Search results

1

Polska pomoc humanitarna w misjach pokojowych i stabilizacyjnych Wojska Polskiego

100%

Szot L.

Sympozjum

|

2013

|

issue 1(24)

181-206

EN

The Polish Armed Forces have a long record of service in the peacekeeping and stabilization missions as well as in a provision of humanitarian assistance to populations affected and distressed by armed conflicts. Humanitarian assistance itself draws spiritual inspirations from ideals connected to charity. Differences between the two terms are apparent at the level of their origins. However, a sociological factor plays a crucial role here, as it should lead to confidence building and improvement of interpersonal and intercultural relations. As far as missions conducted abroad are concerned, a task of building a strong relation with local populations seems one of the most difficult and complex, predominantly where a mission takes place in a culturally and religiously different area and country. This article provides for an account for missions which were or have been conducted by the Polish Armed Forces with a particular focus on those with a strong humanitarian element.

2

Administracja wojskowa w Płocku (1917-1999)

100%

Trubas M.

Notatki Płockie. Kwartalnik Towarzystwa Naukowego Płockiego

|

2015

|

vol. 60

|

issue 4(245)

21-34

EN

Local Military Administration constitute an element of state apparatus and are a link between the Armed Forces and public authorities. The first authority of military administration was established in Płock at the dawn of independence in 1917. Its main task was to supplement the reviving Polish Army with soldiers. Even though organizational, training and operational tasks were to be performed periodically, this function was the fundamental one for local military authority. The period from 1975 to 1999 deserves special attention as it is the time when military authority in Płock, Voivodeship Military Headquarters, was the main organizer and coordinator of all defense undertaking on the territory of Płock Voivodeship.

PL

Terenowe organy administracji wojskowej są elementem aparatu państwowego i stanowią łącznik między Siłami Zbrojnymi a organami administracji publicznej i społeczeństwem. Pierwszy polski organ administracji wojskowej powstał w Płocku u zarania niepodległości w 1917 r. Jego głównym zadaniem było uzupełnienie żołnierzami odradzającego się Wojska Polskiego. Choć okresowo pojawiały się zadania organizacyjne, szkoleniowe i operacyjne, funkcja ta pozostała zasadniczą dla miejscowej administracji wojskowej. Na uwagę zasługują lata 1975-1999, gdy płocki organ terenowej administracji wojskowej, Wojewódzki Sztab Wojskowy, był głównym organizatorem i koordynatorem wszelkich przedsięwzięć obronnych na terenie województwa płockiego.

3

Badania społeczne w Wojsku Polskim. Wojskowe Biuro Badań Społecznych w Wojskowym Centrum Edukacji Obywatelskiej

100%

Sińczuch M., Kiciński Ł., Predel G., Weseliński M., Zauer J.

Bezpieczeństwo Obronność Socjologia

|

2017

|

issue 7/8

139-200

4

Płocki batalion obrony terytorialnej (1966-1972)

100%

Trubas M.

Notatki Płockie. Kwartalnik Towarzystwa Naukowego Płockiego

|

2016

|

issue 1(246)

10-19

EN

Płock Battalion of Land Defense was established in 1966 as a military unit for defense and aid tasks in the area of town and the land of Płock. Work in local metalworking, chemical, construction companies and municipal economic entities was considered as an appropriate form of specialist training for soldiers. The unit existed only until 1972. There are obvious materials traces of it. However, the greatest achievement of the battalion was the acceleration of civilization development and socialization of a several groups of teenagers coming from the most neglected environments.

PL

Płocki batalion obrony terytorialnej utworzony został w 1966 r. jako jednostka wojskowa przeznaczona do wykonania zadań ochronnych i ratowniczych na obszarze miasta i ziemi płockiej. Za odpowiednią formę specjalistycznego przygotowania żołnierzy uznano pracę w miejscowych przedsiębiorstwach przemysłu metalowego, chemicznego, budownictwie i gospodarce komunalnej. Jednostka funkcjonowała jedynie do 1972 r. Pozostały po niej do dziś widoczne materialne ślady. Jednak największym osiągnięciem batalionu było przyspieszenie rozwoju cywilizacyjnego i socjalizacja licznej grupy młodzieży wywodzącej się z najbardziej zaniedbanych środowisk.

5

Zmiany w Siłach Zbrojnych jako skutek udziału Wojska Polskiego we współczesnych interwencjach militarnych

100%

Zimny M.

