses neuromorphological and neurofunctional conclusions resulting from many recent studies. The therapy of stutterers is now aimed at adapting to the client’s expectations. The therapy was discussed in the division of age groups. In the case of cluttering, the neuroanatomic deficits at its base are also discussed, mainly deficits in the frontal areas of the left hemisphere leading to motor planning and behavior control. In cluttering, there are mainly deficits in grammatical coding of sentences: syntactic and phonological and monitoring utterances, which should be taken into acount in the therapy.
PL
Wyników badań na temat tego, co dzieci, które się jąkają, postrzegają jako wsparcie, a co jako brak wsparcia ze strony słuchacza jest niewiele. Co więcej, do tej pory nie prowadzono badań międzykulturowych w tym zakresie. Takie dane są potrzebne, aby stosować odpowiednie formy interwencji logopedycznej oraz odpowiednio edukować społeczeństwo. Badanie opisywane w artykule miało na celu wypełnienie tej luki poprzez dokonanie oceny preferencji słuchaczy. Ankietowanymi były dzieci, które się jąkają, pochodzące z różnych środowisk. W badaniu wzięło udział 151 dzieci jąkających się z Polski, Słowacji i USA, które wypełniły dziecięcą wersję kwestionariusza Indywidualna Ocena Wsparcia w Przypadku Jąkania (The Personal Appraisal of Support for Stuttering). Wyniki tego badania zostały przeanalizowane w sposób opisowy i porównane międzykulturowo. We wszystkich grupach pojawiły się tematy dotyczące tego, co wpiera i co nie pomaga w kontaktach interpersonalnych. Wiele pozycji mieściło się w przedziale neutralnym, co sugeruje zmienność wśród poszczególnych respondentów. Dane uzyskane w badanych grupach wykazały, że dzieci jąkające się przede wszystkim chcą, aby słuchacze byli cierpliwi, aby ich nie wykluczali i nie wyśmiewali się z nich, gdy z nimi rozmawiają. Inne preferencje podkreślają znaczenie pytania osób jąkających się o to, co postrzegają jako pomocne, a co jako niewspierające. Do wyników tego badania dołączono także wytyczne dla słuchaczy oraz ogólnodostępną ulotkę informacyjną o tym, jak najlepiej wspierać jąkające się dzieci.
EN
Limited research exists about what children who stutter perceive to be helpful and unhelpful listener supports, and no known research exists cross‑culturally. Such information is necessary to better inform clinical intervention and public attitudes at large. This study sought to address that need by measuring listener preferences among children who stutter from diverse backgrounds. One‑hundred fifty‑one children who stutter from Poland, Slovakia, and the USA completed the child version of the Personal Appraisal of Support for Stuttering. Results were examined descriptively and compared cross‑culturally. Themes pertaining to very helpful and very unhelpful supports emerged across all groups. Many items fell in the neutral range, suggesting variability among individual speakers. Based on the groups examined, children who stutter primarily want listeners to be patient, to include them, and to not laugh when they are speaking. Other nuanced preferences underscore the importance of asking individuals about what they perceive to be helpful and unhelpful. Results of this study informed a listener guideline statement and an open‑access informational handout about how to be most supportive of children who stutter.
EN
The article presents the research into the interaction within the specific discourse based around the dialogue of people with stuttering disorder. The analysis of the dialogues was performed with the use of the theory of conversational strategies created by Aleks Awdiejew (2004). The dialogues were therefore analysed in terms of four (mutually dependent) basic conversational strategies: informational-verificative, axiological-emotive, behavioral, and meta discursive.
Logopedia
|
2018
|
vol. 47
|
issue 1
201-213
PL
Artykuł przedstawia zależności między jąkaniem i fobią społeczną, towarzyszącą często jąkaniu. W pierwszej części przedstawiono wskazówki diagnostyczne dla fobii społecznej i jąkania. W drugiej części zaprezentowano efekty leczenia fobii społecznej przy użyciu leków psychotropowych, głównie z kręgu leków przeciwdepresyjnych, które to efekty przekładają się na redukcję, a w części przypadków nawet na ustąpienie objawów jąkania. Fakt ten nie oznacza ograniczania terapii osób jąkających się z fobią społeczną tylko do podawania leków. Perspektywa zaprzestania leczenia farmakologicznego i utrzymania stanu poprawy funkcjonowania psychicznego i społecznego pacjenta wymaga nawet stosowania równoległej terapii logopedycznej nastawionej na poprawę płynności mówienia.
