Search results

1

Droga Michała Lengowskiego do literatury

100%

Chłosta J.

Prace Literaturoznawcze

|

2016

|

issue 4

139-147

EN

The paper, which was created on the basis of available sources, constitutes reconstruction of the Michał Lengowski's biography - the first post-war chairman of the Polish Writers Union in Olsztyn. The author recalls the motions of life of this forgotten patriot, community worker, who come from the simple peoples of Warmia and did his best using all possible means to maintain Polish national identity among citizens of the East Prussia before the World War II. The author points at Lengowski's beginnings of the poetical works, whose first poems may be considered in the category of the functional literature. The author writes also about Lengowski's cooperation with the editorial office of the "Gazeta Olsztyńska".

2

РЕЦЕПЦІЯ ПОЕТИЧНОЇ ТВОРЧОСТІ В. СТУСА В СУЧАСНІЙ ПОЛЬЩІ: ОСТАННІЙ ІНТЕЛЕКТУАЛ, ЯКИЙ ПОДОЛАВ ШЛЯХ ВІД “ЛЮДИНИ ПРИНЦИПОВОЇ” ДО “ЛЮДИНИ БЕЗКОМПРОМІСНОЇ”

94%

Нахлік О.

Studia Ukrainica Posnaniensia

|

2019

|

vol. 7

|

issue 1

197-207

EN

The article analyzes the receptive strategies of the Polish researchers in the process of V. Stus's poetic heritage interpreting and its introducing into the Polish cultural space. The common / different dominant models of the perception of the poet's work in the native national culture and outside of Ukraine have been also defined.

PL

W artykule zostały przeanalizowane receptywne strategie polskich badaczy w interpretacji poetyckiej spuścizny W. Stusa oraz jej wprowadzenia do polskiej przestrzeni kulturowej. Określono także wspólne / odmienne modele dominujące w odbiorze twórczości poety w rodzimej kulturze narodowej i poza granicami Ukrainy.

3

Sacrum w twórczości Janusza Szubera

84%

EWELINA MARIA POPIELARZ-ZAJDEL E. M.

Dydaktyka Polonistyczna

|

2021

|

issue Dydaktyka Polonistyczna

30-41

PL

Janusz Szuber przez niektórych uważany był za poetę lokalnego, jednak obecnie wiadomo, że wpisuje się w kanon pisarzy zaliczanych do wybitnych twórców polskiej literatury współczesnej. Tworzył poezję w taki sposób, że czytelnik mógł nie tylko poznać rzeczywistość, w której przyszło żyć autorowi, ale także był wprowadzany w świat filozofii, głębokiego intelektualizmu czy wirtuozerii języka. Sacrum w twórczości Szubera to przede wszystkim życie, to czas, jaki został mu dany, oraz otoczenie, w którym się znajdował. Autor, dotknięty chorobą, nie żalił się na swój los, wręcz przeciwnie, doceniał to doświadczenie, gdyż dzięki niemu mógł dogłębniej zastanawiać się nad kondycją człowieka w świecie. Jego poezja, pozbawiona moralizatorstwa, jest niezwykła, ponieważ wskazuje, jak należy patrzeć na własne istnienie, aby być szczęśliwym człowiekiem.

EN

Janusz Szuber was considered by some to be a local poet, but it is now known that he is part of the canon of writers belonging to outstanding authors of contemporary Polish literature. He created poetry in such a way that the reader could not only get to know the reality in which the author lived, but also was introduced to a world full of the spirit of philosophy, deep intellectualism and language virtuosity. The sacral sphere in Szuber’s poetry is, first of all, where life itself is found as the time that has been given to him and the environment in which he lived. The author, although disease-stricken, does not complain about his fate; on the contrary, he appreciates this experience as it allows him to reflect more deeply on the condition of man in the world. His poetry, devoid of moralizing, is unusual because it shows how to look at one’s own existence in order to be a happy person.

