Search results

1

The "Western Text" and its Chief Witnesses in the Gospel of John

100%

Wróbel M.

Roczniki Biblijne

|

2009

|

vol. 1(56)

35-45

XX

We współczesnych badaniach egzegetycznych podkreśla się wagę „Tekstu Zachodniego” i jego świadectw w Ewangelii św. Jana. Zagadnienia związane z prehistorią tekstu Janowego i złożonym procesem jego redakcji pozwalają w wielu miejscach głębiej spojrzeć na egzegezę i teologię czwartej Ewangelii. Analiza świadectw greckich, łacińskich, syryjskich, perskich, gruzińskich pozwala na wyodrębnienie wariantów „Tekstu Zachodniego”, które mogą wskazy¬wać na wczesną redakcję poprzedzającą Tekst Aleksandryjski.

2

Egzegeza IV Ewangelii w pismach Ojców Apostolskich

100%

Paciorek A.

Vox Patrum

|

1987

|

vol. 12

325-335

EN

Hoc in brevi articulo expositum est, quomodo locutiones ac ideae Joannis evangelistae in selectis scriptis (Epistola Clementis Romani ad Corinthios, Epistolae Ignatii Antiocheni, Epistola Barnabae) mutuatae sint.

3

Nieprzekładalność Janowego Prologu? (J 1,1-18)

100%

Górka B.

Vox Patrum

|

2008

|

vol. 52

|

issue 1

233-256

EN

The present paper is focused on translation studies. We analyze to what degree the Prologue of the Gospel of John is translatable into selected Polish translations, and to what degree it can be retranslated into Hebrew. What is new in our approach is the analysis of the inaccuracy of translation of the original text which is apparent in the prototype translation (Ur-translation) of the Vulgate by Jerome. Thanks to the comparison between the Vulgate and Polish translations of the Prologue, and their retranslation into Hebrew, we concluded that they repeat the mistakes of the Vulgate almost automati- cally. When we liberate ourselves from the influence of the Vulgate, we face with yet another difficulty. The Prologue is a text of initiation, and it is translatable according to the dynamie equivalence only for a reader, who was intended by the author of the Gospel of John. For other readers, the Prologue can be translated, morę or less accurately, according to the formal equivalence.

PL

W opracowaniu

4

The Polemic in Jn 8:31-59 in the Context of Jewish and Christian Literature

84%

Wróbel M. S.

The Biblical Annals

|

2010

|

vol. 2

|

issue 1

15-26

PL

Jedną z widocznych cech Ewangelii według św. Jana jest jej „potencjał polemiczny”. Wiele zdań Janowego Jezusa wobec Jego rozmówców (Żydów) ma ostry i polemiczny charakter. W niniejszym artykule autor pragnie wskazać na źródła Janowego konfliktu i polemiki w szerszym kontekście literatury judaistycznej (Izajasz, Targum Izajasza) i chrześcijańskiej (Pierwszy List św. Jana, List do Galatów). Analiza ta umożliwia wydobycie „paradygmatu polemicznego”, który mógł być wykorzystany przez autora czwartej Ewangelii i zaaplikowany do sytuacji końca I w., kiedy szczególnie żywotnym było pytanie o tożsamość „prawdziwego Izraela” w odniesieniu do ojcostwa wobec Boga i Abrahama.

5

The Polemic in Jn 8:31-59 in the Context of Jewish and Christian Literature

84%

Wróbel M.

Roczniki Biblijne

|

2010

|

vol. 2(57)

15-26

XX

Jedną z widocznych cech Ewangelii według św. Jana jest jej „potencjał polemiczny”. Wiele zdań Janowego Jezusa wobec Jego rozmówców (Żydów) ma ostry i polemiczny charakter. W niniejszym artykule autor pragnie wskazać na źródła Janowego konfliktu i polemiki w szerszym kontekście literatury judaistycznej (Izajasz, Targum Izajasza) i chrześcijańskiej (Pierwszy List św. Jana, List do Galatów). Analiza ta umożliwia wydobycie „paradygmatu polemicznego”, który mógł być wykorzystany przez autora czwartej Ewangelii i zaaplikowany do sytuacji końca I w., kiedy szczególnie żywotnym było pytanie o tożsamość „prawdziwego Izraela” w odniesieniu do ojcostwa wobec Boga i Abrahama.