EN
The article presents the relationship between stuttering and social phobia, which often accompanies stuttering. The first part presents diagnostic indications for social phobia and stuttering. The second part presents the effects of the treatment of social phobia using psychotropic drugs, mainly the antidepressants, which translate into a reduction, and in some cases even into the alleviation of stuttering symptoms. This fact does not mean limiting the therapy of people who stutter with social phobia to administering drugs. The prospect of discontinuing pharmacological treatment and maintaining the state of improving the patient’s mental and social functioning requires the use of a parallel speech-language therapy aimed at improving fluency of speaking.
Logopedia
|
2022
|
vol. 51
|
issue 1
81-99
EN
Quality of life is now frequently mentioned by the literature as one of the key issues in the description of problems faced by adults with advanced stuttering and which must be taken into account by researchers and therapists, both in the descriptiveness of the disorder and in the programming of therapy. The assessment of quality of life in many studies is done using generic questionnaires that do not take into account the specific communication, psychological and social problems of people who stutter. Only the correct identification of impaired quality of life categories will allow to propose a therapy tailored to the needs of a given person. The article includes a proposal of a tool dedicated to adult person who stutterers (APWS), the APWS quality of life assessment questionnaire, and conclusions from preliminary results of research conducted with the use of this tool. The results confirm the negative impact of the disorder on the APWS quality of life, but at the same time allow us to conclude that stuttering does not have to have an unequivocally negative impact on life success or happiness. The discussion includes methodological indications and postulates for future research in the discussed area.
PL
Jakość życia jest obecnie często wymieniana przez literaturę przedmiotu jako jedno z kluczowych zagadnień w opisie problemów, z którymi zmagają się dorosłe osoby z zaawansowanym jąkaniem i które muszą być uwzględniane przez badaczy i terapeutów, zarówno w deskrypcji zaburzenia, jak i programowaniu terapii. Ocena jakości życia w wielu badaniach dokonywana jest przy pomocy ogólnych kwestionariuszy, nieuwzględniających specyficznych problemów komunikacyjnych, psychologicznych i społecznych osób jąkających się. Tylko właściwe określenie zaburzonych kategorii jakości życia pozwoli na zaproponowanie terapii dostosowanej do potrzeb danej osoby. Artykuł zawiera propozycję narzędzia dedykowanego dorosłym osobom jąkającym się (DOJ), kwestionariusza oceny jakości życia DOJ oraz wnioski płynące ze wstępnych wyników badań dokonane przy pomocy tego narzędzia. Wyniki potwierdzają negatywny wpływ zaburzenia na jakość życia DOJ, ale jednocześnie pozwalają na stwierdzenie, że jąkanie nie musi mieć jednoznacznie negatywnego wpływu na życiowy sukces czy poczucie szczęścia. W dyskusji zawarto wskazania metodyczne i postulaty do przyszłych badań w omawianym zakresie.
EN
The article presents the findings from two research projects on bullying among students with communication disorders. The aim of the first project is to survey the opinions of teachers (n = 53) and speech‑language therapists/pathologists (n = 59) on the prevalence of this phenomenon, its causes and potential remedies. Respondents were also asked whether children with speech‑language problems were more likely to become victims of bullying at school in their opinion. The study also accounts for the respondents’ opinions of potential forms of preventing bullying and preparing students for dealing with this problem in the school setting. In addition, the article presents the results of a pilot study carried out in the framework of workshop meetings organized at the University of Silesia in Katowice. During these workshops, educational activities were carried out with regard to the practical aspects of how to deal with bullying at school. The workshops involved both stuttering children and their parents/caregivers. The authors also discuss the results of a survey conducted among the workshop participants in the form of pre‑ and post‑workshop questionnaires. The paper also includes evaluation of issues such as, bullying at school and potential strategies of dealing with it. The final part of the article, provides examples of strategies of how to support students in dealing with bullying in schools.
