Search results

1

Początki religii pogańskich według Justyna Męczennika

100%

Zyzek K.

Seminare. Poszukiwania naukowe

|

2011

|

vol. 30

223-234

EN

The article shows the theory of creation of pagan myths and rites presented by Justin Martyr. According to it, in the early beginning of human history some angels came down on earth and intercoursed with men’s daughters. They sired demons which terrified people who treated them as gods. Therefore, cult due to real God was given to those diabolic creatures. Justin added to this theory some philosophical concepts of his age. Angels went down from heaven and demanded worship, because they fell into passion of cupidities (pathe epithumion). It was connected with rejection of logos, that is unreasonable acting and disdain for God’s Word. People who delivered to demons also had this attitude. The apologist probably exerted the early Church’s interpretation of the Bible. He took some aspects of foregoing conception from jewish apocaliptics, platonism and stoicism.

2

Charyzmaty w świadectwach Ojców Kościoła drugiej połowy II wieku

88%

Gajewski W.

Przegląd Religioznawczy

|

2023

|

issue 4(290)

27-38

EN

This article is dedicated to the phenomenon of charisms in early Christianity. In the second half of the second century, Christianity began to institutionalize, but charismatic gifts were still present. This can be seen especially in evangelization and missionary activity. The two great Church Fathers of this period, Justin and Irenaeus, emphasize the value of Christian exorcisms for the development of Christianity and draw attention to the universality of spiritual gifts, citing a whole list of charisms in their writings such as the gift of knowledge, counsel, power, teaching, visions, miracles, speaking in other tongues, prophecy, foreseeing the future, presenting divine mysteries, healing, raising the dead, as well as the charismatic offices of prophets and exorcists. On the other hand, Montanus, Priscilla, and Maximian perpetuated the tendency to use charisms without following the established order of the liturgy, against which Eusebius made his first objection. In Montanism, one can see an attempt to restore prophets to a central role in the ekklesia, although they seem to have achieved the opposite.

3

Spotkanie starożytnego chrześcijaństwa z filozofią grecką (w czasach Justyna Męczennika i Klemensa Aleksandryjskiego)

63%

Pawłowski K.

Collectanea Theologica

|

2016

|

vol. 86

|

issue 2

69-84

EN

For followers of religions which take solid cultural form of coherent doctrinalsystems, the fact that other comparable religious systems exist may posea difficult theoretical and existential problem that needs to be addressed ata number of levels, including the one of human existential experience. This isthe problem that was faced by the original followers of the Christian religionin relation to the Greek spiritual culture, and ancient Greek philosophy inparticular, at the time when it boldly explored spiritual areas closely connectedto Christianity. The problem became particularly significant in the secondcentury CE. It was tackled by early Christian thinkers that were educated inGreek philosophy themselves and used its ideas to solve the above-mentionedproblem.

4

Influence of the Septuagint on the Typological Interpretation of Joshua and His Deeds in Justin Martyr's "Dialogue with Trypho, the Jew

63%

Misiarczyk L.

Verbum Vitae

|

2021

|

vol. 39

|

issue 3

941-958

PL

Artykuł stawia sobie za cel wykazać, że interpretacja typologiczna postaci Jozuego i jego działania w Dialogu z Żydem Tryfonem Justyna Męczennika była możliwa tylko dzięki oparciu się na zhellenizowanej wersji Starego Testamentu zwanej Septuagintą. We Wstępie zostało przypomniane syntetycznie, że Justyn w Dialogu polemizuje z marcjonizmem i judaizmem, zaś w części 1 status Septuaginty w judaizmie i chrześcijaństwie antycznym a także metody interpretacji Starego Testamentu Apologety. W drugiej części Autor koncentruje się już na analizie odnośnych fragmentów Dialogu w których pojawia się interpretacja typologiczna Jozuego i jego działania. Wpływ Septuaginty na interpretację Justyna przejawia się w kilku elementach: imię Jozue, w j. hebrajskim יְהוֹשֻעַ, według Septuaginty brzmi dokładnie tak samo jak imię Jezusa Chrystusa ̓Ιησοῦς i jest podstawą prezentacji Jozuego jako typu Chrystusa; drugie obrzezanie Izraelitów przez Jozuego nożami kamiennymi po wejściu do Ziemi Obiecanej było typem i zapowiedzią duchowego obrzezania serca pogan przez Jezusa Chrystus od kamieni, czyli innych bóstw pogańskich i błędu świata; krew obrzezania w Gilgal była typem krwi zbawienia Chrystusa; noże kamienne (μαχαίρας πετρίνας) były typem nauki i słów Chrystusa, którymi obrzezuje serca pogan; stos dwunastu kamieni był typem wielu stosów pogan obrzezanych z fałszywego politeizmu. Zaś wzmiankowanie owego drugigo/ponownego obrzezania, które Justyn interpretuje jako typ rzeczywistego obrzezania dokonanego przez Chrystusa ukazuje nam Dialog jako najstarsze świadectwo wersji Septuaginty potwierdzonej przez kodeks Aleksandryjski (εκ δευτέρου w aparacie krtycznmy edycji Rhalfsa).