6

Świadectwo Pism o Jezusie w Ewangelii Janowej

84%

Nalewaj A.

Verbum Vitae

|

2015

|

vol. 27

187-206

EN

The subject of the present study is the words of Jesus presented in John 5:39: “You search the Scriptures because you think that in them you have eternal life; and it is they that bear witness about Me.” A larger apologetic speech of Jesus constitutes the immediate context of this statement; within the structure of the Fourth Gospel this discourse follows the description of the healing of the paralytic at the Bethesda Pool (cf. John 5:1-47). The monologue is the response of Jesus to certain Jews who strongly objected to his activity during the Sabbath day and to Jesus’ likening himself to the Father. Exchanging arguments in his own defence, Jesus quotes the testimony of the Scriptures. Investigation of the Old Testament texts clearly points to Jesus, and thus His claims to take action on a holy day are fully justified.

7

Eternity and Time in the Gospel of John

84%

Jojko B.

Verbum Vitae

|

2019

|

vol. 35

245-278

PL

Relacja między wiecznością a czasem jest przedmiotem nieprzerwanych studiów Janowych. Odwieczne Słowo Boże wkracza bowiem w czas i w konkretną historię ludzkości, łącząc wieczność i czas. Ewangelista opisuje zarówno boskość Jezusa jako Słowa istniejącego w odwiecznym, ponadczasowym „początku” (1,1), jak i prawdziwe człowieczeństwo Jezusa jako postaci historycznej, która stała się „ciałem” (1,14), przyjmując na siebie ludzką kondycję w całej kruchości: w jej doczesności, cierpieniu i śmierci. Jego ziemska misja została wypełniona „w czasie” - w konkretnej „godzinie”. Czytanie Czwartej Ewangelii w tym świetle może więc uwydatnić Janowe rozumienie wieczności i czasu. Niniejsza publikacja przedstawia różne interpretacje wyrażenia „na początku” oraz związanego z czasem rzeczownika „godzina”, używanego przez ewangelistę przy pewnych okazjach: „Było to około dziesiątej godziny” (1,39); „było to około szóstej godziny” (4,6; 19,14); „o siódmej godzinie” (4,52), odnosząc się każdorazowo do chronologicznego, określonego punktu w czasie. Jednakże niniejszy artykuł nie ustala znaczenia liczb wskazujących daną godzinę. Jego celem jest uwypuklenie związków każdej godziny ze słowami i czynami Jezusa, ktore jej towarzyszą.

EN

The relationship between eternity and time has been a perennial issue in Johannine studies. Consider that the pre-existent Word of God enters in time and within concrete human history, thus bridging eternity and time. The evangelist describes both Jesus’ divinity as the Logos, existing in an eternal, timeless “beginning” (1:1), and Jesus’ true humanity as the historical person who was made “flesh” (1:14), taking on the human condition in all its fragility, in its temporality, suffering and death. His earthly mission was fulfilled “in time” – in a concrete “hour”. Reading the Fourth Gospel in this light may help us appreciate the Johannine understanding of eternity and time. This survey presents the various interpretations of the expression “in the beginning” and also of the time-related noun “hour”, used by the evangelist on certain occasions with detailed precision: “it was about the tenth hour” (1:39); “it was about the sixth hour” (4:6; 19:14); and “at the seventh hour” (4:52), referring always to a particular chronological point in time. However, this article does not place undue emphasis on the numbers recounting the particular hour, but rather tries to identify the links of each hour with the accompanying words and deeds of Jesus.

