Search results

1

Une palette intentionnelle et significative : le symbolisme des couleurs dans quelques romans zoliens

100%

Kaczmarek-Wiśniewska A.

Orbis Linguarum

|

2018

|

issue 50

249–259

EN

An intentional and significant palette : colour symbolism in some of Emile Zola’s novels In naturalist novels, aiming to depict the reality as faithfully as possible, colours are particularly important, and need to be carefully selected. An attentive reader of Zola’s Rougon-Macquart series might notice a very special use of colours that are often charged with an important symbolic value: being not only an ornament or a detail, they frequently influence and/or express the characters’ features. The proposed classification shows some most relevant examples of Zola’s conception of colours in selected parts of the series.

2

Le silence des fous chez Zola et Maupassant

100%

Kaczmarek-Wiśniewska A.

Quêtes littéraires

|

2017

|

issue 7

73-81

EN

It is difficult to define all the meanings and connotations of silence depicted in literary works. In the 19th century, where the Realism and the Naturalism paid much attention to the study of both physical and mental illnesses, silence was considered as one of the distinctive signs of madness. The paper analyzes four examples of this phenomenon in selected Zola’s and Maupassant’s texts (novels and short stories) whose characters, all mad or maniac, embody various aspects of the silence regarded as a pathological condition of a human being.

3

Les chroniques zoliennes – hybrides textuelles

100%

Kaczmarek-Wiśniewska A.

Quêtes littéraires

|

2016

|

issue 6

27-34

EN

The journalistic part of Emile Zola’s work is often neglected by critics who usually focus on the writer’s novels and other texts of fiction. Nonetheless, these writings worth readers’ and critics’ attention because of their originality based on their hybrid character. This hybridism concerns their narrative forms, including ‘classical’ press chronicles, causeries (a kind of chat with the potential reader) and confidences of real or fictive persons. The identity of their author is also hybrid, combining some traits of a romantic, a positivist and a materialist. The outcome of such a mix of various attitudes towards the reality is a set of uncomparable texts of both anthropological and documentary value.

4

La fantaisie romantique et la loupe naturaliste: deux images littéraires de la névrose au XIXe siècle

89%

Kaczmarek A.

Annales Neophilologiarum

|

2013

|

issue 7

43-57

EN

The subject of mental troubles and diseases, often covered by the common term of ‘neurosis’, occurs in the literature of all times. The portraits of characters showing various kinds of neurotic behaviour differ according to the aesthetics of the period of their creation. The paper shows two opposite ways of perceiving neurosis in the 19th century, characteristic for the Romanticism and the Naturalism. The portrait of a romantic hero, “hallucinated”, gloomy and melancholic, suffering from a couple of mysterious symptoms leading unavoidably to death, should touch or even frighten the reader. It is opposed to a “clinical” vision of neurosis as a pathological condition of the organism. A consequence of the postulate of objectivity and scientific truth involved by the Naturalism is a medical-report-like description of a “human animal” while ill.

PL

Temat zaburzeń i chorób nerwowych, często określanych wspólnym terminem „neurozy”, jest tematem powracającym w każdej epoce literackiej. Portrety bohaterów wykazujących różnego rodzaju neurotyczne zachowania różnią się w zależności od estetyki właściwej epoce, w której powstały. Artykuł ukazuje dwa przeciwstawne sposoby postrzegania neurozy w XIX w., charakterystyczne dla romantyzmu i naturalizmu. Portret bohatera romantycznego, „nawiedzonego”, ponurego, melancholijnego i cierpiącego na zespół tajemniczych objawów nieuchronnie prowadzących do śmierci, ma poruszyć, a nawet przestraszyć czytelnika. Zostaje on przeciwstawiony „klinicznej” wizji neurozy jako patologicznego stanu organizmu, właściwej naturalizmowi. Konsekwencją leżącego u jego podstaw postulatu obiektywizmu i naukowej prawdy jest ukazanie, w formie niemal medycznego raportu, obrazu chorego „zwierzęcia ludzkiego".

5

Des œuvres décentes qui font rougir : la métaphore véhiculant la sexualité (apparemment) absente dans quelques romans zoliens

89%

Kaczmarek A.

