Search results

1

Role of Religion Didactics in the Religious Education of Children and Adolescents

100%

Zellma A.

Studia Ełckie

|

2020

|

vol. 22

|

issue 3

369-378

EN

Religion didactics is one of the main and important subdisciplines of the integral catechetics. Recently, since the return of religion teaching to Polish schools (1990), intensive, interdisciplinary and multi-faceted religion didactics research has been conducted. The analyses performed in this study aimed at presenting the role of religion didactics in the religious education of children and adolescents. Analysis of the basic literature on religion didactics and religious education of children and adolescents was used to first point out the proper understanding of the object of studies of religion didactics. Subsequently, the functions of religion didactics in the religious education of children and adolescents were analysed and the place of the religion didactics in the educational activity of a religion teacher was shown. The final comments pointed out the need for taking up new issues associated with e-learning and the use of new information and communication technologies in religion teaching research. It is also important to emphasise the importance of combining traditional issues with those associated with methodological innovations, including new information and communication technologies.

2

Wartości edukacyjne muzyki w nauczaniu religii (przyczynek do dyskusji)

88%

Zellma A.

Studia Pastoralne

|

2016

|

vol. 12

110-120

EN

Music occupies an important place in the teaching of religion. It is a the source of content, a carrier of universal values and an effective means of teaching that multilaterally activates children and youth. Apart from the functions of teaching, music performs educational and therapeutic functions. It therefore seems equitable use of music in religious education and to motivate students to direct contact with musical works. This involves supporting the catechized in the experience and understanding of the values that are carried by music. They van be served by various forms of activation of students, such as eg. listening and analyzing pieces of music, making reflection and prayer on the canvas of music, painting a song, singing, creating text and melody, gestures and dance steps to music. Thanks to them there is revealed the educational value of music in the teaching of religion. With this in mind, it is worth to shape musical culture of religion teachers and their competence in the field of music education. This requires appropriate forms of education during the studies and training in the permanent formation. To achieve pedagogical innovations in the use of music in religion classes it may be helpful to gather the opinions of students and teachers of religion. It seems worth therefore taking empirical research on this topic. This will provide new and interesting ways, activating students multilaterally, to use music in teaching religion.

3

Autonomia pedagogiki religii

75%

Marek Z.

Studia Katechetyczne

|

2016

|

vol. 12

19-33

PL

Pedagogika religii jest autonomiczną dyscypliną współczesnej humanistyki i nowocześnie rozumianej teologii. W swych badaniach wykorzystuje hermeneutyczną perspektywę służącą opisowi rzeczywistości wychowawczej. Zajmuje się badaniem i formułowaniem zasad oraz teorii własnego funkcjonowania, a nadto określa właściwe swemu charakterowi: przedmiot, cel, zakres i metody badawcze. Uważana jest za dyscyplinę normatywno-empiryczną, dlatego że korzysta zarówno ze źródeł dostępnych naukom humanistycznym i przez to staje się nauką empiryczną oraz teologicznych, dzięki czemu zalicza się ją do dyscyplin normatywnych. Wyodrębnianie pedagogiki religii od katechetyki nie stoi na przeszkodzie temu, że będzie się je uważać za dyscypliny pełniące wobec siebie funkcję nauk pomocniczych. Obie swą uwagę kierują ku człowiekowi i jego egzystencji. Katechetyka rzeczywistość tę bada i wyprowadza wnioski z perspektywy teologicznej, natomiast pedagogika religii rozpatruje ją w wymiarze antropologiczno-pedagogicznym. Obie, choć w różnym zakresie, korzystają z tych samych źródeł i metod badawczych. Obie swą uwagę kierują ku człowiekowi i jego egzystencji. Katechetyka rzeczywistość tę bada i wyprowadza wnioski z perspektywy teologicznej. Natomiast pedagogika religii rozpatruje ludzką egzystencję w wymiarze antropologiczno-pedagogicznym. Wskazane aspekty badań umożliwiają wzajemne ubogacanie osiągnięć każdej z tych dyscyplin.

