Search results - CEJSH

1

Proces skrócony przed biskupem

100%

Nowicka U.

Ius Matrimoniale

|

2016

|

vol. 27

|

issue 1

109-128

EN

From December 8, 2016 is in force motu proprio of Pope Francis Mitis Iudex Dominus Iesus. One of the biggest news is the introduction of the briefer Matrimonial Process before the Bishop. The essence of this process is simple and easy procedure. It is possible in those cases where the alleged nullity of marriage is supported by particularly clear arguments. “The diocesan bishop himself is competent to judge cases of the nullity of marriage with the briefer process whenever: 1° the petition is proposed by both spouses or by one of them, with the consent of the other; 2° circumstance of things and persons recur, with substantiating testimonies and records, which do not demand a more accurate inquiry or investigation, and which render the nullity manifest” (kan. 1683 MIDI). The purpose of this article is to analyze the new norms.

2

Laudacje dla biskupów w spuściźnie pisarskiej i działalności Michała Ślozki – świeckiego wydawcy

94%

Nowak A.

Latopisy Akademii Supraskiej

|

2018

|

vol. Rola laikatu w życiu Cerkwi

|

issue 9

61-72

EN

The publishing activity of Ruthenian typographies influenced religious and cultural development in the Metropolitanate of Kyiv. He was also favored by Michał Ślozka’s writing and publishing activity. Printed by him laudations for bishops involved in the spiritual and mental development of the Christian community (occasional compositions and letters of dedication) played a constructive role. Integrated the recipients of the books ( the faithful and the lower clergy) around the indicated guides. They strengthened the community’s sense of pride in the plan of the Eastern Church’s renewal, despite of many difficulties. They were, therefore, part of a wider tendency at that time to institutionally consolidate the Church.

3

Paweł z Konstantynopola - kariera biskupa.

94%

Wnętrzak T.

Res Gestae. Czasopismo Historyczne

|

2011

|

vol. 10

21-33

PL

The career of bishop Paul of Constantinople dates back to the period of Arian controversy,so difficult for the Church, and was associated with the politics conducted by the successorsof Constantine towards the Church. After Alexander, the previous bishop, died, the Churchof Constantinople faced a conflict between two candidates to the Episcopal see, Paul andMacedonius. Emperor Constantius, dissatisfied with both candidates, let the synod offer thesee to Eusebius, the bishop of Nicomedia, a follower of Arius. The procedure was not compliantwith the canon, as it was a translation, the second one in the case of Eusebius. Paul replacedAlexander in the summer of 337, yet the synod deposed him in the autumn. He was banishedto Pont, from where he returned after his successor’s death in 341. The followers of Nicaeareintroduced him to the see, while the Arians again chose Macedonius. Constantinople becamea scene of fights and riots. Constantius ordered Hermogenes, his magister equitum,to removePaul by force and to stop the riots. The attempt of violent action against Paul provoked thepeople to murder Hermogenes. The Emperor arrived to Constantinople in person, punishedthe citizens with reduction of their allowance of corn, and banished Paul again, which tookplace in 342. Paul returned after the synod of Serdica, at which the bishops (of the West) restored him to his see. On receiving the news, Emperor Constantius became enraged and sentan order to Philippus, prefect of the East, to remove Paul from the Church and to introduceMacedonius. Fearing another rebellion, Philippus set a trap, inviting Paul to a public bathand arresting him there. The bishop was placed on board of a ship, prepared earlier, andimmediately sent away. Thus Bishop Paul was deposed and banished from Constantinople for the third time; it took place before July 344. He was sent to Thessalonica, which he soonleft for Italy. In the spring of 345 he appeared at the court of Constans and presented his situation. Owing to Constans’ intervention at the throne of the ruler of the East, Constantius,he regained the Episcopal see in 346. This forced state of approval lasted until 350, when the Emperor again ordered Paul’s deposition and banishment. Sent to Cucusus in Armenia, Paul died, probably secretly murdered. This was done with the Emperor being aware of it: Paulwas a difficult case, persistently fighting for his see against the Emperor’s dislike and the opposition of the clergy. Constantius saw him not only as a theological opponent, but also as a source of dangerous disorder.

4

Biskup szafarzem błogosławieństw. Analiza prawno–liturgiczna

84%

Saj M.