Quêtes littéraires

|

2012

|

issue 2

33-45

EN

Sex and sexuality are two obsessions of the 19th century. As the literature of this time, influenced by the Victorian hypocritical morality, rejects these subjects, considered as “immoral”, the relation of any form of sexual act is consequently absent in the works of 19th century writers, even of those who consider themselves as realists. However, the work of a writer like Emile Zola cannot overlook this problem, so important for naturalism. For Zola, sex is a vital activity and should be shown in works of art. Therefore, to give his writings the appearance of decency, Zola uses metaphors that “sexualise” some elements of the world of his novels, like plants, animals, things, places and everyday occupations. This allows him to show, in an imaginary way, the aspects of life that cannot be displayed openly and directly. Thank to his poetic talent these images constitute a valuable part of his Rougon-Macquart series.

6

La désacralisation de l’église dans quelques romans des Rougon-Macquart

89%

Kaczmarek A.

Quêtes littéraires

|

2013

|

issue 3

93-100

EN

Being agnostic and believing in science only, Emile Zola perceived churches as simple buildings, monuments to a dead religion that would certainly lose the battle against nature and science. The paper gives some examples of this vision in four novels, parts of the Rougon-Macquart cycle.

7

Le théâtre des vanités mondaines : le Bois de Boulogne dans les chroniques zoliennes

89%

Kaczmarek-Wiśniewska A.

Quêtes littéraires

|

2018

|

vol. 8

88-98

EN

Emile Zola ’s journalistic work deals with every aspect of Parisian reality of his time, from “serious” political and social subjects to slight or frivolous ones. The existence of the Parisian upper classes under the reign of Napoleon III is con-sidered by the author as trivial, based on appearances and an ostentatious display of one ’s richness. Actually, vanity is the main default of the Parisian high society of the Second Empire, and showing off is their new religion. The everyday parade of wealthy and fashionable people takes place at the Bois of Boulogne, freshly re-shaped into an English landscape park. The paper analyzes some elements of this “vanity parade” in relation to Zola ’s hostile attitude towards the Second Empire.

FR

L ’œuvre journalistique d ’Émile Zola touche tous les aspects de la réalité pa-risienne de son époque : des sujets « sérieux », sociaux et politiques, à ceux qu ’on peut qualifier de légers, voire frivoles. L ’existence de la gentry de la capitale sous le règne de Napoléon III compte, selon l ’écrivain, selon ces derniers, étant focalisée sur les ap-parences et sur un affichage ostentatoire de la richesse. En effet, la vanité s ’avère être le défaut principal de la belle société parisienne du Second Empire, et le paraître devient sa nouvelle religion. La scène préférée de la parade quotidienne des mon-dains est le Bois de Boulogne, récemment transformé en un parc à l ’anglaise. L ’article penche sur quelques éléments de cette « parade des vanités » dans le contexte de l ’attitude hostile de Zola à l ’égard du régime qu ’il déteste

8

Détail, signe, tache: La représentation du corps dans le roman d’Émile Zola

87%

Rachwalska Von Rejchwald J.

Roczniki Humanistyczne

|

2018

|

vol. 66

|

issue 5: Neofilologia

75-90

PL

Literatura realistyczna XIX wieku, dążąc do stworzenia możliwie wiernej iluzji rzeczywistości, dochodzi do granic mimesis. Szczegół, który w założeniu miał budować i uwiarygadniać l’effet de réel, z powodu nadmiaru i groteskowości użycia, prowadzącego do desemantyzacji signifié, staje się narzędziem paradoksalnym, bo nadwątlającym fundament kategorii estetycznej jaką jest realizm. Celem artykułu jest wykazanie, że w powieści Zoli, szczegół nie dewaluuje się, ale wręcz przeciwnie, staje się ważnym elementem konstruowania siatki znaczeń oraz kontrapunktem wizualno-rytmicznym. Zastosowanie zmiennej skali percepcji do portretowania ciała odrealnia obserwowane szczegóły i, ryzykownie, dla poetyki realizmu, przesuwa granice świata realnego ku niewidzialnemu. Ewokowany przez Zolę chromatyczny aspekt detali fizjonomii bohaterek (znamiona), świadczy o świadomym zamyśle konstrukcyjnym pisarza, wpisującego figuratywność w misterną konstelację znaczeń funkcjonujących zarówno w ramach cyklu Les Rougon-Macquart, jak także rezonujących z ikonicznym kontekstem epoki (G. Courbet Pogrzeb w Ornans).

