Search results

1

Asceza w świetle pism św. Grzegorza Wielkiego

100%

Sojka S.

Vox Patrum

|

1987

|

vol. 12

337-343

EN

Hac in dissertatiuncula Gregoriana notio ascesis late erplanatur, quae prudens abstinentia a licitis habetur.

2

Atanazy z Aleksandrii, biskup i mnich

100%

Szewczyk P.

Vox Patrum

|

2008

|

vol. 52

|

issue 2

1085-1094

FR

L’article traite de la vie spirituelle et ascetiąue du Patriarchę d’Alexandrie. Avant d’etre ćlu au siege ćpiscopal, probablement ił vecut plusieurs annees dans la communaute des ascetes qui existait en lien avec l’eveque. La, il reęut la formation biblique, 1’enracinement dans la vie ascetique et 1’ordination diaconale. Apres avoir reęu la charge episcopale, il continua la vie spirituelle profonde - priere, jeune et meditation des Saintes Ecritures - en devenant un maitre pour les ascetes. Ses ecrits temoignent d’une connaissance approfondie de la vie ascetique. II fut aussi un grand propagateur de la virginite, traite par lui comme le signe de 1’Incamation du Verbe qui a rendu possible les epousailles entre 1’homme et Dieu. En tant qu’eveque, il resta en bonnes relations avec les ascetes qui, dans la solitude du desert, pratiquait une nouvelle formę de vie ascetique: le monachisme. Parmi les moines, il chercha les candidats a 1’episcopat et pendant son troisieme exil, il passa plusieurs annees dans le desert, en conduisant la vie des moines. En ce temps de transformation de 1’ascetisme qui a fait naitre le monachisme, Athanase, l’eveque et le moine, le vrai disciple d’Antoine et de Pacóme fut un personnage providentiel. Grace a lui, le monachisme a trouve sa place dans 1’Eglise, dans la proximite de 1’episcopat en evitant le danger de devenir un groupe charismatique eloigne de la hierarchie ecclesiastique.

3

Medytacja i doświadczenie mistyczne w okresie formatywnym sufizmu

88%

Pachniak K.

Filozofia Chrześcijańska

|

2020

|

vol. 17

95-113

EN

Sufism, Muslim mysticism, is a phenomenon inherent in Islam, existing almost from the beginning of this religion. In the article the view of Islamic sacred texts: the Qur’an and the Hadith, to the basic principles of Sufi sm: asceticism and meditation is discussed. The most important concepts of Sufi sm arising during the period of singular mystics, i.e. the formative times of Sufi sm (9th-11th century) are underlined. Concepts such as love for God, self-accountability, piety, and Union with God were presented and interpreted. Attention was also paid to the biographies of the most important mystics from this period, as recorded in the works of their successors.

4

Namiętności i walka z nimi według Marka Eremity

75%

Nieścior L.

Collectanea Theologica

|

2019

|

vol. 89

|

issue 1

101-114

EN

Writing in his works about passions, Mark the Ascetic had behind hima long-term tradition of ascetic thought. However, an inquisitiveness leadsthe Master of asceticism to original statements on this subject. In forgettinggood thoughts, in recklessness and unawareness (ῥᾳθυμία, λήθη, ἄγνοια)he sees the origin of many passions. The common root of passion is thehuman tendency to seek pleasure (ἡδυπαθεία). Mark the Ascetic finds inthe theologal life, which determined by faith, hope and love, and which isinitiated by baptism, the basis of moral innocence of man. In the absence ofthis life, he sees the cause of the development of evil. He points to concretemeasures to fight passions. The forgetting should be contrasted with thememory of good works, the negligence with the sincere readiness to fight,and the unawareness with the enlightened cognition. The author emphasizesthe role of meditation, especially of God’s favours and Christ’s abasement,in the fight against faults. As a theologian of the Holy Spirit, he reflects onHis role in asceticism.

5

Pogoda ducha w pismach św. Urszuli Ledóchowskiej

71%

Pagacz M.

