This article is an empirical article. The aim of the study was to compare teachers’ opinions on fulfilling their professional roles in the changing school over the last two decades. The exploration was carried out so as to provide the answer to the research question: Are there any differences, and if so, what differences are there, in teachers’ beliefs concerning the fulfillment of their professional roles, after successive changes introduced in school in the years 1998, 2009 and 2019? In the longitudinal comparison strategy, the survey method was used, and the research instrument was an original survey questionnaire prepared by Agata Popławska. The obtained results show that within the last two decades, teachers’ beliefs concerning themselves and their teaching practice have not changed. Their self-evaluation of autonomously carrying out the didactic and educational process has been quite high throughout this time. However, in each period (1998, 2009, 2019), only one-third of the respondents declared they were modernizing their didactic and educational activity. The paradox of the situation is that externally stimulated changes resulting from the introduction of successive educational reforms did not significantly translate into a change in teachers’ functioning.
PL
Artykuł ma charakter empiryczny. Celem było porównanie opinii nauczycieli o wypełnianiu roli zawodowej w zmieniającej się szkole na przestrzeni dwóch dekad. Pytanie badawcze, na które poszukiwano odpowiedzi w czasie eksploracji, brzmiało: czy istnieją różnice, a jeśli tak, to jakie, w przeświadczeniu nauczycieli o wypełnianiu przez nich roli zawodowej w czasie kolejnych zmian wprowadzanych w szkole w latach 1998, 2009, 2019? W badaniach podłużnych wykorzystano metodę ankiety, gdzie narzędziem był kwestionariusz ankiety konstrukcji autorstwa Agaty Popławskiej. Uzyskane wyniki pozwalają na stwierdzenie, że w ciągu dwóch dekad przekonanie nauczycieli o sobie i własnej praktyce nauczania jest niezmienne. Samoocena dotycząca autonomicznej realizacji procesu dydaktyczno-wychowawczego była i jest dość wysoka. Jednocześnie tylko jedna trzecia badanych w każdym okresie (1998, 2009, 2019), deklarowała modernizowanie działalności dydaktyczno-wychowawczej. Paradoks omawianej sytuacji polega na tym, że zewnętrznie stymulowane zmiany wynikające z wprowadzania kolejnych reform edukacyjnych nie przełożyły się w sposób znaczący na zmianę funkcjonowania nauczycieli.
During the crisis caused by the COVID-19 pandemic, the system of education in Poland was obliged by ministerial regulations to implement the solutions of distance learning. The aim of the research was to learn the opinions of students – prospective teachers – about their educational usual routine during the pandemic, when distance learning, for many years treated as supplementary to traditional education, became the basic way of learning and teaching. The research interests included many dimensions of educational routine, referring both to students’ subjective/personal space (i.e., mental and physical dimension) and the external space in which they had to function (i.e., material, practical, and socio-emotional dimension). The research objective was to diagnose the existing situation and find out which elements of the educational routine considerably contribute to assessing distance learning during the COVID-19 pandemic as effective. The study was carried out using a diagnostic poll. Students of early education at the Pedagogical University of Krakow were asked to complete an original anonymous online questionnaire. Quantitative and qualitative analysis of the collected empirical material was used to describe the educational (un)usual routine of the participants. Based on the analysis, a statistically significant correlation was found which showed that the students’ assessment of distance learning effectiveness is determined by the following elements of educational (un)usual routine: teachers’ use of equipment and software that ensures good communication with the students, teachers’ fluent use of distance learning tools, teachers’ skills of sharing knowledge and experience with students, teachers’ skills of activating students, easy communication with teachers, teachers’ empathetic attitude, and students’ high assessment of their own digital competence. The discovered regularities can be used to formulate guidelines whose implementation may contribute to raising the quality of online university teaching.