8

Nowe życie uczniów Jezusa w Ewangelii Jana

84%

Ledwoń D.

Collectanea Theologica

|

2018

|

vol. 88

|

issue 2

5-16

EN

This short study of the narration and theology of the Fourth Gospelfocuses on the apparently absent, yet undeniably visible theme of the newlife of the disciples of Jesus, which He himself defines as the knowledgeof the Father and the Son (17,3). The various stages of the analysis of John’stext are aimed at establishing the reasons, the time frame, the environmentof the addressees, and the nature of the change, which allows the life ofthe disciples to be described as new. The study ends with a presentationof the laws and the rules defining the meaning of the new life with a shortreference to the present times.

9

Janowe wyrażenie „Jednorodzony w łonie Ojca” (J 1,18) w kontekście Targumu Neofiti 1

84%

Chwiła D.

Collectanea Theologica

|

2021

|

vol. 91

|

issue 3

5-35

EN

The Gospel of John is closely related to the Judeo-Christian environment, where the theological ideas contained in the targums were present. One of them is Targum Neofiti 1, which uses specific words for the name of God. They are: Memra (Word), Yeqara (Glory) and Shekinah (Presence). These phrases describe God, they are like another name for Him, but it may seem a bit separated from Him. This conviction is also evident in John's Gospel. Just as “The Only Begotten” in the bosom of the Father is someone separate from the person of the Father, so is this close and unbreakable bond expressed in the image of being in the bosom of the Father (Jn 1:18). This article shows the meaning of the phrase “The Only Begotten in the bosom of the Father” in a biblical and targumic context. This allows for a deeper penetration into the meaning of this phrase, as well as the idea of God's paternity shown in the pages of the Fourth Gospel.

PL

Ewangelia Janowa jest ściśle związana ze środowiskiem judeochrześcijańskim, gdzie obecne były idee teologiczne zawarte w targumach. Jednym z nich jest Targum Neofiti 1, który używa specyficznych wyrażeń na określenie Boga. Są to: Memra (Słowo), Jekara (Chwała) i Szekina (Obecność). Te sformułowania opisują Boga, są jakby Jego innym imieniem, ale można zauważyć, że są w pewnym oddzieleniu od Niego. To przekonanie widoczne jest również w Ewangelii Janowej. Tak jak „Jednorodzony” będący w łonie Ojca jest Kimś odrębnym od osoby Ojca, tak też zauważalna jest ta ścisła i nierozerwalna więź wyrażona poprzez obraz przebywania w łonie Ojca (J 1,18). Niniejszy artykuł ukazuje znaczenie wyrażenia „Jednorodzony w łonie Ojca” w kontekście biblijnym i targumicznym. Pozwala to na głębsze wniknięcie w sens omawianego wyrażenia, jak i idei ojcostwa Boga ukazanego na kartach czwartej Ewangelii.

10

Mother of the Lord and the 153 large fishes in John 21 : 11

71%

Mucha P. M.