EN

Realistic literature of the nineteenth century, striving to create the most faithful illusion of reality, comes to the limits of mimesis. The detail, which was supposed to build and give credibility to l’effet de réel, because of the excess and grotesqueness of use leading to signifié deterioration, becomes a paradoxical tool, because it undermines the foundation of the aesthetic category of realism. The aim of the article is to show that in Zola's novel, the detail does not devaluate, but on the contrary, it becomes an important element in constructing a network of meanings and a visual and rhythmic counterpoint. The use of the variable scale of perception for portraying the body detracts from the observed details and in a risky manner, for the poetics of realism, pushes the boundaries of the real world towards the invisible. The chromatic aspect of detail of the heroine’s physiognomy (signs) evidenced by Zola, testifies to the writer's intentionally constructing figurativeness into an elaborate constellation of meanings functioning both within the Les Rougon-Macquart cycle and resonating with the iconic context of the era (Courbet's painting Burial in Ornans).

FR

La littérature réaliste du XIXe siècle, qui s’évertue à produire une illusion fidèle de la réalité, se heurte aux limites de la mimésis. Le détail, ce fétiche réaliste, à cause de son omniprésence qui épuise le signifié, devient un outil paradoxal, corroborant les assises de l’école réaliste. Pourtant, le détail garde toute sa fragile pertinence dans le roman zolien, contribuant à créer des réseaux sémantiques, visuels et rythmiques. Les signes cutanés qui tachent de noir les visages de personnages féminins, source d’ambiguïtés signifiantes, ne sont des détails ni futiles ni inutiles, mais des unités de sens pluriels (noir/néant/abîme) qui transcendent le cadre du système romanesque, afin de mettre en résonance leur « ardeur sombre » avec le contexte iconique de l`époque (Courbet, L’enterrement à Ornans).

9

Les femmes peintres dans les romans et les nouvelles zoliennes : artisanes ou artistes ?

87%

Kaczmarek-Wiśniewska A.

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica

|

2018

|

issue 13

127-136

PL

Sztuka stanowi jedną z kluczowych wartości zarówno w życiu, jak i w twórczości Emila Zoli, przybierając wiele różnych aspektów praktycznych (kolekcjonerstwo, przyjaźnie z artystami), jak i teoretycznych (teksty krytyczne na temat malarstwa). Jedną z konsekwencji takiego stanu rzeczy są literackie kreacje postaci malarzy i malarek w powieściach z cyklu Rougon-Macquartowie oraz w nowelach tego autora. Artykuł analizuje kilka postaci kobiet-malarek w kontekście poglądów Zoli na twórczość kobiecą, jej pozycję i wartość w porównaniu do twórczości mężczyzn. Krystyna Hallegrain, bohaterka Dzieła, Klotylda Rougon z Doktora Pascala oraz pani Sourdis z eponimicznej noweli stanowią ilustrację tezy, że nawet najbardziej utalentowana artystycznie kobieta nigdy nie dorówna mężczyźnie, ponieważ wartość prawdziwej sztuki polega na obecności w niej pierwiastka męskiego geniuszu. Dlatego malarki w tekstach Zoli nie mogą pretendować do miana artystek, na zawsze pozostając rzemieślniczkami.

EN

Art is considered by Emile Zola as one of the crucial values, as well in his life as in his work. It appears there in many different ways: practical (collecting paintings, friendship with artists) and theoretic (critical writings on art). One of the consequences of the author’s passion for art are literary characters of male and female painters in several novels of his Rougon-Macquart series and some of his short stories. The paper focuses on a few characters of women painters, taking into consideration Zola’s opinion about female creation, its position and its value compared to the work of men. Christine Hallegrain from The Masterpiece, Clotilde Rougon from Doctor Pascal and Mrs Sourdis from an eponymic short story are used to prove that even the most gifted woman is not able to achieve the level of a male performance, as the value of the genuine art consists of the very element of male genius. This is why women painters can never be considered as artists, they are always just artisans.