Studia Bobolanum

|

2021

|

vol. 32

|

issue 1

155-171

EN

The article presents the issue of serenity as Easter joy in the writings of St. Urszula Ledóchowska. The foundress of the Congregation of the Ursuline Sisters of the Agonizing Heart of Jesus, whose spirituality is characterized by realism, shows above all the real foundation of the attitude of serenity and its deepest sources. According to Mother Ledóchowska, serenity is a mature synthesis of joy and suffering, it is an experience of God’s power working in human weakness; it is a gift that requires a person to both renounce and consciously cooperate with God; it cannot be understood without the mystery of the Cross of Christ. Saint Ursula emphasizes the ascetic and apostolic nature of cheerfulness. The article justifies – contrary to what has already been tried to show (that the serenity leads to theologically questionable „spirituality of optimism”) – that serenity is connected with the spirituality of theological hope.

PL

Artykuł przedstawia zagadnienie pogody ducha jako radości paschalnej w pismach św. Urszuli Ledóchowskiej. Założycielka Zgromadzenia Sióstr Urszulanek Serca Jezusa Konającego, której duchowość cechuje się realizmem, ukazuje przede wszystkim rzeczywisty fundament postawy pogody ducha i jej najgłębsze źródła. W ujęciu matki Ledóchowskiej pogoda ducha jest dojrzałą syntezą radości i cierpienia, jest doświadczeniem mocy Boga działającej w słabości człowieka; stanowi dar, który wymaga od osoby zarówno wyrzeczenia, jak i świadomej współpracy z Bogiem; nie można pojąć pogody ducha bez tajemnicy krzyża Chrystusowego. Święta Urszula akcentuje ascetyczny i apostolski charakter pogody ducha. Artykuł uzasadnia – wbrew temu, co już próbowano pokazać (jakoby pogoda ducha prowadziła do wątpliwej teologicznie „duchowości optymizmu”) – że pogoda ducha wiąże się z duchowością nadziei teologalnej.

6

Kobieca asceza w niemieckim pietyzmie na przełomie XVII i XVIII wieku. Listy Wiary jako źródło do badania dziejów religijności kobiet

63%

Gąsowska M.

Czasopismo Naukowe Instytutu Studiów Kobiecych

|

2020

|

issue 2(9)

26-41

PL

Pisma Filipa Jakoba Spenera na temat kobiet pietyzmu miały dla nich sprzeczne przesłanie: z jednej strony pietysta wzywał do reformy, ogłosił kapłaństwo wszystkich wierzących i zachęcał kobiety do bycia kowalami własnego rozwoju duchowego; z drugiej strony myślenie przywódców pietystycznych niewiele różniło się od tradycyjnych poglądów na kobiety i ich poddanie się mężczyznom. Sam Philipp Jakob Spener wahał się, jakie role i zaangażowanie są otwarte dla kobiet. W „Duchowym kapłaństwie” z 1677 r. zachęcał kobiety do czytania i interpretowania Biblii. Miały pełne prawo dyskutować o Piśmie Świętym oraz pouczać współwyznawców. Zauważał nawet, że w niektórych domach są kobiety, które Bóg pobłogosławił zrozumieniem i które rozmawiają z rodzinami na spotkaniu w kościele domowym. Philipp Jakob Spener miał głębokie zastrzeżenia do kobiet proroków, od ich pierwszego pojawienia się na początku 1690 roku - bardziej niż A. H. Francke. Spener był zasadniczo otwarty na możliwość ekstatycznych przeżyć i bezpośrednich objawień od Boga, ale szybko zaczął je analizować, ponieważ Biblia ostrzega przed fałszywymi prorokami, którzy pojawią się w dniach ostatecznych. Pod wpływem Spenera Francke ostatecznie odrzucił autorytet ekstatycznych przeżyć kobiet i zawartego w nich przesłania.

EN

The writings of Filip Jakob Spener about women of pietism had a contradictory message for them: on the one hand, the pianist called for reform, proclaimed the priesthood of all believers and encouraged women to be smiths of their own spiritual development; on the other hand, the thinking of pietist leaders differed little from traditional views on women and their submission to men. Sam Philipp Jakob Spener hesitated what roles and commitment are open to women. In the "spiritual priesthood" of 1677, he encouraged women to read and interpret the Bible. They had full right to discuss the Scriptures and instruct fellow believers. He even noticed that in some homes there were women who God blessed with understanding and who talk to families at a meeting in the home church. Philipp Jakob Spener had deep reservations about female prophets since their first appearance in the early 1690 more than A. H. Francke. Spener was essentially open to the possibility of ecstatic experiences and direct revelations from God, but soon began to analyze them, because the Bible warns of false prophets who will appear in the last days. Influenced by Spener, Francke finally rejected the authority of women's ecstatic experiences and the message they contained.