4

Mickiewicz – poeta w wierszach Józefa Ignacego Kraszewskiego

84%

Woźniak J.

Filologia Polska. Roczniki Naukowe Uniwersytetu Zielonogórskiego

|

2016

|

vol. 2

143-158

EN

This article recalls the value of poetry by Józef Ignacy Kraszewski, who is contemporarily analyzed mainly as a novelist. The author’s assumption is to present the dominant features of Kraszewski’s lyric, assuming that it is typical for the period of early Romanticism. The reference point is works of Polish romanticism precursor – Adam Mickiewicz. The study matches texts written by the representatives of the first and the second generation of Polish romantics, showing both common elements of poetic output and the significance of the Mickiewicz’s works in poetic achievements of one of the most remarkable novelist of the XIX century.

PL

Artykuł przypomina o walorach twórczości poetyckiej Józefa Ignacego Kraszewskiego, którego współcześnie analizuje się głównie jako powieściopisarza. Celem autorki jest wskazanie dominujących cech liryki Kraszewskiego przy założeniu, że jest ona typowa dla okresu wczesnego romantyzmu. Punktem odniesienia są utwory prekursora polskiego romantyzmu – Adama Mickiewicza. Szkic zestawia teksty przedstawicieli pierwszego i drugiego pokolenia romantyków, wykazując elementy wspólne dla ówczesnej twórczości poetyckiej, a także wskazuje znaczenie twórczości Mickiewicza w dorobku jednego z najwybitniejszych powieściopisarzy XIX wieku.

5

Poezja jako duchowe święto. O filozofii poezji Mieczysława Gogacza

84%

Pyszczek G.

Rocznik Tomistyczny

|

2022

|

issue 11

39-51

EN

The article concerns the philosophy of poetry by Mieczysław Gogacz. The first part presents the basic theses of the philosophy of poetry by Mieczysław Gogacz. The theses are based on Gogacz’s metaphysical concepts. The second part compares Gogacz`s philosophy of poetry with the concepts of the poetry by Jacques Maritain and the literary scholar Michael Edwards. According to Gogacz, poetic situation is the the basis of poetry . A poet is a person endowed with poetic sensitivity. Poetic sensitivity is the ability to perceive poetic situations. The poetic situation exists regardless of the poet’s psyche. The poet uses words and metaphors to describe the poetic situation he encounters in his life. The specificity of the poetic situation is the simultaneous integral perception of real and thought relations.

PL

Artykuł omawia filozofię poezji Mieczysław Gogacza. W pierwszej części przedstawiono główne tezy filozofii poezji Mieczysława Gogacza. Ich podstawą są jego koncepcje metafizyczne. W części drugiej porównano filozofię poezji Gogacza z koncepcjami poezji filozofa Jacquesa Maritaina oraz literaturoznawcy Michaela Edwardsa. Wedle Gogacza podstawą twórczości poetyckiej jest sytuacja poetycka. Poeta to osoba obdarzona wrażliwością poetycką. Wrażliwość poetycka to zdolność dostrzegania sytuacji poetyckich. Sytuacja poetycka istnieje niezależnie od psychiki poety. Poeta używa słów i metafor, aby opisać poetycką sytuację, jaką napotyka w swoim życiu. Specyfiką sytuacji poetyckiej jest jednoczesny integralny odbiór relacji realnych i relacji pomyślanych.

6

Z kolekcji domowych do zbiorów publicznych – księgozbiory pisarzy w Muzeum Literackim Książnicy Pomorskiej w Szczecinie

84%

Borysowska A.

Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo

|

2019

|

issue 9(12) cz.2

83-96

EN

The authoress describes the course of relocation of book collections gathered by writers to public library archives using the example of four such collections that made their way to the Pomeranian Library in Szczecin, whose previous owners were: Stefan Flukowski, Zbigniew Herbert, Ludmiła Marjańska and Andrzej Kuśniewicz. The intent of the writers or their heirs was finding a proper place for each particular collection in order to ensure its preservation and further use. The librarians responsible for establishing public collections hoped that the books would be accompanied by manuscripts, personal mail or other keepsakes; or, should that not be the case − that they would bear dedications, autographs, handwritten notes or other signs of the writers’ use. The author analyses the contents of these four donations with regard to the aspects mentioned above.

