Search results

1

Izolacja a paradoks otwarcia

100%

Pawłowska A.

inAW Journal – Multidisciplinary Academic magazine

|

2021

|

vol. 2

|

issue 1

182-197

EN

A safe comfort zone is the basis for a sense of security and stability. It provides people with optimal conditions for development, ensuring them freedom of choice, removing barriers to personal success or development. This statement is self-evident and is almost treated as dogma. At the same time, however, it is worth paying attention to the phenomenon of paradox that appears when the lack of challenges reduces the motivation to self-fulfillment. Natural ambition is stimulated by the gradual achievement of new thresholds. Isolation, a disturbance of the mental and physical comfort zone during a pandemic, triggered two different reactions. The first consists in passive resignation and vegetative expectation of change coming from the outside, while the second is in taking active action aimed at facing the situation, taking up the challenge it brings.

PL

Bezpieczna strefa komfortu stanowi podstawę poczucia bezpieczeństwa i stabilizacji. Zapewnia człowiekowi optymalne warunki rozwoju, pozwalając mu na swobodę wyboru, usuwając bariery na drodze do sukcesu osobistego czy rozwoju. To stwierdzenie jest oczywiste i traktowane niemal jak dogmat. Jednocześnie jednak warto zwrócić uwagę na zjawisko paradoksu, które pojawia się w momencie, gdy brak wyzwań zmniejsza motywację do samorealizacji. Naturalna ambicja stymulowana jest poprzez stopniowe zdobywanie kolejnych progów. Izolacja, zaburzenie psychicznej i fizycznej strefy komfortu w czasie pandemii, wyzwoliła dwie odmienne reakcje. Pierwsza polega na biernej rezygnacji i wegetatywnym oczekiwaniu na zmianę przychodzącą z zewnątrz, druga natomiast na podjęciu aktywnego działania, mającego na celu zmierzenie się z sytuacją, podjęcie wyzwania, jakie ze sobą niesie.

2

Poszukiwanie wspólnych przestrzeni. Dostępność sztuk wizualnych dla osób z niepełnosprawnością wzroku

84%

Lau A., Matusiak M., Szemis N.

Kultura Współczesna. Teoria. Interpretacje. Praktyka

|

2021

|

vol. 115

|

issue 3

51-60

EN

This article ponders on the accessibility of art for people with visual impairments. Using the example of Fundacja Wielozmysły (Multi-Sense Foundation), it shows how the visually impaired can be included in the reception and creation of visual culture. The text presents various forms of making art accessible and translating the language of the visual into other senses. It highlights the potential of artistic mediation in the process of sharing and creating events accessible to people with visual impairments and those with regular vision. Accessibility is defined as creating common spaces and searching for places and situations where people with disabilities can participate in the cultural and social life on par with others. The authors of the article refer to disability studies and argue that as long as disability is perceived in a stereotypical manner accessibility cannot exist. They conclude that accessibility can be beneficial for everyone, regardless of disability, and may become a new, democratic form of experiencing art. For people with disabilities, accessibility will be a process that enables them to study visual culture and its products. For others, it may serve as a new form of contact with art.

3

Fenomeny społecznej roli sztuki a demokratyzacja - od zarania kultury do sztuki Kantora i Abakanowicz. Percepcja, ochrona i zachowanie

84%

Szmelter I.