10

La pré-structure diégétique et le théâtre de la plénitude amoureuse ou deux visions de l’arbre dans la série romanesque d’Émile Zola, "Les Rougon-Macquart"

87%

Kaczmarek-Wiśniewska A.

Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Poetica

|

2020

|

vol. 8

172-186

EN

The paper analyses two images of a tree which occur in Émile Zola’s novel series The Rougon-Macquart. The first, which might be called a “social” one, is the genealogical tree of all thecharacters belonging to the fictive family. The preparation of the tree and of numerous details concerning each of the protagonists anticipated the writing of the novels; this is why the tree may be considered as a “pre-structure” of the entire series. The second image of a tree in Zola’s works is a “natural” one, connected to the universe (tree as a plant) and impregnated with many symbols referring to love and fertility. Both images converge in their relation to life as a crucial value and the main theme of the Naturalist writings.

PL

Artykuł analizuje dwie formy, jakie przybiera motyw drzewa w cyklu powieściowym Émile’a Zoli Rougon-Macquartowie. Pierwszą z nich, którą można nazwać „społeczną”, jest drzewo genealogiczne postaci tworzących powieściową rodzinę; sporządzenie tego drzewa i przygotowanie szczegółowych informacji na temat każdego bohatera i jego losów poprzedziło rozpoczęcie pracy nad cyklem, co czyni z niego rodzaj pra-struktury całej serii. Drugą formą, w jakiej drzewo pojawia się w analizowanych tekstach, jest forma „naturalna”, związana z przyrodą (drzewo jako roślina) i nasycona symboliką dotykającą miłości i płodności. Obie formy łączy odniesienie do życia jako nadrzędnej wartości i podstawowego tematu literatury naturalistycznej.

FR

L’article analyse deux formes que prend le motif de l’arbre dans Les Rougon-Macquart, série de romanesque d’Émile Zola. La première, celle que l’on peut appeler « sociale » correspond à l’arbre généalogique des personnages formant la famille romanesque ; la création de cet arbre et la préparation d’informations détaillées sur chaque héros et ses destinées ont précédé le début des travaux sur la série, ce qui en fait de lui une sorte de sa pré-structure. La deuxième forme sous laquelle l’arbre apparaît dans les textes analysés est la forme « naturelle », associée à la nature (l’arbre comme plante) et saturée de symboles liés à l’amour et à la fertilité. Les deux formes partagent une référence à la vie comme valeur suprême et thème de base de la littérature naturaliste.

11

Thérèse Raquin d’Émile Zola : la notion de tempérament entre l’héritage antique et l’apport de la physiologie du XIXe siècle

76%

Kaczmarek-Wiśniewska A.

Studia Romanica Posnaniensia

|

2020

|

vol. 47

|

issue 4

91-100

EN

Therese Raquin, Zola’s first important work, is based on the modern version of the old physiological theory of “temperaments”, e.g. the combination of four cardinal “humours” that determine a man’s physical and mental constitution. Through the story of two murderers, an adulterous woman and her lover who kill the woman’s husband, the author shows the mutual influence of two temperaments considered in the 19th century as more important than all the others: sanguine and melancholic (or nervous). The novel intends to “verify” a theory dealing with the consequences of each type of temperament for people’s behaviour, their relationships and their internal life.

12

Reflets de Paris dans quelques romans français et polonais de la deuxieme moitie du XIXe siecle

76%

Gautier B.

Porównania

|

2016

|

vol. 19

EN

The themes suggested by prof. B. Sosień’s works: dream, journey and flight, are applied here to the study of Paris, as presented in some well-known French and Polish novels of the second half of the XIXth century. The various modes of representation: romantic, realist and symbolist allow us to understand the Paris literary construction, linked to its rhythm, ritual, modernity and the energy of his people, intent on achieving success.