EN

Te pedagogy of religion is an autonomous discipline of contemporary humanities and modern theology. To describe educational reality it adopts a hermeneutic perspective in its research. It studies and formulates the rules and the theory of its own functioning, and also deﬁnes its proper subject, purpose, scope and research methods. It is regarded as a normative-empirical discipline, because it uses both the sources available to the humanities, thus counting as an empirical science, and theological ones, so that it is classiﬁed as a normative discipline. Distinguishing between the pedagogy of religion and catechetics does not preclude treating them as auxiliary sciences to each other. Both focus their attention on man and his existence. Catechetics explores this reality and draws conclusions from a theological perspective, while the pedagogy of religion analyzes it in the anthropological-pedagogical dimension. Both, though to a diﬀerent extent, rely on the same sources and research methods. Te above-mentioned aspects of research make mutual enrichment of both disciplines possible.

4

Rodzina jako środowisko wychowawcze – ujęcie katechetyczne

75%

Zellma A.

Studia Elbląskie

|

2015

|

vol. 16

221-232

EN

The family is one of the important areas of research in the sciences of theology. Researchers consider various aspects of life in the family. They pay attention to the family as the primary educational environment. Increasingly, these issues are taken by catecheticsteachers. Analyses undertaken in this study are intended to show the family as an educational environment in terms of Polish catechetics teachers. undertaken analyses do not pretendto fully describe the research in contemporary catechetics. They are more in the nature of a sketch. This paper highlights the key thematic areas of the family as an educational environment. First the terms „family” and „educational environment” were clarified. Then the issues were described in detail. Much attention was paid to the issues related to the integral recognition of education in the family and with those responsible for education. Efforts were made at the same time see the similarities and differences in opinions of Polish catechetics teachers. The relationship between socialization and upbringing in the family, how to implement educational functions and co-operation with other family educational environments (eg. school, church) were considered significant. In this context there were given offers of further study. These included, among others, the need for dialogue of catechetics teachers with representatives of the social sciences. This will not only allow to develop a sound theory but also to conduct quantitative and qualitative research. The acquired data will enrich the catechetical study area and may contribute to the improvement of family catechesis and pastoral care.

5

THE CHARACTER OF SAINT JOSEPH – IN THE SERVICE OF CHRISTIAN EDUCATION?

75%

Zellma A.

Forum Teologiczne

|

2022

|

vol. 23

51-64

PL

Kluczowym słowem w opisie współczesnych przemian społecznych, kulturowych i religijnych wydaje się ponowoczesność, określana również mianem postmodernizmu lub późnej nowoczesności. W pierwszej części artykułu wskazano na kontekst społeczno-kulturowy i religijny, w którym dokonuje się wychowanie chrześcijańskie. Sformułowano również zasadnicze pytanie, czy w tak niekorzystnym kontekście postać św. Józefa może być jeszcze skutecznym wzorem osobowym dla współczesnego człowieka. Poszukując odpowiedzi na tak sformułowane pytanie, zwrócono uwagę na nauczanie papieży, koncentrując się przede wszystkim na dwóch dokumentach: Redemptoris custos Jana Pawła II i Patris corde papieża Franciszka. Wskazano, że ów ostatni dokument, dzięki swojej świeżości i egzystencjalnemu zmysłowi jego Autora, może być wskazówką, gdzie poszukiwać odpowiedzi na wyżej postawione pytanie. Gotowych rozwiązań, jak mówić dzisiaj o św. Józefie, by wychowanie chrześcijańskie nie stało się pustym i pozbawionym treści ogólnym moralnym toposem, z którego nic nie wynika, nie ma. Wychowanie chrześcijańskie inspirowane postacią św. Józefa jawi się bowiem jako zadanie przed wychowawcami każdego czasu, zwłaszcza przed tymi, którzy tę postać chcą ukazać jako żywy wzór osobowy dla swoich wychowanków.

EN

Post-modernity, also referred to as postmodernism or late modernity, is a keyword used to describe contemporary social, cultural and religious changes. The first part of the paper presents the socio-cultural and religious context in which Christian education is provided. A fundamental question was put: can the character of St. Joseph still be an effective role model for the contemporary world in such an adverse context. Papal teachings were used when seeking the answer to this question, with particular focus placed on two documents: Redemptoris custos by John Paul II and Patris corde by Pope Francis. It was pointed out that particularly the latter, owing to its fresh approach and existential sense of its author, can provide guidance on where one should seek the answer to this question. There are no ready solutions concerning the way of talking about St. Joseph, so that Christian education does not become an empty, contentless general moral topos, with no consequence. Christian education, inspired by the character of St. Joseph, is a task to be performed by tutors at all times, especially those who try to present him as a living role model for their pupils.