Sztuka i Dokumentacja

|

2017

|

issue 16

49-61

EN

Art is not a collection of objects but a form of human activity with great social impact. It is in constant process with the next audiences and their successive generations. Based on Gadamer’s hermeneutic circle it can be interpreted as an action in the democratic sense, a kind of game. The following principal case study is analyzed: Tadeusz Kantor (1915-1990), an excellent painter and interdisciplinary creator organized a programme of conceptual art called Multipart (multiplication and participation). The first exhibition in the series was held in the Foksal Gallery in Warsaw on February 21st 1970 as an "exhibition of one image in 40 copies". Numbered copies of a single picture, entitled Parapluie-emballage, were made according to the artist's instructions. A big broken umbrella, (at that time an symbol associated with the art of Kantor) was glued onto canvas on a stretcher measuring 110cm × 120cm and everything was painted white. At the launch of the exhibition, all the pictures were sold for a symbolic price. Buyers had to sign a contract with Kantor, according to which they could add to the image: "Insults, expressions of approval, praise, sympathy, swear words, (...) erasures, deletions, drawings (...) changes to the image according to their own tastes (...) pierce it, burn it (...) sell, buy, speculate, steal it". The important thing was that the buyers were obliged to re-exhibit the works in the Foksal Gallery after a year of such treatment. Thus, on 20 February 1971, a second exhibition of works by Kantor was held, Multipart 2. This presented the year-old participatory works parapluie-emballage and there were surprising forms of ‘participation’. One unique form of ‘participation-democratisation’ included in the programme Multipart, was the picture which was bought by the “Zuzanna group”. They sowed cress seeds on the image, then treated it as a dish at banquets. Moreover the picture that they had bought was used as a banner in the May 1st communist parade in 1970, where students chanted ‘Kantor’ instead of ‘Lenin’, which was then risky. The event was immortalized in the artistic film Multipart by Christopher Kubicki and Mark Młodecki, which was shown during the exhibition at the Foksal Gallery in 1971. Kantor was positively surprised by the democratisation of his project. This was not the end of the participation of owners. After the exhibition the picture was officially buried in the earth along with a ‘procession’ to the accompaniment of string instruments. After 44 years, at the request of a group of architect-owners, on the 18th of May 2015 conservators undertook the careful exhumation of the object under the title Multipart in process. The remains were removed from the ground and conserved, making reference to documentation of its state before burial and was reassembled on a mount. Very important is the sense of Multipart. Kantor, by departing from his personal creation of the works, questioned and redefined the very concept of a work of art, traditionally treated as the creation of specific authors, the effect of the artist's work. In this case, the idea of these works was his and he created and presented their concept and their technical description. Denying the uniqueness of works of art, at the same time Kantor challenged the position of museums, galleries and collectors – directly to democracy in art. The action Multipart is one of the best-known projects organized by Kantor. It opened a new chapter in thinking about art in the world and in Poland. Paradoxically the Multipart continues (!) as does interest in it among collectors and museums. Due to the unusual character of the work and the need of dissemination, the arrangement of the 'learning zone' explains the conceptual design of Kantor and presents his ideas and their consequences in terms of the fate of an object called Multipart in process. Other case studies are devoted to the spectrum of time, starting from a democratic sense of paleolithic art as well as from the contemporary sense of Magdalena Abakanowicz’s art in public space. The phenomena of art, which consists in its constant inclusion and conservation, allows various forms of social roles to be presented and preserved. Finally, the idea of democracy is based on a paradoxical antinomy: ‘art in process - process in art’. It also requires maintenance for subsequent generations, protection, conservation and sometimes reconstruction.

4

Neuropsychologia sztuki wizualnej. Od diagnozy dzieła do diagnozy artysty

84%

Markiewicz P.

Humanistyka i Przyrodoznawstwo

|

2017

|

issue 23

131-167

XX

Uszkodzenie mózgowia o różnej etiologii wiąże się często z następczą zmianą zdolności poznawczych, emocjonalnych i motorycznych. Dotyczy to także osób zajmujących się bardziej lub mniej profesjonalnie tworzeniem dzieł artystycznych. W związku z tym powstaje pytanie o charakter zmian w stylu artystycznym po epizodzie neurologicznym oraz neuronalne korelaty takich zmian. Neuropsychologia jest jedną z dyscyplin zajmujących się empiryczną analizą zmian artystycznych po epizodzie neurologicznym. Jak dotąd nie wypracowano spójnego modelu badań neuropsychologicznych w tym zakresie, dominują subiektywne analizy zmian artystycznych, zaś tematyka badawcza jest znacznie rozproszona. Nie ma też zadowalających odpowiedzi na fundamentalne pytania dotyczące relacji pomiędzy uszkodzonym mózgiem i zachowaniami artystycznymi. W artykule przedstawiono najpierw krytyczną analizę „koncepcji medycznej”, zgodnie z którą samo dzieło artystyczne pozwala na diagnozowanie form patologii. Następnie podejęto próbę ustalenia względnie jednolitej i adekwatnej metodologii badań zmian artystycznych po epizodzie neurologicznym. Dodatkowo przedstawiono zarys aktualnych kluczowych tendencji badawczych i wyników neuropsychologii sztuki wizualnej. Ponadto krytycznej ocenie poddano modelowe badanie określające nasilenie i zakres zmian artystycznych po uszkodzeniu mózgowia.