7

Walka z gniewem – ósmy stopień „drabiny rajskiej” św. Jana Klimaka

63%

Nieścior L.

Verbum Vitae

|

2018

|

vol. 33

343-364

EN

In this paper we present the teachings of St. John Climacus about anger, from his work "Ladder of Divine Ascent": the phenomenon itself, its causes and effects, the way of fighting against it, and the monastic context of this struggle. According to St. John of the Ladder (as he is sometimes known), anger and gentleness are especially related to the eighth level (of thirty) of the spiritual ladder that leads to the pinnacle of love. The ladder is a picture and a metaphor, thus the sequence of phenomena it describes should not be understood literally. As to the development of passion, Climacus describes a sequence: sin – idleness – carelessness – passion – fall. He characterizes anger as a defect, and dispassion and gentleness as virtues. He describes the spiritual and moral effects of anger: agitation and bitterness of spirit, difficulties in prayer, a state of sin, and darkness of mind. The basis of fighting against anger is the will to relinquish self and to restrict self-love. Climacus also prescribes several practices as helpful in asceticism: repentance, humble acceptance of accusations and other unpleasant things, reciting the Psalms, meditating upon the Passion, and contemplation of one's own death. Climacus also considers the phenomenon of anger in the context of two forms of monastic life: common and hesychastic.

PL

W artykule przedstawiliśmy myśl Jana Klimaka zawartą w jego dziele Drabina raju na temat gniewu: jego fenomenu, przyczyn i skutków, sposobu walki oraz jej monastycznego kontekstu. Gniew i łagodność według Jana Klimaka wiążą się szczególnie z ósmym stopniem drabiny duchowej prowadzącej do szczytu miłości. Drabina stanowi pewien obraz, metaforę, a kolejności opisywanych zjawisk nie należy rozumieć literalnie. Autor przedstawia rozwój namiętności, który można odnieść także do gniewu: grzech – bezczynność – niedbałość – namiętność – upadek. Dokonuje szczegółowej charakterystyki gniewu jako wady oraz niegniewliwości i łagodności jako cnoty. Opisuje skutki duchowe i moralne gniewu: wzburzenie i gorycz ducha, trudności w modlitwie, stan grzechu, ciemność umysłu. Podstawą walki z gniewem jest wola wyrzeczenia się siebie, to jest miłości własnej. Autor ukazuje też skruchę jako pomocny środek: przyjmowanie w pokorze oskarżeń i różnych przykrości, odmawianie Psalmów, rozważanie Męki Pańskiej, pamięć o śmierci. Zjawisko gniewu rozpatruje w kontekście dwóch form życia monastycznego: wspólnotowego i hezychastycznego.

8

Konfrontacja ascetyki Hieronima ze Strydonu i Pelagiusza z Brytanii na podstawie wybranych dzieł

63%

Mularczyk-Budzan A.

Polonia Sacra

|

2013

|

vol. 17

|

issue 2

EN

Jerome’s meeting with Pelagius could be chance for them, but unfortunately – missed this chance. Saint Jerome shaped by idea of the West theology, but deeply fascinated by East. While Pelagius – too far in his vision of human nature optimistic had strayed into. He became disillusioned with this many people together and instead of typing the current orthodoxy, always will be associated with the heterodoxy. A way of looking at the world and the life environment have an impact on the asceticism Jerome and Pelagius. Jerome’s asceticism was based on the allegorical reading and meditation of the Holy Scriptures, while Pelagius represented the moralistic approach to Bible and Christian life. Jerome postulated the way of Christian pilgrimage to God, where faithful tackling weaknesses by the grace of God and ascetic practice. The good Christian by Jerome should imitate Christ, by honest work, prayer and ascetic practice, consequently – the choice of monastic life. Pelagius the purpose of life – proclaim the glory of God, understood as performing good deeds and practical morality. He wasn’t a Christian understanding of prayer, in exchange for that – he put great emphasis on the obligation to give away all the goods, as a fundamental human ethical excellence. Pelagius postulated already in earthly the community a believer with God, but conditioned by moral perfection.

