Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 10

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  Petrarch
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Les métamorphoses de l’histoire de Grisélidis

100%
Hüe D.
Academic Journal of Modern Philology
|
2020
|
vol. 9
273-282
EN
This paper examines the reception of Boccacio’s “Tale of Griselda” found at the ends of hisDecameron.The tale is a rather enigmatic one, and remains difficult to interpret. In order to investigate the problems of interpretation and meaning when confronted with Decameron’s version of Griselda, we will draw from the work of subsequent authors: Olivier de la Marche, Petrarch and Philippe de Mézières.
2
Publication available in full text mode
Content available

Si Griseldis m’était conté : entre attendrissement et enseignement

88%
Loba A.
Studia Romanica Posnaniensia
|
2018
|
vol. 45
|
issue 1
45-55
PL
My intention is to show in this article the role of emotions in the reception and dissemination of the Griselda story. Petrarch’s affective reactions to Boccaccio’s tale opened the path that many authors would pursue. I propose to trace the transition from the strange and confusing story to didactic and exemplary and explain the place of Griselda in courtesy literature addressed to women in the late Middle Ages.
3

Una nota sobre Lucrècia en "Lo somni" de Bernat Metge

75%
Gros Lladós S.
Estudios Hispánicos
|
2014
|
vol. 22
83 - 94
EN
This paper aims to analyse the figure of Roman Lucretia character in her literary classical tradition, considering the main versions in ancient and Italian literature, to observe Metge’s treatment of Lucretia’s tradition. We compare different texts on Lucretia’s rape, those of Livy, Ovid and Valerius Maximus in Latin Literature; Christian interpretation by Saint Augustine; and Italian humanism recreations by Petrarch and Boccaccio. We observe Lo somni’s reference to Lucretia as based mainly on Petrarch’s Familiares but we also corroborate that Metge completes his text with details he takes from other authors to elaborate apersonal recreation. In conclusion, Metge’s reference to Roman Lucretia confirms the relevance of Petrarch’s prose to his work and the way he consciously dialogues with classical and Italian authors.
4
Publication available in full text mode
Content available

Cytaty w listach Piotra Wolframa – między średniowieczem a renesansowym humanizmem

63%
Horeczy A.
Studia Źródłoznawcze. Commentationes
|
2020
|
vol. 58
EN
The article is devoted to the role of quotations as a tool to measure the impact of humanism on the example of letters of Piotr Wolfram – a Polish lawyer educated in Italy, participant of the Council of Constance, and ambitious official of the curia. Wolfram’s borrowings from Petrarch, Cicero, Quintilian, and Ovid have been analysed and it has been indicated for the last three that they did not have to be borrowed directly from their authors’ writings but could have been taken from medieval anthologies.
PL
Artykuł poświęcony jest roli cytatów jako miernika wpływów humanistycznych na przykładzie listów Piotra Wolframa – polskiego prawnika wykształconego we Włoszech, uczestnika soboru w Konstancji i ambitnego kurialisty. Zawarte w nich zapożyczenia z Petrarki, Cycerona, Kwintyliana i Owidiusza zostały poddane analizie i dla ostatnich trzech wykazano, że nie musiały zostać zaczerpnięte bezpośrednio z dzieł autorów starożytnych, ale mogły pochodzić ze średniowiecznych antologii.
5
Publication available in full text mode
Content available

«Рай незабывчивой души» и «христианская истина о человеке»: Eden Вячеслава Иванова