PL
System szkolnictwa w Polsce w czasie kryzysu wywołanego pandemią COVID-19 zobligowany został do wdrożenia rozwiązań edukacji na odległość. Celem podjętych badań uczyniono poznanie opinii studentów – kandydatów na nauczycieli – o ich edukacyjnej codzienności w czasie pandemii, gdzie nauczanie zdalne, które przez wiele lat traktowano jako uzupełnienie tradycyjnej edukacji, stało się podstawą kształcenia systemowego. W obszarze zainteresowań badawczych znalazło się wiele wymiarów edukacyjnej codzienności, przynależących zarówno do przestrzeni podmiotowej/osobistej studentów (tj. wymiar psychiczny, fizyczny), jak i do przestrzeni zewnętrznej, w której przyszło im funkcjonować (tj. wymiar materialny, realizacyjny, społeczno-emocjonalny). Dążono do diagnozy istniejącego stanu rzeczy oraz ustalenia, które elementy edukacyjnej codzienności znacząco warunkują ocenę efektywności kształcenia zdalnego w dobie pandemii COVID-19. Badania przeprowadzono, wykorzystując sondaż diagnostyczny. Studenci Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie na kierunku pedagogika przedszkolna i wczesnoszkolna wypełniali specjalnie opracowaną anonimową ankietą internetową. Analiza ilościowa i jakościowa zebranego materiału empirycznego pozwoliła na opis edukacyjnej (nie)codzienności badanych oraz stwierdzenie, że studencką ocenę efektywności kształcenia zdalnego warunkują (stwierdzono istnienie statystycznie istotnej korelacji) następujące elementy (nie)codzienności edukacyjnej: korzystanie przez wykładowców ze sprzętu i oprogramowania zapewniającego dobrą komunikację ze studentami, sprawne posługiwanie się narzędziami do kształcenia zdalnego przez wykładowców, umiejętne dzielenie się swoją wiedzą i doświadczeniem przez wykładowców, umiejętne aktywizowanie studentów, bezproblemowe komunikowanie się z wykładowcami, empatyczna postawa wykładowców oraz wysoka samoocena własnych kompetencji cyfrowych studentów. Ustalone prawidłowości mogą posłużyć do sformułowania wskazań, których implementacja sprzyjać będzie podnoszeniu jakości dydaktyki akademickiej realizowanej zdalnie.
Our times require us to responsibly create both ourselves (our internal world) and the surrounding reality (the external world), to experience our agency, to use the freedom of choice referring to the adopted system of values, and to take autonomous actions in different spheres. This will be achieved when the subject, trying to develop, will acquire and use certain competencies. The article focuses on issues concerning competencies' teacher. It highlights the important role of teachers in improving the quality of education. Selected classifications of teacher competences are presented, with particular consideration of cognitive, emotional competence, cognitive competence. Emotional competence and cognitive competence should be treated as a potential, which is essential to the creative function in everyday life and in the work of the teacher. These competencies allow for optimal behaviours in particular situations and promote self-fulfilment.
PL
Współczesność wymaga, by człowiek odpowiedzialnie kreował zarówno siebie (swój świat wewnętrzny), jak i rzeczywistość go otaczającą (świat zewnętrzny), przeżywał własną sprawczość, korzystał z wolności wyboru, odwołując się do przyjętego systemu wartości i podejmował autonomiczne działania w różnych sferach. Stanie się tak, gdy podmiot dążąc do rozwoju zdobędzie i wykorzysta określone kompetencje. W artykule skoncentrowano się na zagadnieniach dotyczących kompetencji nauczyciela. Podkreślono istotną rolę nauczycieli w podnoszeniu jakości edukacji. Przedstawiono wybrane klasyfikacje nauczycielskich kompetencji. Szczególną uwagę poświęcono kompetencjom poznawczym i kompetencjom emocjonalnym. Kompetencje emocjonalne i kompetencje poznawcze należy uznać za potencjał niezbędny do twórczego funkcjonowania w życiu codziennym i w pracy nauczyciela. Kompetencje te pozwalają na optymalne postępowanie w konkretnych sytuacjach i służą samorealizacji.