7

Osiemnastowieczny ormiański bard Zakaukazia

67%

Szmurło Z.

Studia Gdańskie. Wizje i rzeczywistość

|

2014

|

vol. 11

225-243

EN

In the article is shown figure of Sayat-Nova – the outstanding an Armenian po-et, musician and ashugh who composed a number of languages, including Armeni-an, Georgian, Azeri, Persian who lived and created in Transcaucasia in 18-th cen-tury. Sayat-Nova was born as Harutyun Sayatayan in 1712 in Tiflis. His adopted name Sayat Nova meant „King of Songs”. He was skilled in writing poetry, singing, and playing the kamancheh. He performed in the court of Heraclius II King of Georgia. He lost his position at court when he fell in love with the king's sister, and the rest of the life, after the ordination, he spent on the province as the clergyman. In 1795 he was killed by the army of Agha Mohammed Khan, and is buried at the Cathedral of Saint George, Tbilisi. About 220 songs can be attributed to Sayat-Nova, although he may have written thousands more. A number of his songs are sung to this day.

8

Jan Czochralski – historia człowieka niezwykłego

67%

TOMASZEWSKI P. E.

Prace Komisji Historii Nauki PAU

|

2014

|

vol. 13

57-72

PL

W artykule przedstawione zostały wybrane obrazki z życia i twórczości prof. Jana Czochralskiego (1885–1953), wybitnego polskiego chemika, metaloznawcy i krystalografa oraz mecenasa sztuki, poety i pisarza. Z bogatego dorobku naukowego naszkicowane zostały trzy najważniejsze jego osiągnięcia: radiomikroskop, który można uważać za pierwowzór skaningowego mikroskopu analizującego (SPM) nagrodzonego Nagrodą Nobla w 1986 r., stop do łożysk kolejowych znany jako „metal B”, który przyniósł Czochralskiemu sławę i bogactwo, oraz tz w. metoda Czochralskiego otrzymywania monokryształów, dzięki której nazwano uczonego „ojcem współczesnej elektroniki”. Nie bez znaczenia są inne jego wynalazki, takie jak płyn do trwałej ondulacji czy „proszek od kataru z Gołąbkiem”. Mimo takich osiągnięć, nazwisko Jana Czochralskiego było w Polsce objęte infamią za rzekomą kolaborację z Niemcami w czasie II wojny światowej. Jednak, po ostatecznym udowodnieniu wiosną 2011 roku faktu jego współpracy z Armią Krajową, przywrócono mu dobre imię na Politechnice Warszawskiej. Słusznie więc rok 2013 został przez Sejm RP ogłoszony Rokiem Jana Czochralskiego.

EN

The presented paper is a report from a presentation delivered in December 2013, at the end of the “Year of Jan Czochralski” celebrated in Poland. For that reason the life and achievements of Prof. Jan Czochralski (1885–1953) were presented in a very short way. Jan Czochralski was a well known Polish chemist and metallurgist of the fi rst half of the 20th century working in Germany and Poland. His achievements were numerous and only three were presented in a more detailed way. The fi rst was a “radiomicroscope” for examination of the surface of metallic samples, which may be regarded as a prototype of modern scanning probe microscope (SPM) awarded with the Nobel Prize in 1986. The second achievement made Czochralski a famous scientist and a rich man prior to WWII – this was a special alloy for railway sliding bearing shells called “B -metal”. The third discovery gave the world recognition to Jan Czochralski after the war – this was the so -called “Czochralski method” for pulling a single crystal from the melt. Without this method used to obtain single silicon crystals necessary to modern electronics, our contemporary civilization would not have been possible. Among his other achievements it is worth mentioning a development of a type of hair perm lotion and a powder against nasal infections, as well as his activities as a patron of culture, poet and novelist. Despite these achievements, the name of Jan Czochralski was a subject of infamy in Poland, for his alleged collaboration with the Germans during World War II. After he fi nally had given proof to his patriotic cooperation with the Home Army (Armia Krajowa), he regained his good name in the spring of 2011. Therefore, the year 2013 was rightly declared by the Parliament of the Republic of Poland as the “Year of Jan Czochralski”.