51%
Slavia Orientalis
|
2018
|
vol. LXVII
|
issue 2
6

« La scuola del rispetto » : Yves Bonnefoy e la traduzione di Petrarca

51%
Guermès S.
Roczniki Humanistyczne
|
2018
|
vol. 66
|
issue 5: Neofilologia
7-21
IT
Yves Bonnefoy, il più grande poeta francese della seconda metà del Novecento, è stato anche traduttore, soprattutto di testi inglesi, tra i quali l’opera intera di Shakespeare. Alla fine della sua vita, dedicata in parte allo studio dell’arte italiana (Rinascimento, Barocco, arte moderna), ha tradotto ventiquattro sonetti di Petrarca. In questo articolo abbiamo lo scopo di mostrare la coerenza dell’opera di Bonnefoy. Ha sviluppato un’etica della poesia che comprendeva anche la traduzione, “scuola del rispetto” (verso l’autore del testo sorgente, nonché verso se stesso e verso i lettori). Ha scelto per la traduzione dei sonetti di Petrarca parole, ritmi, costruzioni di frasi che si trovano nelle sue poesie. La violenza e la teatralità di questi sonetti assomigliano a quelle di Douve o di Nell’ insidia della soglia. Ne consegue che mentre traduce fedelmente, collega i versi di Petrarca ai suoi, nella continuità della sua propria opera.
PL
Yves Bonnefoy, najsłynniejszy poeta francuski drugiej połowy XX wieku, był także tłumaczem. Przeważnie tłumaczył teksty angielskie, m.in. całą spuściznę Szekspira. Opracował, w esejach i wywiadach, swoją własną wizję tłumaczenia, a pod koniec życia poświęcił się po części badaniom sztuki włoskiej (renesans, barok, sztuka nowoczesna), przetłumaczył dwadzieścia jeden sonetów Petrarki. W tym artykule proponujemy ukazanie spójności pracy Yves’a Bonnefoy. Rozwinął on pewną etykę poezji, która obejmowała również przekłady, definiowana zaś była jako „szkoła szacunku” (wobec autora tekstu źródłowego, wobec siebie i wobec czytelników). Do swoich tłumaczeń sonetów Petrarki wybrał słowa, rytmy i frazy, które znalazł we własnych zbiorach wierszy. Przemoc i teatralność tych sonetów przypomina tę z Douve’a lub In the lure of the Threshold. W rezultacie, wiernie tłumacząc, łączy wersety Petrarki z własnymi, w ciągłości własnej pracy.
EN
Yves Bonnefoy, the most famous French poet of the second part of the XXth century, was also a translator. He mainly translated English texts, and among them the whole work of Shakespeare. He has developed, in essays and interviews, his vision of the translation, and at the end of his life partially dedicated to the study of Italian Art (Renaissance, Baroque, Modern Art), he translated twenty one sonnets of Petrarch. In this article we propose to show the coherence of the work of Yves Bonnefoy. He developed an ethics of poetry that also included translation, defined as “the school of the respect” (towards the author of the source text, towards oneself and towards readers). For his translation of Petrarch’s sonnets he chose words, rhythms, and phrases that were found in his collections of poems. The violence and the theatricality of these sonnets resemble those of Douve or In the lure of the Threshold. As a result, while translating faithfully, he links Petrarch’s verses to his own, in the continuity of his own work.
7
Publication available in full text mode
Content available

Poetic reception of the illustrations to the “Triumphs of Petrarch” (late 17th and 18th century)

45%
Grześkowiak R., Grześkowiak R.
Ruch Literacki
|
2019
|
issue 5
8
Publication available in full text mode
Content available

Заўвагi да перакладаў CXXXVIII санета Франчэска Петраркi ў Беларусi

45%
Мiнскевiч С.
Białorutenistyka Białostocka
|
2015
|
vol. 7
PL
W artykule omówiono pierwszy w literackiej tradycji Białorusi przekład sonetu. Przeprowadzono analizę literaturoznawczą przekładu 138 sonetu Francesco Petrarki dokonanego przez Meletiusa Smotryckiego na język łaciński i język polski. Przedstawiono analizę porównawczą tłumaczeń Krzysztofa Kraińskiego (przekład na język łaciński i język polski), JurijaWierchowskiego (przekład na język rosyjski), Uładzimira Skarynkina (przekład na język białoruski). Wskazano na cechy wspólne i odejścia od oryginału. Zwrócono uwagę na manipulację w sferze znaczeniowej tekstu. Tłumacze (w wyniku cenzury lub samocenzury) osiągają zamierzony efekt propagandy własnych lub przytoczonych poglądów stosując szczegóły semantyczne wyrażeń synonimicznych, hiperbolizację i rozstawienie akcentów. Jednocześnie obraz autorski i stylistyka zostają zniwelowane.
EN
The first translation of sonnet in Belarusian literary tradition is discussed. The author of the article analyzes the translation of Francesco Petrarch’s Sonnet 138 made by Meletius Smotrytsky (into Latin and Polish). Contrastive analysis of the translations made by Krzysztof Kraiński ( into Latin and Polish), Yuriy Vierkhovskiy (into Russian), Uladzimir Skarynkin (into Belarusian) is suggested. Mutual and contrastive features as well as manipulation in semantic content of the original text have been revealed. Translators (as a result of self-censorship and censorship) achieve an effect of propaganda of their opinions and opinions of others using nuances in the semantics of synonymous expressions, hyperbolization and accent positioning. Authors’ images, reflections and stylistics have been eliminated.
9
Publication available in full text mode
Content available