9

Martial arts in psycho-physical culture

63%

Cynarski W. J., Yu J.-H., Warchol K., Bartik P.

Ido Movement for Culture. Journal of Martial Arts Anthropology

|

2015

|

vol. 15

|

issue 4

3-38

EN

Background and Aim. The authors will discuss the nature of the relationship between the various martial arts and the “psycho- physical culture”. We will approach this topic from the perspectives of the Humanistic Theory of Martial Arts, martial arts systemic anthropology, and the sociology of psycho-physical systems. Methods. The main method of research has been a qualitative content analysis of the literature (scientific and popular) acquired through a query library. We studied material gathered under the theme “Martial Arts” in the Library of the University of Rzeszow, as well as a list of recommended literature suggested by the International Martial Arts and Combat Sports Scientific Society (IMACSSS) Results. Four dimensions have been traditionally investigated to justify the assignment of martial arts to the area of psycho- physical culture. These are: (1) The presence in most martial arts of an original philosophy, especially one demanding a code of ethics: (2) A close, almost “genetic” relationships between martial arts and various applicable religious systems and traditions of applied social ethics; (3) The continuing emphasis on the area of physical culture as it relates to personality development and human spirituality; and (4) the presence in schools of martial arts of ceremonial events attached to “passages” in personal growth. Ascetic practice, as it is traditionally associated with the martial arts, reveals itself most often in the third of these dimensions. For example, when various forms of Budo are treated as educational systems, traditional ceremonies are associated with stages of personal maturity. Consequently, we best understand the martial arts as a form of psycho-physical culture. As much as possible, this would include the ‘internal arts’ of the discipline, and the smallest - “combat sports” which continue to be popular. Conclusions. Martial Arts, as a specific cultural phenomenon, are beyond the limited scope of popular sports culture and physical culture, and so any reductionist approach to their importance will not work. Martial arts must also be studied within the field of psycho-physical culture. This imperative applies especially to the ‘internal arts’ of the disciplines. The practice of various martial arts is always a key factor in an individual’s attainment of a full self-realization, but their mastery allows ongoing personal development across many diverse dimensions of personal growth.

PL

Perspektywa teoretyczna i cel. Autorzy podjęli problem określenia relacji sztuk walki do „kultury psychofizycznej”, w tym do kultury wysokiej, stricte duchowej. Czynią to z perspektywy Humanistycznej Teorii Sztuk Walki, systemowej antropologii sztuk walki i socjologii systemów psychofizycznych. Metoda. Jako źródło przyjęto m.in. zbiór tematyczny „Sztuki walki” Biblioteki Uniwersytetu Rzeszowskiego i listę „Literatury rekomendowanej” przez International Martial Arts and Combat Sports Scientific Society – Międzynarodowe Towarzystwo Naukowe Sztuk i Sportów Walki. Sięgnięto także do innej jeszcze literatury przedmiotu. Natomiast główną metodą badań jest jakościowa analiza treści literatury przedmiotu (naukowej i popularyzatorskiej), pozyskanej w drodze kwerendy bibliotecznej. Wyniki. Stwierdzono wystąpienie czterech kategorii uzasadniających przyporządkowanie sztuk walki do obszaru kultury psychofizycznej. Są to: (1) Obecność oryginalnej filozofii, a zwłaszcza etyki; (2) Genetyczne związki z różnymi systemami religijnymi (np. buddyzm, shintoizm, taoizm) i etyki społecznej (jak np. konfucjanizm); (3), Dzisiejsze cele wykraczające poza obszar kultury fizycznej, gdyż odnoszące się do osobowości i duchowości człowieka; i (4) obecność w szkołach sztuk walki specyficznego ceremoniału (rytuał, etykieta na sali ćwiczeń). Ascetyczna funkcja praktyki jest konkretyzacją kategorii trzeciej. Podobnie - cele ogólno-edukacyjne, gdy różne postaci budo traktujemy jako systemy edukacyjne. Łącznie uzasadnia to twierdzenie o konieczności określania sztuk walki, jako postaci kultury psychofizycznej. W największym stopniu dotyczyłoby to „stylów wewnętrznych”, w najmniejszym zaś – sportów walki. Wnioski. Sztuki walki, jako specyficzny fenomen kulturowy, wykraczają poza zakres kultury sportowej i kultury fizycznej, toteż błędne jest ich redukcjonistyczne postrzeganie. Powinny być rozpatrywane w obszarze kultury psychofizycznej. Dotyczy to zwłaszcza „stylów wewnętrznych”, ale nie tylko. Sztuki walki wielostronnie doskonalą człowieka i zachowują wymiar transgresyjny. Są też formą samorealizacji.