6

(Nie)zwykłe znaczenie pedagogiki dialogu w teorii nauczania religii

71%

Zellma A.

Poznańskie Studia Teologiczne

|

2016

|

issue 30

449-462

EN

The theory of religious education holds a very important place in the Polish catechetics. It is continuously enriched with new issues, determined by the social and educational situation, that are significant from the point of view of practice. Some of them are integrally interwoven with pedagogy. Such issues include analyses related to the processes of communication between the religious education teacher and the students or to developing a dialogue approach in the participants of the religious education classes. The religious education publications dealing with the above-mentioned problems do not directly include the category of dialogue pedagogy. However, several issues can be perceived as referring to the role of the dialogue understood as the approach and the method in teaching religious instruction. Additionally, the methods of conducting a dialogue between the religious education teacher and the students are repeatedly described. Their analysis leads to the conclusion that issues in the scope of dialogue pedagogy occupy an important place in the theory of religious instruction, since they refer to various dimensions of didactic and educating activity of the religious education instructor and the students. Nevertheless, they require detailed empirical research to determine the (un)usual significance of dialogue pedagogy in practice – in educational interactions between religious education teachers and students.

7

Kwestie fundamentalne metodologii katechetyki

63%

Tomasik P.

Studia Katechetyczne

|

2013

|

vol. 9

71-90

PL

Autor określa katechetykę jako naukę o katechezie i wskazuje, że definicja katechetyki jako nauki uzależniona jest od rozumienia katechezy w Kościele, co zmieniało się na przestrzeni wieków. Katechetyka była zatem definiowana bądź jako nauka pedagogiczna, bądź jako teologiczna. W tym drugim przypadku katechetyka jest rozumiana jako subdyscyplina teologii pastoralnej albo jako autonomiczna i interdyscyplinarna nauka teologiczna. Opowiadając się za tym ostatnim rozwiązaniem autor wskazuje na relację między katechetyką a jej naukami pomocniczymi: pedagogiką, socjologią i psychologią, wyjaśnia specyfikę wnioskowania katechetycznego oraz wyszczególnia modele badań katechetycznych.

EN

Author defines catechetics as a research on catechesis and points, that the definition of catechetics as a science is conditional upon the comprehension of catechesis in the Church, which was altering through the centuries. Therefore, catechetics was beeing defined either as a pedagogical or a theological science. In the second case, catechetics is implied either as a subdiscipline of the pastoral theology or autonomous and interdisciplinary theological science. Pronouncing for this last answer, the author indicates the relation between catechetics and its supporting scientific disciplines: pedagogics, sociology and psychology, elucidates the pecularity of catechetical deduction and itemises models of catechetical research.

IT

L’autore definisce catechetica come la scienza della catechesi e indica che la sua definizione dipende dalla mutata nell’arco della storia comprensione della catechesi nella Chiesa. La catechesi è stata così definita come una scienza o pedagogica o teologica. In quell’ultimo caso, la catechetica è intesa come una sotto-disciplina della teologia pastorale o come una autonoma e interdisciplinare scienza teologica. Optando per la seconda opzione l’autore mostra la relazione tra la catechesi e le sue scienze ausiliarie: pedagogia, sociologia e psicologia, spiega quindi le specifiche di inferenze catechistiche e specifica modelli della ricerca catechistica.

8

Katechetyka jako teologia praktyczna. Zdefiniowanie tożsamości eklezjalnej

63%

Chałupniak R.

Studia Katechetyczne

|

2013

|

vol. 9

55-70

PL

Autor definiuje katechetykę jako subdyscyplinę teologii pastoralnej, autonomiczną i interdyscyplinarną. Definicja katechetyki zależna jest od tego, co rozumie się przez katechezę. Katecheza rozumiana jest tutaj ewangelicznie jako pomoc ludziom, aby wierzyli, że Jezus jest Synem Bożym, i jako wychowanie i nauczanie życia chrześcijańskiego oraz budowanie Kościoła – Ciała Chrystusa. Katechetyka zajmuje się ewangelizacją i katechezą w Kościele. W obecnym artykule autor wskazuje podmiot, podział, zadania, źródła oraz metody katechetyki.

