Search results

1

Cechy dialektalne w dwu edycjach Księgi Syracha (1535, 1541) w przekładzie Piotra Poznańczyka

100%

Lenartowicz-Zagrodna A.

Studia Językoznawcze. Synchroniczne i diachroniczne aspekty badań polszczyzny

|

2013

|

vol. 12

93-106

EN

The main subject of this article are two editions of the Book of Sirach, printed in 1535 (probably) and 1541. The first results of analysis allows to state that first and second edition of Sirach aren’t identical. Differences between them concern, beyond the spelling system, the phonetic and morphological system, also dialectical forms. My purpose is: 1) to describe both editions for the presence of regional linguistic features; 2) to determine the condition of normalization of both editions and compare it with the state of sixteenth-century Polish language; 3) to establish the chronology of printing and the place of publication of the first edition.

2

Abraham w Pochwale Ojców (Syr 44,19-21)

84%

Piwowar A.

Collectanea Theologica

|

2018

|

vol. 88

|

issue 4

75-123

EN

The article is devoted to the presentation of Abraham in the Greek textof the Praise of the Fathers (Sir 44:19-21). Only 13 verses are devoted tothe patriarch, but his description carries a wealth of theological meaning.Sirach presents Moses as an ideal and a model to follow for himself, hiscontemporaries and all believers (cf. Sir 44:19b). First of all, he emphasizesAbraham’s moral and religious perfection (cf. Sir 44:20), which manifesteditself in his abiding by the Law (cf. Sir 44:20a) and respecting the covenantwith God, reflected primarily through the sign of circumcision (cf. Sir44:20bc). Abraham was completely loyal to God and proved his loyaltyduring a trial (cf. Sir 44:20d). Sirach stresses especially one’s attitude tothe covenant with God as the most important aspect of a believer’s life; inthis respect Abraham should be a model to emulate. In the final part of the fragment the sage focuses on the result of Abraham’s faithfulness to God.The Lord promised him numerous offspring (cf. Sir 44:21cd) and an inheritance encompassing the whole Earth (cf. Sir 44:21e-g). Sirach emphasizes the special position of Abraham’s offspring among the nations (the latter will receive blessings through the former; cf. Sir 44:21b). What is more, Abraham’s offspring will be elevated over other nations (cf. Sir 44:21d). What is particularly noteworthy in Sirach’s reinterpretation of Abraham is that the patriarch respected the Law and that the sage attributed Messianic features to him.

3

Zjawiska atmosferyczne w Księdze Syracha

84%

Turkiel J.

Studia Ecologiae et Bioethicae

|

2008

|

vol. 6

|

issue 1

539-548

EN

Syrach in his book on atmospheric conditions speaks of their symbolic meaning. Frost is like sin, the beautiful weather that makes the frost disappear is a reward for mercy (Sir 3:15). Hail, snow, also falling fast, is a sign of their rule over the world (Sir 39, 29; 43, 13.15.18; 46, 5). Hoarfrost is a sign of their care for the earth (Sir 43:19). The heat symbolizes a gift offered with a harsh word (Sir 18:16). The only defense of such gifts is love for the Lord (Sir 34:16). Fog is a symbol of prudence, and a cure for bad weather is associated with a mysterious messenger (Sir 24: 3; 43, 22). Lightning and thunder are symbols of the appearance of a sage (Sir 32). , 10) A perishing thunder may be unjustly acquired as a symbol of wealth (Sir 40:13). But the thunder may be a symbol of their voice. It never goes away and continues with a powerful echo - the one who has not defiled himself with riches unjustly earns himself (Sir 43:17; 46.17,18.19).