10

Integralne aspekty samowychowania chrześcijańskiego

63%

Balcer E.

Roczniki Pedagogiczne

|

2019

|

vol. 11(47)

|

issue 1

21-32

PL

Każdy człowiek jest zaproszony do podjęcia odpowiedzialności za kształt własnego człowieczeństwa poprzez samowychowanie (ascezę). Celem niniejszego artykułu jest ukazanie w zarysie zasadniczych aspektów samowychowania chrześcijańskiego. Obejmuje on zarówno aspekty: antropologiczny i teologiczny, jak i psychologiczny, etyczno-moralny, społeczno-kulturowy i religijno-ascetyczny.

EN

Every human being is invited to assume responsibility for the shape of his or her own humanity through self-education. The aim of this article is to outline the essential aspects of christian self-education. It covers both anthropological and theological aspects, as well as psychological, ethical-moral, socio-cultural and religious-ascetic aspects.

11

Kobieta jako pokusa dla mnicha według Ewagriusza z Pontu

63%

Misiarczyk L.

Vox Patrum

|

2016

|

vol. 66

71-82

EN

The article presents the teaching of Evagrius of Pontus on women. The author stresses the need to embed evagrian reflection in the context of strict monastic life and asceticism without which a monk of Pontus appears as mizoginist. Evagrius in his texts on women teaches anchorites three things. Firstly, it reminds them that they have chosen the life in the desert and should avoid any encounters with women. They have to stay rather in their cells praying instead of participating the local feasts and games. Secondly, it encourages that during the meetings on the occasion of spiritual direction monks should be extremely prudent and that this task is more proper to the senior monks. Thirdly, it teaches how to cleanse the soul and mind from the images of women.

12

Wczesnochrześcijańskie ruchy paramonastyczne na podstawie Diversarum hereseon liber Filastriusza z Brescii oraz innych katalogów herezji

63%

Szram M.

Vox Patrum

|

2018

|

vol. 70

217-226

EN

The catalog of the heresies of Filastrius of Brescia, like other early Christian collections of informations about heterodox movements at the time, testifies the existence of groups characterized by excessively rigorous asceticism. Their description is the subject of the article. Most of these unorthodox paramonastic movements were based on the Gnostic and Manichean assumptions. The groups that accentuated the exaggerated role of prayer, among which the Messialians were the leaders, have gained wide coverage. Descriptions of their activities take up a lot of space in the early Christian catalogs of heresies, especially in the case of John of Damascus. Filastrius, however, for some reason misguided the activity of the Messalians. This fact requires a careful treatment of the historical credibility of his work on heresies.

13

Teologia postu w "Hymnach o poście" św. Efrema Syryjczyka

63%

Uciecha A.

Vox Patrum

|

2020

|

vol. 74

49-65

EN

The literary output of St. Ephrem consists of biblical commentaries, polemical refutations and meditations in prose, poetic dialogues, metric homilies and hymns (madrāšê). The latter genre calls for major attention since it seems that it was the favourite instrument in Ephrem’s hermeneutical toolbox. Madrāšê were not addressed to monks or eremites. In the fourth century, Eastern Syrian Christianity was focused on deep asceticism practiced in daily life through fasting, vigils and continuous prayer. Such perspective was characteristic of the baptised in general, regardless of whether they were clerics, monks or laypeople. Besides the biblical examples, the main source of imaginary featured in De ieiunio is nature, created by God’s will. In some parts of this madrāšâ, Ephrem creates a balance of two elements, supplementing the biblical text with images taken directly from nature. The keystone of the rich theological message presented across the stanzas of the ten liturgical hymns is Christ – the Word opening the treasure of the Scriptures, the firstborn Son of the Father, the only Righteous, the ultimate model for all fasting ascetics. What matters in fasting is the free will, discipline against hunger and desires, and charity. Ephrem underscores the role of motivation and points out the purifying effects of fasting.