Rocznik Bezpieczeństwa Międzynarodowego

|

2007

|

vol. 2

239-253

EN

The author evaluates the transformation of the Polish Armed Forces that occurred after Poland joined NATO. The author concludes that the quality of transformation of the armed forces depends on their eff ective usage in the closure of contemporary safety threats. In the opinion of the author, necessary reforms of the Polish army should include changes in using armed forces, increasing the importance of non-military actions of armed forces and the necessity of possessing effi cient contingen-cies for the operation forces.

PL

Autor dokonuje oceny przeobrażeń polskich Sił Zbrojnych, jaka dokonała się po wstąpieniu Rzeczpospolitej do NATO. Została ona dokonana poprzez pryzmat doświadczeń, wynikających z przebiegu operacji stabilizacyjnych. Wychodząc z założenia, że o jakości przeobrażeń sił zbrojnych decyduje możliwość ich skutecznego wykorzystania w likwidacji współczesnych zagrożeń bezpieczeństwa, wskazuje niezbędne kierunki reformy polskiej armii. Jego zdaniem powinny one uwzględniać przede wszystkim zmianę charakteru użycia sił zbrojnych, wzrost znaczenia niemilitarnych zadań sił zbrojnych oraz konieczność posiadania sprawnych i dobrze przygotowanych kontyngentów sił operacyjnych. Uważa również, że podstawowym warunkiem powodzenia polskich reform jest uzawodowienie sił zbrojnych.

6

Garnizon Siedlce w procesie utrzymania bezpieczeństwa militarnego w II Rzeczypospolitej (1922–1939)

100%

Grzegorczuk D.

Doctrina. Studia społeczno-polityczne

|

2016

|

vol. 13

|

issue 13

39-60

PL

Garnizon Siedlce odgrywał ważna rolę w bezpieczeństwie militarnym II Rzeczypospolitej od zarania niepodległości, aż po jej upadek w 1939 r., stanowił ważny węzeł drogowy i kolejowy. Po rozbrojeniu Niemców w Siedlcach, 25 listopada 1918 r. rozkazem Ministerstwa Spraw Wojskowych rozpoczęto formułować pułk piechoty początkowo zwany siedleckim, nieco później pułk otrzymał numer 22. Pierwszym dowódcą pułku został płk Wacław Pażuś, objął on zarazem funkcję dowódcy Siedleckiego Okręgu Wojskowego. W Siedlcach powstawały formacje wojskowe na bazie działającego Polskiej Organizacji Wojskowej, jednostek Polskich Sił Zbrojnych i zaciągu ochotniczego. W styczniu 1919 r., kiedy 22 pułk piechoty wyruszył na front, w siedleckich koszarach rozpoczęto organizację batalionu zapasowego. Wkrótce jego dowództwo objął kpt. Stanisław Biernacki, który został także dowódcą całego garnizonu. Po zakończeniu działań wojennych 9 Dywizja Piechoty, a wraz z nim 22 pp pozostał w rejonie Mołodeczna na Wileńszczyźnie. We wrześniu 1922 r. pułk powrócił do koszar w Siedlcach. Również 8 września 1922 r. stanął garnizonem 9 pułku artylerii ciężkiej (1 dywizjon w Brześciu). W kilka dni potem przybył do miasta dowódca 9 DP płk. Mieczysław Trojanowski z dowództwem i sztabem dywizji. Zamiast dotychczasowego wojskowego podziału państwa na Dowództwa Okręgów Generalnych utworzono Dowództwa Okręgów Korpusu 9 DP wraz z podległymi jej pułkami wchodziła w skład IX DOK w Brześciu nad Bugiem. Ostatecznie w okresie międzywojennym w Siedlcach stacjonowały następujące jednostki i urzędy wojskowe: dowództwo i sztab 9 DP, 22 pp, 9 pac (do 1933 r.), 9 pal (od 1933 r.), Komenda Rejonu Uzupełnień, Rejonowy Inspektorat Koni, Wojskowy Sąd Rejonowy, Obwodowa Komisja Przysposobienia Wojskowego nr 22, 9 pluton żandarmerii, Powiatowa Komenda Przysposobienia Wojskowego, Komenda PW Krakusi, placówka oficera Samodzielnego Referatu Informacyjnego IX DOK Brześć nad Bugiem oraz kościół garnizonowy pw. Serca Jezusowego. W grudniu 1922 r., po zabójstwie prezydenta RP Gabriela Narutowicza, batalion sztabowy i 3 batalion 22 pp wyjechały do Warszawy, gdzie pełniły służbę asystencyjną. 22 pp jako jeden z pierwszych poparł zamach stanu marszałka Józefa Piłsudskiego. W walkach tych pułk stracił 1 oficera zabitego i 3 rannych oraz 3 zabitych i 18 rannych żołnierzy. 23 marca 1939 r. w Garnizonie Siedlce ogłoszono mobilizację alarmową, która przebiegała w dwóch zasadniczych pionach: materiałowym i personalnym. W czerwcu 1939 r. jednostki 9. DP przetransportowano na Pomorze, gdzie weszły w skład Armii „Pomorze” gen. Władysława Bortnowskiego. Dowódcą garnizonu i Ośrodka Zapasowego 9 DP został ppłk Stanisław Adamus. W nocy 31 sierpnia w jednostkach zapasowych garnizonu siedleckiego ogłoszono stan ostrego pogotowia.

