Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 14

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Content available remote

Wypadek w szkole. Cywilnoprawny wymiar relacji szkoła – nauczyciel – uczeń

100%
Tomkiewicz M.
Studia Warmińskie
|
2014
|
issue 51
257-272
PL
Artykuł dotyczy tytułowego problemu wypadku w szkole, analizowanego w aspekcie odpowiedzialności cywilnoprawnej. Zawiera syntetyczną analizę przepisów prawa oświatowego, prawa cywilnego i prawa pracy odnoszących się do kwestii odpowiedzialności trzech zasadniczych podmiotów: szkoły (organu prowadzącego szkołę), nauczyciela i ucznia. Stanowi próbę odpowiedzi na pytanie: kto, kiedy i w jakim zakresie oraz na jakiej podstawie ponosi finansową odpowiedzialność za szkody powstałe w związku z wypadkiem w szkole.
EN
The article concerns the accident issue at school analysed in terms of civil liability. It contains a synthetic analysis of educational law, civil law, and labour law regulations relating to the responsibility of the three major parties: the school (the body responsible for the school), the teacher and the student. It is an attempt to answer the question of who, when, and to what extent and on what basis the party shall be financially liable for damages arising from an accident at school.
DE
Der Artikel bezieht sich auf das Problem des im Titel genannten Unfalls, der unter dem Gesichtspunkt der zivilrechtlichen Haftung analysiert wird. Er enthält eine synthetische Analyse der Vorschriften des Bildung- und Zivilrechts sowie des Arbeitsrechts, die sich auf die Haftungsfrage der drei grundlegenden Träger beziehen: Schule (als Behörde, die die Schule leitet), Lehrer und Schüler. Er ist ein Antwortversuch auf folgende Fragen: Wer trägt wann und wie weit sowie auf welcher Grundlage die Finanzhaftung für Schäden, die im Zusammenhang mit einem Schulunfall entstanden sind.
2
Publication available in full text mode
Content available

Kazirodztwo a prawnokarna ochrona rodziny w Polsce

100%
Tomkiewicz M.
Profilaktyka Społeczna i Resocjalizacja
|
2013
|
vol. 21
25-44
PL
Artykuł dotyczy problematyki zakazu kazirodztwa, ocenianego w aspekcie konsensualnych zachowań seksualnych pomiędzy pełnoletnimi członkami rodziny. Zawiera analizę podmiotowo-przedmiotową występku określonego w art. 201 Kodeksu karnego oraz ratio legis tej normy prawnej. Stanowi próbę udzielenia odpowiedzi na pytanie, czy zakaz kazirodztwa w brzmieniu wynikającym z obowiązujących przepisów stanowi wystarczającą, prawnokarną ochronę rodziny w omawianym względzie i czy zawarty w art. 18 Konstytucji nakaz ochrony rodziny, jest normą urzeczywistnioną w analizowanej regulacji prawnej.
EN
The paper discusses the prohibition of incest, assessed from the perspective of consensual sexual behaviors between adult members of the family. It details a subject-object analysis of the crime defined in Article 201 of the Criminal Code and the ratio legis of this legal norm. We aim at answering whether the incest prohibition as defined in applicable legislation ensures a sufficient legal-criminal protection of the family in this respect and whether the obligation to protect the family included in Article 18 of the Polish Constitution materializes the norm set forth in the legal provision which is subject to our analysis.
3
Content available remote