EN

The aim of the article is to argue that the typological interpretation of Joshua and his actions in the Dialogue with Trypho, the Jew of Justin the Martyr, was possible only thanks to the hellenized version of the Old Testament known as the Septuagint. In the Introduction it was synthetically recalled that Justin in Dialogue argues with Marcionism and Judaism, and in Part 1 the status of the Septuagint in Judaism and ancient Christianity, as well as his methods of interpreting the Old Testament. In the second part, the author concentrates on the analysis of the relevant fragments of the Dialogue in which there is a typological interpretation of Joshua and his actions. The influence of the Septuagint on Justin's interpretation is manifested in several elements: the name Joshua, in Hebrew יְהוֹשֻעַ, according to the Septuagint, sounds exactly the same as the name of Jesus Christ ̓Ιησοῦς and is the basis for the presentation of Joshua as a type of Christ; the second circumcision of the Israelites by Joshua with stone knives after entering the Promised Land was a type and foreshadowing of the spiritual circumcision of the Gentile heart by Jesus Christ from stones, that is pagan deities and the error of the world; the blood of circumcision at Gilgal was a type of the blood of Christ's; stone knives (μαχαίρας πετρίνας) were a type of the teaching and words of Christ with which he circumcises the hearts of the pagans; the heap of twelve stones was a type of many heathens circumcised from the false polytheism.

5

The missing turning point. Apologetic roots of the Nicene creed

63%

Misiarczyk L.

Vox Patrum

|

2014

|

vol. 61

89-101

PL

W tekstach apologetów greckich II w. jest wyraźnie powiedziane, że Logos został zrodzony z Ojca, a Justyn i Tacjan na opisanie tego procesu używają zazwyczaj greckiego czasownika gennao (rodzić), nigdy zaś ktizo (stwarzać). Justyn Męczennik jest pierwszym autorem chrześcijańskim, który użył zwrotów „zrodzony z woli Ojca”, „według woli Ojca”, „z Ojca, Jego wolą i mocą”. W Dialogu z Żydem Tryfonem 128, 4 pośrednio potwierdza on, że Syn został zrodzony z substancji Ojca i używa po raz pierwszy w tekstach chrześcijańskich terminu “substancja Ojca” (oÙs…a), aby opisać naturę Boga. Precyzuje również, że to zrodzenie Syna z Ojca dokonało się nie przez odcięcie albo całkowite oddzielenie się, ale przez uczestnictwo, podobnie jak nowy ogień zapala się od starego nie umniejszając jego natury. Ten Syn zrodzony z Ojca jest według Justyna numerycznie odrębny od Niego i różni się od Niego nie tylko imieniem, ale rzeczywistym nowym istnieniem choć nadal uczestniczy w tej samej niepodzielnej substancji. Tak więc przynajmniej w tych dwóch punktach: Syn „został zrodzony z Ojca” i “został zrodzony z substancji Ojca” Credo Nicejskie nie jest żadnym teologicznym punktem zwrotnym, a potwierdza jedynie teologiczne idee wypracowane już przez Justyna i Tacjana w II wieku.

6

Od jednej Ewangelii Chrystusa do czterech Ewangelii Kościoła

51%

Królikowski J.

Vox Patrum

|

2019

|

vol. 71

351-372

EN

FROM ONE GOSPEL OF CHRIST TO FOUR GOSPELS OF THE CHURCH (Summary) The Early Church had to deal with numerous issues while fulfilling Its mission. One of them was the question of formulating the unambiguous list of canonical writings, especially Gospels, which would serve as a foundation for shaping of Its life and Its doctrine. The problem was even more complicated since one Gospel taught by Jesus before long became the source for manifold writings which aspired to become Its authentic testimony. As a result, a lot of Gospels appeared. The question of making the right choice became the source of actions and the subject of debates held by Marcion of Sinope, Justin Martyr, Tatian the Syrian, and finally Saint Irenaeus. The latter, most notably contributed to the codification of all four, now-canonical Gospels by Matthew, Mark, Luke and John (one Gospel in four variations) as a rule for Church life. The article includes the attempt to recreate the process which took place in the 2nd century.