Ruch Biblijny i Liturgiczny

|

2009

|

vol. 62

|

issue 4

EN

Liczba 153 ryb złowionych przez uczniów w J 21, 11 stanowi od dawna przedmiot dociekań. Pojawiło się wiele interpretacji tejże liczby, która musiała być z jakichś powodów dobrze zapamiętana i zapisana. Autorami tych interpretacji byli zarówno Ojcowie Kościoła, jak i współcześni teologowie. Wiele z nich jest bardzo ciekawych, jednak żadna z nich nie uwzględnia występowania tejże liczby poza Pismem Świętym. Jak się okazuje, liczba ta poza Biblią jest ściśle związana z Matką Bożą (ilośćZdrowaś Maryjow różańcu, ciągłe przewijanie się liczby 153 w objawieniach w Fatimie). Nie jest to przypadek, bo liczba 153 pojawia się w Ewangelii Jana, któremu Jezus umierając na krzyżu powierzył swoją Matkę. Związek tej liczby 153 z Matką Bożą jest dość oczywisty, ale nie wyjaśnia jeszcze znaczenia tej liczby. Rozwiązanie znajduje się w Ewangelii Łukasza, który ze wszystkich Ewangelistów poświęcił Matce Bożej najwięcej miejsca. W jego opisie nawiedzenia Najświetszej Maryi znajduje się klucz do odczytania liczby 153. Chodzi mianowicie o słowa, jakie św. Elżbieta wypowiedziała do Maryi: „A skądże mi to, że Matka mojego Pana przychodzi do mnie?” (Łk 1, 43). Tytuł Maryi „Matka Pana” jest równoznaczny z „Matka Boga”. W języku oryginalnym (greckim) ten tytuł Maryi zaskakuje. Biorąc pod uwagę wielką analogię pomiędzy Janem i Łukaszem, można odczytać znaczenie liczby 153: a) u Jana jest wymienionych pięciu uczniów z imienia, a u Łukasza pełny tytuł Maryi składa się z pięciu wyrazów (w języku greckim):ἡ μήτηρ τοῦ κυρίου μου; b) u Jana jest wymienionych dwóch uczniów bez imienia, u Łukasza wartość numeryczna dwóch kluczowych słów z tegoż tytułu Maryi (μήτηρ κυρίου) wynosi dokładnie 153, tyle samo, co ilość złowionych ryb. Okazuje się w ten sposób, że wartość numeryczna (gematryczna) dwóch słów kluczowych „Matka Pana” po grecku wynosi dokładnie 153. Taki sposób odczytania potwierdza opinia J. M. Lagrange’a! Takie wyjaśnienie liczby 153 w J 21,11 jest nowe, bardzo proste, gematryczne i właściwe tylko katolikom, bo żeby je znaleźć, trzeba uwierzyć, że Maryja jest prawdziwą Matką Bożą. Mówi nam o tym scena zwiastowania, kiedy Maryja staje się Matką Chrystusa – Boga-człowieka, a potwierdza to scena nawiedzenia, gdy Elżbieta nazywa Maryję „Matką Pana”.

11

Narodzenie z wody i z Ducha w J 3,5 jako gwarant dostąpienia królestwa Bożego

67%

Kern K.

Scriptura Sacra

|

2019

|

issue 23

139-159

EN

The article presents a new look at the subject of the birth of water and of the Spirit (John 3,5) which is necessary for attainment of the kingdom of God. It is a new birth for the Christian in his life. The explanation of the meaning of the birth of water and of the Spirit is difficult, because it is found only once in the Holy Bible (John 3,5). The pericope John 3,1-21 is compared with other texts of the Holy Scripture (especially with the Gospel of John, the Letter to the Galatians and the Book of Ezekiel). In the Gospel of John and the Letter to the Galatians it occurs an opposition between the flesh and the Spirit (John 3,6 and Gal 5,19-23). And also the meanings of works done in God (John 3,21) and of the fruit of the Spirit (Gal 5,22-23) can be the same. People who do the works of the flesh “shall not obtain (not inherit) the kingdom of God” (Gal 5,21). The text Gal 5,4-6 is very important, because it shows the importance of Christ and the Spirit in the Christian life. In the Book of Ezekiel God promises the sprinkling of clean water, a new heart, a new spirit and a gift of His Spirit (Ezek 36,25-27). Jesus Christ is “the Lamb of God who takes away the sin of the world” (John 1,29) and “baptizes with the Holy Spirit” (John 1,33). In this work it is discussed the meanings of words “water” and “spirit” in the phrase “to born of water and the Spirit” (John 3,5).

12

Między tłumaczeniem słów a tłumaczeniem sensu. Współczesne spojrzenie na historię syryjskich przekładów Nowego Testamentu na przykładzie J 3,1.2.16.17

67%

Jutkiewicz P.