„Przestępstwa z nienawiści” na tle wyznaniowym w prawie polskim

100%
Tomkiewicz M.
Forum Teologiczne
|
2015
|
vol. 16
PL
Wolność sumienia i wyznania jest jedną z fundamentalnych zasad współczesnych, demokratycznych społeczeństw, zakorzenioną w aktach krajowego i międzynarodowego porządku prawnego. Obejmuje ona wolność posiadania przekonań religijnych, przyjmowania i odrzucania religii według własnego wyboru a także wolność uzewnętrzniania indywidualnie lub wspólnie z innymi, publicznie lub prywatnie religii bądź przekonań. Uzewnętrznianie to może wyrażać się w uprawianiu kultu, modlitwach, praktykach religijnych bądź w nauczaniu. Gwarantem tej wolności są m.in. regulacje prawnokarne zakazujące dyskryminacji ze względów religijnych. W polskim prawie karnym zakaz dyskryminacji ze względu na przynależność wyznaniową lub bezwyznaniowość zawiera expressis verbis art. 118 k.k.. art. 118a § 3 pkt.2 k.k., art. 119 k.k. art. 194 k.k. zaś w art. 256 k.k. i art. 257 k.k. ustawodawca penalizuje publiczne nawoływanie do nienawiści na tle różnic wyznaniowych albo ze względu na bezwyznaniowość oraz publiczne znieważanie grupy ludności lub poszczególnych osób z tych względów. Zagadnienie „mowy nienawiści” (hate speech) oraz przestępstw popełnianych z motywów dyskryminacyjnych, w tym na tle wyznaniowym (hate crime; biased-motivated crime) staje się coraz częstszym zjawiskiem i problemem zarówno na świecie, jak i w Polsce. Przekonanie o wzroście skali zjawiska nie znajduje jednakże przełożenia na ilość postępowań karnych prowadzonych w tym względzie w Polsce. Taki stan skłania do pytania o przyczynę owej nikłej efektywności organów ścigania w wymienionej materii. W artykule podjęto próbę odpowiedzi na to pytanie.
EN
The freedom of conscience and faith is one of the most basic rules in contemporary and democratic societies, and is adopted in domestic and international law. It comprises the freedom of religious beliefs, the acceptance and rejection of any religion according to personal choice, as well as expressing, individually or together with others, publicly or privately celebrated religion and beliefs. This manifestation may be expressed in acts of worship, prayer, religious observances or in teaching. The adjustments in criminal law which prohibit religious discrimination are the guarantee of this freedom, which is expressively stipulated in the Polish Penal Code. According to arts. 188, 119 and 194, there is a ban on any discrimination because of denominational affiliation. Moreover, the legislator penalizes, in arts. 256 and 257, incitement to hatred in public due to religious beliefs or atheism, and insults to a group of people or individuals in public because of religious discrimination. The issue of “hate speech” and crimes committed because of discrimination, including religious discrimination, (hate crime; biased-motivated crime) is becoming a more frequent phenomenon, both in the world generally and in Poland. The awareness of the growth of this phenomenon is not visible, however, in the number of connected criminal procedures which are conducted in Poland. Such a situation leads to the question of the reason for such small effectiveness in this matter. This article tries to answer this question.
4
Content available remote

Bezpieczeństwo rodziny w świetle znowelizowanych przepisów prawa polskiego - teoria i rzeczywistość