Wprowadzenie: W XXI wieku większość dzieci często ma dobre warunki do rozwoju, jest chroniona przez bliskich, którzy zapewniają szczęśliwe i bezpieczne dzieciństwo. Jednocześnie nie można zapominać o tym, że nadal tysiące dzieci na świecie doświadcza opresji, a ich dzieciństwo jest niszczone przez dorosłych poprzez odrzucenie, zaniedbania, przemoc psychiczną i fizyczną. W najtrudniejszej sytuacji, znajdują się dzieci, których dzieciństwo naznacza dramatyzm wojny przynoszącej zniszczenie, choroby, kalectwo, śmierć. Cel badań: W badaniu dążono do poznania i zrozumienia indywidualnych traumatycznych wojennych doświadczeń dzieci ukraińskich uzewnętrznianych w rysunkach. Metoda badań: Posłużono się badaniami jakościowymi, które umożliwiają poznanie procesu przeżywania sytuacji życiowych doświadczanych przez osoby badane. Wykorzystano metodę projekcyjną, technikę graficzną i poddano analizie oraz interpretacji rysunki dziecięce. Wyniki: Analizując rysunki ukraińskich dzieci, które doświadczyły traumy wojennej, wyróżniono 5 głównych kategorii: 1. Mamo, widzę wojnę. 2. Mój Tata – Bohater. 3. Przyjaźń w obliczu tragedii. 4. Putin nie żyje. 5. Ukraina zwycięży. Wojna jest wszechobecna w rysunkach, ujawniona zarówno w bezpośrednich scenach, jak i ukrytych drobnych szczegółach. Rysunki opowiadają o okrucieństwach, których dzieci doświadczyły, które widziały i przeżyły i noszą w sobie. Wnioski: Rysunki dzieci są płaszczyzną uzewnętrzniania niewypowiedzianych uczuć. Sposób, w jaki dzieci w twórczości plastycznej wypowiadają się o wojnie, odzwierciedla ich osobiste doświadczenia. Prace dzieci świadczą o tym, że w ich pamięć na trwale wpisało się cierpienie, niepewność, strach o własne życie i życie najbliższych, dramatyzm gwałtownego pożegnania się z beztroskim dzieciństwem oraz wejścia w okrutny świat dorosłych.
EN
Introduction: In the 21st century, most children experience favorable conditions for development and are protected by their loved ones, who provide them with a happy and safe childhood. Nonetheless, it cannot be forgotten that there are still many thousands of children around the world who experience oppression and whose childhood is destroyed by adults due to abandonment, neglect, and mental and physical violence. Research Aim: The aim of the study was to attempt to discover and understand the individual traumatic war experiences of Ukrainian children, externalised in drawings. Method: Qualitative methods were used which allowed for an understanding of the way in which life situations are experienced by those studied. Projective techniques were used to analyse and interpret children’s drawings. Results: In the analysis of the drawings of Ukrainian children who have experienced war trauma, 5 main categories were differentiated: 1. Mummy, I see war; 2. My Father– Hero; 3. Friendship in the face of tragedy; 4. Putin is dead; and 5. Ukraine victorious. The drawings tell a tale of the cruelty which the children have experienced, which they have seen and felt, and which they carry inside themselves. Conclusions: The children’s drawings are a space for the externalisation of unspoken feelings. The children’s works demonstrate that suffering, uncertainty, fear for their own lives and the lives of loved ones, and the drama of the sudden loss of a carefree childhood and entry into the cruel world of adults are permanently etched into their memories.
The paper discusses the issue of quality of life, its determinants and conditions. Attention is focused on the final stage of human life - old age. This period requires a man struggling with the inevitable nature of biology, finding themselves in a new social situation and tackling the many challenges. Aging brings not only limit, but also the advantages. This time can be used to selfrealization, spiritual development and deepening of the inner life and development interests, acquire new competencies. In old age, it is important to accept the changes occurring in man and at the same time taking multilateral conducive to good management.
PL
W tekście podjęto zagadnienie jakości życia, jej wyznaczników i uwarunkowań. Uwagę skupiono na końcowym etapie życia człowieka – starości. Okres ten wymaga od człowieka zmagania się z nieuchronną naturą biologii, odnajdywania się w nowej sytuacji społecznej oraz stawiania czoła licznym wyzwaniom. Starość przynosi nie tylko ograniczenia, ale także dobrodziejstwa. Czas ten można wykorzystać do samorealizacji, do rozwoju duchowego i pogłębiania życia wewnętrznego oraz rozwoju zainteresowań, nabywania nowych kompetencji. W starszym wieku ważne jest zaakceptowanie zachodzących w człowieku zmian i jednocześnie podejmowanie wielostronnej aktywności sprzyjającej dobremu funkcjonowaniu.