PL

W literackim dorobku świętego Efrema są biblijne komentarze, pisane prozą polemiczne refutationes i medytacje, dialogi poetyckie, metryczne homilie (memre) oraz hymny (madrasze). Te ostatnie zasługują na szczególną uwagę, gdyż jak się wydaje ten gatunek literacki był ulubionym narzędziem w hermeneutycznym warsztacie Syryjczyka. Adresatami madrasza nie byli mnisi, czy eremici, bowiem syryjskie chrześcijaństwo orientalne w IV wieku skupiało się z wyjątkową intensywnością na pogłębianiu aspektów ascetycznych chrześcijańskiego życia, takich jak: post, czuwanie, modlitwa nieustanna. To duchowe nastawienie dotyczyło wszystkich ochrzczonych, niezależnie czy duchownych, mnichów, czy świeckich. Oprócz przykładów biblijnych drugim źródłem obrazów w pieśniach De ieiunio jest świat natury, który nie istniałby bez woli Stwórcy. W niektórych fragmentach swoich madrasza O poście Efrem buduje harmoniczną kompozycję złożoną z tych dwóch wątków, dopełniając sens tekstu biblijnego za pomocą obrazów zaczerpniętych ze świata natury. Klamrą spinającą bogate teologiczne przesłanie zawarte w zwrotkach dziesięciu liturgicznych pieśni jest Chrystus, jako Słowo otwierające skarbnicę Pisma Świętego, jako Pierworodny Syn Ojca, jako jedyny Sprawiedliwy i wzór nad wzorami dla wszystkich ascetów i poszczących. W praktykowaniu postu liczy się dobra wola, dyscyplina w walce z głodem i pożądaniem oraz umiejętność dzielenia się z innymi. Efrem podkreśla znaczenie czynników motywacyjnych i akcentuje oczyszczające działanie postu.

14

Osobowe doświadczenie komunii w wieczności jako klucz do zrozumienia pojęcia „umierać w Panu”

63%

Nawracała T.

|

2014

|

vol. 61

|

issue 2: Teologia Dogmatyczna

179-193

EN

Death is an inherent part of the human fate as a difficult and unpredictable experience. As a phenomenon it appears in others constantly. When it affects a specific man, death becomes something exceptional and unique. The man dies in fact only once and this one time is final. However, in a common confidence various forms of dying are said to be connected with God. The formula “die in the Lord” is universal although ambiguous in its meaning. The above article aims to give possible interpretations of “dying in the Lord” and to point at their consequences for eschatology.

PL

Śmierć wpisana jest w los człowieka jako doświadczenie trudne i nieprzewidywalne. Jako zjawisko u innych spotykane jest nieustannie. Kiedy dotyka konkretnego człowieka, staje się czymś wyjątkowym i niepowtarzalnym. Człowiek umiera faktycznie tylko raz i ten jeden raz jest definitywny. W powszechnym przeświadczeniu mówi się jednak o rożnych formach umierania łącząc je z Bogiem. Formuła „umierać w Panu” jest powszechna, ale niejednoznaczna w swym znaczeniu. Niniejszy artykuł próbuje dać trzy możliwe interpretacje „umierania w Panu” oraz wskazać na ich konsekwencje dla eschatologii.

15

Komunijna mistyka eklezjalna według Johna D. Zizioulasa

54%

Jagodziński M.

|

2020

|

vol. 67

|

issue 7

5-18

EN

The concept of “mysticism” was referred to the entire Church in the primitive Church, pointing to experiences shared by all its members, the sacraments, the liturgy and a special way of life. Every member of the Church was a mysticist. The Church did not know the opposition between office and spirit, institution and mysticism. Ecclesiology-including the institutional aspect-was not only connected with mystical experience, but also served to introduce in the mystery of Christianity. That is why ecclesial mysticism has its own characteristics and refers to the Church as the “Body of Christ,” the sacraments-especially baptism and the Eucharist, the “word” in relation to the sacrament, the exercise of the Church office and the practice of asceticism and monastic life. The mysticism of communion, however, requires from Christians not only proper theological reflection, but above all communal life and the search for personal holiness, which is to serve to the entire Church.