100%
Tomkiewicz M.
Studia Warmińskie
|
2012
|
issue 49
271-286
EN
Providing the need for security fundamentally affects the ability of the individual to pursue life prospects and thus the quality and standard of living for modern families. The scale and complexity domestic violence indicates that the fight against it requires a determined and multi-faceted activity by the public authorities. Assuming this, such a goal is served by the newly introduced amendment to the law on preventing domestic violence. The present amendment introduces a range of solutions relevant and useful, however, analysis of individual provisions of the amendment raises a doubt whether the Polish law in its current shape, actually protects the family or - paradoxically - is a source of threat to it. The new law on preventing violence in the family has blurred the traditional, culturally and historically conditioned concept of the family, altering its accepted definition. In the name of counteracting domestic violence, it protects many ways of common coexistence, including same-sex relationships, while undermining the bonds of kinship of the extended family. Domestic violence is a social reality that requires strong state intervention, but this condition should not be combated by means which can be the ground for the development of further types of pathology. An amendment to legal provisions, even if it contributes to the fight against domestic violence, may not recognize the family as a whole and will not offer protection to all aspects of family life. The legislative shortcoming in question, and the subsequent dangers caused by such regulation cannot be regarded as a factor to safeguard the well-being of the contemporary Polish family and thus improve the quality of life for its members.
DE
Die Gewährleistung der Sicherheit betrifft die Fähigkeit eines Individuums, um die Perspektiven im Leben zu entwickeln und die Qualität des Lebens der modernen Familien zu verbessern. Das Ausmaß der Gewalt zeigt, dass der Kampf gegen sie eine starke und facettenreiche Tätigkeit der Behörden erfordert. Eine Änderung des Gesetzes über die Gawaltprävention soll in diese Richtung führen. Die aktuelle Änderung hat eine Reihe von wichtigen und nützlichen Lösungen, sondern die Analyse der spezifischen Bestimmungen der Novelle wirft Zweifel, ob das polnische Recht in seiner jetzigen Form tatsächlich die Familie schützt oder - paradoxerweise - ist eine Quelle der Gefahr für sie. Das neue Gesetz über die Gewaltprävention verwischt das traditionelle, kulturelle und historischbedingte Konzept der Familie. Im Namen der Bekämpfung häuslicher Gewalt präsentiert eine Reihe von Möglichkeiten der gemeinsamen Koexistenz, einschließlich gleichgeschlechtliche Beziehungen, und schwächt die Bande der Verwandtschaft in der Familie. Die häusliche Gewalt ist eine gesellschaftliche Realität, die eine starke staatliche Intervention erfordert. Sie soll aber nicht durch die Gesetze, die die Grundlagen für die Entwicklung neuer Arten der Pathologie sind, überwunden werden. Die Änderung des Gesetzes, auch wenn es um den Kampf gegen die häusliche Gewalt geht, kann die Familie als das Ganze nicht erkennen und keinen Schutz in allen Aspekten des Familienlebens bieten. Die Gesetzeslücken und das anschließende Risiko einer solchen Regelung kann nicht als ein Faktor für das Wohlbefinden der zeitgenössischen polnischen Familie angesehen werden.
5
Publication available in full text mode
Content available

Sprawozdanie z Międzynarodowej Konferencji Naukowej pt. Entering into Marriage by Proxy in the Internal Law of the Churches and Other Religious Organizations, Rzym 24-25 maja 2018 r.

100%
Tomkiewicz M.
Studia Nauk Teologicznych PAN
|
2018
|
issue 13
244-251
PL
Nie wymagany
6
Publication available in full text mode
Content available

Czynności przeszukania w pomieszczeniach kościołów i innych związków wyznaniowych. Zatrzymanie dokumentów i innych rzeczy

100%
Tomkiewicz M.
Annales Canonici
|
2018
|
vol. 14
|
issue 1
EN
This article deals with the subject of searches in rooms belonging to churches and religious organizations and the detention of documents and other things belonging to these entities. By analysing the applicable legal regulations, the publication attempts to answer the question whether the normative solutions existing in the Polish legal order allow for the possibility of conducting searches in religious buildings and other premises belonging to churches and religious organizations, and whether any writings and documents held by confessional entities disclosed in the course of these activities are subject to any protection? Are churches and religious organisations obliged, at the request of the services, to issue any person who can provide evidence of the things which they indicate, and are the searches themselves regulated unambiguously and with full respect for the rights of the individual guaranteed by the Polish Constitution?The article presents the controversial and objectionable issues and proposes solutions de lege ferenda.
PL
Artykuł dotyczy tytułowej problematyki przeszukania w pomieszczeniach należących do kościołów i innych związków wyznaniowych oraz zatrzymania należących do tych podmiotów dokumentów i innych rzeczy. Poprzez analizę obowiązujących uregulowań prawnych publikacja zawiera próbę odpowiedzi na pytanie, czy rozwiązania normatywne istniejące w porządku prawa polskiego dopuszczają możliwość dokonywania przeszukiwań w obiektach sakralnych i innych pomieszczeniach należących do kościołów i innych związków wyznaniowych oraz, czy ewentualnie ujawnione w trakcie tych czynności pisma i dokumenty będące w posiadaniu podmiotów konfesyjnych podlegają jakiejkolwiek ochronie. Czy kościoły i inne związki wyznaniowe obowiązane są do wydawania na żądanie służb każdej, mogącej stanowić dowód w sprawie rzeczy, którą służby te wskażą, i czy same czynności przeszukania są uregulowane w sposób niebudzący wątpliwości i z pełnym poszanowaniem gwarantowanych konstytucyjnie praw jednostki?W artykule wskazano zagadnienia sporne i budzące zastrzeżenia oraz zawarto propozycję rozwiązań de lege ferenda.
7