Prawo Kanoniczne

|

2018

|

vol. 61

|

issue 2

EN

In the Code of Canon Law 1983 the lawmaker ennumerates consecrations, sacrifices and blessings amongst sacramentals. Practice of Christian life shows that blessings are the most commonly conducted. A person, an object or a place can be a subject of blessing. Each blessing has its own minister or ministers strictly established. It can be one clergyman, particularly designated, or it can be more in charge, for example a bishop, a presbyter, a deacon. Amongst numerous blessings there are those which, according to liturgical books, are reserved for bishop as their minister. In general, a bishop can be a minister of each blessing on the basis of the overall power he has over his particular church. But, there are blessings reserved to bishop only, and there are those which demand from bishop to be their minister. What is also important in this issue is the basis on which it is bishop who is to be a proper minister of particular blessings. We speak of basis of the aforementioned regulations. These issues, hence, are the subject of this analysis.

PL

W Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1983 roku prawodawca wśród sakramentaliów wymienia konsekracje, poświęcenia i błogosławieństwa. Praktyka życia chrześcijańskiego wskazuje, że najczęściej udzielane są błogosławieństwa. Przedmiotem błogosławieństwa może być osoba, rzecz lub miejsce. Każde błogosławieństwo ma swojego szafarza lub szafarzy ściśle ustalonych. Może to być jeden duchowny, szczególnie wskazany, może też być więcej odpowiedzialnych, np. biskup, prezbiter, diakon. Wśród licznych błogosławieństw są takie, które według ksiąg liturgicznych są zastrzeżone dla biskupa jako ich szafarza. Ogólnie rzecz biorąc, biskup może być szafarzem każdego błogosławieństwa na podstawie ogólnej władzy, jaką ma nad swoim Kościołem partykularnym. Są jednak błogosławieństwa zastrzeżone tylko dla biskupa i są takie, które wymagają od biskupa, aby był ich szafarzem. Istotne w tej kwestii jest również to, na jakiej podstawie to właśnie biskup ma być właściwym szafarzem poszczególnych błogosławieństw. Mówimy tu o podstawie wspomnianych przepisów. Te kwestie są więc przedmiotem niniejszej analizy.

5

Synodalne źródła nauk dla kapłanów w metropolii kijowskiej do XVII wieku

71%

Nowak A.

Latopisy Akademii Supraskiej

|

2014

|

vol. Synody Cerkwi Prawosławnej w I Rzeczypospolitej

|

issue 5

181-194

EN

In the 16th and 17th centuries teachings for priests in the Metropolitanate of Kiev became more accessible due to appearance of the first typographies. Teachings were reaching the recipients also in the form of a pastoral letter, the message to the clergy or as an admonishment. The last one was preached according to tradition, by metropolitan or bishop during the meetings of the Synod just after the solemn liturgy. Written teachings closer to the “synodal” in content were handed to the newly ordained priests prior to their departure to the designated parishes. Admonishments for the priests also came in the form of a sermon. They were separate words addressed to the representatives of the clergy or a short teachings presented as a part of a homily on Sunday or a holiday. Significant were also teachings about canonic authority, created by Orthodox hierarchs and often formulated or approved during the council works and collected in a set of principles, rules. Typically, they were similar in content to the teachings mentioned before. However, were characterized by greater brevity in the form of short recommendations disciplinary, legal and liturgical in character. In the 17th century, a rich source of the teachings for the priests was a theological treatises and guides gradually more present in the publishing offer. A special significance for the priests had nomocanons, collections of church laws. It is worth mentioning also a printed collection of sermons and other works of the Fathers of the Church., Synodal teachings and those presented to a newly priests after ordination were the primer for the clergy. It contained basic information about the life of a priest, determined the scope of his duties and were supported by the authority on the canonical sources. This period of the cultural revival ends with the events of the last decades of the 17th century. Left-bank Ukraine becomes a part of the empire of tsars, and in 1686 the Kyiev Metropolitanate is reordered to Patriarch of Moscow. In years 1717-1720 the tsar issues a number of documents which impose restrictions on the printed Ukrainian language and Orthodox Slavonic books of local publishers, and then delegate typographies of Kyiv - Pechersk and Chernihov to work on reprints of books previously censored in Russia. A was also a beginning of new church life system that deprived the priests from dignity, demoralized, and was a display of denial of earlier reforms.

