Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 5

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  Kelsen
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1

The Role and Nature of Freedom in Two Normative Theories of Democracy

100%
Šimsa M.
Human Affairs
|
2010
|
vol. 20
|
issue 2
114-123
EN
The article examines the role and the nature of freedom in two normative concepts of democracy, in the work of Hans Kelsen and of Emanuel Rádl. Both authors wrote their work on democracy between the two world wars. Kelsen formulated his concept of democracy in On the Substance and Value of Democracy (1920), a book which has clearly been influenced by the political thinking of Kant and Rousseau. Kelsen shares Rousseau's idea of general will and on this basis the principle of majority. Rádl outlines his theory of freedom and democracy in The War between the Czechs and the Germans (1928), Nationality as a Scientific Problem (1929) and On German Revolution (1933). Rádl distinguishes between three types of freedom and democracy: natural, majority and contractual. Rádl asserts that only in the third type of freedom, in which freedom is connected with responsibility and the law is freedom true. He considers the first type of freedom to be anarchical freedom, which can easily be misused. The second type of freedom is better than the first, but worse than the third. The author compares these concepts of freedom and democracy then and today and shows how they are linked to the questions of justice and solidarity at national and cosmopolitan levels.
2
Publication available in full text mode
Content available

Czesława Martyniaka krytyka normatywizmu Hansa Kelsena

81%
Stochmal M. P.
Miscellanea Historico-Iuridica
|
2020
|
vol. 19
|
issue 2
97-118
EN
The article aims to present a critique of Hans Kelsen’s pure theory of law by Czesław Martyniak and to present a “positive’ solution. Martyniak reduced his criticism of Kelsen’s normativism to three issues: 1) the uniformity of its philosophical foundations, 2) the force of applicable law, and 3) natural law. Martyniak’s critique of Kelsen’s concept of law shows two extremely different attitudes regarding the separation of the sphere of being and duty in the field of law made by I. Kant. Kelsen is an extreme supporter of the separation of Sein and Sollen, while Martyniak, on the contrary, assumes the coexistence and connection of these spheres. According to Martyniak, a mutual separation of the spheres of being and duty results with many absurd consequences on the basis of law and its theory. Martyniak’s critique of normativism remains close to Thomistic doctrine and is clearly inspired by the thoughts of Thomas Aquinas. However, it should be considered as a creative adaptation of Thomas ideas. It is debatable to what extent Czesław Martyniak’s criticism of Kelsen’s normativism is only of a historical value or could be considered timeless. It probably depends on the importance and “eternity” of the problems we take under our consideration, moreover, whether one is capable to work out their original solutions.
PL
Artykuł ma na celu przedstawienie krytyki czystej teorii prawa Hansa Kelsena dokonaną przez Czesława Martyniaka i zaprezentowanie “pozytywnego” rozwiązania. Martyniak sprowadził krytykę normatywizmu Kelsena do trzech kwestii: 1) jednolitości jego podstaw filozoficznych; 2) mocy obowiązującej prawa i 3) prawa naturalnego. Krytyka koncepcji prawa Kelsena przeprowadzona przez Martyniaka jest starciem się dwu stanowisk odnośnie Kantowskiego rozdziału sfery bytu i powinności w dziedzinie prawa. Kelsen jest skrajnym zwolennikiem rozdziału Sein i Sollen, natomiast Martyniak wprost przeciwnie: afirmuje współistnienie i łączność tych sfer. Opowiedzenie się za wzajemną separacją sfery bytu i powinności rodzi – wg Martyniaka – wiele absurdalnych konsekwencji na gruncie prawa i jego teorii. Krytyka normatywizmu przebiega po linii tomistycznej. Martyniak jest wyraźnie inspirowany myślą Tomasza z Akwinu, ale jest to jej twórcza adaptacja. Po przeprowadzeniu krytyki Martyniak proponuje “tomistyczne” rozwiązanie kwestii: mocy obowiązującej prawa i prawa naturalnego. Ta propozycja Martyniaka dopełnia krytykę. Jest dyskusyjne na ile krytyka normatywizmu Hansa Kelsena dokonana przez Czasława Martyniaka ma walor tylko historyczny, a na ile ponadczasowy. Zależy to chyba od wagi stawianych problemów i ich “odwieczności” oraz niebanalnych rozwiązań.
3
Publication available in full text mode
Content available

Metafora prawna osoby w koncepcji prawa Hansa Kelsena

72%
Szubert R.
Academic Journal of Modern Philology
|
2019
|
vol. 8
191-204
EN
In my article, I present the person metaphor as the constitutive term for the theory of artificial persons. We have been dealing with various manners of reading the nature of the legal person, and consequently of law in general, especially private law (Privatrecht), since Roman times to this day. The point of departure for my deliberations, in which I try to demonstrate the nature of metaphorical expressions used in building legal theories, is a statement by Paul Kirchhof, who demanded that metaphorical expressions be eradicated from positive (statutory) law. I ask if the demand can also be applied to theoretical deliberations of lawyers on the nature of law. Based on examples from legal discussions on the nature of the legal person, I formulate the claim that Paul Kirchhof ’s demand should be applied only to positive law texts. Metaphorical expressions have no raison d’être in such texts, especially if they are meant to serve as terms. A different situation occurs where a metaphorical expression is the basis for building a legal system and relations among its components. At this phase of developing law, metaphorical expressions give rise to similarities on which its functions depend. Therefore, at the stage of structuring the meanings of legal terms, corresponding to the vagueness of the metaphor are the important processes of defining and then using legal terms.
4
Publication available in full text mode
Content available