Stosowanie kontroli operacyjnej w toku postępowania karnego

100%
Tomkiewicz M.
Roczniki Nauk Prawnych
|
2016
|
vol. 26
|
issue 4
117-136
PL
Niejawną ingerencję władzy publicznej w konstytucyjnie chronioną wolność i tajemnicę komunikowania się dopuszczają przepisy dotyczące kontroli procesowej i operacyjnej. Każda z tych kontroli ma własną specyfikę: kontrolę operacyjną regulują przepisy pozakodeksowe zawarte w ustawach regulujących prace poszczególnych służb specjalnych natomiast kontrola procesowa zawarta jest w Kodeksie postępowania karnego. Kontrolę operacyjną stosuje się (co do zasady) przed, a kontrolę procesową po, wszczęciu postępowania karnego. Czy jednak moment wszczęcia postępowania karnego jest cezurą, która – według obowiązujących przepisów – rzeczywiście winna determinować charakter kontroli? Czy dopuszczalne jest zarządzenie kontroli operacyjnej pomimo wszczęcia postępowania, czy też w takim układzie sytuacyjnym kontrola operacyjna staje się sprzeczna z ustawą? Jakie są wzajemne relacje pomiędzy tymi dwiema formami kontroli i czy wszystko w tej materii jest jasne i żadnych wątpliwości nie budzi? Artykuł ten poprzez analizę przepisów dotyczących kontroli operacyjnej i procesowej zawiera próbę odpowiedzi na powyższe pytania.
EN
Undisclosed public authority’sinterference in constitutionally protected freedom and confidentiality of communications is allowed by provisions concerning procedural control and operational control. Each of these controls has its own specificity: the operational control is regulated by the non-code provisions contained in the acts that regulate works of individual special forces and the procedural control is contained in the Code of Criminal Procedure. Operational control is being applied (in general) before and the procedural control is being applied after the initiation of criminal procedure. However, is the moment of criminal procedure’s initiation a censorship, which – according to the relevant legislation – should determine control’s character? Is it allowed to order the operational control in spite of procedure’s initiation or the operational control is against the law in this situation? What are the mutual relations between those two types of control and is everything about this issue obvious and not in doubt? Through the analysis of the provisions that concerns the operational and procedural control this article attempts to answer the questions above.
8
Publication available in full text mode
Content available

Obraza uczuć religijnych katolika w Polsce – czy to możliwe?

100%
Tomkiewicz M.
Seminare. Poszukiwania naukowe
|
2012
|
vol. 32
123-235
EN
This article discusses the issue of offending religious feelings in the light of Polish penal code. It is an attempt at answering the question of whether the standards really protect the values they were supposed to protect when they were instituted. And if they do, to what extent? Is the protection of religious feelings in Poland real or is it just a formal and legal illusion? An analysis of art. 196 of the penal code, as well as existing view on this doctrine shows a number of variances in interpretation. This leads to a conclusion that religious feelings may be protected under constitution, but the protection seems largely illusory in practice. Apart from the legislative and legal reservations, the low level of protection of religious feelings seems to also stem from the existing public attitudes, including the acceptance of the progressing insensitivity to Christian symbols. This acceptance is only seemingly harmless. In fact, it depreciates the sacred character of such objects. This results in a certain blurring of the notion of insult towards the objects of religious worship.
9
Publication available in full text mode
Content available

Czy, kiedy i jak można żądać od duszpasterza ujawnienia informacji uzyskanych przy pełnieniu posługi?