PL

Artykuł został mi zasugerowany przez badania naukowe prof. B. Sosień dotyczące literatury francuskiej XIX wieku i postanowiłam zastosować jej motywy : sen, podróż i wzlot do niektórych powieści literatury polskiej i francuskiej drugiej połowy XIX wieku. Poszczególne ujęcia reprezentacji : romantyczne, realistyczne czy symbolistyczne pozwalają uchwycić literacką konstrukcję Paryża, związaną także z rytmem, rytuałem, nowoczesnością miasta i energią jego ludzi pragnących osiągnąć sukces.

13

Le solide et le volatile. Propos sur la représentation du corps romanesque sur fond de la crise des structures au XIXe siècle (Flaubert, Zola, Mirbeau)

75%

Rachwalska von Rejchwald J.

Academic Journal of Modern Philology

|

2020

|

vol. 9

357-365

EN

The aim of the article is to analyze the presentation of the novel body in the literature of the second half of the nineteenth century against the backdrop of the crisis of structures that appears along with romanticism and gains strength in the second half of the nineteenth century. This was a time saturated with ideas of socio-biological evolutionism, which promote materialism, entropy, transformation and the disintegration of permanent structures, including socio-economic ones (Marx, Capital). Flaubert, Zola and Mirbeau, faithful to this poetics, subordinate the presentation of the body to the dynamics of change, including images of “volatilization” and decay. These “volatile” and crumbling bodies are at odds with the realist-naturalistic poetics prevailing in the second half of the nineteenth century, dominated by ostentatious materialism. This peculiar transformation of the physical state of matter, from “solid” to “volatile,” may have been interpreted as a symptom of a change in the way reality is presented. As this analysis shows, the volatility of bodies becomes in realist writers an indestructible form of decay and (still) a material form of absence that resists destruction by death. Paradoxically, taking a volatile form, the body does not disappear but reorganizes itself, dematerializing, transforming and reappearing. Both representations of the body and emerging modernity appear as a dynamic, constantly changing process and not as a frozen structure.

14

Les arpenteurs des possibles: la kinésique du corps désirant dans "La Curée" et "L’Argent" d’Émile Zola

75%

Rachwalska von Rejchwald, Jolanta, Rachwalska von Rejchwald, Jolanta

Kwartalnik Neofilologiczny

|

2020

|

Une palette intentionnelle et significative : le symbolisme des couleurs dans quelques romans zoliens

Le silence des fous chez Zola et Maupassant

Les chroniques zoliennes – hybrides textuelles

La fantaisie romantique et la loupe naturaliste: deux images littéraires de la névrose au XIXe siècle

Des œuvres décentes qui font rougir : la métaphore véhiculant la sexualité (apparemment) absente dans quelques romans zoliens

La désacralisation de l’église dans quelques romans des Rougon-Macquart

Le théâtre des vanités mondaines : le Bois de Boulogne dans les chroniques zoliennes

Détail, signe, tache: La représentation du corps dans le roman d’Émile Zola

Les femmes peintres dans les romans et les nouvelles zoliennes : artisanes ou artistes ?

La pré-structure diégétique et le théâtre de la plénitude amoureuse ou deux visions de l’arbre dans la série romanesque d’Émile Zola, "Les Rougon-Macquart"

Thérèse Raquin d’Émile Zola : la notion de tempérament entre l’héritage antique et l’apport de la physiologie du XIXe siècle

Reflets de Paris dans quelques romans français et polonais de la deuxieme moitie du XIXe siecle

Le solide et le volatile. Propos sur la représentation du corps romanesque sur fond de la crise des structures au XIXe siècle (Flaubert, Zola, Mirbeau)

Les arpenteurs des possibles: la kinésique du corps désirant dans "La Curée" et "L’Argent" d’Émile Zola

Désir souverain, volonté de fer, puissance de manipulation : les personnages des spéculateurs chez Zola et Maupassant

L’Homme-toupie. Le vagabond comme figure de la subversion dans Le Ventre de Paris d’Émile Zola

Le motif du vagabondage dans quelques nouvelles « noires » d’Émile Zola

L’éveil des sens et la nature complice chez Zola et Maupassant

La sexualité, la métaphore et la différence des cultures : à l’exemple de „La Curée” d’Émile Zola et sa traduction polonaise