The Biblical Annals

|

2020

|

vol. 10

|

issue 3

457-473

IT

Is it necessary to refer literally to all the words in order to translate a text faithfully? The ancient Syriac-speaking church already lived this dilemma. In no ancient language can we have access to a series of translations from different centuries in order to follow the diachronic development of the translation technique so closely. This paper presents for the first time to a Polish reader the process of transformation of the New Testament translations into Syriac from reader-oriented to source-oriented type. Contemporary categories of dynamic and formal equivalence help us to describe the characteristic features of particular translations, in which different assumptions and goals lead to a new reception of the text. The translation technique is analyzed on the example of John 3:1.2.16.17 in three Syriac translations from different epochs: Vetus Syra, Peshitta, Harklean. A broader supplementary bibliography on the topics discussed is also presented.

13

Pojawił się człowiek, posłany przez Boga… (J 1, 6). Jan Chrzciciel w ujęciu autora czwartej Ewangelii

67%

Nalewaj A.

Studia Warmińskie

|

2014

|

issue 51

109-117

PL

Postać Jana Chrzciciela jest znana wszystkim ewangelistom. Podczas gdy synoptycy ukazują go jako poprzednika Mesjasza, który toruje Mu drogę, w czwartej Ewangelii jawi się jako świadek Przychodzącego. Dzięki Bożemu objawieniu Jan mógł rozpoznać Chrystusa, gdy Ten przyszedł, i złożyć o Nim świadectwo. Otwartość „na moc z wysoka” i pełna dyspozycyjność sprawiły, że Jan Chrzciciel właściwie odczytał swoją misję, nie przesłaniając sobą Syna Bożego. Chociaż nie włączył się w ruch mesjański oraz nie podążył za Jezusem, co jest istotną cechą Jego naśladowców, w czwartej Ewangelii funkcjonuje jako „prototyp ucznia Chrystusa”.

EN

Every evangelist is familiar with the character of St. John the Baptist. While the Synoptic Gospels tend to show him as the predecessor of the Messiah who paves the way for Him, in the Fourth Gospel he appears as a figure witnessing the Approaching One. Thanks to God's revelation John was able to recognize Christ when He came, and bear witness to Him. Openness to “the might from heaven” and complete availability meant that Baptist read his mission properly, not overshadowing the Son of God with his presence. Although he did not join in the messianic movement and did not follow Jesus, which is an important feature of his followers, in the Fourth Gospel he performs the function of a “prototype of a disciple of Christ”.

DE

Die Gestalt von Johannes der Täufer ist für alle Evangelisten bekannt. Wenn die Kritiker ihn als Vorgänger von Messias darstellen, der Ihm den Weg ebnet, erscheint er im vierten Evangelium als Zeuge des Kommenden. Dank der Offenbarung von Gott konnte Johannes den Christus erkennen und über Ihn die Bescheinigung geben, wenn Er ankommt. Die Offenheit auf „Stärke aus dem Oben“ und volle Verfügbarkeit haben verursacht, dass Johannes der Täufer seine Mission richtig erraten hat, ohne mit sich den Gottessohn zu verdecken. Obwohl er in die messianische Bewegung nicht eingetreten ist und dem Jesus folgte, was als eine wesentliche Eigenschaft Seiner Verfolger gilt, funktioniert Johannes der Täufer im vierten Evangelium als „Vorbild eines Schülers von Jesus Christus“.

14

„Matka Jezusa” i „Niewiasta” jako tytuły Maryi w czwartej Ewangelii

67%

Nalewaj A.