PL

Syrach mówiąc w swojej księdze o warunkach atmosferycznych, wskazuje na ich symboliczne znaczenie. Szron jest jak grzech, piękna pogoda, która sprawia, że szron znika, to znak nagrody za miłosierdzie (Syr 3,15). Grad, śnieg, także szybko padający, to znak panowania Pana nad światem (Syr 39,29; 43,13.15.18; 46,5). Szadź z kolei jest wyrazem troski Pana o ziemię (Syr 43,19). Skwar to symbol daru ofiarowanego z przykrym słowem (Syr 18,16). Jedyną obroną przed takimi darami jest miłość do Pana (Syr 34,16). Mgła to symbol mądrości i lekarstwo na złe warunki atmosferyczne, a wszystko związane jest z tajemniczym posłańcem (Syr 24,3; 43,22). Błyskawica i grzmot, to symbol wystąpienia człowieka mądrego (Syr 32,10). Grzmot, który przemija, może być symbolem bogactwa niesprawiedliwie nabytego (Syr 40,13). Ale może być grzmot znakiem głosu Pana. On nigdy nie przemija i trwa w potężnym echu - w człowieku, który nie skalał się bogactwem niesprawiedliwie nabytym (Syr 43,17; 46,17.18.19).

4

Powołanie kobiety według Syracedesa

84%

Pudełko J. J.

Verbum Vitae

|

2011

|

vol. 19

89-105

EN

The issue of the vocation of woman in The Book of Ben Sirach begins with the presentation of the autbor and the purpose of his teaching. Hellenistic culture influenced the customs of the Jewish believers as well as their views on human relationships and the image of woman as described in the biblical tradition. Despite the many positive aspects of woman presented in the book, commentators often regard Ben Sirach as a misogynist who noticeably reduces women's value and social position. A deeper reading of the book in its cultural context, however, enables us to see a strong diversity and multiple contrasts in the author's presentation of woman. The vocation of woman in The Book of Ben Sirach, like other topics, draws on the traditions of biblical Israel, especially on the Book of Genesis.

PL

Omówienie kwestii powołania kobiety w Księdze Syracha rozpoczyna się od prezentacji autora księgi i jego nauczania. Autorka dowodzi, jak dalece kultura hellenistyczna wpływała na zwyczaje Żydów i na ich poglądy na temat relacji międzyludzkich oraz wizję kobiety obecną w tradycjach biblijnych. Pomimo wielu pozytywnych elementów pojawiających się w Księdze Syracha, komentatorzy uznają go często za mizoginistę, który w znaczący sposób redukuje wartość oraz społeczną rolę kobiety. Głębsza lektura księgi w jej kontekście społecznym, sprawia jednak, że możemy dostrzec ciekawą różnorodność i wielowymiarową kontrastowość w jej prezentacji kobity. Opis powołania kobiety, według Syracha, jak i inne jego tematy czerpią obficie z tradycji biblijnego Izraela, w szczególny sposób z Księgi Rodzaju.

5

Dlaczego Adam zamyka Pochwałę Ojców (Syr 44-49)?

84%

Pudełko J.

The Biblical Annals

|

2017

|

vol. 7

|

issue 4

441-457

EN

The Book of Sirach contains, besides numerous sapiential maxims, a remarkable text focused on the work of God and His wisdom in the history of Israel: The Praise of the Ancestors (Sir 44–49). In this way, a sage of Jerusalem wanted to instill in the hearts of his disciples the ability to view history in the theological way. The order and interpretation of the heroes presented in the passage, while based on tradition, results from interpretation and criteria of the author himself. Interestingly, at the end of the description the sage returns to the beginnings not only of Israel but also of mankind by closing his description with the figure of Adam – the first man. The presentation of Adam in Sir 49,16b is very positive, the author focuses on the glory and beauty of the first man, with complete disregard for such aspect as his fall. The terminology employed connects the figure of Adam with priestly personages described by Sirach (Aaron; Simon, the high priest), which suggests a special significance of the high priest in the work of the sage of Jerusalem. The reference to Adam and the beginning of mankind presumes the recognition of “the new beginning” in the figure of the high priest.

