Search results

1

Elizabeth Sidiropoulos, Jorge A. Perez Pineay, Sachin Chaturvedi, Tohmas Fues (eds.) Institutional Architecture & Development. Responses from Emerging Powers, South African Institute of International Affairs, Johannesburg 2015, ss. 283.

100%

ZUBRZYCKA K.

Ameryka Łacińska. Kwartalnik analityczno-informacyjny

|

2016

|

vol. 24

|

issue 3(93)

65-68

2

Dolnośląski Fundusz Pomocy Rozwojowej jako instrument regionalnej polityki spójności

100%

Obrębalski M.

Prace Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu

|

2017

|

issue 467

214-229

PL

Region dolnośląski charakteryzuje się wieloma dysproporcjami rozwojowymi. Niezbędne staje się zatem prowadzenie efektywnej polityki spójności gospodarczej, społecznej i terytorialnej w pełni wpisanej w politykę rozwoju kraju i Unii Europejskiej. Samorząd Województwa Dolnośląskiego realizuje regionalną politykę spójności, wdrażając m.in. strategię rozwoju do roku 2020, której nadrzędnym celem jest „Nowoczesna gospodarka i wysoka jakość życia w atrakcyjnym środowisku”. Jednym z finansowo-prawnych instrumentów jej wdrażania od 2009 r. jest Dolnośląski Fundusz Pomocy Rozwojowej. W latach 2009-2016 z pomocy rozwojowej, udzielanej w formie dotacji celowej z budżetu Województwa Dolnośląskiego, skorzystało 99 gmin, realizując łącznie ponad 250 różnorodnych przedsięwzięć. Wspierane były przede wszystkim małe gminy dotknięte problemami społecznymi, gospodarczymi i przestrzennymi, których możliwości budżetowe były zbyt małe, by zainicjować procesy trwałego zrównoważonego rozwoju lokalnego, a także gminy pełniące funkcje wynikające ze specyficznych uwarunkowań, np. turystyczne i uzdrowiskowe.

3

Rywalizacja handlowa Unii Europejskiej i gospodarek wschodzących w Afryce

100%

Nowak W.

Nierówności społeczne a wzrost gospodarczy

|

2016

|

vol. 47

386-404

PL

Unia Europejska jest najważniejszym partnerem handlowym Afryki. Jednak od początku globalnego kryzysu finansowego, systematycznie traci swoją przewagę nad gospodarkami wschodzącymi w handlu z krajami afrykańskimi. Od 2007 roku wymiana handlowa Chin, Indii, Brazylii i Turcji z 34 najsłabiej rozwiniętymi krajami Afryki przewyższa wymianę Unii Europejskiej z LDCs. Gospodarki wschodzące nie tylko rywalizują między sobą o afrykańskie surowce, rynki zbytu i wpływy na kontynencie, ale stanowią zagrożenie dla pozycji i interesów Europy w Afryce. W artykule pokazano skalę i trendy w handlu dobrami między krajami Unii Europejskiej i 54 krajami afrykańskimi oraz 4 gospodarkami wschodzącymi (Chiny, Indie, Brazylia, Turcja) i Afry-ką w latach 2000–2013. Wymianę handlową między stronami zbadano na podstawie danych UN Comtrade Database. Relacje handlowe Unii Europejskiej z Afryką są bardzo złożone. Unia prowadzi negocjacje z poszczególnymi krajami, grupami krajów i Unią Afrykańską. Deklaruje partnerstwo w stosunkach z Afryką, naciska na wielostronną liberalizację handlu przez kraje afrykańskie, ale sama wciąż stosuje protekcjonistyczną politykę wewnętrzną. Przeznacza coraz większe kwoty na pomoc dla Afryki. Jednak otrzymanie pomocy uwarunkowane jest spełnieniem szeregu różnych kryteriów. Gospodarki wschodzące traktują kraje afrykańskie jako równorzędnych partnerów, rozwijają współpracę Południe-Południe i nie ingerują w sprawy wewnętrzne swoich partnerów handlowych. Systematycznie zwiększają pomoc rozwojową nie stawiając przy tym warunków politycznych. Zarówno UE, jak i gospodarki wschodzące, łączą politykę handlową z polityką rozwojową i inwestycyjną. Wydaje się jednak, że gospodarki wschodzące znalazły efektywniejszy sposób.

EN

The European Union is the most important trading partner for Africa. However, since the beginning of the global financial crisis it has been steadily losing its advantage over emerging economies in merchandise trade with African countries. Trade in goods between China, India, Brazil, Turkey and 34 Africa’s least developed countries has been surpassing trade between the EU and Africa’s LDCs since 2007. Emerging economies not only compete between themselves for access to African resources, markets, and influence on the African continent but also pose a threat for the EU’s position and interests in Africa. The paper shows the level and trends in merchandise trade between the EU and 54 African countries, and between four emerging economies (China, India, Brazil, Turkey) and Africa in the years, from 2000 to 2013. The analysis is based on the data retrieved from the UN Comtrade Database. Trade relations between the EU and Africa are very complicated. The EU negotiates agreements with individual African countries, groups of countries, and the African Union. It declares partnership, insists on multilateral trade liberalization by African countries but at the same time protects its own market. The EU provides more and more development assistance to African countries. However, its assistance is highly conditional. The emerging economies treat African countries as equal partners, they develop the South-South cooperation and do not interfere in domestic affairs of their trading partners. Besides, they systematically increase their development assistance to Africa without any political conditions. Both, the EU and emerging economies combine trade policy with development and investment policies. However, it seems that the emerging economies do it more efficiently.

4

Współpraca rozwojowa Kuby z krajami Południa

100%

Nowak W.