9

Gladiator - chrześcijanin - Norwid

67%

Karamucka M.

Roczniki Kulturoznawcze

|

2014

|

vol. 5

|

issue 3

27-45

EN

The ancient Rome belongs to the most important cultural sources of Norwid’s work. The aim of this article is to analyse the significance of the motif of gladiator in the writings of Norwid. The article examines poems Spowiedź [Confession] and Spartakus [Spartacus] and also fragments from other texts in which appear paraphrases of the well-known words that according to the popular opinions were used by gladiators to greet emperor: Ave, Caesar, morituri te salutant. The poet regarded bloody Roman circus games as a sign of deep depravity of the ancient Rome and a gladiator as an involuntary, heroic and lonely actor of them, who was aware of the moral degradation of the spectators. The motif of gladiator often functions in the works by Norwid as an exemplum used by him to speak about such problems of his time as: the role and status of a poet in the 19th century, Christian attitude towards apostatic civilization and the key issue of the truth. Norwid’s gladiator is often a poet, Christian and simultaneously Norwid himself.

XX

Starożytny Rzym należy do najważniejszych kulturowych źródeł twórczości C. Norwida. Jednym z symboli antycznej, pogańskiej Romy jest gladiator, który jednak nierzadko funkcjonuje też jako jej antyteza. Celem artykułu jest analiza znaczenia motywu gladiatora w pismach Norwida. W artykule omówione zostały wiersze Spowiedź oraz Spartakus, a także fragmenty innych tekstów, w których Norwid zamieścił parafrazy słynnego okrzyku, którym - według popularnego przekonania - gladiatorowie mieli pozdrawiać cesarza: Ave, Caesar, morituri te salutant. Poeta postrzegał krwawe igrzyska gladiatorskie jako wyraz głębokiego zepsucia i zła Rzymu, a gladiatora zazwyczaj jako ich mimowolnego, heroicznego, osamotnionego aktora, świadomego degradacji moralnej swoich widzów. Figura gladiatora to w pismach Norwida zazwyczaj egzemplum wykorzystywane w refleksji nad takimi, aktualnymi dla autora zagadnieniami, jak rola i status poety w rzeczywistości dziewiętnastowiecznej, postawa chrześcijańska wobec uwarunkowań apostatycznej cywilizacji, a także kluczowa dla tych nawiązań problematyka prawdy. Pod postacią Norwidowego gladiatora kryją się najczęściej poeta, chrześcijanin i siłą rzeczy też sam Norwid, łączący dwa wymienione przymioty.

10

PISARZ-NOMADA – GEOPOETYCKI NURT W TWÓRCZOŚCI MARIUSZA WILKA

67%

Iwańska E.

Świat Tekstów. Rocznik Słupski

|

2016

|

issue 14

117-130

EN

The article encompasses an attempt to frame the idea of nomadism and recreate the geopoetical trend in Mariusz Wilk’s work. As far as the idea of nomadism is concerned, a crucial role is played by ‘the nomad writer’ Kenneth White, the author of La Route Bleue and the creator of the term of ‘intellectual nomadism’. Mariusz Wilk holds Ken-neth White’s work in high regard. While White’s deliberations are an inspiration for the author of Tropami rena. Wilk devotes his attention to other ‘nomad writers’ – Bruce Chatwin, Wasilij Golowanow, Henry Miller, Li Bo and others. In his journals the author of Lotem gęsi analyses the works and attitudes of writers who can be described as ‘the poets of the Road’ because following the Road, as well as pondering over it and writing about it is a significant issue in his work.