PL

Księga Syracha oprócz licznych mądrościowych maksym zawiera szczególny tekst, który koncentruje się na działaniu Boga i Jego mądrości w dziejach Izraela: Pochwała Ojców (Syr 44-49). Mędrzec z Jerozolimy chciał przez to zaszczepić w sercach swoich uczniów umiejętność teologicznej wizji historii. Układ i interpretacja przedstawionych w tym opisie bohaterów, choć bazuje na tradycji, wynika z interpretacji i kryteriów własnych autora. Jest zastanawiające, iż na koniec opisu mędrzec wraca do początków, nie tylko Izraela, ale dziejów ludzkości, by zamknąć swój opis historii postacią Adama – pierwszego człowieka. Prezentacja Adama w Syr 49,16b jest bardzo pozytywna, autor koncentruje się na chwale i pięknu pierwszego człowieka, pomijając zupełnie aspekt jego upadku. Użyta terminologia łączy postać Adama z kapłańskimi postaciami opisywanymi przez Syracha (Aaron, arcykapłan Szymon), co sugeruje szczególne znaczenie arcykapłana w dziele mędrca z Jerozolimy. Odniesienie do Adama, początku ludzkości zakłada upatrywanie „nowego początku”, w postaci arcykapłana.

6

Obecność anioła w opowiadaniu o najeździe Sennacheryba na Jerozolimę w Syr 48,21

67%

Pudełko J.

The Biblical Annals

|

2019

|

vol. 9

|

issue 2

269-284

EN

Biblical books, while presenting events from the history of biblical Israel, interpret them in a theological manner. This principle also applies to the description of Sennacherib’s military campaign against Judah and Jerusalem in 701 BC. This campaign is even reported in the Assyrian sources, which underline Assyrian military power. The biblical narrative emphasizes an extraordinary intervention of God, who saves his people in a mysterious way. This divine intervention was so important that is was reported in the Old Testament writings four times (2 Kgs 19:35; 2 Chr 32:21; Is 37:21; Sirach 48:21). Biblical reports explains the rescue of Jerusalem by the intervention of God, who is acting by his “messenger” – an angel. In the latest description of this event, found in Ben Sira 47:21H, the sage from Jerusalem gives his own interpretation of the whole affair, which differs slightly from other reports. The angel, by whom God is acting, is identified with the prophet Isaiah, who announces the salvage of Jerusalem as an answer to people’s prayers.

PL

Księgi biblijne przedstawiają wydarzenia z historii biblijnego Izraela interpretując je w kluczu teologicznym. Dotyczy to również opisu najazdu króla Asyrii Sennacheryba na Judę i Jerozolimę w 701 r. przed Chr. Konfrontacja ta znalazła nawet odzwierciedlanie w źródłach asyryjskich, które podkreślają potęgę Asyrii. Jednak przekaz biblijny uwidacznia niezwykłą interwencję Boga, który w tajemniczy sposób ocalił swój lud. Był to przekaz tak istotny, iż został przedstawiony w Starym Testamencie aż cztery razy: 2 Krl 19,35; 2 Krn 32,21; Iz 37,21 oraz Syr 48,21. Przekazy biblijne tłumaczą ocalenie Jerozolimy interwencją Boga, który działa poprzez swojego „posłańca” – anioła. Najpóźniejszy opis tego wydarzenia w Syr 48,21 wraz z kontekstem sugeruje własną interpretację tego wydarzenia. Anioł, przez którego Bóg działa w obronie swojego ludu może być zidentyfikowany w prorokiem Izajaszem, który ogłasza Boże orędzeie ocalenia, jako odpowiedź na modlitwę ludu.

7

Aaron jako nauczyciel świadectw (Syr 45,17)

67%

Pudełko J. J.

