Search results

1

„Wsłuchać się w nieskończoną opowieść o Polsce”. Dyskurs smoleński „Gazety Polskiej”

100%

Marchwiński G.

Sprawy Narodowościowe

|

2012

|

issue 40

181-196

EN

The author analyzes articles published in Gazeta Polska after the plane crash that caused death of President Lech Kaczynski and other senior Polish officials in Smolensk in 2010. The Smolensk discourse in Gazeta Polska is structured with specific rhetoric strategies and anthropological categories. It is based on an antinomy of “every-man” versus “elites.” Furthermore, it brings some light to the importance and meaning of the rituals and symbolic sphere in public life. In reference to the traditions of the Polish 19th century approaches, it affects a reader with consistent interpretations and world-views. The Smolensk discourse is so persuasive also due to certain literary techniques as well as creating a sense of continuity that replaces the cultural rupture. Cultural rupture, however, is a fundamental category that organizes the Smolensk narration in Gazeta Polska and, to some extent, a Polish conservative discourse in general.

2

Obraz współczesnej Polski w refleksji literackiej Wiktora Jerofiejewa

70%

Popiel-Machnicki W.

Acta Polono-Ruthenica

|

2015

|

issue 20

113-119

EN

For Russian writer Victor Erofeyev Poland has always played a great role, which is visible in his private life as well as his works. The picture of Poland can be found in his novels, essay writing and interviews, which this Russian postmodern writer often willingly gives to Polish newspapers. The writer has lately overestimated his positive attitude towards our country. It has been especially visible after joining NATO and the European Union by Poland or after Smolensk catastrophe.

3

Kategoria dyslokacji w analizie zmian zachodzących w polskim dyskursie publicznym po katastrofi e w Smoleńsku

51%

Witkowski M.

Studia Socjologiczne

|

2012

|

issue 1(204)

131-147

EN

In theoretical model of discursive hegemony by Chantal Mouffe and Ernesto Laclau political antagonism is the competition between different ways of representing the world in public discourse. In this model shared political projects allowing domination over larger fragments of discourse are understood as important factors for the new social order emergence. Social and political changes are interpreted with the reference to the category of “dislocation”. One can speak of dislocation when the events that are difficult to describe in the framework of the dominant system of meanings unfold. They disrupt the existing symbolic order and lead to the changes in the hierarchy of hegemonic projects. It is held that the crash of the airplane carrying the Polish President and nearly a hundred state officials to Smolensk, where Katyn victims’ commemoration ceremony was to take place in 2010, referred to as Smolensk catastrophe, have caused the experience of crisis and can be interpreted as the dislocation. In the article the new symbolic order emergence in the aftermath of the catastrophe is studied by discourse analytical tools. The research material has been taken from “Gazeta Wyborcza” and “Rzeczpospolita”, the leading Polish daily quality newspapers. The article is aimed at evaluating whether the Mouffe and Laclau theoretical model is useful in analyzing the mechanisms of the new discursive counter-hegemony emergence.

PL

Według koncepcji hegemonii dyskursywnej Chantal Mouffe i Ernesta Laclau walka polityczna polega na przeciwstawianiu w publicznym dyskursie różnych sposobów opisu świata. W tym ujęciu wspólne projekty polityczne umożliwiające opanowanie większych fragmentów dyskursu pojmowane są jako ważne czynniki wyłaniania się nowego porządku społecznego. Zmiany społeczne i polityczne są wyjaśniane z wykorzystaniem pojęcia dyslokacji, która pojawia się wtedy, gdy zachodzą zdarzenia trudne do opisania w ramach dominującego systemu znaczeń. Katastrofa prezydenckiego samolotu w Smoleńsku w 2010 roku może być interpretowana jako taka dyslokacja. W niniejszym artykule podjęto próbę analizy, jak wyłania się nowy łady symboliczny. Podstawą analizy są artykuły opublikowane krótko po katastrofie w „Gazecie Wyborczej” i „Rzeczpospolitej”. Celem tekstu jest próba oceny przydatności koncepcji Mouffe i Laclau do interpretacji mechanizmów dynamicznego wyłaniania się nowej dyskursywnej kontrhegemonii.