6

Processus brevior coram Episcopo – czy zupełne novum?

71%

Góralski W.

Kościół i Prawo

|

2019

|

issue 8 (21) nr 1

169-186

PL

Do znaczących zmian wprowadzonych przez motu proprio Mitis Iudex Dominus Iesus Franciszka, stanowiących zupełne novum w stosunku do obowiązującego do niedawna ustawodawstwa, jest ustanowienie processus matrimonialis brevior coram Episcopo. Jest to szczególny rodzaj postępowania o stwierdzenie nieważności małżeństwa, który może mieć zastosowanie w przypadkach, w których prośba została zgłoszona przez obojga małżonków lub przez jednego z nich za zgodą drugiego i jest poparta szczególnie oczywistymi argumentami. Poza szybkością i uproszczeniem procedury, proces ten wyraża szczególną troskę i czujność biskupa diecezjalnego w stosunku do swoich wiernych zatroskanych o swój status małżeński. Proces skrócony przed biskupem, jakkolwiek stanowi znaczące novum w stosunku do ustawodawstwa obowiązującego w 2015 r., to jednak ma swoje głębokie zakorzenienie w tradycji kanonicznej, sięgającej pierwszych stuleci chrześcijaństwa. Autor ukazuje najpierw starożytną instytucję episcopalis audientia, wprowadzoną po edykcie cesarza Konstantyna, podtrzymywaną przez ustawodawstwo imperialne, następnie omawia władzę sądowniczą biskupa w okresie średniowiecza (wykazując, że ewolucja systemu wymiaru sprawiedliwości, w wyniku której powstał urząd oficjała, nie wykluczała w żaden sposób osobistego wykonywania jurysdykcji przez biskupa), wreszcie przedstawia biskupa jako sędziego w okresie od Soboru Trydenckiego do KPK/83. Nadzwyczajny charakter procesu skróconego przed biskupem oznacza z jednej strony daleko idące uproszczenie procedury, z drugiej zaś wskazuje na centralną rolę biskupa w posłudze sądowniczej, którą wykonuje jako najwyższy sędzia w swoim Kościele partykularnym. Proces małżeński skrócony przed biskupem jest więc bardziej powrotem do starożytności niż absolutnym novum. Znacząca jest m.in. analogia zachodząca między starożytną instytucją episcopalis audientia i processus brevior. Franciszek nie chciał jedynie przybliżenia do procedur już istniejących innego sposobu wykonywania potestas iudicandi (w przypadku oczywistej nieważności małżeństwa), lecz przede wszystkim miał na uwadze przywrócenie bardziej autentycznego i głębszego znaczenia misji biskupa diecezjalnego.

EN

The establishment of the processus matrimonialis brevior coram Episcopo is a significant change introduced by Pope Francis’ motu proprio Mitis Iudex Dominus Iesus, which is a complete novelty in relation to the legislation in force until recently. This is a special type of marriage annulment proceedings that may apply in cases where the request was made by both spouses or by one of them with the consent of the other and is supported by particularly obvious arguments. In addition to the speed and simplification of the procedure, this process demonstrates the special care and vigilance of the diocesan bishop in relation to his faithful who are concerned about their marital status. An abbreviated process held before a bishop, while constituting a significant novelty in relation to the legislation in force in 2015, is deeply rooted in the canonical tradition, dating back to the first centuries of Christianity. The author first presents the ancient institution of episcopalis audientia, introduced by Emperor Constantine’s edict, sustained by imperial legislation; then the judicial authority of the medieval bishop is discussed (showing that the evolution of the justice system, under which officials emerged, did not exclude in any way the personal exercise of jurisdiction by a bishop), and finally the bishop is presented as a judge in the period from the Council of Trent to CIC/83. The extraordinary nature of the abbreviated trial before a bishop implies, on the one hand, a far-reaching simplification of the procedure, and on the other hand, indicates the central role of the bishop in judicial ministry which he performs as the supreme judge in his particular Church. The abbreviated marital process before a bishop is more like a return to antiquity than an absolute novelty. There is a significant analogy between the ancient institutions of episcopalis audientia and processus brevior. Pope Francis did not merely want to harmonize other methods of exercising potestas iudicandi (in the case of obvious invalidity of marriage) with the already existing procedures, but first of all to restore a more authentic and profound meaning of the mission of the diocesan bishop.