Verbum Vitae

|

2015

|

vol. 28

133-153

PL

W greckiej wersji Księgi Syracha dwukrotnie pojawia się termin martu,rion (świadectwo). Oprócz Syr 36,14 pojawia się w Pochwale ojców w odniesieniu do osoby Aarona (Syr 45,17). Brat Mojżesza zostaje tam określony jako ten, który ma „nauczać Jakuba świadectw” (dida,xai to.n Iakwb ta. martu,ria). Taka wypowiedź nie pojawia się w innych tekstach dotyczących Aarona w Biblii. Zostaje więc najpierw przeanalizowany kontekst tej wypowiedzi, a mianowicie pochwała Aarona zawarta w Syr 45,6-22, a następnie porównane wersje tekstualne Syr 45,17. Zrozumienie znaczenia terminu „świadectwo” w tym kontekście, staje się możliwe dzięki analizie tego słowa innych kontekstach biblijnych związanych z historią Aarona i przymierza synajskiego oraz niezależnymi od niej. W końcu wypowiedź dotycząca Aarona zostaje osadzona w czasach Syracha i tłumacza greckiej wersji księgi. Kluczowym dla zrozumienia Syr 45,17 staje się przedstawienie funkcji i znaczenia powygnaniowego arcykapłana. Jest on w rozumieniu Księgi Syracha jedynym pośrednikiem między Bogiem i ludem, znakiem przymierza, odpowiedzialnym za przekazywanie świadectw – Słowa Bożego, treści i wymagań wynikających z zawartego z Bogiem przymierza.

EN

In the Greek version of the Book of Sirach the term martu,rion (testimony) appears twice. Besides Sir 36:14, the word appears also in the Praise of the Ancestors in reference to Aaron (Sir 45:17). Moses’ brother is described there as the one who is to teach Jacob the testimonies (dida,xai to.n Iakwb ta. martu,ria), an expression that is missing from all other Biblical texts referring to Aaron. Therefore, the context of this expression, i.e. the praise of Aaron in Sir 45:6-22, is first analyzed and then various textual versions of Sir 45:17 are compared. Understanding the meaning of the term testimony in this context is made possible by the analysis of this word in other Biblical contexts, both those connected with the history of Aaron and the Sinai covenant as well as other, unrelated texts. Finally, the expression referring to Aaron is placed within the times of Sirach and those of the translator of the Greek version of the book. The key to understanding Sir 45:17 is found in the function and significance of the post-exile high priest. He is – as understood in the Book of Sirach – the only mediator between God and his people, and thus becomes the living symbol of covenant, responsible for transmitting testimonies: the Word of God, the content and requirements implied by the covenant made with God.

8

Periodyzacja dziejów Izraela w "Pochwale Ojców" Księgi Syracha (Syr 44–49)

67%

Pudełko J.

Verbum Vitae

|

2019

|

vol. 35

39-76

EN

The article aims at providing a perspective on the successive periods of Biblical Israel as found in the Praise of the Ancestors (Sir 44–49) in the Book of Sirach. The writer begins with determining the boundaries and context of the analyzed text. She then presents briefly a general introduction to the Praise of the Ancestors (Sir 44–49). The next parts of the article offer a proposal for periodization, consisting of three parts: the covenant period (Sir 44:16–45:26), the period of the prophets and kings (Sir 46:1–49:10), and finally the renewal period (Sir 49:11-16). The full text of the Praise is rounded out by an appendix which concerns the fulfillment of all the previous historical periods in the person of Simon II, the high priest of the Jerusalem Temple (Sir 50:1-24). The periodization of history in the Praise of the Ancestors, besides providing chronology, is a presentation that might be described as a theological, canonical and sacerdotal approach.