EN

Author defines catechetics as a subdiscipline of the pastoral theology, autonomous and interdisciplinary theological science. The definition of catechetics is conditional upon the comprehension of catechesis. The name of catechesis was given to the whole of the efforts within the Church to make disciples, to help people to believe that Jesus is the Son of God, and to educate and instruct them in this life and thus build up the Church - the Body of Christ. Catechetics is a research on evangelization and catechesis in the Church. In this article author writes about subject, division, tasks, sources and methods of catechetics.

IT

L’autore definisce catechesi come autonoma e interdisciplinare sotto-disciplina della teologia pastorale. La definizione di catechetica dipende da cosa si intende per la catechesi. Essa è qui intesa evangelicamente come un aiuto a persone a credere che Gesù sia il Figlio di Dio, e come l’educazione e l’insegnamento di vita cristiana nonché come costruzione della Chiesa - il Corpo di Cristo. La catechetica è impegnata nell'evangelizzazione e nella catechesi in Chiesa. Nel presente l’autore indica il soggetto, la divisione, i compiti, le fonti e i metodi della catechetica.

9

Ksiądz Michał Sopoćko jako profesor wykładowca w Wilnie i w Białymstoku

63%

Olszewski M.

Rocznik Teologii Katolickiej

|

2016

|

vol. 15

|

issue 1

EN

Fr. Michael Sopocko studied at the Faculty of Theology in Warsaw, where he earned two degrees of Master of Theology, there he gained his doctorate and his habilitation. After graduation he took a job as a lecturer at the Stefan Batory University in Vilnius, where he taught catechetics, homiletics and pastoral theology at the same time leading the master seminar of these items. Since 1947, he began teaching and educational work in the Archdiocesan Major Seminary in Bialystok.

10

Obecność myśli pedagogicznej w polskiej katechezie

63%

Mółka J.

Paedagogia Christiana

|

2017

|

vol. 2/40

211-226

PL

W połowie XX wieku obserwowaliśmy w Kościele katolickim wyraźne ożywienie ruchu katechetycznego. Miało ono miejsce również na terenie naszego kraju. Swym zasięgiem objęło refleksję nad treściami przekazu katechetycznego, jak również zagadnieniami dydaktycznymi i pedagogicznymi. Efektem tej refleksji było wypracowanie nowego modelu nauczania religii. W niniejszym artykule skupimy uwagę na wybranych aspektach myślenia pedagogicznego, ważnych dla integralnego kształtowania i rozwoju ludzkiej osoby w procesie nauczania katechetycznego. Przeprowadzoną analizę skoncentrujemy wokół inspiracji oraz zasadniczych przemian, jakie dokonywały się w polskiej katechezie od nowego programu katechizacji z 1971 roku do wprowadzenia reformy systemu oświaty w Polsce w 1999 roku.

EN

In the middle of the twentieth century we observed a clear revival of the catechetical movement in the Catholic Church. It also took place in our country. Its scope included reflection on the content of the catechetical message as well as on didactic and pedagogical issues. The result of this reflection was the development of a new model of religious instruction. Therefore, in this article we will focus on the crucial aspects of pedagogical thinking important for the integral education and development of the human person in the process of catechetical instruction. Our analysis will focus on the inspiration and fundamental changes that took place in the Polish catechesis from the new catechetical program announced in 1971 till the reform of the education system in Poland in 1999.

11

WYCHOWANIE WSPÓŁCZESNEJ MŁODZIEŻY DO ZROZUMIENIA I AKCEPTACJI STAROŚCI – UJĘCIE KATECHETYCZNE

63%

Zellma A.