7

Zasługi biskupa Stanisława Kostki Załuskiego dla Akademii Krakowskiej (1746-1758)

71%

Kanior M.

Folia Historica Cracoviensia

|

2000

|

vol. 7

EN

The article presents a profile of Andrzej Stanisław Załuski (1695-1758), who was, in the following order, bishop of Płock, Łuck, Chełmno and Krakow, along with his services for the Krakow Academy.

PL

Artykuł omawia postać Andrzeja Stanisław Załuskiego (1695-1758), biskupa kolejno płockiego, łuckiego, chełmińskiego, a w końcu krakowskiego i jego zasługi dla Akademii Krakowskiej.

8

[Recenzja] Czesław Pest, Kardynał Edmund Dalbor (1869-1926). Pierwszy Prymas Polski Odrodzonej, Poznań 2004, ss. 500, Wydawnictwo Naukowe UAM

71%

Staniszewski P.

Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne

|

2006

|

vol. 86

400-406

9

Krzysztof Rafał Prokop, Biskupi kamienieccy od średniowiecza do współczesności. Szkice biograficzne, Biały Dunajec–Ostróg 2007, seria: Biblioteka „Wołanie z Wołynia”, t. 55, ss. 401+3nlb.

71%

Rosowski W.

Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne

|

2008

|

vol. 90

335-338

10

Wypisy źródłowe do biografii polskich biskupów i opatów z czasów Rzeczypospolitej Obojga Narodów oraz niewoli narodowej doby zaborów (XVI-XIX w.) : część IV

71%

Prokop K. R.

Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne

|

2006

|

vol. 85

305-377

11

[Recenzja]: Ewa M. Ziółek, Biskupi senatorowie wobec reform Sejmu Czteroletniego, Lublin 2002, Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, ss. 239 + 3 nlb., il. kolor.

71%

Kozyrski R.

Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne

|

2006

|

vol. 86

397-400

12

[Recenzja]: Biskup lubelski Marian Leon Fulman, pedagog trudnych lat, red. ks. Edward Walewander, Towarzystwo Naukowe KUL, Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, Lublin 2010, ss. 269

71%

Flaga J.

Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne

|

2011

|

vol. 96

313-322

13

[Recenzja]: Zofia Wilk-Woś, Późnośredniowieczna kancelaria arcybiskupów gnieźnieńskich (1437-1493), Archidiecezjalne Wydawnictwo Łódzkie, Łódź 2013, ss. 364

71%

Krucki Ł.

Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne

|

2014

|

vol. 101

377-381

14

Sieć miast kościelnych ziem polskich Korony w XVI wieku. Przyczynek do problematyki

71%

Słomski M.

Roczniki Dziejów Społecznych i Gospodarczych

|

2016

|

vol. 77

PL

Artykuł dotyczy zagadnienia sieci miast, które w XVI w. należały do instytucji kościelnych z ziem polskich. Omówione zostały kwestie własnościowe, udanych i nieudanych inicjatyw lokacyjnych w XVI w. oraz uwarunkowania wpływające (lub nie) na rozwój i znaczenie ośrodków miejskich. W aneksie wypisano wszystkie miasta należące do instytucji kościelnych wedle stanu z około 1600 r. wraz z podziałem na konkretne instytucje. Załączono także dwie mapy ukazujące własność kościelną pod koniec XVI w. na terenie wszystkich ziem polskich Korony oraz w Wielkopolsce.

15

Kapłaństwo służebne biskupa i prezbitera w pismach świętego Augustyna

71%

Eckmann A.