63%
Świto L., Tomkiewicz M.
Annales Canonici
|
2022
|
vol. 18
|
issue 2
73-94
EN
The article deals with the issue of the so-called pastoral secrecy in canon law and in Polish law and contains an attempt to answer a number of questions that arise in this matter. The fundamental question is whether, apart from the secrecy of confession, both legal orders mentioned recognize and protect the secrecy that includes information obtained while performing other religious services. In what situations  can a pastor be required to disclose information obtained while performing pastoral ministry and what is the scope of responsibility of the depositary of this secret in the event of unauthorized disclosure? Can a priest who is, for example, the spiritual director of a person suspected of committing a crime, be questioned as a witness in such a case, and can the law enforcement authorities, in order to obtain possible evidence of a crime, conduct a search, e.g. in a church or curia, and retain documents there without any restrictions found? Can information  obtained as a result of secret surveillance (telephone  tapping) of a clergyman and a person who asked for  spiritual advice be used in the process? Based on the analysis of applicable legal regulations, the article  presents de lege ferenda postulates. 
PL
Artykuł dotyczy problematyki tzw. tajemnicy duszpasterskiej w prawie kanonicznym oraz w prawie polskim i zawiera próbę odpowiedzi na szereg pytań, które pojawiają się w tej materii. Pytaniem zasadniczym jest, czy oprócz tajemnicy spowiedzi, oba wymienione porządki prawne rozpoznają i chronią tajemnicę, która obejmuje informacje pozyskane przy pełnieniu innych posług religijnych. W jakich sytuacjach można żądać od duszpasterza ujawnienia informacji uzyskanych przy pełnieniu posługi duszpasterskiej i jaki jest zakres odpowiedzialności depozytariusza tej tajemnicy w przypadku nieuprawnionego jej ujawnienia? Czy duszpasterz będący np. kierownikiem duchowym osoby podejrzanej o popełnienie przestępstwa może być w takiej sprawie przesłuchany w charakterze świadka i czy w celu pozyskania ewentualnych dowodów przestępstwa organy ściągania mogą dokonać przeszukania, np. w kościele lub kurii, i bez żadnych ograniczeń zatrzymać znalezione tam dokumenty? Czy można wykorzystać procesowo informacje pozyskane w wyniku niejawnej inwigilacji (telefonicznego podsłuchu) duchownego i osoby, która prosiła o poradę duchową? W oparciu o analizę obowiązujących regulacji prawnych, artykuł prezentuje postulaty de lege ferenda.
10
Content available remote

Matrimonium per procura w Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1917 i 1983 roku – zarys prawnoporównawczy

63%
Świto L., Tomkiewicz M.
Kościół i Prawo
|
2018
|
issue 7 (20) nr 2
153-171
PL
W Kościele katolickim zgoda małżeńska będąc aktem woli, przez który mężczyzna i kobieta w nieodwołalnym przymierzu wzajemnie się sobie oddają i przyjmują w celu stworzenia małżeństwa dla swej ważności musi być wyrażona w formie kanonicznej i w sposób prawidłowy. Zgoda ta jest wyrażana przez nupturientów w tym samym czasie i miejscu i co do zasady wyrażana jest przez osoby zawierające związek małżeński osobiście. Jak pokazuje jednak historia, ceremonii zawierania małżeństwa nieomal „od zawsze” towarzyszy instytucja pełnomocnika. Zawieranie małżeństwa pomiędzy nieobecnymi (inter absentes), tj. pomiędzy nupturientami, którzy z jakichś względów nie mogli osobiście uczestniczyć w ceremonii zaślubin, ma wielowiekową tradycję, choć w różnych społeczeństwach i religiach formuła ta spotykała się z różnym przyjęciem i na przestrzeni dziejów podlegała rozmaitym modyfikacjom. W Kościele łacińskim matrimonium per procura skodyfikowane zostało w Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1917 r., a następnie w Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1983 r.
EN
Being an act of will through which a man and a woman offer themselves to each other and accept each other to make an irrevocable union, the marriage consent in the Catholic Church has to be expressed in a canonical form and in a proper manner. Such a consent is expressed by both nupturients at the same time and place and – in principle – expressed personally by the two people entering the matrimony. However, as history shows, marriage vows have been made by proxy “since forever”. Contracting a marriage between two absent people (inter absentes), i.e. between prospective spouses who – for some reason – could not take part in the ceremony in person – has a long tradition, although its reception has varied from one society and religion to another and has undergone various modifications over time. In the Catholic Church, matrimonium per procura was codified by the 1917 Code of Canon Law and then in the 1983 Code of Canon Law.
11
Publication available in full text mode
Content available

Zaświadczenie o braku okoliczności wyłączających zawarcie małżeństwa w procedurze matrimonium per procura