PL
W artykule zaprezentowano wyniki dwóch projektów badawczych dotyczących mobbingu szkolnego wobec uczniów z zaburzeniami w komunikowaniu się. Celem pierwszego projektu było sondowanie opinii nauczycieli (n = 53) i logopedów (n = 59) na temat częstości występowania tego zjawiska, jego przyczyn oraz potencjalnych środków zaradczych. Respondenci byli również proszeni o ocenę, czy dzieci zmagające się z jakimkolwiek problemem logopedycznym częściej stają się ofiarami dokuczania i/lub znęcania w szkole. Rozpoznawano także opinie badanych na temat potencjalnych form przeciwdziałania mobbingowi szkolnemu oraz ich przygotowania do radzenia sobie z tym zjawiskiem na terenie szkoły. W opracowaniu przedstawiono również wyniki pilotażowego projektu badawczego realizowanego w ramach spotkań warsztatowych dla dzieci jąkających się i ich rodzin, organizowanych na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach. Podczas tych warsztatów przeprowadzono zajęcia edukacyjne z zakresu praktycznych aspektów radzenia sobie z mobbingiem szkolnym. W warsztatach wzięły udział zarówno dzieci jąkające się, jak i ich rodzice/opiekunowie. Autorki omówiły również wyniki sondażu przeprowadzonego wśród uczestników przed warsztatami i po ich wdrożeniu na temat mobbingu szkolnego i potencjalnych strategii radzenia sobie z tym zjawiskiem. W podsumowaniu artykułu zarekomendowano przykładowe formy wsparcia ucznia w radzeniu sobie z przejawami dokuczania lub/i prześladowania w szkole.
PL
Wieloczynnikowa koncepcja jąkania zakłada indywidualną kombinację uzupełniających się czynników, które mogą stanowić przyczynę wystąpienia tego zaburzenia mowy u dziecka. Są to czynniki fizjologiczne, lingwistyczne, psychologiczne oraz środowiskowe. Dwa ostatnie skupiają się m.in. wokół emocji dziecka, które związane są z możliwościami produkowania przez nie wypowiedzi oraz występującymi w związku z tym reakcjami ze strony środowiska. Badania naukowe w sposób wyraźny pokazują, że rodzice nie są winni wystąpienia jąkania u dzieci. Wręcz przeciwnie – to oni stanowią główny, najskuteczniejszy czynnik wspomagający ustępowanie objawów. Coraz częściej bowiem zwraca się uwagę na to, że jąkanie się dziecka wpływa na interakcję między nim a rodzicem. Może to wynikać ze zwiększonego niepokoju wywołanego niepłynnością mowy, zarówno u dziecka, jak i jego rodziców. Przedstawione wyniki badań prezentują poziom niepokoju matek i ojców w związku z objawami jąkania u przedszkolaków, w podziale na wiek dzieci oraz w zestawieniu z oceną logopedyczną niepłynności mówienia.
EN
The multifactorial dynamic pathways theory of stuttering implies an individual combination of complementary factors that may be the cause of this speech disorder. These factors include physiological, linguistic, psychological and environmental ones. The last two are focused on the child’s emotions which are associated with their speech ability and other people reactions to it. Research shows that parents cannot cause the stutter, but quite the opposite, they can be part of a solution to their child’s problem. Because of the increased anxiety associated with speech disfluency, a stutter can affect interaction between the child and their parents. The paper presents the level of parental anxiety because of their preschool child’s stuttering symptoms. The results are broken down by the children’s age and presented in comparison with the type of speech disfluency.
PL
Bateria testów do oceny zachowań dla dzieci w wieku szkolnym, które się jąkają (BAB) to narzędzie diagnostyczne do samooceny afektywnych, behawioralnych i kognitywnych komponentów jąkania. Narzędzie, w skład którego wchodzą cztery podtesty, pozwala na diagnozowanie u jąkających się dzieci w wieku szkolnym różnych aspektów związanych z jąkaniem. Podtesty SSC-ER (Lista kontrolna sytuacji komunikacyjnych – reakcje emocjonalne) i SSC-SD (Lista kontrolna sytuacji komunikacyjnych – zakłócenia w mowie) oceniają, jaki jest poziom lęku – jakie są reakcje emocjonalne i jakich zakłóceń w określonych sytuacjach mownych doświadcza dziecko. BCL (Lista zachowań) – umożliwia identyfikowanie zachowań wykorzystywanych przez dziecko, by radzić sobie z jąkaniem. Z kolei CAT (Test do badania postaw związanych z komunikowa-niem się) pokazuje, jakie są przekonania dziecka, jak myśli ono o swoim sposobie wypowiadania się. Międzykulturowe badania BAB potwierdziły przydatność testu jako narzędzia do diagnozy różnicowej oraz możliwość wykorzystania podtestów do formu-łowania celów terapii. Taki typ wielowymiarowego narzędzia do oceny jąkania u dzieci nie był do tej pory dostępny w Polsce. W artykule zaprezentowano wyniki badań normalizacyjnych i psychometrycznych dokonanych w związku z pracami adapta-cyjnymi nad polską wersją BAB (w przygotowaniu do druku).
EN
The Behavior Assessment Battery (BAB) for Children Who Stutter is a self-report test investigating the affective, behavioral and cognitive correlates of stuttering. Its sub-tests gauge a school-age child who stutters’ (CWS) level of anxiety and speech disruption in particular speech situations (SSC-ER: Speech Situation Checklist – Emotional Reaction and SSC-SD: Speech Situation Checklist – Speech Disruption), the use of coping behaviors (BCL: Behavior Checklist) and how a child thinks about his/her speech (CAT: Communication Attitude Test). Cross-cultural research with the BAB has pointed to its usefulness as a differential diagnostic tool and that the tests’ items lead to treatment targets. This type of multidimensional assessment instrument for children who stutter was previously unavailable in Poland, but its publication is now underway. This article presents the results of normative and psychometric testing related to the adaptation of the Polish version of the BAB.
EN
Baldur's Gate game series belong to the RPG classics. The world that is presented in them is based on AD&D rules of the second edition. In addition, they represent a genre known as high fantasy. It presents the metamorphosis of characters - ordinary people become heroes. They were not born as heroes. This means that they are not impeccable, without defects or disabilities. In this way they diverge from the classic, epic characters of the hero. Their weak-nesses make them more human and thus closer to the real world. Of course, these imperfec-tions concern different spheres. This analysis focuses on the linguistic manifestations of speech disorders of some characters. Problems related to speech do not only concern the lan-guage culture, but they also include disorders that are interesting from the point of view of speech therapy (corrective and artistic therapy pathologies, including glottologopedics, bal-butologopedics and neurologopedics). The material for the analysis was obtained from scripts of dialogues and audio material from the games: Baldur's Gate (including Baldur's Gate: Tales of the SwordCoast) and Baldur's Gate II (including Baldur's Gate II: Bhaal's Throne), in full Polish language versions (acting dubbing and tensions). The description uses the case study method.
PL
Niniejszy tekst skupia się na językowych przejawach zaburzeń mowy niektórych postaci. Pro-blemy związane z mową nie dotyczą tylko kultury języka, ale zaburzeń, które są interesujące z punktu widzenia logopedii (korekcyjno-artystycznej, w tym glottologopedii, balbutologopedii oraz neurologopedii). Materiał do analizy został pozyskany z zapisów dialogowych oraz mate-riałów audio z gier: Baldur’sGate (w tym Baldur’sGate: Opowieści z Wybrzeża Mieczy) oraz Baldur’sGate II (w tym Baldur’sGate II: Tron Bhaala), w pełnych polskich wersjach języko-wych (dubbing aktorski oraz napisy). Przy opisie wykorzystano metodę studium przypadku (case study).
first rewind previous Page / 2 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.