7

Z Dalekiego Wschodu na Bliski Wschód, do Afryki Północnej i Europy. Polacy z Mandżurii w szeregach Wojska Polskiego w latach 1939-1945 (II)

89%

Borysiewicz M.

Studia Polonijne

|

2020

|

vol. 41

21-36

EN

The history of Poles originating from Manchuria who participated in the 1939 Defensive War, and in the combat operations of the Independent Carpathian Rifle Brigade, as well as other units of the Polish Armed Forces in the West, is not only a glorious card in the history of Polish diaspora in Manchuria, but it also marks strength of the Polish Army and a nation which was forced to fight for its survival in particularly difficult conditions of World War II. The heroic attitude of many Poles from Manchuria fighting in the Polish Army is all the more remarkable that some of them knew Poland only from the stories told them by their parents or teachers, however after its fall in 1939 they were ready to fight for its liberation.

PL

Historia Polaków wywodzących się z Mandżurii, którzy brali udział w kampanii wrześniowej, a także w walkach Samodzielnej Brygady Strzelców Karpackich, jak i innych jednostek Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie, to nie tylko niezwykle chlubna karta dziejów Polonii mandżurskiej, lecz również oręża polskiego oraz narodu polskiego walczącego o swoje przetrwanie w szczególnie ciężkich warunkach II wojny światowej. Bohaterska postawa wielu Polaków z Mandżurii walczących w Wojsku Polskim jest tym bardziej godna uwagi, że część z nich znała Polskę wyłącznie z opowiadań swoich rodziców bądź nauczycieli, mimo to po jej upadku w 1939 r. byli oni gotowi do walki o jej wyzwolenie.

8

Działalność Ligi Morskiej i Kolonialnej na Mazowszu w okresie międzywojennym

88%

Piotrowski P.

Notatki Płockie. Kwartalnik Towarzystwa Naukowego Płockiego

|

2017

|

issue 2(251)

18-24

EN

The Maritime and Colonial League was a common social organization. The purpose of its activity was to make the society aware of the importance of its access to the sea as a condition of political sovereignty and economic independence. In the period of its activity in years 1930-1939, among other actions, the League organized fundraising to purchase warships. Among the most actively working League centres in Mazovia, beside the capital city, the towns to be mentioned are Płock, Ciechanów and Ostrołęka.

PL

Liga Morska i Kolonialna była organizacją społeczną o charakterze powszechnym. Celem jej działania było uświadomienie społeczeństwu znaczenia własnego dostępu do morza jako warunku suwerenności politycznej i niezależności gospodarczej. W okresie swojej działalności w latach 1930-1939 Liga organizowała między innymi zbiórkę pieniędzy na zakup okrętów wojennych. Wśród najprężniej działających ośrodków Ligi, obok stolicy kraju, należy wymienić Płock, Ciechanów i Ostrołękę.

9

Polska polityka zagraniczna i rola wojska w geopolitycznych rozważaniach podpułkownika Tadeusza Zakrzewskiego

88%

Miszewski D.

Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej

|

2016

|

vol. 51

|

issue 2

PL

W styczniu 1943 r. podpułkownik Tadeusz Zakrzewski wysłał do premiera pismo z prywatnymi uwagami na temat polskiej polityki zagranicznej. Uważał, że do zapewnienia Polsce zwycięstwa w wojnie niezbędne jest, by rząd wykorzystał trzy główne atuty wobec rządów państw sprzymierzonych, europejskich sojuszników Niemiec i międzynarodowej opinii publicznej. Rolą wojska była walka zbrojna u boku sojuszników. Kraj miał stawiać czynny opór Niemcom i zwalczać kolaborację z nimi. Zadaniem propagandy było szerzenie wiedzy o polskim wkładzie w wojnę, a także prezentowanie wizji ładu pokojowego. Efektem polityki zagranicznej miała być trwała odbudowa Polski w przedwojennych granicach z równoczesnym poszerzeniem ich kosztem Niemiec oraz powołanie Związku Centralnej Europy.

10

Dezercje i unikanie służby w Wojsku Polskim w latach 1918–1939

88%

Kasprzycki R.

Dzieje Najnowsze

|

2016

|

vol. 48

|

issue 3

PL

Desertion and Avoidance of Military Service in the Polish Army in 1918–1939Desertions were the most serious issues in Polish military service in 1918–1939. They resulted from multiple sources. Most frequent causes were either strained national relations, violence experienced from superiors or colleagues, military service labor or personal reasons. Polish, Jewish, Ukrainian or German deserters were escaping mainly to Germany and Soviet Union. Polish deserters were often valuable source of information for military intelligence of adjacent countries. Polish Army tried to fight against the desertions by taking several actions: military journalism described desertion legal consequences as well as misfortunes of fugitives abroad, library resources were carefully verified in all the military units, newspapers were cautiously checked and above all military regiments were monitored in order to avoid presence of any communist leaflets. Deserters escaping to Poland were coming mainly from Romania and Soviet Union. Military service avoidance was another problem. It referred not only to recruits but also reservists called for military maneuvers. In both cases deserters received help from gangs operating in Eastern Poland in twenties. People called for military service as well as deserters paid for being brought to Germany and then to Latin America. What’s interesting, a large number of reservists called for military service were officers, who frequently acted as doctors.

11

Ważne uzupełnienie dotychczasowych badań nad dziejami wywiadu wojskowego II Rzeczypospolitej oraz Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie. Czterotomowy słownik biograficzny oficerów polskiego wywiadu wojskowego

75%

Smoliński A.

Przegląd Historyczno-Wojskowy

|

2021

|

vol. XXII (LXXIII)

|

issue 1 (275)

270-286

PL

Aleksander Smoliński dokonał recenzji czterotomowej publikacji: Tadeusz Dubicki, Andrzej Suchcitz, Oficerowie wywiadu WP i PSZ w latach 1939–1945. Słownik biograficzny, t. 1–4 (Łomianki: Wyd. LTW, 2009–2019).

12

Z Dalekiego Wschodu na Bliski Wschód, do Afryki Północnej i Europy. Polacy z Mandżurii w szeregach Wojska Polskiego w latach 1939-1945

75%

Borysiewicz M.

Studia Polonijne

|

2019

|

vol. 40

223-241

PL

Historia Polaków wywodzących się z Mandżurii, którzy brali udział w kampanii wrześniowej, a także w walkach Samodzielnej Brygady Strzelców Karpackich, jak i innych jednostek Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie, to nie tylko niezwykle chlubna karta dziejów Polonii mandżurskiej, lecz również oręża polskiego oraz narodu polskiego walczącego o swoje przetrwanie w szczególnie ciężkich warunkach II wojny światowej. Bohaterska postawa wielu Polaków z Mandżurii walczących w Wojsku Polskim jest tym bardziej godna uwagi, że część z nich znała Polskę wyłącznie z opowiadań swoich rodziców bądź nauczycieli, mimo to po jej upadku w 1939 r. byli oni gotowi do walki o jej wyzwolenie.

EN

The history of Poles originating from Manchuria who participated in the 1939 Defensive War, and in the combat operations of the Independent Carpathian Rifle Brigade, as well as other units of the Polish Armed Forces in the West, is not only a glorious card in the history of Polish diaspora in Manchuria, but it also marks strength of the Polish Army and a nation which was forced to fight for its survival in particularly difficult conditions of World War II. The heroic attitude of many Poles from Manchuria fighting in the Polish Army is all the more remarkable that some of them knew Poland only from the stories told them by their parents or teachers, however after its fall in 1939 they were ready to fight for its liberation.