Ruch Biblijny i Liturgiczny

|

2010

|

vol. 63

|

issue 1

EN

The Church worships Mary of Nazareth as the Lord’s Mother (Luc 1, 43) and the Mother of God. In the Fourth Gospel the Mother of Jesus appears only at the beginning and at the end of the book and in both cases in the context of the „hour” of Jesus (John 2, 1–12; 19, 25–27). In the Evangelist’s comments she is referred to as the „Mother of Jesus” and her Son calls her a „Woman”. In the debate about the omission of the name of the God’s Mother in the Gospel of John most exegetes emphasize the symbolic meaning of the book and probably in connection with it the author’s intention to depict some persons as types in the narration. Besides Jesus’ Mother the names are not given to the woman of Samaria (4, 7), the royal official of Capernaum (4, 46), the man blind from birth (9, 1), and finally the disciple whom Jesus loved. Therefore the role of these people seems to be special. According to tradition John’s Gospel, being the product of well-developed Christology, was created in its final shape in Ephesus at the end of the 1st century. It was the time of various religious and philosophical trend clashes and the beginning of Christological errors. In these circumstances, Christian orthodoxy crystallized. The Fourth Gospel can be characterized as decidedly Christocentric. It seems that the author of the book was particularly careful not to overemphasize the importance of the Mother of Jesus, but to present her true role in the historical-salvific work of her Son by means of the indicated titles. Mary is Mother of Jesus, but she isn’t situated on the same level with his heavenly Father, therefore she is also defined as a “Woman”. For the disciples of Jesus she is Mother and new Eve. Both titles: „Mother of Jesus” and „Woman” express her specific position before Jesus and his disciples.

15

Od oczyszczenia Świątyni Jerozolimskiej do Jezusowego „pragnę” (dipsao) na krzyżu

67%

Klinkowski J.

Wrocławski Przegląd Teologiczny

|

2021

|

vol. 29

|

issue 2

29-59

PL

Ewangelia Jana spięta jest kilkoma klamrami, które prezentują główne wątki teologiczne. W centrum teologicznym prezentacji posłannictwa Jezusa znajduje się Jego śmierć na krzyżu (19,28-30). To wydarzenie paschalne zostaje przygotowane przez Jezusa poprzez symboliczne oczyszczenie domu Jego Ojca – Świątyni Jerozolimskiej (2,13-22). W celu uwypuklenia znaczenia oczyszczenia z grzechu i otwarcia daru życia wiecznego Ewangelista wykorzystuje słowo „pragnąć” (diya,w – dipsaō). W Ewangelii Jana termin „pragnąć” występuje pięć razy. Pojawia się w kontekście pragnienia wody w spotkaniu Jezusa z Samarytanką (4,13-14). Jej pragnienie uporządkowania życia otwiera ją na relację z Jezusem, który daje jej dar Ewangelii, a tym samym wskazuje wrota do procesu zbawienia. W jej pragnieniu pięknego życia ukrywa się nadzieja ludzkości tęskniącej za ładem opartym na miłości. Nadzieja na przekraczanie barier etnicznych i otwieranie się na uniwersalne orędzie Ewangelii. Pojęcie diya,w – dipsaō pojawia się w prezentacji znaczenia Eucharystii, która zaspakaja pragnienie życia wiecznego (6,35). Jezus ogłasza zamknięcie drogi krwawych ofiar ze zwierząt w Świątyni Jerozolimskiej i otwarcie drogi zbawienia w Eucharystii. Proklamuje w czasie Święta Namiotów, że jest w stanie zaspokoić ludzkie pragnienia (7,37). Zapowiada źródło wody żywej, które wytryśnie dla każdego, kto przyjmie z wiarą chrzest. Na krzyżu Jezus zawoła „pragnę” i skosztuje octu, symbolu ludzkiego grzechu. W ten sposób dokona się proces zbawienia; Jezus przyjmie wszystkie ludzkie grzechy i da światu Ducha, który jest źródłem życia wiecznego. Z tego źródła może zaczerpnąć każdy, kto z wiarą przyjmie chrzest i będzie się karmił Ewangelią i pokarmem eucharystycznym, czyli ciałem (sa,rx – sarks) i krwią (ai-ma – haima) Jezusa.