11

Bůh píše přímo křivými čarami (Josef Suchý a literatura Lužických Srbů)

67%

Harák I.

Religious and Sacred Poetry: An International Quarterly of Religion, Culture and Education

|

2014

|

issue 4(8)

113-147

CS

Autor se ve své studii věnuje vzájemným vztahům mezi českým básníkem moravského původu Josefem Suchým a kulturou nejmenšího ze slovanských národů, totiž Lužických Srbů. S ní se Suchý setkává koncem 60. let 20. století. Autor se věnuje vzájemným vazbám, Suchého překladům a edicím z lužickosrbské literatury, studiím o této malé sice, ale významné součásti evropského kulturního dědictví. Všímá si také, kdo všechno o daných aktivitách Suchého psal a jak je hodnotil; na koho sám Josef Suchý ve svém díle navazuje a kdo je Suchého přímým pokračovatelem. Nakonec si autor všímá přítomnosti lužickosrbských motivů především v básnickém díle Suchého. Daná tematika dala nakonec vzniknout zrcadlovému česko/lužickosrbskému posmrtně vydanému výboru ze Suchého poezie.

EN

In his study the author deals with reciprocal relationship between a Czech poet of Moravian origin – Josef Suchý and the culture of the smallest Slavonic nation, the Wendish. Suchý met with this culture in the late 1960s. The author is concerned with reciprocal links, with Suchý´s translations and editions of Wendish literature, with studies about this small but important part of European cultural heritage. He also notices who wrote about the mentioned activities and evaluated them, whom Josef Suchý follows in his production and who Suchý´s direct continuator is. In the end the author notices the presence of Wendish motifs in Suchý´s production, in his poetic production above all. This subject matter gave rise to the imitations of Czech-Wendish selections from Suchý´s poetry edited after his death.

PL

Autor w swoim studium zajmuje się wzajemną relacją pomiędzy czeskim poetą pochodzenia morawskiego Józefem Suchym i kulturą najmniejszego z narodów słowiańskich, mianowicie Serbów Łużyckich (Serbołużyczan). Suchy zetknął się z nią z końcem lat 60. XX wieku. Autor zajmuje się wzajemnymi związkami pomiędzy przekładami Suchego a edycjami literatury serbołużyckiej, badaniami tej, choć tak małej, ale ważnej cząstki współczesnego, europejskiego dziedzictwa kulturowego. Zauważa on także, kto pisał o wszystkich wspomnianych działaniach Suchego i jak je oceniał; do kogo sam Józef Suchy w swoim dziele nawiązuje, i kto jest bezpośrednim następcą Suchego. W końcu autor zauważa obecność serbołużyckich motywów, zwłaszcza w poetyckiej twórczości Suchego. Omawiana tematyka pozwoliła wreszcie zbadać lustrzany, czesko-serbołużycki, pośmiertnie wydany wybór poezji Suchego.

12

Czy są nam potrzebni „marni” poeci?

67%

Czajkowska A.

Tematy i Konteksty

|

2019

|

vol. 14

|

issue 9

518-539

EN

The paper contains reflections on the historical circumstances of the evaluation of artistic work, which guarantee immortality to one author, and condemn others to oblivion. The author takes into account the popularity of poetry which is not of the highest quality, and which is present in mass culture. Poems by less known, mediocre poets appear as lyrics of national or religious songs . Examples of the 19th and 20th century literature have been provided, including works of Michał Bałucki, Jan Czeczot, Maria Konopnicka, Franciszek Karpiński, Teofil Lenartowicz, Władysław Syrokomla, Stefan Witwicki and others. The study emphasizes the unconsciousness of readers and users as to the authorship, circumstances of the creation, as well as the original purpose of the texts that are read and sung to this day. As a result of the analysis, it turns out that popular culture can store valuable content and is an important reservoir of national culture.

13

Norwid z epoki baroku?