EN

CNS lesions of different etiologies are often associated with following changes in cognitive, emotional and motor skills. This also refers to individuals involved in creating works of art, either vocationally or as non-professional activity. This implies the question of the nature of changes of artistic style after a neurologic episode and neuronal correlates of these changes. Neuropsychology is one of disciplines among these concerned with the empirical study of changes in artistic style after a neurologic episode. No coherent neuropsychological paradigm enabling the assessment of artistic expression change following brain injury has evolved. Subjective analyses of the artistic changes predominate. This research area remains rather vague. There are no satisfactory reflections over essential questions regarding the nature of relationship between damaged brain and artistic behaviors. This article presents a critical analysis of the “medical conception” which states that a single piece of art allows the diagnosis of any pathology, e.g. brain pathology. Also, a relatively consistent and pertinent research methodology in the assessment of changes in artistic style after brain injury, is proposed. Finally, a review of current key research trends, results of studies in the neuropsychology of visual art are accompanied by the critical analysis of a standard study design evaluating the quantitative and qualitative aspects of changes in the artistic style following CNS damage.

5

Muhiry tatarskie jako dzieła sztuki – semantyka, stylistyka, poetyka

84%

Czerwonnaja S.

Nurt SVD

|

2019

|

issue 2

23-42

PL

Muhiry zajmują szczególne miejsce w kulturze artystycznej Tatarów litewskich i należą do nowoczesnej kultury muzułmańskiej. Pochodzą one z książek (kitabów, chamaiłów), rękopisów ozdobionych ornamentami oraz magicznymi znakami. Na szczególną uwagę zasługują muhiry z przedstawieniami meczetów (rysunki, podobizny dzieła architektonicznego), ubogaconymi fantazją artysty. Najważniejsza jest tu symboliczna i metaforyczna interpretacja meczetu jako znaku wiary, duchowości, Bożego błogosławieństwa. Muhir z przedstawieniem meczetu zawiera ideę „jednego wspólnego domu”, „jednej wspólnej świątyni”, „jednego wspólnego świata”, „jednego światła dla wszystkich”. Zawieszony na ścianie domu mieszkalnego bądź meczetu muhir znaczy tyle, co okno na świat. Obserwacje autorki udokumentowane zostały bogatą bibliografią oraz badaniami terenowymi przeprowadzonymi w latach 2013-2018 w Kruszynianach, Bohonikach, a także na Litwie i Białorusi.

EN

Muhirs occupy a distinctive position in the artistic culture of the Lithuanian Tatars and belong to modern Muslim culture. They come from books (kitabs, chamails), manuscripts decorated with ornaments and magic signs. Particularly noteworthy are muhirs with representations of mosques (drawings, images of architectural works), enriched by the artist’s fantasy. The most important here is the symbolic and metaphorical interpretation of the mosque as a sign of faith, spirituality, God’s blessing. Muhir with the representation of a mosque contains the idea of ”one common house”, “one common temple”, “one common world”, “one light for all”. Hanged on the wall of a residential house or mosque, muhir means as much as a window to the world. The author’s observations are documented by a rich bibliography and field research conducted in 2013-2018 in Kruszyniany, Bohoniki, as well as in Lithuania and Belarus.

6

Identyfikacja wartości na drodze aksjologii semiologiczno-ikonograficznej

84%

Szajda M.

Studia Philosophiae Christianae

|

2018

|

vol. 54

|

issue 2

31-59

EN

The aim of this article is to draw attention to the axiological dimension of the interpretation of the works of visual art. The recognition of this dimension becomes possible through the use of an appropriate method that enables the identification of values in the space of a given work of art. The original contribution of the present article consists in developing a method based on the identification of values through semiological-iconographic axiology. Applying this method allows one to discover the content and meaning of the artwork itself, as well as a whole wealth of symbols, allegories or metaphors. Above all, it enables one to identify values, including moral and religious values that are so important in human life.