Horyzonty Polityki

|

2017

|

vol. 8

|

issue 24

123-139

PL

CEL NAUKOWY: Celem artykułu jest przedstawienie skali i form współpracy rozwojowej Kuby z krajami rozwijającymi się. PROBLEM I METODY BADAWCZE: Podstawowym problemem artykułu jest ilościowa i jakościowa analiza współpracy rozwojowej Kuby z krajami Południa. W artykule wykorzystuje się dwa główne narzędzia badawcze: badania literaturowe oraz analizę statystyczną danych dostępnych na stronach internetowych UNESCO i ELAM. PROCES WYWODU: Wywód składa się z trzech części. W pierwszej pokazano osiągnięcia Kuby w sferze edukacji i zdrowia. Następnie przedstawiono skalę i formy kubańskiej współpracy z krajami Południa w obszarze edukacji oraz kubański program współpracy medycznej dla krajów rozwijających się. WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Kubańska pomoc rozwojowa koncentruje się głównie w obszarze edukacji i zdrowia. Głównymi beneficjentami są kraje Ameryki Łacińskiej, Karaibów, Afryki i Pacyfiku. Kuba kieruje się zasadą solidarności między biednymi społeczeństwami. Współfinansuje projekty w sferze edukacji i zdrowia, gdy dany kraj jest w stanie partycypować w kosztach. Jeśli kraju beneficjenta nie stać na częściowe sfinansowanie realizowanego projektu, wtedy sama pokrywa koszty. Ponadto przekazuje nieodpłatnie technologie i know-how. Nie ingeruje w sprawy wewnętrzne krajów, z którymi współpracuje. Kuba, mimo trudnej sytuacji ekonomicznej, przyczyniła się do poprawy stanu zdrowia i wykształcenia wielu milionów ludzi w krajach Południa. WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: Kubański model pomocy/ współpracy w zakresie edukacji i opieki zdrowotnej może stanowić wzór dla zachodnich donatorów.

5

Ewolucja działalności Azjatyckiego Banku Rozwoju

100%

Gostomski E., Michałowski T.

Pieniądze i Więź

|

2015

|

vol. 18

|

issue 4(69)

142-150

PL

Azjatycki Bank Rozwoju (Asian Development Bank – ADB) jest działającą od 1966 roku międzynarodową organizacją finansową opartą na tej samej filozofii co Bank Światowy. Jego głównym celem jest walka z biedą i poprawa warunków życia w regionie Azji i Pacyfiku. Punkt ciężkości projektów finansowanych przez Bank spoczywa na infrastrukturze, pogłębianiu regionalnej współpracy gospodarczej, ochronie środowiska naturalnego, rozwoju sektora finansowego, gospodarce żywnościowej i oświacie. W opracowaniu przedstawiono: genezę, członkostwo, cele i organizację ADB, ewolucję polityki finansowania projektów przez ADB i zmianę punktów ciężkości w jego pracach, fundusze własne Banku i pozyskiwanie środków finansowych ze źródeł zewnętrznych, a także pomoc finansową ADB. Dokonano również oceny działalności ADB.

EN

Asian Development Bank (ADB) is an international financial organization based on the same philosophy as the World Bank. It started its operations in 1966. Its main objective is to fight poverty and improve living conditions in Asia and the Pacific area. Projects financed by the Bank focus on infrastructure, deepening regional economic cooperation, environmental protection, financial sector development, food economy and education. The study shows: the origins, membership, objectives and organization of the ADB, evolution of ADB’s project financing policy, ADB’s funds and its financial assistance. The authors also assess the activities of the ADB

6

Azjatycki model pomocy rozwojowej

88%

Nowak W.

Nierówności społeczne a wzrost gospodarczy

|

2015

|

issue 43

323-334

PL

Od początku XXI wieku obserwuje się wzrost poziomu pomocy rozwojowej. W udzielanie pomocy krajom rozwijającym się są zaangażowane nie tylko najbardziej rozwinięte gospodarki świata, ale także arabskie kraje naftowe i gospodarki wschodzące. Każda grupa donatorów kieruje się własnymi zasadami udzielania pomocy. Obecnie do najważniejszych azjatyckich donatorów należą Japonia i Chiny. Kraje te wraz z Koreą Południową stosują bardzo zbliżone strategie udzielania pomocy rozwojowej. Przede wszystkim, politykę pomocy rozwojowej podporządkowały osiąganiu korzyści narodowych. Japonia, Chiny i Korea Południowa pomoc rozwojową zastąpiły współpracą rozwojową. Unikają hierarchicznej relacji donator – odbiorca i nie interweniują w sprawy wewnętrze krajów beneficjentów. Często udzielają pomocy w celu zwiększenia siły nabywczej krajów odbiorców i zapewnienia sobie dostępu do nowych rynków zbytu. Pomoc azjatyckich donatorów nie zastępuje inwestycji zagranicznych w krajach – odbiorcach, ale ułatwia ich napływ. Często jest skutecznym narzędziem dyplomacji surowcowej. Według Japonii, Chin i Korei pomoc ma wzmacniać postawę samopomocy w krajach odbiorcach, a nie ją zastępować. W związku z tym, najczęściej ma formę pożyczek, które trzeba spłacać. Perspektywa spłaty wymusza bardziej przemyślane inwestycje rozwojowe oraz wzrost dyscypliny fiskalnej w krajach odbiorcach. Pomoc jest przeznaczana głównie na realizację określonych projektów mających na celu poprawę infrastruktury. Polityka pomocy azjatyckich donatorów skupia się na osiąganiu wzajemnych korzyści wynikających z połączenia pomocy rozwojowej, inwestycji i handlu.

XX

Since the beginning of the twenty-first century a huge increase in the level of development assistance has been observed. Development assistance is provided not only by developed countries but also by oil Arab countries and emerging economies. Each group of donors uses its own rules of providing foreign aid. Now, Japan and China are the most important Asian donors. The mentioned countries together with South Korea use very similar development assistance strategies. First of all, their policies of development assistance are subordinated to achieving national benefits. Japan, China and South Korea replaced development assistance with development cooperation. They try to avoid the hierarchical relation donor-recipient country and do not interfere in the inner affairs of their recipients. They often provide foreign aid to increase a purchasing power of recipients and to secure an access to new markets. Asian development assistance does not replace foreign investments but facilitates their inflow to recipient countries. It is also an effective tool of the resource diplomacy. Japan, China and South Korea claim that development assistance should support self-help efforts of recipients not replace them. As a result, Asian foreign aid is mainly provided in form of loans which must be repaid. The perspective of repayment forces more thoughtful development investments and increases fiscal discipline in recipient countries. Asian aid is primarily directed to infrastructure projects. Development assistance policy of Asian donors focuses on mutual benefits that result from the combination of aid, investments and trade.