63%
Świto L., Tomkiewicz M.
Studia z Prawa Wyznaniowego
|
2018
|
vol. 21
323-343
EN
This paper presents normative solutions concerning the issuing procedure, the content and the significance of the certificate of no impediments to marriage in the context of regulations related to marriage by proxy (matrimonium per procura). The principal aim and the research problem posed in the article pertain to the question of the specific circumstances this document concerns. Do the control mechanisms accompanying the issuing of this certificate cover the requirements specified in Art. 6.1 of the Family and Guardianship Code, and do they recognize the specificity of marriage contracted by proxy? What is the actual meaning of the phrase used in Art. 8.1 of the Family and Guardianship Code, stating that a priest “cannot accept the declarations referred to in Art. 2.1 [of the Family and Guardianship Code]” without having been presented with the said certificate, and does the prohibition set forth in this regulation prove that the certificate of no impediments to marriage is the essential factor? The paper puts forward the hypothesis that while the idea itself is undoubtedly justified, the adjustment of the regulations of the Family and Guardianship Code and the Registry Office Records Act to ensure compliance with the Concordat has gone too far in the matter under discussion. It has resulted in the introduction of restrictions establishing a clear primacy of formalism over the favor matrimonii principle and has given rise to different assessments of the nature of the said certificate, including opinions claiming the constitutive nature of this document. For persons intending to enter into marriage in the religious form with civil effects, the requirement to present a legally valid certificate has become a condition basically parallel to other, constitutive conditions to marriage, while this restriction is not of general nature. It does not apply to couples intending to contract marriage before the head of a registry office or a consul (Art. 1.1 and Art. 1.4 of the Family and Guardianship Code), and refers only to those who intend to enter into marriage in the religious form with civil effects. The existing state of affairs can hardly be regarded as appropriate. Another deficiency of the current regulations also arises from the fact that the certificate of no impediments to marriage, although it has gained disproportionate importance, does not “recognize” the specificity of religious marriages with civil effects contracted per procura, and in this case does not duly fulfil its guaranteeing functions.
PL
Artykuł prezentuje rozwiązania normatywne dotyczące procedury wystawiania, treści i znaczenia zaświadczenia o braku okoliczności wyłączających zawarcie małżeństwa, w kontekście regulacji związanych z zawieraniem małżeństwa przez pełnomocnika (matrimonium per procura). Zasadniczy cel i problem badawczy zawarty w publikacji oscyluje wokół odpowiedzi na pytanie, o braku jakich konkretnie okoliczności, dokument ten informuje; czy mechanizmy kontrolne towarzyszące wystawieniu tego zaświadczenia obejmują wymogi określone w art. 6 § 1 k.r.o. i czy dostrzegają specyfikę małżeństwa zawieranego przez pełnomocnika? Co konkretnie oznacza użyte w art. 8 § 1 k.r.o. sformułowanie, iż duchowny „nie może przyjąć oświadczeń przewidzianych w art. 1 § 2 [k.r.o.]” bez uprzedniego przedstawienia mu omawianego zaświadczenia i czy wskazany w tym przepisie zakaz dowodzi, że zaświadczenie o braku okoliczności wyłączających zawarcie małżeństwa ma charakter konstytutywny? Artykuł stawia tezę, że o ile sama idea wystawiania omawianego zaświadczenia jest bez wątpienia słuszna, o tyle dostosowywanie przepisów k.r.o. i p.a.s.c. do Konkordatu poszło w omawianej materii za daleko. Skutkowało ono wprowadzeniem takich obostrzeń, które statuują wyraźny prymat formalizmu nad zasadą favor matrimonii i dają asumpt do zróżnicowanej oceny charakteru tego zaświadczenia, w tym do formułowania tez o konstytutywnym charakterze tego dokumentu. Dla osób zamierzających zawrzeć małżeństwo w formie wyznaniowej ze skutkami cywilnymi wymóg legitymowania się zaświadczeniem mającym moc prawną stał się przesłanką w zasadzie analogiczną do tej, jaką mają inne, konstytutywne przesłanki małżeństwa, przy czym obostrzenie to nie ma charakteru powszechnego. Nie dotyczy ono nupturientów zamierzających zawrzeć małżeństwo przed kierownikiem USC lub konsulem (art. 1 §§ 1 i 4 k.r.o) a odnosi się tylko do tych, którzy zamierzają zawrzeć małżeństwo w formie wyznaniowej ze skutkami cywilnymi. Istniejący stan rzeczy trudno uznać za właściwy. Mankamentem obowiązujących regulacji jest również to, że zaświadczenie o braku okoliczności wykluczających zawarcie małżeństwa, mimo, iż zyskało znaczenie nieproporcjonalne do swej roli, „nie rozpoznaje” specyfiki małżeństw wyznaniowych ze skutkami cywilnymi zawieranymi per procura i w tym przypadku funkcji gwarancyjnych w należytym stopniu nie spełnia.
12
Publication available in full text mode
Content available