PL

Celem niniejszego studium jest zwrócenie uwagi na płaszczyznę aksjologiczną interpretacji dzieła sztuki wizualnej. Wyróżnienie tej sfery staje się możliwe dzięki zastosowaniu odpowiedniej metody, która umożliwia identyfikację wartości w przestrzeni danego dzieła. Innowacyjnym wymiarem prezentowanych treści jest opracowanie metody polegającej na wyodrębnianiu wartości na drodze aksjologii semiologiczno-ikonograficznej. Pozwala ona nie tylko odkryć treść samego dzieła, jego znaczenie, całe bogactwo symboli, alegorii czy metafor, ale przede wszystkim zidentyfikować wartości, w tym tak istotne dla ludzkiej egzystencji wartości moralne i religijne.

7

Seeing as Action. The Methods of Interpreting Visual Materials on the Example of Photography

83%

Lebda M.

Perspektywy Kultury

|

2019

|

vol. 27

|

issue 4

219-234

PL

Artykuł traktuje o sile fotografii. Omówiono cztery fotografie, na któ-rych przykładzie autor próbuje opisać sposoby patrzenia, analizowa-nia i interpretowania. Każdorazowo jest to subiektywna analiza oparta na indywidualnych kompetencjach wizualnych. Pojęcie punctum oka-zuje się ważne, ponieważ pozwala przyjrzeć się temu, co wizual-ne. Ostatecznie odpowiedź na pytanie, czy w analizie panujemy nad obrazem, czy obraz nad nami, jest każdorazowo rozpatrywana przy indywidualnym odbiorze konkretnego zdjęcia.

EN

The article asks about the power of photography. Four photographs are referred to. The author tries to describe ways of looking, analyzing and interpreting each of them. Every time, it is a subjective analysis based on individual visual competences. The concept of punctum turns out to be important, as it allows a closer look at the visual. Ultimately, the answer to the question whether in the analysis of an image we take possession of it, or is it the other way around, is solved at the level of individual reception of a particular photo.

8

„…Unscheinbarkeit und viel Erinnerung“: Gedächtnismedien in Bettina Spoerris Konzert für die Unerschrockenen (2013)

71%

Dubrowska M.

Roczniki Humanistyczne

|

2020

|

vol. 68

|

issue 5

21-31

EN

In this article, the reconstruction of the family history in Bettina Spoerri’s novel Konzert für die Unerschrockenen [Concert for the Fearless] is analysed. The narration contains different mediums of memory. The central medium of memory is music: for the narrator, this archive of the memory mainly consists of old recordings, but also of reminiscences about the concerts and private performances of Leah, the main protagonist of the novel. Photographs, by means of ekphrasis, serve as another essential medium of memory, opening up “the windows of time” (Overath). In this article, these mediums are considered in the context of the ideas of Sontag and Barthes. The widely understood concept of art (paintings by Rothko, installations by Horn, plays by Chekhov) is yet another medium of memory, connecting the present with a past that does not exist any more. This reconstructed story is part of the genealogy of the writer, who belongs to the third post-Shoah generation.

PL

„…Niepozorność i wiele wspomnień”: Media pamięci w powieści Bettiny Spoerri Konzert für die Unerschrockenen (2013)W artykule ukazano proces rekonstrukcji historii rodzinnej w powieści Bettiny Spoerri Konzert für die Unerschrockenen [Koncert dla nieustraszonych], który uwidacznia się w strukturze narracyjnej poprzez zastosowanie różnych mediów pamięci. Centralne medium pamięci stanowi muzyka – dla narratorki to archiwum pamięci, zawarte m.in. w starych nagraniach, ale także we wspomnieniach koncertów i prywatnych występów Lei, głównej bohaterki powieści. Fotografie, obecne jako ekfrazy, stają się kolejnym istotnym medium pamięci, otwierającymi „okna czasu” (A. Overath). W artykule przywołane zostały w kontekście przemyśleń S. Sontag i R. Barthesa. Szeroko rozumiana sztuka (malarstwo M. Rothko, instalacje R. Horn, dramaty A. Czechowa) to kolejne medium pamięci, łącznik między teraźniejszością a przeszłością – światem, który już nie istnieje. Rekonstruowana historia jest częścią genealogii pisarki, należącej do trzeciego pokolenia post-Shoah. „…Unscheinbarkeit und viel Erinnerung“: Gedächtnismedien in Bettina Spoerris Konzert für die Unerschrockenen (2013)In dem vorliegenden Beitrag wird Bettina Spoerris Konzert für die Unerschrockenen im Kontext der im Roman rekonstruierten Familiengeschichte analysiert. In der narrativen Struktur des Romans werden Musik, Photographie, Literatur, Malerei und visuelle Kunst als Gedächtnismedien eingesetzt. Die Musik, die im Leben der Hauptfigur ‒ einer berühmten Cellistin ‒ zur absoluten Referenz wird, bildet das zentrale Erinnerungsarchiv im Roman. Dank der Strategie der ekphrastischen Beschreibungen alter Fotografien werden in der Geschichte etliche „Zeitfenster“ geöffnet (A. Overath). Im Text findet man auch die Spuren der Lektüre von R. Barthes‘ und S. Sontags Essays zur Fotografie. Als nächstes Gedächtnismedium gelten M. Rothkos Malerei, R. Horns Installationen und die Dramen A. Tschechows – sie werden zu einem wichtigen Bindeglied zwischen Gegenwart und Vergangenheit, zumal die rekonstruierte Geschichte ein Teil der Genealogie der Autorin ist, die der dritten Post-Shoah-Generation angehört.