Forum Teologiczne

|

2016

|

vol. 17

105-117

PL

Wychowanie katechizowanej młodzieży do zrozumienia i akceptacji starości wymaga różnych działań edukacyjnych. Do nich zaliczyć należy przekaz wiedzy o godności osób starszych, znaczeniu i roli seniorów w rodzinie oraz o wartości mądrości i doświadczenia osób starszych w wychowaniu młodego pokolenia. Wiedza ta jest niezbędna w zrozumieniu i akceptacji starości. Odwołanie do rzetelnej wiedzy na temat starości (a zwłaszcza do godności osób starszych, ich mądrości i doświadczenia) zasługuje na szczególną uwagę w ponowoczesnej kulturze. Zwykle osoby starsze postrzegane są przez młodych jako bezradne, zagubione, bezużyteczne, niesprawne fizycznie i intelektualnie, zalęknione, bierne, ograniczone, uciążliwe. Podważa się natomiast mądrość wynikającą z wieku i wartość doświadczenia człowieka. Wobec powyższego za znaczące należy uznać działania wychowawcze podejmowane w nauczaniu religii, które koncentrują się wokół wspierania młodzieży w zrozumieniu i akceptacji starości. Przekaz wiedzy o starości wymaga również zaangażowania w inicjatywy z udziałem seniorów i dla seniorów. Wspólne działanie sprzyja otwieraniu się dorosłych, dzieci i młodzieży na swoją różnorodność oraz wzajemnemu ubogacaniu. Umożliwia prowadzenie dialogu międzypokoleniowego. W takim klimacie możliwe staje się przekazywanie wartości, wzajemne uczenie się oraz tworzenie trwałych więzi międzyludzkich. Osiągnięcie takich celów edukacyjnych wymaga jednak odpowiednich inicjatyw pedagogicznych w nauczaniu religii.

EN

Educating young people at catechesis to understand and to accept old age requires diverse educational activities. These include sharing knowledge about the dignity of elderly people, about their importance in the family, and about the value of wisdom and experience in educating young people. Such knowledge is necessary to understand and to accept old age. Drawing on reliable knowledge about old age (especially the dignity of elderly people, their wisdom and experience) deserves particular attention in the post-modernistic culture. Elderly people are usually perceived as helpless, confused, useless, unfit, both physically and mentally, anxious, passive, dull and troublesome. On the other hand, their wisdom, which comes with age and experience, is not undervalued. Therefore, it should be regarded as important that such activities are initiated in religious teaching which a focus on supporting young people in understanding and accepting old age. Passing on knowledge about old age also requires getting involved in initiatives with and for elderly people. Working together creates a favourable environment for the openness of adults, children and adolescents to each other’s diversity and facilitates inter-generation dialogue. This is a climate in which values can be passed on, in which people can learn from one another and in which interpersonal bonds can be created. However, achieving these objectives requires appropriate pedagogic initiatives in religious teaching, which support students in acquiring the ability to understand elderly people, to learn and to cooperate.

12

Nurty badań empirycznych kulowskiej katechetyki (1970-2010)

63%

Kulpaczyński S.

Roczniki Pastoralno-Katechetyczne

|

2011

|

vol. 3

279-306

EN

With reference to General Catechetical Directory (14, 30, 32) currents of studies from 1970 to 2010 are shown. The current of empirical studies of catechetics at the CUL was begun by Professor Stefan Kunowski. Next, Rev. Mieczysław Majewski studied the following issues: realization of catechetical revival of the Vatican Council II; acceptance of moral-religious values by young people; the level of religious knowledge in the catechized young people with mild mental disability; young people’s views of catechesis; conflicts in young people; the sense of meaning of life; catechesis in various milieus. Rev. Stanisław Kulpaczyński’s currents of research, on the other hand, are the following: catechesis in young people’s awareness; conflicts in young people and attempts to overcome them at catechesis; educational aspects of friendship, comradeship and love; catechetic formation in the catechists’ awareness; the parents’ cooperation in catechization; catechization preparing for marriage; catechetic notebooks; young people’s personal models; young people’s Eucharistic attitudes; drawing in catechesis; assessing at catechesis; the image of the catechist in young people’s opinion; conscience in young people’s awareness; the prayer of the catechized ones; catechetical methods in the catechists’ opinion; the meaning of life; religious-moral values in pupils with mild mental disability; angelology and demonology; knowledge of Jesus Christ; reception of religious symbols by pupils; the sacrament of penance and reconciliation in young people’s opinion; young people’s attitude towards their coevals’ alcoholism; drug addiction in the catechized ones’ awareness. Master’s and doctoral dissertations as well as books and articles are the effect of many studies. Among the 209 masters and 61 doctors Rev. M. Majewski has promoted 15% wrote dissertations based on empirical studies, among the 330 masters and 57 doctors Rev. S. Kulpaczyński has promoted – 51%, and in the case of Sister H. Wrońska – empirical studies were the basis for 44 master and 1 doctoral dissertations. These studies should be appreciated and continued.

13

Kierunek personalistyczny w katechezie

63%

Goliszek P. T.