7

Indie w globalnym systemie pomocy rozwojowej

75%

Pałgan K.

Catallaxy

|

2018

|

vol. Volume 3

|

issue Issue 2 December 2018

81-88

PL

Motywacja: W literaturze przedmiotu brakuje oceny efektywności pomocy rozwojowej otrzymywanej i świadczonej przez Indie. Korzyści wynikające z uzupełnienia istniejącej luki poznawczej były głównym motywem podjęcia tematu. Cel: Celem artykułu jest ocena pomocy rozwojowej, kierowanej do Indii, jako jednego z wschodzących donatorów. Uwzględniono różne aspekty rozwoju, zwłaszcza w perspektywie najmniej zamożnych mieszkańców państwa. Materiały i metody: Wykorzystano analizę literatury przedmiotu, analizę danych wtórnych, obserwację uczestniczącą oraz analizę wizualną. Wyniki: Na podstawie przeglądu literatury oraz wniosków z obserwacji można wyciągnąć wniosek o braku skuteczności oraz efektywności pomocy rozwojowej zarówno otrzymywanej, jak i świadczonej przez Indie. Ponadto stwierdzono, że przypadek Indii wskazuje na niezgodność definicji pomocy rozwojowej jako instrumentu prowadzącego do rozwoju państw-beneficjentów, a raczej jako środka tworzenia relacji politycznych i ekonomicznych służących w głównej mierze państwom donatorom.

EN

Motivation: There is a lack regarding the assessment of the effectiveness of development assistance received and provided by India in the subject literature. The benefits of completing the existing research gap were the main motive for choosing the topic. Aim: The aim of this article is to assess the development assistance in India as one of the emerging donors. Various aspects of development were taken into account, especially from the perspective of the poorest society in the country. Materials and methods: The analysis of the subject literature, secondary data analysis, participant observation and visual analysis were used. Results: Analysis of literature review and conclusions from the observation leads to the reflection on the lack of the effectiveness and efficiency of the development assistance, both received and provided by India. In addition, the case of India suggests non-conformity between definition of development assistance as an instrument that generating growth in beneficiary countries but rather as a tool to create the political and economic relations which serves mainly donors.

8

Turystyka i pomoc rozwojowa a poziom rozwoju społeczno-ekonomicznego w państwach Południa o niekorzystnym położeniu geograficznym oraz najsłabiej rozwiniętych

75%

Jasiński M.

Prace Komisji Geografii Przemysłu Polskiego Towarzystwa Geograficznego

|

2019

|

vol. 33

|

issue 3

EN

The aim of the article is to analyse the significance of the tourist product export and development aid, as well as the level of socio-economic development in 83 countries of the Global South. These countries have been grouped due to geographical features that significantly inhibit socio-economic development: 1) small island developing states, and 2) land-locked developing countries. These countries have been identified for the purposes of the article as countries with geographical disadvantage. In addition, a group of the least developed countries was distinguished. The significance of the tourist product export was measured by the tourism export index (WEPTG) constructed for the needs of the study. The degree of importance of development assistance (aid) was measured by the development aid in the economy (WPRG). The level of socio-economic level was assessed with the use of Human Development Index (HDI) and Gross National Income (GNI) per capita. The analysis shows that economies with high WEPTG were on the highest economic development level. Further analysis assets that “tourism monoculture” is significant only in small island developing states but “aid monoculture” occurs in some small states and in countries with bigger development opportunities. The research results shows that tourism specialisation in most of the analysed countries have positive aspects.

PL

Przedmiotem artykułu jest zbadanie stopnia znaczenia eksportu produktu turystycznego i pomocy rozwojowej oraz poziomu rozwoju społeczno-ekonomicznego w 83 państwach (Globalnego) Południa, spośród których wyróżniono państwa o tzw. niekorzystnym położeniu geograficznym oraz najsłabiej rozwinięte. Stopień znaczenia eksportu produktu turystycznego (nasycenia gospodarki turystyką) wyznaczono w oparciu o skonstruowany na potrzeby badania wskaźnik eksportu produktu turystycznego w gospodarce (WEPTG). Stopień znaczenia pomocy rozwojowej wyliczono przy zastosowaniu (skonstruowanego na potrzeby badania) wskaźnika pomocy rozwojowej w gospodarce (WPRG). Za wyznacznik poziomu rozwoju społeczno-gospodarczego przyjęto wskaźnik rozwoju społecznego (HDI) i jego miernik cząstkowy zamożność (dochód narodowy brutto per capita). Przeprowadzone analizy wykazały, że rozwój gospodarki turystycznej i związany z nią eksport produktu turystycznego był większy i bardziej znaczący dla procesów pobudzenia rozwoju w państwach o wyższym jego poziomie. W przypadkach zaś niskiego poziomu rozwoju większe znaczenie (i wyższe wpływy) były z pomocy rozwojowej. Dalsza analiza potwierdziła, że zjawisko „monokultury turystycznej” jest charakterystyczne tylko dla podgrupy małych, rozwijających się gospodarek wyspiarskich. Natomiast „monokultura pomocowa” występuje nie tylko w części małych państw wyspiarskich, ale również w niektórych państwach z grupy o większym potencjale rozwojowym. Za zjawisko niosące ze sobą większe zagrożenie z perspektywy rozwojowej uznano drugie z nich. Wyniki badania stanowią argument w dyskusji nad oceną proeksportowej specjalizacji turystycznej, przemawiający na jej korzyść.

9

Turcja jako wschodzący donator

75%

Nowak W.

Optimum. Studia Ekonomiczne

|

2015

|

vol. 3(75)

PL

Od początku XXI wieku wschodzące gospodarki zaczęły aktywnie udzielać pomocy rozwojowej krajom rozwijającym się. W 2004 roku do grona wschodzących donatorów dołączyła Turcja. Obecnie otrzymuje dużą pomoc (głównie od Unii Europejskiej) i jednocześnie jest jednym z ważniejszych nowych donatorów. W 2013 roku na pomoc rozwojową przeznaczyła ponad 3 mld USD. Turcja udziela pomocy przede wszystkim krajom muzułmańskim w regionie. Rośnie także turecka pomoc dla Afryki. Turcja jako donator dąży głównie do osiągnięcia stabilizacji w regionie, pozyskania nowych rynków dla swoich towarów i wsparcia na forum międzynarodowym. Wypracowuje standardy świadczenia pomocy pośrednie między stosowanymi przez tradycyjnych i nowych donatorów. Od donatorów DAC/OECD różni się tym, że nie stawia politycznych warunków swoim beneficjentom i nie przeznacza pomocy w pierwszej kolejności na promowanie demokracji czy dobrego rządzenia w krajach odbiorcach. W przeciwieństwie do innych wschodzących donatorów, nie zrywa z relacją donator-odbiorca i nie przywiązuje dużego znaczenia do współpracy Południe-Południe.

EN

Since the beginning of the twenty-first century emerging economies have been actively providing development assistance to developing countries. Turkey became an emerging donor in 2004. Now, it is a beneficiary of development aid (mainly from the European Union) and at the same time one of the most important new donors. In 2013, Turkey delivered over 3 billion US dollars in official development assistance. The main Turkish recipients are Muslim countries in the region. Besides, Turkey’s aid to Africa has been steadily growing. The main aim of the Turkish development assistance policy is stabilization in the region, access to new markets, and support from international organisations. The rules according to which Turkish assistance is provided to developing countries are half way between those established by traditional and new donors. In contrast to DAC donors, Turkey provides unconditional assistance and does not primarily use its aid to promote democracy and good governance in recipient countries. Unlike other emerging donors, Turkey does not depart from the donor-recipient relationship and does not attach great importance to the South-South cooperation.

10

Aspekty monokulturowe pomocowo-przekazowej choroby holenderskiej Globalnego Południa

75%

Jasiński M.

Myśl Ekonomiczna i Polityczna

|

2023

|

vol. 76

|

issue 1

44-76

EN

The objective of the article is to assess the economic impact of Official Development Assistance (ODA) and Remittances on the 134 countries of Global South. The hierarchy of the economic importance of ODA and Remittances in the Global South, as well as the identification of a group of countries with MIRAB features will be based on the application of data for 2019 to two indicators constructed for the purposes of the study. The first is an Official Development Assistance Impact Index (ODAI) and second a Remittances Impact Index (RI). In order to measure the ODAI, the author used three variables, namely (a) net ODA received, total (% of GNI), (b) net ODA received (% of imports of goods, services and primary income) and (c) net ODA received per capita. The second index, which relates to Remittances (RI), is constructed by expressing (a) personal remittances, received (% of GDP), (b) personal remittances, received (% of imports of goods, services and primary income) and (c) personal remittances, received per capita. The author rescaled the variables using the min-max formula. Using a quantitative approach, the ODAI and the RI indices have been constructed to measure two major impacts of financial flow to the Global South. The indicators may be synthetic, simple tools for measuring the degree of ODA and Remittances economic saturation. It also might be useful tool for diagnosis of the MIRAB syndrome. However, the author is aware that their simplicity may discourage some from agreeing, and because of this, ODAI and RI are susceptible to criticism.

PL

Celem opracowania jest sklasyfikowanie 134 państw i terytoriów Globalnego Południa pod kątem wielkości otrzymywanych środków finansowych z tytułu oficjalnej pomocy rozwojowej (ODA) oraz przekazów od emigrantów. Hierarchizacja ekonomicznego znaczenia ODA i przekazów oraz identyfikacja grupy państw o cechach „monokultury pomocowo-przekazowej” (syndromu MIRAB) dokonana została w wyniku aplikacji danych za 2019 r. do dwóch (skonstruowanych na potrzeby badania) wskaźników: pomocy rozwojowej w gospodarce (WPRG) oraz przekazów od emigrantów w gospodarce (WPEG). Konstrukcja pierwszego wskaźnika ujmuje trzy perspektywy gospodarczego znaczenia środków finansowych z tytułu ODA. Pierwszą są łączne wpływy z pomocy rozwojowej zestawione z wielkością gospodarki (mierzonej PNB). Drugą jest odniesienie łącznych wpływów z ODA do wielkości importu towarów i usług. Trzecią jest wartość otrzymanej pomocy rozwojowej przeliczona na jednego (stałego) mieszkańca. Drugi ze wskaźników ujmuje trzy perspektywy gospodarczego znaczenia środków finansowych z tytułu przekazów. Pierwszą jest łączna wartość przekazów zestawiona z wielkością gospodarki (mierzoną PKB). Drugą jest odniesienie łącznych wpływów z przekazów do wielkości importu towarów i usług. Trzecią jest wartość przekazów przeliczona na jednego (stałego) mieszkańca. Zastosowane wskaźniki pomocy rozwojowej w gospodarce (WPRG) oraz przekazów od emigrantów w gospodarce (WPEG) stanowić mogą syntetyczne (proste) narzędzie do pomiaru stopnia nasycenia (czy też przesycenia) gospodarki pomocą rozwojową i przekazami od emigrantów, czy też diagnozowania syndromu MIRAB. Autor ma świadomość, że prostota prezentowanego tu narzędzia pomiarowego może niektórych zniechęcać, przez co niewątpliwie WPRG i WPEG mogą być bardzo podatne na krytykę.

11

Sprawiedliwość społeczna w założeniach i działaniach sprawiedliwego handlu

71%

Babicki Z.

Forum Pedagogiczne

|

2017

|

vol. 7

|

issue 2

133-144

EN

Social justice is a universal, very vigorous but at the same time contentious value, and it is present in various political and social doctrines, as well as in imagery and criteria for assessing economic relations. Social justice is understood as something that a human being deserves, as a reward for an accomplished work or because of their particular merit. The idea of social justice is expressed in the existence of fair trade, because it is based on the principles of equality, respect and justice for the work of producers and workers from developing countries. Fair trade is a partnership in the international trade, built on dialogue, transparency and mutual honesty.

PL

Sprawiedliwość społeczna należy do uniwersalnych, bardzo żywotnych, a zarazem spornych wartości, obecnych w różnych doktrynach politycznych i społecznych oraz wyobrażeniach i kryteriach oceny stosunków gospodarczych. Sprawiedliwość społeczna rozumiana jest jako coś, co się człowiekowi należy, za wykonaną pracę lub ze względu na jego szczególne zasługi. Wyrazem idei sprawiedliwości społecznej jest sprawiedliwy handel, ponieważ opiera się on na zasadach równości, szacunku i sprawiedliwości wobec pracy producentów i pracowników z krajów rozwijających się. Sprawiedliwy handel jest partnerstwem w handlu międzynarodowym zbudowanym na dialogu, przejrzystości i wzajemnej uczciwości.

12

Idea wychowania do pokoju w programach pomocowych dzieciom w Afryce

71%

Babicki Z.

Forum Pedagogiczne

|

2017

|

vol. 7

|

issue 1

211-226

EN

Humanity has been afflicted by all kinds of disputes, conflicts, wars for centuries. The modern world is also not free from various pressures that often swell to the point where they turn into open armed conflict. Human life, its development and the fate of civilization depends on strengthening and safeguarding world peace. In this context, particular importance is peace education, or education for peace, mutual understanding and respect for the dignity of every human being. The biggest victims of the war are always children and it is they who need special assistance and support in development. Targeted to them aid programs should include the idea of education for peace, so that they shape the young generation in the attitude of: respect for others, the value of life, altruism, empathy.

PL

Ludzkością od wieków targają różnego rodzaju spory, konflikty, wojny. Współczesny świat również nie jest wolny od różnych napięć, które często nabrzmiewają do tego stopnia, aby następnie przerodzić się w otwarty konflikt zbrojny. Życie człowieka, jego rozwój i los cywilizacji zależą od umocnienia i zagwarantowania pokoju na świecie. W tym kontekście szczególne znaczenie ma edukacja na rzecz pokoju czy też wychowanie do pokoju, wzajemnego porozumienia i poszanowania godności każdego człowieka. Największymi ofiarami wojny są zawsze dzieci i to właśnie one potrzebują szczególnej pomocy w rozwoju. W kierowanych do nich programach pomocowych powinna zawierać się idea wychowania do pokoju, tak aby kształtować w młodym pokoleniu postawy: szacunku dla drugiego człowieka, wartości życia, altruizmu, empatii.

13

Chińska Republika Ludowa i Afryka: pomoc finansowa a interesy strategiczne

63%

Krukowska M.

Journal of Modern Science

|

2022

|

vol. 48

|

issue 1

511-526

PL

Wymiar finansowy jest kluczowym aspektem współpracy dwustronnej między Chinami a kontynentem afrykańskim, a instrumenty i mechanizmy współpracy ewoluują wraz ze zmieniającą się strategią i możliwościami finansowymi Państwa Środka, jak również potrzebami i oczekiwaniami partnerów afrykańskich. Pomoc rozwojowa stanowi istotny trzon współpracy finansowej, pozwalający ChRL realizować interesy strategiczne, a jednocześnie przyczyniając się do przyspieszenia tempa rozwoju gospodarczego państw partnerskich. W artykule zawarta jest analiza zagadnień związanych z problematyką pomocy finansowej, w tym pomocy rozwojowej, i charakterystyka działań pomocowych ChRL w Afryce. W rezultacie badań sformułowane są wnioski dotyczące powiązania interesów strategicznych ChRL ze strategią pomocy rozwojowej na kontynencie afrykańskim.

EN

The financial dimension is a crucial aspect of bilateral cooperation between China and the African continent. The instruments and mechanisms of cooperation evolve with the changing strategy and financial capabilities of the Middle Kingdom and the needs and expectations of African partners. Development aid is an essential aspect of financial cooperation, allowing the PRC to pursue its strategic interests and accelerating the pace of economic development of the partner countries. The article contains an analysis of financial aid issues, including development aid, and the characteristics of China’s aid activities in Africa. As a result of the research, conclusions are drawn regarding the link between the strategic interests of the PRC and its development aid strategy on the African continent.

14

Pomoc rozwojowa Unii Europejskiej dla krajów Partnerstwa Wschodniego i Azji Środkowej w latach 2005-2013

63%

Falkowski K.

Unia Europejska.pl

|

2015

|

issue 4

36-47

PL

Głównym celem artykułu jest omówienie pomocy rozwojowej Unii Europej-skiej dla poradzieckich krajów Europy Wschodniej, Kaukazu oraz Azji Środ-kowej na tle międzynarodowej pomocy rozwojowej udzielanej tym krajom w latach 2005-2013. Ze względów praktycznych na potrzeby analizy przedmio-towego zagadnienia kraje te zostały podzielone na dwie grupy, tj. kraje tzw. Partnerstwa Wschodniego (Armenia, Azerbejdżan, Białoruś, Gruzja, Mołdawia, Ukraina) oraz kraje Azji Środkowej (Kazachstan, Kirgistan, Tadżykistan, Turkmenistan, Uzbekistan). W niniejszym artykule stawia się tezę, zgodnie z którą Unia Europejska od lat jest donatorem pomocy rozwojowej dla krajów poradzieckich, z roku na rok przeznaczając na ten cel coraz większe środki fi-nansowe. Znaczenie unijnej pomocy jest różne w poszczególnych krajach oma-wianego obszaru geograficznego, ale także wyraźnie zróżnicowana jest jej rola między grupą krajów Partnerstwa Wschodniego i Azji Środkowej. Jest ona zde-cydowanie większa w przypadku krajów Partnerstwa Wschodniego, co jest zdeterminowane ich bliskością geograficzną, jak również większym zakresem współpracy z Unią Europejską.

EN

The main goal of the paper is to discuss the European Union’s development assistance for post-Soviet countries from Eastern Europe, the Caucasus and Central Asia compared to the international development assistance provided to these countries in the years 2005-2013. For practical reasons, the countries un-der analysis have been divided into two groups, i.e. Eastern Partnership coun-tries (Armenia, Azerbaijan, Belarus, Georgia, Moldova and Ukraine) and Cen-tral Asian countries (Kazakhstan, Kirgizstan, Tajikistan, Turkmenistan and Uz-bekistan). The article puts forward a thesis that the European Union has been a major donor of development assistance for post-Soviet countries, allocating more and more funds to this cause year on year; however, the level of impor-tance of this funding differs strongly among the individual countries of the re-gion in question and a clear distinction can be observed between Eastern Part-nership countries and Central Asian countries in this matter. Namely, the EU aid is of far greater importance for Eastern Partnership countries due to their close proximity to and the broader scope of their cooperation with the EU.

15

The Christian Contribution to the Changes of the Development Aid System: The Lutheran Approach

63%

Kopiec P.

Studia Oecumenica

|

2021

|

vol. 21

179-191

PL

W odróżnieniu od poprzednich dekad, globalny system pomocy rozwojowej jest bardziej chętny, aby uznać znaczącą rolę organizacji wyznaniowych w promowaniu myślenia rozwojowego i w przekazywaniu pomocy rozwojowej. Podejście Światowej Federacji Luterańskiej (ŚFL) znacząco przyczynia się do takiej nowej postawy, szczególnie że fundament teologiczny, globalne struktury oraz długoletnie doświadczenie uzdalniają ekspertów ŚFL do wiarygodnych wypowiedzi w obszarze pomocy rozwojowej. Artykuł przedstawia zarys znaczenia oraz globalnych struktur pomocy rozwojowej i zestawia go z luterańskim podejściem do rozwoju. Podkreśla znaczenie teologicznego fundamentu takich pojęć jak zrównoważenie oraz zrównoważony rozwój oraz specyficznych cech przypisywanych organizacjom wyznaniowym. Tekst jest syntezą informacji i obserwacji zawartych w literaturze przedmiotowej oraz wybranych dokumentach ŚFL.

EN

Unlike the previous decades, the global development aid system is more willing to admit a significant role of faith-based organisations in promoting development thinking and in the distribution of development aid. The Lutheran World Federation (LWF) approach significantly contributes to this new thinking, especially as the theological background, global structures, and long-year experience in diaconal work enable the LWF's experts to make credible and feasible utterances in the field of development aid. The article outlines the meaning and global structure of the development aid and contrasts it with the Lutheran, Christian approach to development. It stresses the significance of the theological background of such terms as sustainability and sustainable development and specific assets ascribed to faith-based organisations. The text synthesizes information and observations from relevant literature on development and selected documents of the LWF.

16

Idea Fair Trade – sprawiedliwe zachowania konsumpcyjne, jako forma pomocy rozwojowej dla krajów globalnego Południa

63%

Wasilik K.

Handel Wewnętrzny

|

2015

|

issue 2 (355)

408-419

PL

Zgodnie z danymi ONZ, dla 1/5 światowej populacji dzienna kwota na przeżycie wynosi mniej niż 1,25 dolara. Ponad 1/4 mieszkańców słabo rozwiniętych krajów żyje w skrajnej nędzy. Jednocześnie, według danych Oxfam z 2010 r., 97% zysków z obrotów handlowych trafia do krajów zamożnych. Aby przeciwdziałać dysproporcji między bogatymi i biednymi krajami powstała alternatywa dla handlu konwencjonalnego − oddolny międzynarodowy ruch społeczny Fair Trade, który w swoich działaniach dąży do osiągnięcia zrównoważonego rozwoju wspierając przy tym producentów i wytwórców w krajach globalnego Południa, aby mogli samodzielnie zarabiać i dzięki temu zapewnić sobie i swoim rodzinom godne życie. Celem rozważań jest przedstawienie idei Fair Trade oraz zaprezentowanie sposobu jej funkcjonowania oraz poziomu rozwoju w Europie i na świecie. W artykule wykorzystano najnowsze raporty międzynarodowych organizacji działających na rzecz ruchu Fair Trade, m.in. organizacji certyfikującej Fairtrade International oraz World Fair Trade Organization.

EN

According to the UN data, for 1/5 of the world’s population the daily amount for survival is less than 1.25 US dollars. More than 1/4 of inhabitants of underdeveloped countries live in extreme poverty. At the same time, according to the data of Oxfam of 2010, 97% of profits from turnover reach wealthy countries. In order to counteract the disproportion between rich and poor countries, there has been established an alternative for conventional trade – the grassroots international social movement called Fair Trade which in its actions pursuits achievement sustainable development supporting, at the same time, producers and manufacturers in the global South countries to enable them independently earn and, owing to that, provide dignified life for themselves and their families. An aim of considerations is to present the idea of Fair Trade and the way of its functioning as well as the level of development in Europe and across the world. In her article, the author used the recent reports of international organisations acting for the Fair Trade movement, inter alia, the certificating organisation, Fairtrade International, and the World Fair Trade Organization.

RU

В соответствии с данными ООН для 1/5 мировой популяции дневная сумма для проживания составляет меньше 1,25 доллара. Более 1/4 жителей слаборазвитых стран живут в крайней бедности. Одновременно, по данным Oxfam из 2010 г., 97% прибыли с торгового оборота попадает в зажиточные страны. Чтобы противодействовать диспропорции между богатыми и бедными странами, создали альтернативу для конвенциональной торговли – низовое международное общественное движение Fair Trade, которое в своих действиях стремится достичь устойчивого развития, поддерживая при этом производителей в странах глобального Юга, чтобы они могли самостоятельно зарабатывать и благодаря этому обеспечить себе и своим семьям достойную жизнь. Цель рассуждений – представить идею справедливой торговли (англ. Fair Trade) и способ ее функционирования, а также уровень развития в Европе и в мире. В статье использовали новейшие отчеты международных организаций, действующих на благо движения Fair Trade, в частности, организации, занимающейся сертификацией, Fairtrade International, а также World Fair Trade Organization.

17

United States security cooperation with Kenya in the second decade of the 21st century

63%

Jureńczyk Ł.

Przegląd Politologiczny

|

2021

|

issue 2

5-16

PL

Tematem artykułu jest współpraca Stanów Zjednoczonych z Kenią w obszarze bezpieczeństwa w drugiej dekadzie XXI wieku. We wprowadzeniu przedstawiono założenia metodologiczne artykułu oraz syntetyczne tło historyczne. Pierwsza część artykułu obejmuje ramy teoretyczne. Druga część przedstawia wzrost strategicznego zaangażowania Stanów Zjednoczonych w Afryce, w tym w Afryce Wschodniej, w XXI wieku. W trzeciej części omówiono wspólne wysiłki Stanów Zjednoczonych i Kenii w walce z terroryzmem i piractwem. Czwarta część poświęcona jest szkoleniom i pomocy rozwojowej dla kenijskiego sektora bezpieczeństwa. Rozważania prowadzone są w ramach postkolonialnego nurtu teorii stosunków międzynarodowych. Podczas badań skorzystano z metody analizy źródeł tekstowych. Główna teza artykułu zakłada, że chociaż Afryka, w tym Kenia, nie były szczególnie ważnymi obszarami strategicznego zainteresowania Stanów Zjednoczonych, to kraje te miały istotne wspólne interesy bezpieczeństwa i podejmowały współpracę w celu ich realizacji. Przede wszystkim dotyczyło to przeciwdziałania międzynarodowemu terroryzmowi, ale także ogólnej stabilizacji Afryki Wschodniej. W przyszłości znaczenie Afryki Wschodniej w polityce amerykańskiej powinno systematycznie rosnąć, zarówno w sferze gospodarczej, jak i bezpieczeństwa, co pociągnie za sobą dalsze zacieśnianie współpracy między USA a Kenią.

EN

The subject of the paper is the cooperation of the United States with Kenya in the area of security in the second decade of the 21st century. The introduction contains the methodological assumptions of the paper and a synthetic historical background. The first section of the paper covers the theoretical framework. The second section outlines the increase of the United States’ strategic involvement in Africa, including East Africa, in the 21st century. The third section discusses the joint efforts of the US and Kenya in combating terrorism and piracy. The fourth section is devoted to US training and development assistance for the Kenyan security sector. The considerations are carried out within the framework of the postcolonial current of the theory of international relations. During the research, the method of analyzing text sources was used. The main thesis of the paper assumes that although Africa, including Kenya, was not a particularly important area of strategic interest of the United States, these countries had significant common security interests and undertook cooperation to implement them. First of all, it concerned counteracting international terrorism, but also the general stabilization of East Africa. In the future, the importance of East Africa in American politics might systematically increase, both in the area of economy and security, which will entail further strengthening of cooperation between the US and Kenya.

18

Pomoc rozwojowa w polityce zagranicznej Konfederacji Szwajcarskiej. Przykład Kaukazu Południowego

63%

Koźbiał K.

Krakowskie Studia Międzynarodowe

|

2018

|

issue 4

157-171

EN

The Swiss Confederation, as a neutral state, is forced to apply in its foreign policy instruments classified as the so-called soft power. One of them is development assistance granted to less developed countries, also undergoing the period of political transition. An example of this type of Swiss activities is the assistance to the countries of the South Caucasus, resulting, inter alia, from historical contacts, in modern times initiated as part of humanitarian aid after the earthquake in 1988. Armenia, Azerbaijan and Georgia are supported as part of strategic plans by both the Swiss state and private donors. Switzerland also successfully plays the role of a mediator: in the Georgian-Russian and Turkish-Armenian dispute.

PL

Konfederacja Szwajcarska, jako państwo neutralne o niewielkich rozmiarach, zmuszona jest do stosowania w swej polityce zagranicznej instrumentów zaliczanych do tzw. soft power. Jednym z nich jest pomoc rozwojowa, udzielana państwom słabiej rozwiniętym, także znajdującym się w stanie tranzycji ustrojowej. Przykładem tego rodzaju działań jest pomoc Szwajcarii dla państw Kaukazu Południowego, wynikająca m.in. z historycznych kontaktów, a w czasach współczesnych rozpoczęta w ramach pomocy humanitarnej po trzęsieniu ziemi w 1988 r. Armenia, Azerbejdżan i Gruzja wspierane są w ramach planów strategicznych zarówno przez państwo szwajcarskie, jak i prywatnych donatorów. Oprócz tego Szwajcaria z powodzeniem pełni rolę mediatora w sporze gruzińsko-rosyjskim i turecko-armeńskim.

19

Rola pomocy rozwojowej w procesie stabilizacji i odbudowy obszarów pokonfliktowych

63%

Paterek A.

Bezpieczeństwo. Teoria i Praktyka

|

2018

|

issue 3

119-131

EN

This paper analyses the role that development assistance can play in peacebuilding and reconstruction efforts in post-conflict societies. All development initiatives require the aid-receiving state involvement at some level. Aid effectiveness is determined by the success in building state capacity and legitimacy. Thus, the main argument is that in fragile states and conflict-affected areas aid donors must tackle state-building for successful peacebuilding. It includes supporting the restoration of core government functions and a rule of law culture, delivery of public services, economic revitalization and societal conflict transformation.