PL

Artykuł ma na celu przedstawić ujęcie poszczególnych okresów biblijnego Izraela, które zawiera Pochwała ojców (Syr 44 – 49) Księgi Syracha. Na początku autorka zaznacza kontekst i granice tekstu przyjętego do analizy. Następnie pokrótce przedstawia ogólne wprowadzenie do Pochwały ojców (Syr 44,1-15). Kolejne części artykułu stanowią propozycję periodyzacji, która składa się z trzech części: etapu przymierza (Syr 44,16 – 45,26), etapu proroków i królów (Syr 46,1 – 49,10) oraz etapu odnowy (Syr 49,11-16). Całość zamyka apendyks, który stanowi wypełnienie wcześniejszych etapów historii w osobie Szymona II, arcykapłana świątyni jerozolimskiej (Syr 50,1-24). Periodyzacja dziejów obecna w Pochwale ojców, oprócz chronologii jest prezentacją, w której można zauważyć podejście teologiczne, kanoniczne i kapłańskie.

9

Nauka o języku w Księdze Syracha (Syr 1-19)

59%

Turkiel J. k.

Język - Szkoła - Religia

|

2013

|

vol. 8

|

issue 1

115-

PL

W Syr 1-19 mamy bardzo jasną i praktyczną naukę o tym, czym jest język i jaka jest jego rola w życiu człowieka. W Syr 4:24 język jest związany z mową, a ta z kolei świadczy o tym, jak ktoś jest wychowany. Mamy więc triadę: wychowanie - mowa - język. Jeżeli człowiek jest leniwy i gnuśny, to jest to znak mowy zuchwałej, a ostatecznie znak, że źle posługuje się językiem (Syr 4:29). Mowa człowieka, która jest znakiem braku wychowania, okrywa człowieka hańbą. U podstaw takiego zachowania leży język: „chwała i hańba w mowie i język (glossa) człowieka upadek jemu” (Syr 5:13). Właściwe użycie języka i mila mowa pomogą w pozyskaniu przyjaciół. To będzie znakiem dobrego wychowania. Fundamentem takiego zachowania jest właściwe posługiwanie się językiem (Syr 6:5). Język jest darem Boga Stwórcy. On pragnie, aby dzięki wolnej woli, oczom, uszom, sercu, człowiek dobrze kontrolował swój język (Syr 17:6). W Syr 19:16 mowa jest o grzechu, który może być popełniony za pomocą języka. Sposobem na uniknięcie go jest postępowanie zgodne z Prawem Bożym: „Upomnij bliźniego swego, zanim mu grozić będziesz, i daj miejsce Prawu Najwyższego” (Syr 19:17).

XX

The article presents how the Old Testament views the nature of language in the sense of a tool which can be found in the Book of Sirach. The ethical and axiological aspect of language and speech is of utterly crucial importance. The author of article focuses on the triad language-speech-education and the influence of wrong use of the language on the quality of life.

Refine search results

3 Verbum Vitae

2 The Biblical Annals

1 Collectanea Theologica

1 Język - Szkoła - Religia

1 Studia Ecologiae et Bioethicae

1 Studia Językoznawcze. Synchroniczne i diachroniczne aspekty badań polszczyzny

3 Pudełko J.

2 Pudełko J. J.

1 Lenartowicz-Zagrodna A.

1 Piwowar A.

1 Turkiel J.

1 Turkiel J. k.

3 2019

1 2017

1 2015

2 2013

1 2011

1 2008

Cechy dialektalne w dwu edycjach Księgi Syracha (1535, 1541) w przekładzie Piotra Poznańczyka

Abraham w Pochwale Ojców (Syr 44,19-21)

Zjawiska atmosferyczne w Księdze Syracha

Powołanie kobiety według Syracedesa

Dlaczego Adam zamyka Pochwałę Ojców (Syr 44-49)?

Obecność anioła w opowiadaniu o najeździe Sennacheryba na Jerozolimę w Syr 48,21

Aaron jako nauczyciel świadectw (Syr 45,17)

Periodyzacja dziejów Izraela w "Pochwale Ojców" Księgi Syracha (Syr 44–49)

Nauka o języku w Księdze Syracha (Syr 1-19)