PL

Pojęcie „mistyka” było odnoszone w Kościele pierwotnym do całego Kościoła i wskazywało na doświadczenia wspólne dla wszystkich jego członków, sakramenty i specjalny sposób życia. Mistykiem był każdy członek Kościoła. Kościół nie znał przeciwstawiania urzędu i ducha, instytucji i mistyki. Eklezjologia – łącznie z aspektem instytucjonalnym – nie tylko łączyła się z doświadczeniem mistycznym, lecz służyła także wprowadzeniu w misterium chrześcijaństwa. Dlatego mistyka eklezjalna ma swoją własną charakterystykę i odnosi się do Kościoła jako „Ciała Chrystusa”, sakramentów – zwłaszcza chrztu i Eucharystii, „słowa” w relacji do sakramentu, pełnienia urzędu kościelnego oraz praktykowania ascezy i życia monastycznego. Mistyka komunii wymaga jednak od chrześcijan nie tylko właściwej refleksji teologicznej, lecz przede wszystkim życia wspólnotowego i poszukiwania świętości osobistej, która ma służyć całemu Kościołowi.

16

Acedia i sposoby jej zwalczania w ujęciu Jana Klimaka

51%

Cyrek O.

Studia Paradyskie

|

2013

|

issue 23

21-41

XX

Artykuł opisuje na podstawie dzieła Jana Klimaka "Drabina do raju", czym jest stan acedii i jakie są metody jego zwalczania oraz sposoby oddalania od siebie namiętności. Acedia już od starożytności utożsamiana była z apatią i ogólnym zniechęceniem do życia. Mnisi, którzy odczuwali taki marazm tracili również wszelką nadzieję na zbawienie i nie kontynuowali wysiłków ascetycznych, lecz próżnie trwonili czas oddając się rozmowom z różnymi ludźmi. Tacy asceci stawali się bardzo pobudzeni i gadatliwi oraz nienaturalnie poszukiwali sobie towarzystwa. Zniechęceni pustelnicy nie skupiali się na modlitwie, a nawet odczuwali wewnętrznie gniew, obwiniając innych oraz Boga za stan, w którym się znaleźli. Tracili oni pierwotną gorliwość i stawali się niedbali w swojej praktyce ascetycznej. największe osłabienie w ciągu dnia atakowało ich około szóstej godziny dnia, a wówczas ogarniał ich tzw. demon południa, który pobudzał ich do ucieczki z własnej celi i zmiany miejsca zamieszkania oraz doprowadzał do ulegania innym namiętnościom. Jan Klimak podaje różne metody walki z acedią. Do nich zalicza praktykę milczenia, unikanie częstego towarzystwa gości, czuwanie oraz ciągłą aktywność umysłową i duchową, naprzemienne wykonywanie pracy ręcznej i modlitwy, trwałość w jednym miejscu, a także rozważanie śmierci i żal za grzechy.

EN

This paper describes the basis of the work of John Climacus' "Ladder of Paradise". what is the state of acedia and what are the methods to combat it and how to move away from each other passions. Acedia has since ancient times been equated with apathy and general apathy towards life. The monks, who felt such apathy also lost all hope of salvation and ascetic efforts contunued but vain squandered time indulging in conversations with different people. These ascetics became very excited and talkative and unnatural looking for the company. Discouraged hermits not focused on prayer, and even feel anger internally blaming others and God for the state in wich they find themselves. They lost the impetus and become lax in their practice ascetic.The biggest weakness in the day attacked them about the sixth hour of the day, and then seized them so, demon of the south, which spurred them to escape from his cell and change of residence and drove to yield to other passions. John Climacus provides various methods to combat acedia. These include above all the practice of silence, avoiding the frequent association guests, ensuring a continuous activity and mental and spiritual, stagger the manual labor and prayer, persistence in one place as well as the consideration of death and sorrow for sin.

17

Krótka geneza monastycyzmu

51%

Biskup K.

Teologiczne Studia Siedleckie

|

2017

|

issue XIV/14

216-228

PL

Artykuł porusza wybrane zagadnienia dotyczące powstania monastycyzmu. Wskazuje na proces wyodrębnienia się tego ruchu z szeroko rozumianego ascetyzmu. W artykule pojawia się źródłosłów słowa mnich. Ważnym zagadnieniem w tematyce artykułu są także biblij-ne przesłanki wyjścia na pustynię.