Roczniki Pastoralno-Katechetyczne

|

2013

|

vol. 5

129-141

EN

The personalistic profiling of the catechetic didactics puts the category of "person” in the core of its teaching methodology, and of its all educative and initiation efforts. This approach to religious education also adopts personalistic understanding of the Revelation and the faith, thanks to which religious education builds a community of people united around the Person of Jesus Christ. This community allows for the unique form of dialogue between God and man. The nature of this dialogue is soteriological: the personal worlds of God and man overlap, which allows man to cling fully – as a person and as an existence – to the redeeming Truth – Jesus Christ. In its personalistic dimension, religious education serves man in the reality and of his/her existence. It leads to a personal communion with Christ, it supports man on his/her path towards self-comprehension and self-development, which makes man self-realize him/herself as a person, makes him/her grow and thrive.

14

Problematyka pedagogiczna elementem doskonalenia wykładowców teologii w Polsce w latach 1918-1939

51%

Skoczylas K.

Collectanea Theologica

|

2019

|

vol. 89

|

issue 1

115-138

EN

Pedagogical issues were present in senior seminaries in Poland in theinterwar period. The interest in this subject was inspired by Jan KantyAssociation of Theological Schools. The members of this association werelecturers of various theological subjects of higher seminaries and theologicalfaculties in Poland. The Association discussed both pedagogical anddidactic problems. The teaching contents of particular subjects, the teachingmethods, textbooks as well as ways to familiarize students of theology withpedagogical issues were discussed by it.

15

Badania empiryczne w katechetyce na przykładzie zastosowania ankiety audytoryjnej

51%

Kurzydło D.

Studia Katechetyczne

|

2013

|

vol. 9

181-213

PL

Catechetics is the field of practical theology, it means that in addition to scientific reflection on the issue of transmission of the faith provides for the analysis of empirical data, through which he sees better potential for more effective proclamation of the good news. In this paper an attempt has been made to the presentation of such studies auditorium example, anonymous questionnaire. Author conducted a study in four schools over seven hundred pupils small and large cities. The aim of the study was to identify - from the recipient - relevant to adolescence risks faced by teenagers on the threshold of adult life and attempt to interpret the results for the analysis of catechesis. The conclusions reached by the show that this type of study provides the knowledge necessary to create by theologians modern education and educational projects, while paying attention to issues not present in the previous reflection. Empirical studies in catechetics are therefore an important support, both from the point of view catecheticians and recipients ministry of the word.

IT

Catechesi è una delle discipline di teologia pratica, vale a dire che, oltre alla riflessione scientifica sul tema della trasmissione della fede, prevede l’analisi dei dati empirici. L’autore ha tentato questo tipo di ricerca tramite un sondaggio anonimo condotto in quattro scuole. Lo scopo dello studio è stato quello di individuare - da parte del destinatario - essenziali per l’adolescenza minacce incontrate da giovani sulla soglia della vita adulta e tentare di interpretare i risultati per l’analisi di catechetica. Le conclusioni attirate dall’autore dimostrano che questo tipo di studio fornisce le conoscenze necessarie per creare dagli scienziati moderni progetti educativi e d’istruzione, facendo attenzione alle questioni fin ad ora assenti nella catechesi. Gli studi empirici in catechetica costituiscono quindi un aiuto importante sia dal punto di vista degli scienziati che da quello di destinatari ministero della parola.

16

W poszukiwaniu współczesnego ujęcia katechetyki

51%

Czekalski R.