9

On the Incompatibility of Science and Art – A Quantitative Survey to Determine the Relevance of an Academic Definition of Art for Artists

67%

Fassio S., Hodgkiss J., Rosa A.

Art Inquiry. Recherches sur les arts

|

2019

|

vol. XXI

191-208

PL

Dyskurs naukowy o teoretycznym zdefiniowaniu pojęcia sztuki ma swoje korzenie w greckim antyku. Od tego czasu historia sztuki, filozofia i socjologia sztuki starająsiędefiniowaćsztu- kęna różne sposoby, niemniej jednak sztuka jako pojęcie ma w swojej naturze ciągłe odkrywanie sięna nowo. Dostępna literatura dotycząca tej dziedziny zajmuje sięw tym kontekście zazwy¬czaj badaniem perspektywy naukowo-teoretycznej. Celem artykułu jest podkreślenie artystycz¬nego spojrzenia na poruszaną tematykę i ukazanie, jaką rolę odgrywa naukowe badanie pojęcia sztuki w praktyce artystycznej oraz identyfikacja alternatywnych modeli definicji pojęcia sztuki. Wyniki badania ilościowego przeprowadzonego wśród 80-ciu artystów wizualnych wykazały, że naukowa definicja sztuki ma dla nich mniejsze znaczenie, a wielu z nich uważa nawet, że taka definicja jest zbędna. Zamiast tego, postrzegają oni swoja role na rynku sztuki jako tych, którzy definiują sztukę przed jej historykami lub kuratorami. Można zatem stwierdzić, że istnieje pew¬na niezgodność w kwestii ostatecznego definiowania pojęcia sztuki między teoretykami sztuki, a artystami wizualnymi. Na podstawie uzyskanych wyników badania można sformułować wnioski dotyczące dalszego rozwoju w dziedzinie tworzenia koncepcji sztuki. Jedną z propozycji jest silniejsze włączenie artysty w proces naukowy w celu opracowania bardziej elastycznych i dopasowanych modeli teorii sztuki.

EN

Since Greek Antiquity, art historians, philosophers and sociologists alike have been engaged in an academic discourse to find a definition for art. It seems, however, to lie in the very nature of art to continuously redefine itself. The endeavor of developing a theoretical con¬struct for the visual arts appears therefor to succeed only in part; art seems always a step ahead of science. A scientific perspective on the concept of art still dominates literature today. This article highlights the artist’s perspective and shows what role a scientific approach to the con¬cept of art plays in artistic practice while also identifying alternative possibilities to define art. A quantitative survey among 80 visual artists revealed that they consider a scientific definition of art as rather irrelevant, a majority even deeming it unnecessary. Instead, they see artists as key figures on the art market, positioning themselves before art historians or curators when it comes to determining what art is. When it comes to the question of who ultimately defines the concept of art, it becomes clear that a certain incompatibility between art theorists and visual artists exi¬sts. Based on the insights gained, this study concludes with implications for further developing theories on the concept of art, proposing to better integrate artists in their roles as researchers in order to achieve more dynamic and adaptable approaches.

10

Enkele facetten van het dubbelkunstenaarschap van L.P. Boon aan de hand van de metamorfoses van de belangrijkste personages van De Kapellekensbaan

59%

Gielen A.