PL

Przedmiotem artykułu jest analiza roli pomocy rozwojowej w działaniach na rzecz budowy pokoju i odbudowy państwowości w społeczeństwach pokonfliktowych. Wszystkie inicjatywy rozwojowe wymagają zaangażowania państwa beneficjenta pomocy. Efektywność wsparcia jest określana przez sukces budowy zdolności i legitymacji państwa. W artykule postawiono tezę, że w państwach niestabilnych i obszarach dotkniętych konfliktem, dla powodzenia starań o kształtowanie pokoju niezbędna jest odbudowa państwowości, obejmująca przywrócenie kluczowych funkcji państwa i kultury rządów prawa, zapewnienie podstawowych usług publicznych, rewitalizację gospodarczą oraz społeczną transformację konfliktów.

20

Współpraca Polski i Mołdawii. Geneza, obszary, uwarunkowania

63%

Sienkiewicz M. W.

Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne

|

2023

|

vol. 9

|

issue 2

157-178

EN

Cooperation between Poland and Moldova is carried out on many levels. Its dynamics have been increasing in recent years. This is evidenced by both the intensification of contacts at the intergovernmental level and the increasing number of joint projects implemented, for example, as part of Polish development cooperation. Increased activity in the economic sphere is also noticeable. In recent years, the value of trade between our countries has increased. Political cooperation implemented in the form of the Parliamentary Assembly of the Republic of Poland and the Parliament of the Republic of Moldova as well as at the Polish-Moldavian European Integration Forum is also important. For Moldova, taking into account the specific nature of this country, Polish political activities related to expressed support on the way to European integration are of significant value. Moldova declared its independence on August 27, 1991. As a result of the collapse of the Union of Soviet Socialist Republics and the establishment of independent states, on December 27, 1991, the Council of Ministers of the Republic of Poland adopted a resolution on their recognition. Since then, cooperation has been developing in many spheres of political, economic, and social life. This analysis aims to present the most important forms, areas, and effects of cooperation between Poland and Moldova. Given the increasingly closer relations between entities from various sectors in recent years, it is appropriate to show mutual experiences from previous cooperation, but also an outline of common history.

PL

Współpraca Polski i Mołdawii realizowana jest na wielu płaszczyznach. W ostatnich latach wzrasta jej dynamika. Świadczy o tym zarówno intensyfikacja kontaktów na poziomie międzyrządowym, jak i coraz większa liczba wspólnych projektów realizowanych np. w ramach polskiej współpracy rozwojowej. Zauważalna jest także zwiększona aktywność w sferze gospodarczej. W ostatnich latach wzrosła wartość wymiany handlowej między naszymi krajami. Znaczenie ma także współpraca polityczna realizowana w formie Zgromadzenia Parlamentarnego RP i Parlamentu Republiki Mołdawii oraz na Polsko-Mołdawskim Forum Integracji Europejskiej. Dla Mołdawii, biorąc pod uwagę specyficzny charakter tego państwa, istotną wartość mają polskie działania polityczne związane z wyrażanym poparciem w drodze do integracji europejskiej. Kraj ten ogłosił swą niepodległość 27 sierpnia 1991 r. Wskutek rozpadu Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich i powstania niepodległych państw rada ministrów RP 27 grudnia 1991 r. podjęła uchwałę w sprawie ich uznania. Od tego czasu rozwija się współpraca w wielu sferach życia politycznego, gospodarczego i społecznego. Celem niniejszej analizy jest prezentacja najważniejszych form, obszarów oraz efektów współpracy Polski i Mołdawii. Wobec coraz bliższych relacji zachodzących w ostatnich latach między podmiotami z różnych sektorów zasadne wydaje się pokazanie wzajemnych doświadczeń z dotychczasowej współpracy, ale także zarysu wspólnej historii.

Refine search results

Elizabeth Sidiropoulos, Jorge A. Perez Pineay, Sachin Chaturvedi, Tohmas Fues (eds.) Institutional Architecture & Development. Responses from Emerging Powers, South African Institute of International Affairs, Johannesburg 2015, ss. 283.

Dolnośląski Fundusz Pomocy Rozwojowej jako instrument regionalnej polityki spójności

Rywalizacja handlowa Unii Europejskiej i gospodarek wschodzących w Afryce

Współpraca rozwojowa Kuby z krajami Południa

Ewolucja działalności Azjatyckiego Banku Rozwoju

Azjatycki model pomocy rozwojowej

Indie w globalnym systemie pomocy rozwojowej

Turystyka i pomoc rozwojowa a poziom rozwoju społeczno-ekonomicznego w państwach Południa o niekorzystnym położeniu geograficznym oraz najsłabiej rozwiniętych

Turcja jako wschodzący donator

Aspekty monokulturowe pomocowo-przekazowej choroby holenderskiej Globalnego Południa

Sprawiedliwość społeczna w założeniach i działaniach sprawiedliwego handlu

Idea wychowania do pokoju w programach pomocowych dzieciom w Afryce

Chińska Republika Ludowa i Afryka: pomoc finansowa a interesy strategiczne

Pomoc rozwojowa Unii Europejskiej dla krajów Partnerstwa Wschodniego i Azji Środkowej w latach 2005-2013

The Christian Contribution to the Changes of the Development Aid System: The Lutheran Approach

Idea Fair Trade – sprawiedliwe zachowania konsumpcyjne, jako forma pomocy rozwojowej dla krajów globalnego Południa

United States security cooperation with Kenya in the second decade of the 21st century

Pomoc rozwojowa w polityce zagranicznej Konfederacji Szwajcarskiej. Przykład Kaukazu Południowego

Rola pomocy rozwojowej w procesie stabilizacji i odbudowy obszarów pokonfliktowych

Współpraca Polski i Mołdawii. Geneza, obszary, uwarunkowania