Studia Katechetyczne

|

2013

|

vol. 9

11-30

PL

Katechetyka jest dziedziną teologii pastoralnej, zajmującą się naukową refleksją nad katechezą, katechizacją i chrześcijańskim wychowaniem do dojrzałej postawy wiary. Mimo że sama katecheza jest działalnością sięgającą początków chrześcijaństwa, to nie można powiedzieć tego samego o katechetyce, która ukształtowała się na przestrzeni ostatnich dwóch stuleci. Najważniejszymi czynnikami kształtującymi pojęcie i rozwój katechetyki był aktualny stan refleksji teologii pastoralnej, do której zaliczano katechetykę, sytuacja i samoświadomość Kościoła, jego potrzeby duszpasterskie oraz funkcjonująca w danym czasie mentalność. Decydującym czynnikiem kształtującym koncepcję katechetyki był rozwój pojęcia i rozumienia natury samej katechezy. Początki katechetyki, jako nauki, sięgają końca XVIII wieku. Katechetyka od momentu wyodrębnienia się jako oddzielna dyscyplina naukowa przechodziła ewolucyjne przeobrażenia, doskonaląc i poszerzając zarówno swój zakres materialny, jak i samoświadomość naukową. Można wyszczególnić cztery etapy rozwoju katechetyki: 1) katechetykę jako metodykę nauczania religii, 2) katechetykę jako dydaktykę nauki religii, 3) katechetykę jako pedagogikę religijno-moralną, 4) katechetykę jako naukę teologiczną. Dzięki nieustannemu rozwojowi i poszukiwaniom katechetycznym, których nie można uznać za zakończone, obecnie katechetyka jawi się jako wiedza wielodyscyplinarna odwołująca się do zróżnicowanych metod naukowych. Co więcej, dzisiaj wydaje się koniecznością, aby katechetyka była ukierunkowana na interdyscyplinarność, rozumianą jako próba podjęcia dialogu z innymi dyscyplinami naukowymi, w celu skuteczniejszego zrozumienia i doprowadzenia do interakcji różnych procesów poznawczych, które biorą udział w refleksji katechetycznej.

EN

Catechetics is a field of pastoral theology, dedicated to scientific reflection on catechesis, catechization and Christian education for mature attitude of faith. Although catechesis as an activity dates back to the beginnings of Christianity, one cannot say the same about catechetics, which was built over the past two centuries. The most important factors influencing the development of the concept and Catechesis were current reflections of pastoral theology, which included catechetics, the situation and the self-awareness of the Church, its pastoral needs, and functioning at a given time of mentality. A decisive factor in shaping the perception of catechetics was the development of the concept and understanding of the nature of catechesis alone. The beginnings of catechetics as a science date back to the late eighteenth century. Catechetics from the moment of extraction as a separate scientific discipline underwent an evolutionary transformation, improving and expanding both its range of material and scientific self-consciousness. We can specify four stages of development of Catechetics 1) Catechetics as methodology of religious teaching, 2) Catechetics as didactics of religious education, 3) Catechetics as religiously-moral pedagogy, 4) Catechetics as a science of theology. Thanks to the continuous development and the search of catechetics, which cannot be considered complete, currently, catechetics appears as a multidisciplinary science referring to a variety of scientific methods. Moreover, today it seems necessary for catechetics to be focused on interdisciplinarity, understood as an attempt to engage in dialogue with other disciplines, in order to better understand and bring together the interaction of various cognitive processes, which are involved in catechetical reflection.

IT

La catechetica in quanto una delle discipline di teologia pastorale è una riflessione sulla catechesi, sul processo di catechizzazione nonché sulla formazione alla maturità nella fede. È stata soggetto di varie mutazioni fin da quando è emersa come un settore autonomo della scienza. È possibile, infatti, individuare le 4 tappe dello sviluppo della catechetica: 1) la catechesi come metodica dell’insegnamento della religione, 2) la catechetica come didattica dell’insegnamento della religione, 3) la catechetica come pedagogia di tipo religioso-morale, 4) la catechetica come scienza nell’ambito teologico. Adesso la catechetica è considerata come una scienza multidisciplinare riferendosi ai diversi metodi scientifici. Al duplice scopo di comprendere sempre meglio vari procedimenti conosciutivi che fanno parte della riflessione catechistica e quello di far interazione fra di essi, sembra che sia necessario ul dialogo della catechetica con altri saperi.

17

Katechetyka w spotkaniu z pedagogiką

51%

Osial W.

Studia Katechetyczne

|

2013

|

vol. 9

125-140

PL

Artykuł podejmuje ważny temat relacji katechetyki z pedagogiką. Wychodząc z założenia, że konieczność pedagogiki w katechezie jest rzeczą oczywistą, próbuje się ukazać nie tyle samą potrzebę pedagogiki w katechezie, ile dużo bardziej jej miejsce i rolę w refleksji naukowej nad katechezą. W tym celu zostały omówione następujące kwestie: rozwój relacji pedagogiki do katechezy w historii katechetyki, natura wychowawcza katechezy stanowiąca fundament jej dialogu z pedagogiką, ostrożność w otwartości katechezy na pedagogikę, dialog interscyplinarny katechetyki i pedagogiki, poszukiwania kierunków tego dialogu. Na koniec zostają sformułowane wyzwania pod adresem dalszej refleksji, wśród których podkreśla się konieczność określenia zasad dla wykorzystania pedagogiki w katechezie. