Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: neomedievalism

Sort By:

Limit search:

Urbanologia: ku odbudowie tradycyjnego miasta europejskiego — szkic krytyczny

100%

Medeksza Ł.

Prace Kulturoznawcze

2016

vol. 20

157-177

“Urbanology” — the term used in the title of the book Towards urbanology by the architect Stanisław Lose from Wrocław — refers to his idea of “afield of knowledge whose main subject is aman in an urbanised world”. Therefore urbanology is opposed to urbanistics, which — according to Lose — is more interested in economy, transportation or spatial planning than in people. The author of Towards urbanology strongly appreciates the medieval model of town — and its more freedom-oriented, and creativity-oriented, continuation in later ages. The author is also very impressed by the historical role of christianity as the cultural integrator of urban societies. But Lose’s book is only apretext for briefly describing the contemporary history of the traditionalist current in urbanism and enthusiastic opinions about the Middle Ages expressed by such different authors as René Guénon, Peter Kropotkin or G.K. Chesterton. Nowadays the so-called neomedivalism tries to interpret the current cultural, political and administrative diversity of Europe as anew version of the multi-level and polycentric order associated with the Middle Ages. But neomedievalism and urbanistic traditionalism raise some questions — for example those about the limits of being inspired by the Middle Ages, about the economy of the neomedieval model of town or about the relationship between the notion of the so-called living tradition in urbanism and architecture on the one hand — and historical styles on the other.

Mediewalizmy, neomediewalizm i rola archeologii w badaniu gier

84%

Sołtysiak M.

Homo Ludens

2017

issue 1(10)

217-238

Tematem artykułu jest analiza możliwości i ocena potrzeby wykorzystania dorobku nauk historycznych (w szczególności archeologii) w badaniu gier. W dotychczasowej dyskusji na ten temat dominuje przeświadczenie, że gry jako element ludyczny są zjawiskiem nastawionym na przyjemność i jako takie nie podlegają ewaluacji jako element kulturotwórczy. Wszelkie zaś wątki w grach z zasady stanowią rezultat niezobowiązującej kreacji. Nawet te wykorzystujące wiedzę historyczną, przedstawiające obraz dawnych czasów nie są rozpatrywane jako głos w dyskusji o promowanym wizerunku naszej rzeczywistej przeszłości. Pojawia się jednak pytanie, czy takie podejście nie jest wynikiem źle rozumianego postmodernizmu, gdzie w ramach problemów z „wielością prawd” częściej ocenia się stronę formalną niż merytoryczną. Tym samym legitymizuje się dowolne rekombinacje treści i propagowanie przestarzałych teorii, uznając je za jedną z wielu prawd, jakkolwiek by była ona już zdezaktualizowana.

The aim of the article is to analyse the possibilities and the needs for achievements of historical sciences (especially archeology) in game studies. In the current discussion about this field, it is stated that games are merely entertainment, oriented only at pleasure, and as such are not a significant cultural element. All the stories in games are generally an effect of casual creation. Even those using historical knowledge and picturing the past are not actually evaluated as a voice in the discussion about the promoted image of our true past. The question is whether this approach is not a result of misguided postmodernism, where a part of the problem of “the multiplicity of truths” is often evaluating the form, not the content. If so, it legitimizes any recombination of the content and promotes obsolete theories, considering them as some of many truths, whether or not they were already outdated.

Refine search results

1 Homo Ludens

1 Prace Kulturoznawcze

1 Medeksza Ł.

1 Sołtysiak M.

1 2017

1 2016

Search results

Urbanologia: ku odbudowie tradycyjnego miasta europejskiego — szkic krytyczny

Mediewalizmy, neomediewalizm i rola archeologii w badaniu gier