EN

The Gospel of John is framed with several theological themes. The theological centre is Jesus’s death on the cross (19:28-30). This paschal event Jesus prepared through the symbolic cleansing of the Temple of Jerusalem (2:13-22). The significance of the cleansing from sin and the opening of the gift of eternal life is emphasised by the word “thirst” (diya,w – dipsaō) which occurs five times in the Gospel of John. It first appears in the context of Jesus’s thirst for water during the encounter with a Samaritan woman (4:13-14). Her desire to put her life in order opens her up to a relationship with Jesus, who gives her the gift of the Gospel and thus indicates the gate to salvation. Her desire to live decently hides the hope of humanity longing for an order based on love; the hope of transcending ethnic barriers to embrace the universal message of the Gospel. The concept of diya,w – dipsaō appears in the presentation of the Eucharist which satisfies the desire for eternal life (6:35). Jesus proclaims the end of bloody animal sacrifices in the Temple of Jerusalem and the beginning of the way of salvation in the Eucharist. At the Feast of Tabernacles He proclaims His ability to satisfy human thirst (7:37). He announces that the fountain of living water will gush forth for everyone who will be baptised. On the cross, Jesus cries “I thirst” and tastes vinegar, the symbol of human sin. In this way the process of salvation will be accomplished, Jesus will accept all human sins and give the world the Spirit, the source of eternal life. From this source everyone may draw, everyone who will be baptised and feed on the Gospel and the Eucharistic meal: the body (sa,rx – sarks) and blood (ai-ma – haima) of Jesus.

16

The Literary Form and the Message of John 8:31-36

51%

Kubiś A.

The Biblical Annals

|

2014

|

vol. 4

|

issue 1

121-145

PL

The paper deals with the relationship between the literary form and the message of the pericope John 8:31-36 (along with its immediate literary context). Our examination of five different possible literary forms demonstrated that identifying the precise form bears directly on grasping the correct semantics and pragmatics of this Johannine passage. John 8:31-36 actually reflects the merging of at least two different literary forms: misunderstanding (also called riddle and test) and the covenantal offer of freedom. The ultimate meaning of the text, taken as a whole, should be seen as the offer of freedom. This, however, is misunderstood and eventually rejected by Jesus’ interlocutors, who failed to recognize in Jesus God, the Redeemer and Liberator, and thus did not pass the test of being his true disciples.

Refine search results

The "Western Text" and its Chief Witnesses in the Gospel of John

Egzegeza IV Ewangelii w pismach Ojców Apostolskich

Nieprzekładalność Janowego Prologu? (J 1,1-18)

The Polemic in Jn 8:31-59 in the Context of Jewish and Christian Literature

The Polemic in Jn 8:31-59 in the Context of Jewish and Christian Literature

Świadectwo Pism o Jezusie w Ewangelii Janowej

Eternity and Time in the Gospel of John

Nowe życie uczniów Jezusa w Ewangelii Jana

Janowe wyrażenie „Jednorodzony w łonie Ojca” (J 1,18) w kontekście Targumu Neofiti 1

Mother of the Lord and the 153 large fishes in John 21 : 11

Narodzenie z wody i z Ducha w J 3,5 jako gwarant dostąpienia królestwa Bożego

Między tłumaczeniem słów a tłumaczeniem sensu. Współczesne spojrzenie na historię syryjskich przekładów Nowego Testamentu na przykładzie J 3,1.2.16.17

Pojawił się człowiek, posłany przez Boga… (J 1, 6). Jan Chrzciciel w ujęciu autora czwartej Ewangelii

„Matka Jezusa” i „Niewiasta” jako tytuły Maryi w czwartej Ewangelii

Od oczyszczenia Świątyni Jerozolimskiej do Jezusowego „pragnę” (dipsao) na krzyżu

The Literary Form and the Message of John 8:31-36

„Matka Jezusa” i „Niewiasta” jako tytuły Maryi w czwartej Ewangelii