Czynności administracyjne i cywilnoprawne poprzedzające zawarcie małżeństwa konkordatowego przez pełnomocnika w Polsce

63%
Świto L., Tomkiewicz M.
Annales Canonici
|
2018
|
vol. 14
|
issue 2
EN
Administrative and civil law actions preceding a religious marriage with civil legal effects seem to be regulated in great detail by the valid legislation and analysed quite well in the doctrine. However, a more thorough analysis shows that regarding a concordat marriage per procura, significant questions may arise concerning the parties participating in the proceedings, i.e. the obligations of the future spouses, a proxy, the registrar and the priest. There are also some questions regarding the jurisdiction of the court which conducts the proceedings for granting permission to marry by proxy.This article attempts to address these issues by analysing the valid regulations of the Polish Family and Guardianship Code, Code of Civil Proceedings, Civil Registry Records Act and the internal laws of the Catholic Church.
PL
Gdy w grę wchodzi zawarcie małżeństwa konkordatowego per procura, czynności administracyjne i cywilnoprawne poprzedzające zawarcie małżeństwa w formie wyznaniowej ze skutkami cywilnymi w prawie polskim ujawniają istotne wątpliwości. Dotyczą one wszystkich podmiotów uczestniczących w tym postępowaniu, to jest obowiązków nupturientów, pełnomocnika, kierownika USC, a także duchownego. Wątpliwości istnieją także co do zakresu kognicji sądu prowadzącego postępowanie w przedmiocie udzielenia zgody na zawarcie małżeństwa przez pełnomocnika.Artykuł poprzez analizę obowiązujących uregulowań polskiego kodeksu prawa rodzinnego, kodeksu postępowania cywilnego, ustawy Prawo o aktach stanu cywilnego oraz prawa wewnętrznego Kościoła katolickiego zawiera próbę odpowiedzi na te pytania.
13
Content available remote

Nieważność matrimonium per procura w prawie Kościoła łacińskiego

63%
Świto L., Tomkiewicz M.
Roczniki Nauk Prawnych
|
2019
|
vol. 29
|
issue 2
139-162
PL
Zawarcie małżeństwa przez pełnomocnika w obowiązującym powszechnym prawie kanonicznym reguluje expressis verbis głównie kan. 1105 KPK/83. Stanowi on, że do ważnego matrimonium per procura wymaga się, aby było specjalne upoważnienie zawarcia go z określoną osobą oraz aby pełnomocnik był wyznaczony przez samego zleceniodawcę i osobiście wypełniał swoje zadanie. Pełnomocnictwo, by było ważne, powinno być podpisane przez zleceniodawcę i ponadto przez proboszcza lub ordynariusza miejsca, w którym wystawia się pełnomocnictwo, albo przez kapłana delegowanego przez jednego z nich, albo przynajmniej przez dwóch świadków, lub też winno być sporządzone w formie autentycznego dokumentu, zgodnie z wymogami prawa państwowego (kan. 1105 § 2 KPK/83). Jeżeli zleceniodawca nie może pisać, należy to zaznaczyć w samym pełnomocnictwie i dodać jeszcze jednego świadka, który również podpisuje dokument. W przeciwnym razie pełnomocnictwo jest nieważne (kan. 1105 § 3 KPK/83). Jeżeli zleceniodawca, przed zawarciem w jego imieniu małżeństwa, odwołał upoważnienie lub popadł w chorobę umysłową, małżeństwo jest nieważne, chociaż pełnomocnik lub druga strona o tym nie wiedzieli (kan. 1105 § 4 KPK/83). Sytuacja w której konsens małżeński nie jest wyrażany osobiście przez nupturientów lecz przez pełnomocnika (lub pełnomocników) skłania do refleksji, jak w tego rodzaju przypadku przedstawia się kwestia nieważności tak zawartego małżeństwa? Czy specyfika, która towarzyszy zawarciu matrimonium per procura przekłada się również na aspekt jego nieważności? A inaczej mówiąc: czy w przypadku zawierania małżeństwa przez pełnomocnika zachowują swoją aktualność wszystkie przesłanki nieważności, które generalnie odnoszą się do małżeństw, ewentualnie, czy przesłanki te, w przypadku małżeństwa zawieranego per procura, nie nabierają rysu właściwego sobie? A może, w matrimonium per procura występują takie elementy nieważności, które są charakterystyczne tylko dla tej formuły, a jeśli są, to czy nie budzą żadnych wątpliwości? Artykuł poprzez analizę rozwiązań obowiązujących we współczesnym prawie wewnętrznym Kościoła Rzymskokatolickiego oraz poglądów doktryny kanonicznej zawiera próbę odpowiedzi na te pytania; próbę, która w odniesieniu do Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 r. jak dotychczas nie była podejmowana w literaturze przedmiotu.
EN
Entering into marriage through proxy according to the currently valid canon law is regulated expressis verbis mainly by canon 1105 CCL. It states that for a valid matrimonium per procura it is required that a special power of attorney should be issued for a designated person and that the proxy should be designated by the principal and that they should perform the act by themselves. For the power of attorney to be valid, it has to be signed by the principal as well as by the parish priest or the bishop competent for the place where the power of attorney is issued, or by a priest delegated by either of them, or at least by two witnesses, or it should be drawn up as an authentic document, as required by the state law (canon 1105 § 2 CCL). If the principal cannot write, this must be stated in the document itself and there must be another witness who also signs the document. Otherwise, the power of attorney is invalid (canon 1105 § 3 CCL). If, before entering into marriage on their behalf, the principal revokes the power of attorney or develops a mental disease, the marriage is invalid, although the proxy or the other party may not have known about it (canon 1105 § 4 CCL). The situation in which the matrimonial consent is not expressed personally by the future spouses, but by a proxy (or proxies), makes one ponder on the issue of invalidity of such a marriage. Does the specificity of matrimonium per procura also spread to its invalidity? In other words, do all the factors which make a marriage invalid remain in force in marriage per procura, as such factors generally apply to marriages, or do the factors acquire certain specific features? Or perhaps there are certain elements of invalidity in matrimonium per procura which are typical only to this formula, and if there are, do they not raise any doubts? By analysing the solutions contained in the contemporary internal law of the Roman Catholic Church and the canonical doctrine, the article attempts to answer such questions. Such an attempt has never been made with respect to the 1983 Code of Canon Law.
14
Publication available in full text mode
Content available

Kanoniczne przesłanki formalno-porządkowe i ceremonia zawarcia małżeństwa przez pełnomocnika w Kościele łacińskim w Polsce

63%
Świto L., Tomkiewicz M.
Ius Matrimoniale
|
2018
|
vol. 29
|
issue 3
5-24
EN
The contraction of a marriage by proxy is a tradition deeply embedded in the Church history and, although it is rare in practice, it is still present in the canon law. The contraction of a marriage while one of the nuptrients is absent is obviously far from a typical situation and not well recognized in the church practice and canon doctrine, which raises some doubts. The first question that appears is whether, due to the specific nature of matrimonium per procura, are the canonical requirements regarding the activities directly preceding the contraction of marriage still valid? Are all the regulations applied when both nuptrients are physically present also required of the nuptrients who cannot be present at the marriage contraction? What are the consequences of the potential breaches in this matter? Is the ceremony itself of the marriage contraction by proxy in any way different than the ‘classic’ ceremony, and if so – what are these differences? This article is an attempt to answer these questions, presenting the relevant regulations of the canon law concerning the subject matter.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.