13

Ustanowienie cywilnej kontroli nad wojskiem polskim w latach 1989–1997

75%

Faszcza D.

Społeczeństwo i Polityka

|

2023

|

issue 1(74)

73-100

EN

The article discusses the process of creating political control over the Polish Army in the period from the designation of Tadeusz Mazowiecki to the position of Prime Minister in 1989 until the establishment of institutional and legal solutions in the form of the adoption of the Constitution in April 1997. Its key moments against the backdrop of events are indicated that were taking place in Poland at that time, with emphasis on how the aid was provided to the Polish authorities by external factors. This process was not without conflicts, and its completion was possible to a large extent thanks to the help provided by the governments of Western countries and Euro-Atlantic institutions.

PL

W artykule omówiono proces tworzenia politycznej kontroli nad Wojskiem Polskim w okresie od chwili desygnowania Tadeusza Mazowieckiego na stanowisko prezesa Rady Ministrów w 1989 r. do momentu ustanowienia rozwiązań instytucjonalno-prawnych w postaci przyjęcia ustawy zasadniczej w kwietniu 1997 r. Wskazano jego kluczowe momenty na tle wydarzeń politycznych, które zachodziły w tym okresie w Polsce z wyeksponowaniem pomocy udzielonej władzom polskim przez czynniki zewnętrzne. Proces ten nie przebiegał bezkonfliktowo, a jego zakończenie w dużym stopniu było możliwe dzięki pomocy udzielonej przez rządy państw zachodnich i instytucji euroatlantyckich.

14

Zygmunt Brynk (1872–1943): kontradmirał rosyjskiej i polskiej marynarki wojennej, attaché wojskowy i morski przy Poselstwie Polskim w USA

75%

Machaliński Z.

Studia Gdańskie. Wizje i rzeczywistość

|

2017

|

vol. Tom 14

9-19

EN

The article concerns the biography of Zygmunt Brynk, rear admiral of the Russian and Polish Navy, military attaché and marine attaché at the Polish Legation in the USA. The service of Brynk from 1895 to 1918 in Russia was discussed, then after 1918 in the Polish Army, in the diplomatic service, with particular emphasis on the activity in the Society of Polish-American Maritime Navigation S.A. in New York.

15

A history of the Neisse Garrison

75%

Szulc T.

Scientific Journal of the Military University of Land Forces

|

2019

|

vol. 51

|

issue 3(193)

529-546

PL

Od momentu założenia we wczesnym średniowieczu aż do końca XX wieku Garnizon Nysa był strategicznym miejscem. Dogodna lokalizacja na Przedgórzu Sudeckim sprawiła, że Nysa pełniła funkcję obronną przed atakami zarówno z północy, jak i z południa. Na przestrzeni wieków relacje Nysy z wojskiem ulegały licznym przemianom w zależności od tego, kto sprawował funkcje włodarza miasta. W czasach Księstwa Biskupiego i panowania Habsburgów w garnizonie stacjonowały niewielkie oddziały wojska, a bezpieczeństwo regionu zapewniały wały obronne. W 1741 roku, po zajęciu Nysy przez Fryderyka II, ranga miasta jako ośrodka militarnego znacznie wzrosła. Symbioza Nysy z wojskiem, która trwała przez następne 260 lat, miała istotny wpływ na rozwój i znaczenie miasta. W wyniku przemian, które miały miejsce w Wojsku Polskim na przełomie XX i XXI wieku, Garnizon Nysa został zlikwidowany.

EN

The Neisse Garrison always held a strategic position starting with its establishment in the Early Middle Ages until the end of the 20th century. Its convenient location in the Sudety Foothills meant that it served defence functions protecting this area from both attacks from the north and the south. Over the centuries relations between the city and the military underwent numerous transformations depending on who controlled it. In the times of the Bishop’s Duchy and the rule of Habsburg only small troops stationed in the garrison, and the security of the whole area was provided by bulwarks. In 1741, after Neisse was seized by Frederick II, the town acquired enormous significance. The symbiosis between Neisse and the military, which lasted for the subsequent 260 years, had a considerable influence on the development and importance of the town. As a result of changes which took place in the Polish Army on the turn of the 20th and 21st century, the Neisse Garrison was closed down.

