Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 4

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  pop music
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
PL
Śpiewający obywatel – pod warunkiem, że śpiewał na ekranie coś „słusznego” – cieszył się w kinie socrealistycznym niepisaną licentia vocalica, udzieloną na zasadzie bezumownej koncesji przez władzę. Myśl przewodnią tekstu Hendrykowskiego stanowi hipoteza dwoistości estetycznych źródeł piosenki w polskim filmie socrealistycznym. Z jednej strony źródłem tym jest wzorzec radzieckiej pieśni i piosenki, z drugiej – model rodzimy, oparty na tradycjach piosenki okresu międzywojennego. Pod względem ideologicznym (poetyka założona) oba modele stoją z sobą w sprzeczności. Pod względem estetycznym (poetyka zrealizowana) – poddane socrealistycznej obróbce okazują się zbliżone. Melanż, do jakiego wówczas doszło, jest osobliwym paradoksem poetyki nie tylko piosenki filmowej, ale również pewnych aspektów poetyki kina socrealistycznego. Od czasów podszytej zachodnią kulturą popularną komedii „Świat się śmieje” istniało krytykowane przez ortodoksów politycznych przyzwolenie na formalne odstępstwo od sztywnych wymogów socrealistycznej sztampy. Liczyła się generalna zasada, a ta pozostawała niezmienna i prosta. O tym, czy dana piosenka znajdzie się „na wyposażeniu” bohaterów, decydowała nie jej melodia, lecz retoryka tekstu. Jego ideowej wymowy czynniki decyzyjne pilnowały z niestrudzoną czujnością. Wszystko inne mogło być w widowisku filmowym mniej lub bardziej dowolne i umowne.
EN
A singing citizen – provided that he sang on screen something “right” – enjoyed the unwritten socialist-realist cinema licentia vocalica, granted on a non-contractual concession by the government. The central idea of Hendrykowski’s article is the hypothesis of duality of aesthetic sources of songs in Polish socialist realist films. On the one hand the songs are modelled on the Soviet style song, on the other hand they are made according to the local model, based on the songs of the interwar period. Ideologically (in terms of poetics assumed), the models contradict each other. In terms of the aesthetic (the poetics realised), subjected to socialist realist treatment they appear to be similar. The mélange obtained is a paradox of poetics of film song and certain aspects of the poetics of socialist cinema. Since the days of the popular, Western influenced, comedy Moscow Laughs (1934), there existed a consent, criticised by the political orthodoxy, for not following the strict demands of the socialist realist ideology. What mattered was the general rule, and that remained simple and unchanged. The question of whether a song will be granted to a hero was decided not by its melody, but by the rhetoric of the lyrics. Its ideological dimension was guarded with tireless vigilance by the government. Everything else could be more or less arbitrary and conventional.
PL
W kulturze zdominowanej przez muzykę popularną – lekką, rozrywkową – muzyka poważna musi walczyć o zasłużone miejsce w świadomości społecznej. Do tego celu jej twórcy i propagatorzy wykorzystują przede wszystkim media audiowizualne – radio, telewizję, Internet. Z ich pomocą muzyka poważna przenika do naszego codziennego życia, staje się muzyką „na co dzień”, bardziej dostępna dla szerokiej publiczności. W społeczeństwie istnieje opinia, że główną różnicą między tymi dwiema dziedzinami jest pełniona przez nie funkcja, mianowicie: użytkowy, rozrywkowy charakter i prostota formy muzyki popularnej oraz profesjonalność i skomplikowana forma muzyki poważnej. To przekonanie mija się jednak z prawdą, ponieważ żadna z powyższych cech nie może charakteryzować wyłącznie jednego rodzaju muzyki. Jednocześnie widoczne są powiązania między tymi dwoma rodzajami muzyki – strukturalne i funkcjonalne, a także rosnące zainteresowanie samej kultury popularnej muzyką poważną, które przejawia się m.in. w takich formach, jak talent show.
EN
In culture dominated by pop music – light and entertaining, classical music must fight for a position it rightly deserves in social awareness. For this purpose, its creators and supporters take advantage of audiovisual media, i.e. radio, television or the Internet. With their aid, classical music gets into our everyday life as an „everyday music”, becoming more available for the broad public. The popular opinion is that the main difference between these two forms of artistic creation lies in the function they fulfill, namely: usage, entertainment and simplicity of pop music versus professionalism and complexity of classical music. This opinion however does not seem true, as none of the features mentioned above characterizes only one type of music. At the same time, some structural and functional relationships are visible between these two types as well as a growing interest on the part of culture itself in classical music, which is reflected in, inter alia, such forms as talent shows.
RU
Статья посвящена исследованию современных популярных песен и песен из кинофильмов на предмет возможности их использования на уроках русского языка как иностранного (РКИ) в качестве учебного материала.
EN
The article is devoted to the possibility of using modern popular songs and songs taken from movies as a source of teaching material that can be used in the classes of Russian as a foreign language.
PL
Artykuł jest poświęcony badaniom współczesnych piosenek z gatunku popularnych pochodzących z filmów, przeznaczonych do wykorzystania na lekcji języka rosyjskiego jako obcego. Piosenki stanowią cenny materiał dydaktyczny.
UK
Стаття є спробою відповіді на запитання про політичну заангажованість української популярної музики на прикладі гурту Гуцул Каліпсо (ГК). Група з Чернівців виконує "гуцул-хоп", тобто суміш афроамериканської музики і гуцульського фолклору. У своїх текстах ГК порушує в першу чергу суспільну тематику, якої важливою частиною є політика. Жартібливий коментар присутній у творах можна сприйняти як критику патологій, з якими стикається Україна: патерналізму, корупції, кумівства та популізму. ГК можна віднести до групи суспільно свідомих популярних українських артистів, які просувають сучасний патріотизм.
EN
The aim of the article is to answer the question of political involvement of Ukrainian pop music, on the example of Gutsul Calipso (GC) band. Group from Chernivtsi performs “Hutsul-hop”, meaning mix of Afroamerican music with Hutsuls folklore. GC lyrics raise social issues mainly, politics being an important part. Humorous commentary included in songs may be considered as critics of pathologies existing in Ukraine: paternalism, corruption, favoritism and populism. GC belongs to the group of socially aware Ukrainian popular artists, promoting modern patriotism.
PL
Artykuł stanowi próbę odpowiedzi na pytanie o zaangażowanie polityczne ukraińskiej muzyki popularnej na przykładzie zespołu Hucuł Kalipso (HK). Grupa z Czerniowców wykonuje „hucuł-hop”, czyli połączenie muzyki afroamerykańskiej z folklorem huculskim. W swoich tekstach HK porusza przede wszystkim tematykę społeczną, której istotną część stanowi polityka. Zawarty w utworach żartobliwy komentarz można uznać za krytykę zastanych na Ukrainie patologii: paternalizmu, korupcji, kumoterstwa i populizmu. HK należy do grupy świadomych społecznie popularnych artystów ukraińskich promujących nowoczesny patriotyzm.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.