4

Mityzacja katastrofy smoleńskiej w filmie Antoniego Krauzego i poezji smoleńskiej jako funkcja pamięci zbiorowej

41%

Czech K.

ER(R)GO: Teoria – Literatura – Kultura

|

2020

|

issue 40

147-162

EN

The crash of the presidential aircraft that took place on April 10, 2010 is an event that has become a permanent part of Polish collective memory. However, the narratives regarding it are not homogenous or consistent, and are constantly negotiated by various social actors, including poets and filmmakers. For instance, Antologia smoleńska. 96 wierszy [The Smolensk Anthology. 96 poems] and the movie Smolensk directed by Antoni Krauze have the ambition to inscribe the discourse of the Smolensk tragedy as an assassination into the dominant, valid and widely accepted collective memory. Both the cinematographic and poetic language have an explanatory potential and lend sense to the reality shaken by the tragic event. Reaching back to the romantic tradition as well as martyrological and religious discourses of Poland, both Krauze’s movie and the Smolensk poetry may be interpreted as a transcription and as an effect of the process of the mythologization of history and of its transformation into the matter of collective memory, presented then as an objective historical truth.

PL

Katastrofa prezydenckiego samolotu z 10 kwietnia 2010 roku wywołała szereg reakcji artystycznych. W odpowiedzi na nią powstały m.in. zebrane w Antologii smoleńskiej. 96 wierszy utwory poetyckie oraz film Smoleńsk Antoniego Krauzego. Oba teksty kultury łączy wspólna wizja wydarzeń z 10 kwietnia, którą usiłują włączyć w krąg powszechnie obowiązującej i akceptowanej polskiej pamięci zbiorowej. Stanowią jednocześnie formę zapisu pamięci oraz narzędzie ją kształtujące, a efektem tych artystycznych projektów pamięciowych jest wytworzenie narracji, którą za Pawłem Sendyką nazwać można mitem smoleńskim. Zarówno język filmowy, jak i narzędzia literackie wykazują potencjał eksplanacyjny, pozwalający na usensownienie rozbitej przez tragedię smoleńską rzeczywistości. Niezwykłe, nacechowane symbolicznie i podatne na interpretacje okoliczności tragedii sprawiły, że w narracji na jej temat ścierają się odmienne typy pamięci. Film Krauzego oraz teksty poetów smoleńskich biorą aktywny udział w konstruowaniu i utrwalaniu wizji „zamachu smoleńskiego”, snutej przeciwko opowieści o „katastrofie smoleńskiej”. Aby tego dokonać, sięgają do tradycji romantycznej, wzorców martyrologicznych i religijnych. Przeszłość przetworzona przez pamięć zyskuje wymiar sakralny i staje się mitem osadzonym na znaturalizowanej kategorii „prawdy historycznej”. Przyjrzenie się filmowi Krauzego oraz wybranym wierszom z Antologii smoleńskiej... pozwala zarysować węzłowe punkty mitu smoleńskiego – określonej wizji katastrofy, czy raczej zamachu smoleńskiego, pretendującej do zajęcia pozycji dominującej w powszechnej pamięci zbiorowej.

Refine search results

1 Acta Polono-Ruthenica

1 ER(R)GO: Teoria – Literatura – Kultura

1 Sprawy Narodowościowe

1 Studia Socjologiczne

1 Czech K.

1 Marchwiński G.

1 Popiel-Machnicki W.

1 Witkowski M.

1 2020

1 2015

2 2012

„Wsłuchać się w nieskończoną opowieść o Polsce”. Dyskurs smoleński „Gazety Polskiej”

Obraz współczesnej Polski w refleksji literackiej Wiktora Jerofiejewa

Kategoria dyslokacji w analizie zmian zachodzących w polskim dyskursie publicznym po katastrofi e w Smoleńsku

Mityzacja katastrofy smoleńskiej w filmie Antoniego Krauzego i poezji smoleńskiej jako funkcja pamięci zbiorowej