16

Fighting vehicles in Polish military contingents in Syria and former Yugoslavia in the years 1992-2016

75%

Ciechanowski G.

Scientific Journal of the Military University of Land Forces

|

2019

|

vol. 51

|

issue 3(193)

397-416

PL

W artykule dokonano analizy użycia wozów bojowych w polskich kontyngentach wojskowych, realizujących swoje zadania mandatowe na Bliskim Wschodzie oraz na obszarze byłej Jugosławii. Przedstawiono charakter prowadzonych działań oraz wynikającą z niego rolę owych pojazdów. Opisano historię powstania i rozwoju wybranych wozów bojowych, scharakteryzowano podstawowe dane techniczne i przedstawiono opinie o ich użytkowaniu w czasie wykonywania wspomnianych zadań. Analizie poddano następujące pojazdy: fińskie Sisu XA-180, będące protoplastą KTO Rosomak oraz pochodzące z Republiki Południowej Afryki pojazdy RG-31 Nyala, które były używane przez Polaków w misji UNDOF. Grupę maszyn, będących na wyposażeniu kontyngentów pełniących służbę w misjach na terenie byłej Jugosławii, reprezentują: samochód terenowy Honker Tarpan, samochód opancerzony AMZ Dzik-2, pojazd rozpoznawczo-patrolowy BRDM-2 oraz bojowy wóz piechoty BWP-1.

EN

The article presents the analysis of the use of military vehicles in Polish military contingents fulfilling their mandated tasks in the Middle East and former Yugoslavia. It encompasses the nature of operations conducted in these places and the resulting role of the vehicles used there. It also describes the history of their making and development, basic technical data and opinions about their use during the said tasks. The analysis comprised the following vehicles: Finnish Sisu XA-180, which is the prototype of KTO Rosomak and RG-31 Nyala vehicles originating from the Republic of South Africa and used by Polish military forces in the UNDOF mission. The group of machines which were part of the equipment used by contingents in missions in former Yugoslavia is represented by: Honker Tarpan off-road vehicle, AMZ Dzik-2 armoured vehicle, BRDM-2 reconnaissance patrol vehicle and BWP-1 infantry fighting vehicle.

17

Podpułkownik Mieczysław hr. Poniński – attaché wojskowy Rzeczypospolitej w Rzymie (1920-1921)

71%

Majzner R.

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica

|

2019

|

issue 103

101-117

EN

In May 1919, the Military Attachat was established at the Polish Legation in Rome, obliging him to observe the Italian armed forces, economy, foreign policy, coordinate purchases of military equipment and organize repatriation to the country of Poles – former soldiers of the Austro-Hungarian army, staying in POW camps in Italy. The first military attaché was Gen. Eugeniusz Kątkowski, who, however, did not speak Italian. In October 1920 he was replaced by Maj. Mieczysław, hr. Poniński, who knew Italian language and Italian culture. In 1921, however, it turned out that by joining the Polish Army in 1919, he concealed the fact that he was removed from the Italian army in 1893 and demoted from the rank of lieutenant to the sergeant. Because, he received the rank of captain (captain) in the Polish Army. In addition, his assistant Maj. Jan Pogorski developed 12 military reports claiming that he obtained them from a secret informer for a total of 2,500 lire, while he rewrote them from the Italian military press. Lt.-Col. Mieczysław Poniński was dismissed from Rome and placed before the Officer’s Honorary Court, and then before the Criminal Court. Thanks to his connections he avoided the punishment. He was the only one of nearly 100 Polish military attachés in the years 1919–1939, who committed such an offense.

PL

W maju 1919 r. powołano Attachat Wojskowy przy Poselstwie RP w Rzymie, zobowiązując go do obserwowania włoskich sił zbrojnych, gospodarki, polityki zagranicznej, koordynowania zakupów sprzętu wojskowego oraz organizowania procesu repatriacji do kraju Polaków – byłych żołnierzy armii austro-węgierskiej, przebywających w obozach jenieckich na terenie Włoch. Pierwszym attaché wojskowym został gen. Eugeniusz Kątkowski, który nie mówił po włosku. W październiku 1920 r. zastąpił go mjr Mieczysław hr. Poniński, który znał język włoski i włoską kulturę. W 1921 r. okazało się jednak, że wstępując w 1919 r. do Wojska Polskiego, zataił fakt, że z armii włoskiej został w 1893 r. usunięty i zdegradowany ze stopnia porucznika do sierżanta. Dzięki temu w Wojsku Polskim otrzymał stopień rotmistrza (kapitana). Ponadto jego pomocnik, mjr Jan Pogorski opracował 12 raportów wojskowych, twierdząc, że pozyskał je od tajnego informatora za ogółem 2500 lirów, podczas gdy przepisał je z włoskiej prasy wojskowej. Podpułkownik Mieczysław Poniński został odwołany z Rzymu i postawiony przed Oficerskim Sądem Honorowym, a następnie przed sądem karnym. Dzięki swym koneksjom uniknął jednak kary. Był jedynym spośród prawie 100 polskich attachés wojskowych w latach 1919–1939, który dopuścił się takiego przewinienia.