59%

Trybuś K.

Studia Norwidiana

|

2015

|

vol. 33

294-302

EN

Agata Seweryn’s book Światłocienie i dysonanse. O Norwidzie i tradycji literackiej [Chiaroscuro and dissonances. About Norwid and literary tradition] (Lublin: Wydawnictwo KUL, 2013) by its subtitle clarifies the question. Outlined here by author of the review the concept of tradition in Norwid not preclude what Agata Seweryn wrote in her book. Her purpose was primarily to recognize and describe the whole area allusions in the work Norwid to the heritage of former literature. Therefore, uttered here criticism concerning only certain aspects of the considerations outlined in the book, do not undermine its value for modern Norwidology.

14

Young Poland, everyday life and Norwid

59%

Trybuś K.

Studia Norwidiana

|

2017

|

vol. 35 English Version

211-219

PL

Książka Radosława Okulicz-Kozaryna Rok 1894 oraz inne szkice o Młodej Polsce (Poznań: Wydawnictwo Naukowe UA M 2013) jest w tej recenzji rozpatrywana i omawiana jako pewien rodzaj oryginalnej syntezy epoki, która przede wszystkim koncentruje uwagę na płynnych cezurach Młodej Polski, co zwłaszcza odnosi się do jej początków. Ważny z punktu widzenia badań norwidologicznych okazał się pomieszczony w tej książce szkic o poezji Aleksandra Szczęsnego, traktowanego tu jako „późny wnuk” Cypriana Norwida. Cichym bohaterem niemal wszystkich pomieszczonych tu opowieści o Młodej Polsce jest Baudelaire. Książka napisana jest w duchu korespondencji sztuk – refleksja o literaturze splata się z przemyśleniami na temat malarstwa epoki; autor wyczarowuje aurę młodopolskiego „tu i teraz”, odtwarza klimat tamtej artystycznej codzienności.

EN

The book by Radosław Okulicz-Kozaryna entitled Rok 1894 oraz inne szkice o Młodej Polsce [The year 1894 and other sketches on Young Poland] (Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM 2013) is analysed in this review as some sort of original synthesis of the epoch, which primarily focuses on the fuzzy turning points of Young Poland, in particular in regard to its beginnings. The sketch on the poetry by Aleksander Szczęsny, treated here as a “late grandson” of Cyprian Norwid, also included in this book, turned out to be important from the perspective of Norwid Studies. The quiet hero of almost all the stories about the Young Poland included here is Baudelaire. The book is written in the spirit of correlation between the arts – reflection on literature is intertwined with thoughts on painting of the epoch. The author evokes the aura of Young Poland’s “here and now”, he recreates the atmosphere of that artistic everyday life.

15

Młoda Polska, codzienność i Norwid

59%

Trybuś K.

Studia Norwidiana

|

2017

|

vol. 35

199-206

PL

Książka Radosława Okulicz-Kozaryna Rok 1894 oraz inne szkice o Młodej Polsce (Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM 2013) jest w tej recenzji rozpatrywana i omawiana jako pewien rodzaj oryginalnej syntezy epoki, która przede wszystkim koncentruje uwagę na płynnych cezurach Młodej Polski, co zwłaszcza odnosi się do jej początków. Ważny z punktu widzenia badań norwidologicznych okazał się pomieszczony w tej książce szkic o poezji Aleksandra Szczęsnego, traktowanego tu jako „późny wnuk” Cypriana Norwida. Cichym bohaterem niemal wszystkich pomieszczonych tu opowieści o Młodej Polsce jest Baudelaire. Książka napisana jest w duchu korespondencji sztuk – refleksja o literaturze splata się z przemyśleniami na temat malarstwa epoki; autor wyczarowuje aurę młodopolskiego „tu i teraz”, odtwarza klimat tamtej artystycznej codzienności.