Peter Redpath’s Philosophy of History

38%
Hancock C. L.
Studia Gilsoniana
|
2016
|
vol. 5
|
issue 1
55-93
EN
Peter Redpath is a distinguished historian of philosophy. He believes that the best way to acquire a philosophical education is through the study of philosophy’s history. Because he is convinced that ideas have consequences, he holds that the history of philosophy illuminates important events in history. Philosophy is a necessary condition for sound education, which, in turn, is a necessary condition for cultural and political leadership. Hence, the way educators and leaders shape culture reflects the effects of philosophy on culture. In light of this background, it is possible to discern in Redpath’s account of the history of philosophy a corresponding philosophy of history. This emerges as he explains how philosophers have produced changes in thinking that have profound consequences for the culture at large. Some of these changes, many of them significant, have been positive, but others have been disastrous. Much of Redpath’s philosophy of history diagnoses what went wrong in the history of philosophy so as to indicate why modern culture suffers considerable disorder. The good news is that Redpath’s philosophy of history prescribes ways to correct Western Civilization’s current malaise.
10
Publication available in full text mode
Content available

Pomysły na „nowy porządek świata”: podróż Karola IV na koronację cesarską do Rzymu w świetle korespondencji Niccolò Acciaiuoliego i Petrarki

38%
Schlotheuber E.
Przegląd Nauk Historycznych
|
2020
|
vol. 19
|
issue 1
37-80
EN
The imperial coronation of Charles IV in 1355 has been widely regarded by scholars as of little import and without lasting historical significance. In fact, the opposite is the case. The coronation journey needs to be understood in the wider context of the power struggle between the Holy Roman Empire and papacy in Italy. This article examines the complex situation from the perspectives of Charles and his opponents and supporters in Italy. It demonstrates how the coronation led to a decisive redistribution of power relations in Italy and Europe, resulting in the Golden Bull (1356) and the Aegidian Constitutions (1357). A previously unknown letter by Niccolò Acciaiuoli, who directed the political affairs of the Kingdom of Naples, is discussed here for the first time. It illuminates the political tactics of the opposing Guelphs and the effect of Charles’ presence in Rome on their aims. The article also re-examines the long-disputed question as to why Charles did not accept Petrarch’s invitation to act in Italy as the defender of the res publica, and why the humanist failed to accept the invitation to accompany Charles to Rome.
PL
Koronacja cesarska Karola IV w 1355 r. była dotąd powszechnie uważana przez badaczy za wydarzenie mało istotne i bez większego wpływu na przyszłość. W rzeczywistości było jednak odwrotnie. Podróż koronacyjna Karola IV musi być rozpatrywana w szerszym kontekście walki o władzę we Włoszech między Świętym Cesarstwem Rzymskim a papiestwem. W artykule przeprowadzono analizę skomplikowanej sytuacji z perspektywy Karola oraz jego przeciwników i zwolenników we Włoszech. Ukazano, jak koronacja cesarska Karola IV doprowadziła do zasadniczej zmiany układu sił politycznych we Włoszech i w Europie, co skutkowało w konsekwencji wydaniem Złotej Bulli (1356) i Konstytucji egidiańskich (1357). Autorka po raz pierwszy odwołuje się w swoich rozważaniach do nieznanego wcześniej listu Niccola Acciaiuoliego, który kierował polityką Królestwa Neapolu. List ten rzuca nowe światło na taktykę opozycyjnego stronnictwa gwelfów i wpływu obecności Karola w Rzymie na jego polityczne cele. W artykule postarano się również udzielić odpowiedzi na od dawna przykuwające uwagę uczonych pytanie, dlaczego Karol nie zaakceptował prośby Petrarki, aby podjął we Włoszech działania na rzecz obrony tego, co określano mianem res publica, i dlaczego humanista nie przyjął zaproszenia, aby towarzyszyć Karolowi w jego podróży do Rzymu.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.