Verbum Vitae

|

2010

|

vol. 17

275-302

PL

W czasach św. Augustyna była już ustalona hierarchia kościelna, która miała zadania i władzę. W sakramencie święceń (sacramentum ordinationis) otrzymuje kandydat do kapłaństwa służebnego władzę nad boskimi tajemnicami. Sacramentum ordinationis jest ukierunkowany ku dobru wiernych. Augustyn mówi o „ius dandi” dla dobra innych. Charakter kapłaństwa daje władzę udzielania sakramentów innym i jest pewnego rodzaju konsekracją (quaedam consecratio) człowieka dla Bożych spraw. Kapłaństwo jest konieczne, by ludzie mogli stać się chrześcijanami i żyć jako chrześcijanie. Od kapłanów, a zwłaszcza biskupów, wymaga się posługi słowa i sakramentów. Tylko konieczność miłości (necessitas caritatis) może i powinna spowodować zgodę na biskupią posługę. Biskupi zajmują w Kościele miejsce apostołów, troszczą się o jedność doktryny i pokój w całym Kościele. Kapłan (biskup i prezbiter) jako szafarz sakramentu (dispensator sacramenti) przez święte znaki daje samego Chrystusa. Chrystus jest życiem wszystkich sakramentów. Kapłan jako szafarz słowa (dispensator verbi) winien umacniać wiarę wiernych, kierować modlitwą i sam być znakiem, który prowadzi do Chrystusa, Sakramentu Ojca.

16

Prace przygotowawcze do biografii sługi Bożego biskupa Michała Kozala (1893-1943) : I. Wykaz prac drukowanych o biskupie Michale Kozalu

71%

Librowski S.

Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne

|

1969

|

vol. 19

253-270

EN

-

17

Biografia kandydata na biskupa: Jerzy Stroba – kapłan diecezji katowickiej (1942-1958)

71%

Myszor J.

Śląskie Studia Historyczno-Teologiczne

|

2021

|

vol. 54

|

issue 2

147-159

EN

In the article, the author discusses one of the typical biographies of a candidate for bishop, whom Jerzy Stroba nominally was - the suffragan for the Archdiocese of Gniezno, or in fact, the suffragan in the Gorzów Ordinariate, alongside Bishop Wilhelm Pluta. The biography has a chronological order and presents the Silesian clergyman who was ordained as a priest by Cardinal Adolf Bertram, during the war, and who worked in various positions in the Katowice diocese, after the end of the war. In 1958, he was assigned to help another Silesian bishop, Wilhelm Pluta, the governor of the Gorzów Ordinariate, which became the apostolic administration in 1967 and next it was elevated to the rank of a diocese in 1972. What is more, the author puts forward hypotheses on the circumstances of the election and nomination of Stroba as bishop.

PL

W artykule autor omawia jedną z typowych biografii kandydata na biskupa na przykładzie ks. Jerzego Stroby, sufragana dla archidiecezji gnieźnieńskiej, a faktycznie sufragana w ordynariacie gorzowskim u boku bp. Wilhelma Pluty. Biografia ma układ chronologiczny i prezentuje śląskiego duchownego, który święcenia kapłańskie przyjął w czasie wojny z rąk kard. Adolfa Bertrama, a po zakończeniu wojny pracował na różnych stanowiskach w diecezji katowickiej. W 1958 r. został skierowany do pomocy innemu śląskiemu biskupowi, Wilhelmowi Plucie, rządcy w ordynariacie gorzowskim, który w 1967 r. stał się administracją apostolską, a w 1972 r. został podniesiony do rangi diecezji. Autor stawia także hipotezy na temat okoliczności wyboru i nominowania Stroby na biskupa.

18

Poszerzona baza źródłowa do biografii błogosławionego Michała Kozala biskupa i męczennika (1893-1943): odcinek pierwszy

71%

Librowski S.

Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne

|

1988

|

vol. 57

313-321

EN

-

19

Biskup Wincenty Urban – pasterz i uczony

71%

Zieliński Z.

Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne

|

1984

|

vol. 49

353-359

EN

-

20

Obrzęd święceń biskupich ks. Karola Wojtyły

67%

Fedorowicz S.

Ruch Biblijny i Liturgiczny

|

2014

|

vol. 67

|

issue 2

EN

The article contains the source text of the Polish translation of the rite of ordination of a bishop prepared for the episcopal ordination of Fr. Karol Wojtyła by Franciszek Małaczyński OSB. The text was found in the archives of Jacek Fedorowicz and prepared for publication by his son Szymon Fedorowicz.

PL

Artykuł zawiera tekst źródłowy polskiego tłumaczenia obrzędu święceń biskupa przygotowanego na święcenia biskupie ks. Karola Wojtyły przez o. Franciszka Małaczyńskiego OSB. Tekst został odnaleziony w archiwum Jacka Fedorowicza i przygotowany do publikacji przez jego syna ks. Szymona Fedorowicza.

Refine search results