EN

The book by Radosław Okulicz-Kozaryna entitled Rok 1894 oraz inne szkice o Młodej Polsce [The year 1894 and other sketches on Young Poland] (Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM 2013) is analysed in this review as some sort of original synthesis of the epoch, which primarily focuses on the fuzzy turning points of Young Poland, in particular in regard to its beginnings. The sketch on the poetry by Aleksander Szczęsny, treated here as a “late grandson” of Cyprian Norwid, also included in this book, turned out to be important from the perspective of Norwid Studies. The quiet hero of almost all the stories about the Young Poland included here is Baudelaire. The book is written in the spirit of correlation between the arts – reflection on literature is intertwined with thoughts on painting of the epoch. The author evokes the aura of Young Poland’s “here and now”, he recreates the atmosphere of that artistic everyday life.

16

Norwid z epoki baroku?

59%

Trybuś K.

Studia Norwidiana

|

2015

|

vol. 33

294-302

EN

Agata Seweryn’s book Światłocienie i dysonanse. O Norwidzie i tradycji literackiej [Chiaroscuro and dissonances. About Norwid and literary tradition] (Lublin: Wydawnictwo KUL, 2013) by its subtitle clarifies the question. Outlined here by author of the review the concept of tradition in Norwid not preclude what Agata Seweryn wrote in her book. Her purpose was primarily to recognize and describe the whole area allusions in the work Norwid to the heritage of former literature. Therefore, uttered here criticism concerning only certain aspects of the considerations outlined in the book, do not undermine its value for modern Norwidology.

17

Macieja Kazimierza Sarbiewskiego refleksje o istocie zgodności hermeneutycznej, funkcji poznawczej i etycznej poezji

51%

Fiszer J.

Meluzyna. Dawna Literatura i Kultura

|

2015

|

vol. 1(2)

5-19

EN

The article presents the reflections of Maciej Kazimierz Sarbiewski (1595–1640, Polish Jesuit, Latin poet) on the poetry and the rhetoric of his two treatises: Characteres lyrici and De figuris sententiarum. The comments are focused on the very interesting aspects in the poetry: the compatibility of all elements, the subsection of the emotional expression to the thinking process of the author (the poet) and the cognitive and ethical role of the poetry (the poet being the creator and observer of the world, the philosopher, the teacher, the artist and the theorist). Sarbiewski also comments on the issue of balance between the subject of the poet and the subject of the receiver, the reader once the poetry is simultaneously creative and honest.

Refine search results

Droga Michała Lengowskiego do literatury

РЕЦЕПЦІЯ ПОЕТИЧНОЇ ТВОРЧОСТІ В. СТУСА В СУЧАСНІЙ ПОЛЬЩІ: ОСТАННІЙ ІНТЕЛЕКТУАЛ, ЯКИЙ ПОДОЛАВ ШЛЯХ ВІД “ЛЮДИНИ ПРИНЦИПОВОЇ” ДО “ЛЮДИНИ БЕЗКОМПРОМІСНОЇ”

Sacrum w twórczości Janusza Szubera

Mickiewicz – poeta w wierszach Józefa Ignacego Kraszewskiego

Poezja jako duchowe święto. O filozofii poezji Mieczysława Gogacza

Z kolekcji domowych do zbiorów publicznych – księgozbiory pisarzy w Muzeum Literackim Książnicy Pomorskiej w Szczecinie

Osiemnastowieczny ormiański bard Zakaukazia

Jan Czochralski – historia człowieka niezwykłego

Gladiator - chrześcijanin - Norwid

PISARZ-NOMADA – GEOPOETYCKI NURT W TWÓRCZOŚCI MARIUSZA WILKA

Bůh píše přímo křivými čarami (Josef Suchý a literatura Lužických Srbů)

Czy są nam potrzebni „marni” poeci?

Norwid z epoki baroku?

Young Poland, everyday life and Norwid

Młoda Polska, codzienność i Norwid

Norwid z epoki baroku?

Macieja Kazimierza Sarbiewskiego refleksje o istocie zgodności hermeneutycznej, funkcji poznawczej i etycznej poezji