PL

Pośród wielu zagadnień, które musiał podjąć pierwotny Kościół w swojej misji, było także przyjęcie jednoznacznie określonego korpusu pism, a zwłaszcza Ewangelii, aby móc na tym fundamencie kształtować swoje życie i swoją doktrynę. Problem komplikował się z tego powodu, że jedna Ewangelia głoszona przez Chrystusa bardzo szybko stała się źródłem wielu pism, które pretendowały do stania się jej autentycznym świadectwem. Pojawiło się wiele Ewangelii. Kwestia dokonania odpowiedniego wyboru stała się przedmiotem poczynań i sporów, w których uczestniczyli Marcjon, Justyn, Tacjan, a w końcu Ireneusza z Lyonu. Ten ostatni w najwyższym stopniu przyczynił się do skodyfikowania zbioru czterech Ewangelii: Mateusza, Marka Łukasza i Jana (jednej Ewangelii w czterech formach) jako normy życia kościelnego. Artykuł zawiera próbę odtworzenia tego procesu, który dokonał się w II wieku.

7

Embracing Greek philosophical thinking in the fathers of the 2nd - 5th centuries

38%

Artemi E.

Vox Patrum

|

2016

|

vol. 65

31-47

PL

Ojcowie Kościoła nie byli ani nieprzejednanymi wrogami greckiej myśli ani nie odnosili się z nienawiścią do dzieł starożytnych pisarzy greckich. Bazyli Wielki nie wahał się pokazywać ludzi, o których mowa w dziełach literatury świeckiej, jako przykłady cnoty. Podkreślał on – podobnie jak inni autorzy – że nie wszystko w literaturze antycznej jest godne przejęcia, ale należy zachować to, co jest przydatne dla chrześcijaństwa, pomijając szkodliwą resztę. Cyryl Aleksandryjski nie odrzucał starożytnej myśli greckiej jako filozofii, ale jedynie jako teologię. Kontrast pomiędzy chrześcijańską teologią i grecką filozofią istniał tylko wtedy, gdy ta ostatnia była przedstawiana jako teologia. Ojcowie greccy szanowali grecki sposób myślenia i grecki język, i używali ich w swoich pismach, ale zwalczali greckie praktyki związane z kultem. Artykuł prezentuje stosunek do filozofii pogańskiej, jej akomodację do myśli chrześcijańskiej oraz idee dotyczące edukacji świeckiej, reprezentowane przez wybranych Ojców i pisarzy wczesnochrześcijańskich z okresu od II do V wieku. Przede wszystkim omawia poglądy Bazylego Wielkiego, Grzegorza z Nyssy, Grzegorza z Nazjanzu, Jana Chryzostoma, Cyryla Aleksandryjskiego oraz Izydora z Peluzjum, gdyż im właśnie udało się zbudować most między hellenizmem i chrześcijaństwem bez ich zmieszania. Cyryl i Izydor reprezentują neutralną postawę pisarzy chrześcijańskich V wieku wobec filozofii pogańskiej.

EN

Christianity adopted Greek language and thought it existed within a Greek cultural milieu and Hellenic historical setting. As a whole, however, the Fathers of the Greek Church did not seek to borrow either the essence or content from ancient Greek thought, for those they possessed in their sacred Scriptures. The Church Fathers put together the best parts of Greek classical antiquity with the best of the teaching of Christian theology. Nevertheless, in this effort Christian revelation did not escape infiltration by Greek thought, and Greek cultural and intellectual influences became interwoven with Christian faith. It was Christianity’s encounter with Hellenism that made the former a cosmopolitan religion. This relationship, not without periodic tensions, prevailed throughout the Byzantine millennium and centuries beyond. Long before modern anthropologists, philosophers, and theologians, these Church fathers confirmed that Greek culture is the outer garment of religion and religion is the heart of culture, and that the two are inseparable. In this manner, the Hellenic heritage of literal texts can be considered a part of our Church’s heritage. Christianity embraced Greek classical heritage while rejecting pagan cults.

Refine search results

3 Vox Patrum

1 Collectanea Theologica

1 Przegląd Religioznawczy

1 Seminare. Poszukiwania naukowe

1 Verbum Vitae

2 Misiarczyk L.

1 Artemi E.

1 Gajewski W.

1 Królikowski J.

1 Pawłowski K.

1 Zyzek K.

1 2023

1 2021

1 2019

2 2016

1 2014

1 2011

Początki religii pogańskich według Justyna Męczennika

Charyzmaty w świadectwach Ojców Kościoła drugiej połowy II wieku

Spotkanie starożytnego chrześcijaństwa z filozofią grecką (w czasach Justyna Męczennika i Klemensa Aleksandryjskiego)

Influence of the Septuagint on the Typological Interpretation of Joshua and His Deeds in Justin Martyr's "Dialogue with Trypho, the Jew

The missing turning point. Apologetic roots of the Nicene creed

Od jednej Ewangelii Chrystusa do czterech Ewangelii Kościoła

Embracing Greek philosophical thinking in the fathers of the 2nd - 5th centuries