EN

The author discusses selected issues related to the origins of monasticism. He indicates the process of emergence of this movement from broadly understood ascetism. In this article there also appears the origin of the word monk. Also, the important issue the article deals with is the biblical exodus to the desert.

18

Znaczenie i symbolika postu

51%

Leszczyński B.

Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie

|

2014

|

issue 21

135-145

PL

Znany wszystkim religiom świata fenomen postu, modyfikowany kulturowo, ukazany został w aspekcie psychofizycznym, z uwzględnieniem czasów przedchrześcijańskich i chrześcijańskich. Zwrócono uwagę na biblijne znaczenie postu i jego niektóre współczesne formy i zastosowania.

EN

Fasting, although it takes culture specific forms, is known in all world religions. Its psychophysical aspects in both Christian and pre-Christian times are overviewed. The significance of fasting in the Bible is pointed out together with its contemporary forms and uses.

19

Teoktysta – matka św. Teodora Studyty

51%

Dybski H.

Rocznik Teologii Katolickiej

|

2014

|

vol. 13

|

issue 2

EN

The aim of the article is to discuss Theoktiste’s curriculum vitae. This does not mean, however, that focusing primarily on her person, one can skip all the content relating to her son, St. Theodore. What weighs in favour of it, is the close ties between them that deepened in the course of mutual experiences – both in the family house in Constantinopole and later, when both led religious life. In addition, their lives influenced each other to such an extent, that it would be difficult to understand important decisions taken by Theodore, especially in his youth, without the prior influence of his mother.

20

Duch pokuty i wezwanie do nawrócenia

51%

Sobolewski Z.

Teologiczne Studia Siedleckie

|

2014

|

issue XI/11

75-99

EN

The need of being purified of sins, reconciled with Got and willingness of having the wrongs committed repaired, has always been present not only in Judaism and Christianity but also in all other religions. The Old Testament shows the Chosen Nation’s sinfulness, the mystery of its iniquity as well as the ability to do penance and be converted. Various peniten-tial practices are its expression. Among them a distinctive place is given to fasting, prayer and almsgiving. The Old Testament speaks about Got who is full of mercy and forgives those who repent and shows them His love. Jesus began his teaching with the call to repentance and penance. Christianity has accepted penitential legacy of the New Testament and that of the first Christians, creating numerous pious practices and devotions for the benefit of the spiritual revival. In the course of the ages the spirit of penance in the Church has developed and in various ways enlivened hearts of the faithful. This article deals with the spirit of penance in the Old and New Testament. It also analyses penitential liturgy and ascetic practices that were in support of spiritual revival. The final part points to the most popular contemporary penitential acts and devotions that prompt repentance among the faithful.

Refine search results

Asceza w świetle pism św. Grzegorza Wielkiego

Atanazy z Aleksandrii, biskup i mnich

Medytacja i doświadczenie mistyczne w okresie formatywnym sufizmu

Namiętności i walka z nimi według Marka Eremity

Pogoda ducha w pismach św. Urszuli Ledóchowskiej

Kobieca asceza w niemieckim pietyzmie na przełomie XVII i XVIII wieku. Listy Wiary jako źródło do badania dziejów religijności kobiet

Walka z gniewem – ósmy stopień „drabiny rajskiej” św. Jana Klimaka

Konfrontacja ascetyki Hieronima ze Strydonu i Pelagiusza z Brytanii na podstawie wybranych dzieł

Martial arts in psycho-physical culture

Integralne aspekty samowychowania chrześcijańskiego

Kobieta jako pokusa dla mnicha według Ewagriusza z Pontu

Wczesnochrześcijańskie ruchy paramonastyczne na podstawie Diversarum hereseon liber Filastriusza z Brescii oraz innych katalogów herezji

Teologia postu w "Hymnach o poście" św. Efrema Syryjczyka

Osobowe doświadczenie komunii w wieczności jako klucz do zrozumienia pojęcia „umierać w Panu”

Komunijna mistyka eklezjalna według Johna D. Zizioulasa

Acedia i sposoby jej zwalczania w ujęciu Jana Klimaka

Krótka geneza monastycyzmu

Znaczenie i symbolika postu

Teoktysta – matka św. Teodora Studyty

Duch pokuty i wezwanie do nawrócenia