Dwa modele relacji wolności i bezpieczeństwa

71%
Włoch W.
Przegląd Prawa Konstytucyjnego
|
2015
|
issue 2(24)
149-178
PL
Przedmiotem artykułu są dwa klasyczne modele relacji wolności i bezpieczeństwa zawarte w teoriach T. Hobbesa i J. Locke’a, a także ich konceptualne rozwinięcia w teoriach H. Kelse-na i J. Rawlsa. Model Hobbesa akcentuje prymat bezpieczeństwa, natomiast model Locke’a prymat praw jednostki. Krytyczna analiza tych modeli pokazuje, że nie można interpreto-wać konieczności istnienia władzy politycznej czy też konieczności gwarancji praw jednostki w sposób absolutystyczny. Ważność modelu Hobbesa ogranicza się do twierdzenia o koniecz-ności istnienia „ośrodka decyzyjnego” zapewniającego „zbiorowe bezpieczeństwo”. Nato-miast istota modelu Locke’a nie polega na konstrukcji „idealnej konstytucji”, lecz na wska-zaniu na demokratyczne formy gwarancji praw jednostki. Nie oznacza to, że należy uznać bezwzględny prymat legislatywy. Zarówno w teorii Kelsena, jak i Rawlsa funkcję tę może spełniać sądownictwo konstytucyjne. Model Hobbesa jest odpowiedni dla deskryptywne-go pojęcia konstytucji, natomiast model Locke’a dla preskryprtywnego pojęcia konstytucji.
EN
The subject matter of the article revolves around two classical models of relationship between freedom and security contained in the theories formulated by T. Hobbes and J. Locke, as well as their conceptual development in the theories by H. Kelsen and J. Raw-ls. The model presented by Hobbes accentuates the primacy of security, whereas the one proposed by Locke, the primacy of the rights of an individual. A critical analysis of those models illustrates that one may not interpret the necessity of existence of a political power, or the requirement to guarantee the rights of individuals in an absolutist way. The validity of Hobbes’s model is limited to the statement regarding the necessity to establish a „deci-sion-centre” ensuring „collective security”. Locke’s model, on the other hand, is not estab-lished upon the construction of an „ideal constitution” but rather it points to democratic forms of guarantying individual rights. This does not mean that one should acknowledge the absolute primacy of legislature. In both the theories proposed by Kelsen and Rawls this function may be fulfilled by constitutional judicature. While the model established by Hobbes is appropriate for the descriptive conceptualisation of constitution, the one of-fered by Locke serves the prescriptive formulation of this concept.
5
Content available remote

Pozitivismus vs. iusnaturalismus : opravdu jen přeceňovaný pseudoproblém, nebo spíše úhelný kámen řešení otázky legitimity práva?

61%
Kosinka J. P.
Právník. Teoretický časopis pro otázky státu a práva (The Lawyer - Scientific Review for Problems of State and Law)
|
2019
|
vol. 158
|
issue 5
489-502
EN
Nowadays, it is possible to encounter, with increasing frequency, allegations that the distinction between the positive and the natural law concepts is not very beneficial in practice. There are, of course, opposite voices, even from the top experts in the field, such as Professor Alexy, as Pavel Holländer reminds us.The author of the present paper does not share the belief that differences between the two basic concepts of law are not important. He also does not share conviction of the gradual blending of both basic approaches (at least in the theoretical field). In my text The Metaphysical Assumptions of Human Rights, I have already highlighted one of the aspects arising from the difference between the two perspectives of the concept of law, which is that if theories based on nominalistic concept (positivism) are consistently drawn into their logical conclusions, they regularly lead to the conclusion about the fictitiousness even of normativism itself. I have already pointed out another problematic aspect connected with the positivist concept in my diploma thesis by referring to Ota Weinberger’s quotation, which rejects the sanctioning theory of the legal norm on the grounds that it introduces the concept of a person who is adequately behaving only under the threat of repression. The third major difference between the concept of natural law and the positivistic one will be offered in this work. I am convinced that it is the implication of the idea of retroactive making of law within the positivist perspective.
CS
V dnešní době se lze s čím dál větší frekvencí setkat s tvrzeními, že rozlišování mezi pozitivní a přirozenoprávní koncepcí práva není v praxi příliš přínosné. Ozývají se samozřejmě i opačné hlasy, a to i z úst špiček v oboru, jako např. profesora Alexyho, jak to připomíná Pavel Holländer. Ani autor předkládané stati nesdílí přesvědčení o nevýznamnosti rozdílů obou základních koncepcí pojetí práva. Nesdílí rovněž ani přesvědčení o postupném splývání obou základních přístupů (minimálně v teoretické oblasti). Již dříve jsem ve svém textu Metafyzické předpoklady lidských práv upozornil na jeden z aspektů vyplývající z odlišnosti obou perspektiv pojetí práva, který spočívá v tom, že pokud jsou na nominalismu založené teorie (pozitivismus) dovedeny důsledně do svých logických závěrů, potom se pravidelně dospívá k závěru o fiktivnosti dokonce samotné normativity. Na další problematický aspekt spojený s pozitivistickým pojetím jsem poukazoval již ve své diplomové práci odkazem na citát Oty Weinbergera, který sankční teorii právní normy odmítá z toho důvodu, že navozuje představu člověka jako toho, kdo se adekvátně chová jen pod hrozbou represe. Třetímu podstatnému rozdílu mezi pojetím iusnaturalistickým a pozitivistickým bych se chtěl věnovat v této práci. Domnívám se, že jím je implikace představy retroaktivního normování v rámci pozitivistické perspektivy.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.