Pandemia Covid19 zmieniła codzienne funkcjonowanie społeczeństwa w wielu aspektach, w tym także w zakresie edukacji. Zmianie uległ model działania szkół z tradycyjnego – stacjonarnego na model zdalny. Zakres zmian objął różne typy szkół, w tym szkoły wyższe. Uczynienie nauczania na odległość obowiązującą praktyką edukacyjną wymusiło dostosowanie się zarówno studentów, jak i nauczycieli akademickich do dynamicznie zmieniającej się rzeczywistości. Koniecznością stało się rozwijanie i korzystanie z kompetencji cyfrowych. Nabyte podczas pandemii doświadczenia wywarły wpływ na perspektywy edukacyjno-zawodowe studiujących. Celem podjętych badań było poznanie oczekiwań studentów wobec własnego rozwoju, edukacji, a także określenie, jakie są ich postulaty względem formalnego kształcenia czasach post-pandemicznych. W podjętych badaniach jakościowych wykorzystano metodę narracji i uzyskano bogaty materiał empiryczny pochodzący od 100 osób studiujących na Uniwersytecie Pedagogicznym w Krakowie. Zobiektywizowanie wyników było możliwe po wnikliwej analizie tekstów narracji (prospektywnej). Wyróżniono formalne i treściowe kategorie, które uporządkowano w czterech obszarach, biorąc pod uwagę postulaty badanych studentek związanych z: (1) organizacją i przebiegiem kształcenia, (2) wykorzystaniem technologii informacyjno-komunikacyjnej (TIK) w edukacji, (3) zaspokojeniem potrzeb studentów, (4) rozwojem osobistym i zawodowym. Wyróżnione obszary stanowią komplementarną całość, w której postulaty studiujących dotyczą istotnych sfer funkcjonowania jednostki tj. sfery intelektualnej, psycho - społecznej i fizycznej. Badane studentki oczekują, że po ustąpieniu pandemii będą mogły nadal wykorzystywać nabyte w trakcie nauki zdalnej doświadczenia i umiejętności, pragną zapewnienia przez uczelnię bezpiecznej przestrzeni fizycznej i społecznej. Chcą również uzyskać wsparcie emocjonalne, które będzie sprzyjało uwolnieniu się od negatywnych uczuć, a także otrzymać wsparcie instrumentalne, które umożliwi właściwe sposoby zachowania się i efektywne uczestnictwo w postpandemicznej edukacji. W artykule opisane kategorie zostały wzbogacone przykładowymi wypowiedziami badanych.
EN
The Covid19 pandemic has changed the day-to-day behaviour of society in many aspects, including education. The mode of operation of schools has changed from traditional to remote. The changes affected various school types, also universities. Remote teaching as a binding educational practice forced both students and teachers to adapt to a dynamically changing reality. Experience gained during the pandemic had an impact on the educational and professional prospects of students. The aim of the research was to learn about the expectations of students towards their own development and education, as well as to determine what their postulates are regarding formal education in post-pandemic times. Extensive empirical material was obtained from 100 people (women) studying at the Pedagogical University of Krakow. The objectification of the results was possible after a thorough analysis of the narrative texts (prospective). Formal and content categories were distinguished, which were arranged in four areas, taking into account the postulates of the surveyed students related to: (1) organisation and course of education, (2) use of information and communication technology (ICT) in education, (3) fulfilment of students’ needs, (4) personal and professional development. The selected areas form a complementary whole in which students’ expectations relate to important spheres of functioning of an individual, that is intellectual, psychosocial and physical. The students participating in the survey expect that after the pandemic they will still be able to use experience and skills gained during the remote learning, they want the university to provide a secure physical and social space. They also want to receive emotional support which would help get rid of negative feelings and also receive instrumental support to allow correct behaviour and effective participation in post-pandemic education. The described categories were expanded to include examples of students’ narratives.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.