Roczniki Humanistyczne

|

2016

|

vol. 64

|

issue 6: Językoznawstwo

205-220

NL

Louis Paul Boon maakt deel uit van de literaire canon, daarom wordt hij alleen beschouwd als een schrijver. Zijn beeldende kunst wordt grotendeels genegeerd. Aangezien Boon in beide disciplines actief is, bekijk ik in deze bijdrage de relatie tussen beide disciplines vanuit een literair perspectief. Boons roman De Kapellekensbaan of de 1ste illegale roman van Boontje behandelt de vraag hoe een hedendaagse roman moet worden geschreven. Op basis van een analyse van de protagonisten bepaal ik de relatie tussen literatuur en beeldende kunst in deze roman. Ik concentreer me daarbij uitsluitend op karakters die literatuur of beeldende kunst vertegenwoordigen en helpen de ‘gij-verteller’ de roman te creëren. Ik geef speciale aandacht aan karakters die tijdelijk van discipline veranderen. De discussie gaat over tekortkomingen van de taal die door de beeldende kunsten kunnen worden aangepakt. Ondanks het feit dat de disciplines verschillende manieren van expressie vertegenwoordigen, kunnen ze elkaar aanvullen.

PL

Twórczość Louisa Paula Boona zaliczana jest do kanonu literackiego, dlatego też postrzega się go jako pisarza i bada wyłącznie tę jego twórczość. Natomiast jego sztuka wizualna jest w dużej mierze ignorowana. Z uwagi na to, że Boon działa w obu dyscyplinach, niniejszy artykuł bada relacje między literaturą a sztuką z literackiego punktu widzenia. Powieść Boona De Kapellekensbaan of de 1ste illegale roman van Boontje (przetłumaczona na język angielski jako Chapel Road) porusza kwestię, w jaki sposób powinna być napisana współczesna powieść. Autor niniejszego artykułu stara się ustalić na podstawie analizy głównych bohaterów, jaki jest związek między literaturą a sztukami wizualnymi w prezentowanej powieści. Autor koncentruje się wyłącznie na postaciach, które reprezentują świat literacki lub sztuki wizualne i pomagają drugoosobowej narracji tworzyć powieść. Szczególną uwagę poświęca tym bohaterom powieści, którzy tymczasowo zmieniają dziedziny. Okazuje się, że to, czego w dyskursie nie można wyrazić za pomocą języka, można uczynić za pomocą sztuk wizualnych. Mimo że dziedziny te reprezentują różne sposoby ekspresji, mogą się wzajemnie uzupełniać.

EN

Louis Paul Boon forms part of the literary canon, which is why he is only perceived and researched as a writer. His visual art is largely ignored. As Boon is active in both disciplines, in this paper I consider the relationship between the two disciplines, from a literary perspective. Boon’s novel De Kapellekensbaan of de 1ste illegale roman van Boontje (translated into English as Chapel Road) deals with the question how a contemporary novel should be written. Based on an analysis of its main characters, I determine what the relationship is between literature and the visual arts in this novel. I focus exclusively on the characters that represent literature or the visual arts, and help the “you” narrator create the novel. I pay special attention to those characters that temporarily change disciplines. The discourse is about the shortcomings of language that can be addressed through the visual arts. Despite the fact that the disciplines represent different modes of expression, they can complement each other.

Refine search results

Izolacja a paradoks otwarcia

Poszukiwanie wspólnych przestrzeni. Dostępność sztuk wizualnych dla osób z niepełnosprawnością wzroku

Fenomeny społecznej roli sztuki a demokratyzacja - od zarania kultury do sztuki Kantora i Abakanowicz. Percepcja, ochrona i zachowanie

Neuropsychologia sztuki wizualnej. Od diagnozy dzieła do diagnozy artysty

Muhiry tatarskie jako dzieła sztuki – semantyka, stylistyka, poetyka

Identyfikacja wartości na drodze aksjologii semiologiczno-ikonograficznej

Seeing as Action. The Methods of Interpreting Visual Materials on the Example of Photography

„…Unscheinbarkeit und viel Erinnerung“: Gedächtnismedien in Bettina Spoerris Konzert für die Unerschrockenen (2013)

On the Incompatibility of Science and Art – A Quantitative Survey to Determine the Relevance of an Academic Definition of Art for Artists

Enkele facetten van het dubbelkunstenaarschap van L.P. Boon aan de hand van de metamorfoses van de belangrijkste personages van De Kapellekensbaan