18

Marszałka Edwarda Śmigłego-Rydza koncepcja działań obronnych w wojnie z Niemcami

71%

Wysocki J. W.

Saeculum Christianum. Pismo Historyczne

|

2020

|

vol. 27

|

issue 1

221-234

EN

In 1935, Edward Śmigły-Rydz took over the management of GISZ (General Inspectorate of the Armed Forces), made personnel changes in the General Staff (General Wacław Stachiewicz became the Chief of the Staff) and commissioned the development of a plan to defend Poland's borders against its neighbours. The “Z” Plan “- against Germany - assessed the forces of the Third Reich and its capability of action against Poland. This assessment urged to maintain the majority of the Polish territory until the offensive of the allies. The first stages of the plan were developed, the next ones had elements of improvisation, which was the result of real calculations and variants of the development of the war situation. In 1939, Poland was prepared for war; it was characterized by the determination to defend the whole country and support of the entire nation.

PL

E. Śmigły-Rydz przejął w 1935 r. kierowanie GISZ, dokonał zmian kadrowych w Sztabie Głównym (szefem Sztabu został gen. W. Stachiewicz) i zlecił opracowanie planu obrony granic Polski przed sąsiadami. Plan „Z” – przeciwniemiecki – dokonywał oceny sił III Rzeszy i jej możliwości działań przeciw Polsce. Ocena ta wymuszała utrzymanie gros własnego terytorium do czasu ofensywy sojuszników. Pierwsze fazy planu były opracowane, następne miały elementy improwizacji, co było wynikiem realnych kalkulacji i wariantowości rozwoju sytuacji wojennej. Polska w 1939 r. była do wojny przygotowana, cechowała ją determinacja obrony całości państwa a także poparcie całego narodu.

19

26 dywizjon artylerii ciężkiej w latach 1937–1939

71%

Jarno W.

Przegląd Nauk Historycznych

|

2018

|

vol. 17

|

issue 1

45-78

EN

The article describes the story of a little-known artillery unit of the Polish Army that existed in the years of the Second Polish Republic – the 26th Heavy Artillery Battalion. This unit was formed in the autumn of 1937 in Skierniewice in the area of the Corps District No. IV Łódź and was directly subordinated to the commander of the 26th Infantry Division. The creation of the 26th Heavy Artillery Battalion was one of the elements of increasing the firepower of the Polish infantry divisions. However, deficiencies in artillery equipment, caused that before the outbreak of the Second World War heavy artillery battalions were formed only in a few infantry divisions, including the 26th Infantry Division. Instead of the planned three batteries, the 26th Heavy Artillery Battalion had only two batteries (the first battery had three 105 mm cannons, and the second battery had three 155 mm howitzers). Discussed unit was mobilized in March 1939. Despite many difficulties and shortages in the equipment – mobilization was carried out efficiently, and the deficiencies were supplemented in the following weeks. In May 1939, the 26th Heavy Artillery Battalion was transported by rail to Wielkopolska (along with the 26th Infantry Division) and subordinated to the command of the „Poznań” Army. During the Polish-German war, battalion supported fire units of its own division while the battles over the river Bzura. During this time, the unit was destroyed and most of the soldiers were taken prisoner by the Germans.

PL

Artykuł opisuje historię mało znanej jednostki artylerii Wojska Polskiego z okresu międzywojennego – 26 dywizjonu artylerii ciężkiej. Jednostka ta powstała jesienią 1937 r. w Skierniewicach na obszarze Okręgu Korpusu nr IV Łódź i została bezpośrednio podporządkowana dowódcy 26 Dywizji Piechoty. Powstanie 26 dywizjonu artylerii ciężkiej było jednym z elementów zwiększania siły ogniowej związków taktycznych piechoty polskiej. Jednak braki w sprzęcie artyleryjskim spowodowały, że do 1939 r. dywizjony artylerii ciężkiej sformowano jedynie w kilku dywizjach piechoty, w tym w 26 Dywizji Piechoty. Zamiast planowanych trzech baterii 26 dywizjon artylerii ciężkiej miał jedynie dwie baterie liczące po trzy działa (w pierwszej baterii armaty 105 mm, a w drugiej baterii haubice 155 mm). Omawiana jednostka została zmobilizowana w marcu 1939 r. Pomimo wielu trudności i braków w wyposażeniu mobilizacja odbyła się sprawnie, a braki uzupełniano w kolejnych tygodniach. W maju 1939 r. 26 dywizjon artylerii ciężkiej został przewieziony koleją do Wielkopolski (wraz z całą 26 Dywizją Piechoty) i podporządkowany dowództwu Armii „Poznań”. W wojnie polsko-niemieckiej wspierał ogniem oddziały własnej dywizji w czasie walk nad Bzurą. W ich trakcie jednostka została rozbita, a większość żołnierzy dostała się do niewoli niemieckiej.

20

Służba w dwóch formacjach mundurowych. Uwagi do biografii autorstwa Roberta Litwińskiego

63%

Jakubowski J.

Res Gestae. Czasopismo Historyczne

|

2018

|

vol. 7

122-129

PL

The article presents a review of the publication of Robert Litwiński, Kordian Józef Zamorski „navy blue” general, which was published by the Publishing House of the Maria Curie-Skłodowska University in 2018. The book is a biography of the eponymous character, in which the author presents General Zamorski’s life on the basis of an extensive source material and focuses on the two most important stages of his existence: service in the Polish Army andactivity in the State Police. The article contains a critical analysis, with particular emphasis onthe substantive, linguistic and compositional layers.

Refine search results

Polska pomoc humanitarna w misjach pokojowych i stabilizacyjnych Wojska Polskiego

Administracja wojskowa w Płocku (1917-1999)

Badania społeczne w Wojsku Polskim. Wojskowe Biuro Badań Społecznych w Wojskowym Centrum Edukacji Obywatelskiej

Płocki batalion obrony terytorialnej (1966-1972)

Zmiany w Siłach Zbrojnych jako skutek udziału Wojska Polskiego we współczesnych interwencjach militarnych

Garnizon Siedlce w procesie utrzymania bezpieczeństwa militarnego w II Rzeczypospolitej (1922–1939)

Z Dalekiego Wschodu na Bliski Wschód, do Afryki Północnej i Europy. Polacy z Mandżurii w szeregach Wojska Polskiego w latach 1939-1945 (II)

Działalność Ligi Morskiej i Kolonialnej na Mazowszu w okresie międzywojennym

Polska polityka zagraniczna i rola wojska w geopolitycznych rozważaniach podpułkownika Tadeusza Zakrzewskiego

Dezercje i unikanie służby w Wojsku Polskim w latach 1918–1939

Ważne uzupełnienie dotychczasowych badań nad dziejami wywiadu wojskowego II Rzeczypospolitej oraz Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie. Czterotomowy słownik biograficzny oficerów polskiego wywiadu wojskowego

Z Dalekiego Wschodu na Bliski Wschód, do Afryki Północnej i Europy. Polacy z Mandżurii w szeregach Wojska Polskiego w latach 1939-1945

Ustanowienie cywilnej kontroli nad wojskiem polskim w latach 1989–1997

Zygmunt Brynk (1872–1943): kontradmirał rosyjskiej i polskiej marynarki wojennej, attaché wojskowy i morski przy Poselstwie Polskim w USA

A history of the Neisse Garrison

Fighting vehicles in Polish military contingents in Syria and former Yugoslavia in the years 1992-2016

Podpułkownik Mieczysław hr. Poniński – attaché wojskowy Rzeczypospolitej w Rzymie (1920-1921)

Marszałka Edwarda Śmigłego-Rydza koncepcja działań obronnych w wojnie z Niemcami

26 dywizjon artylerii ciężkiej w latach 1937–1939

Służba w dwóch formacjach mundurowych. Uwagi do biografii autorstwa Roberta Litwińskiego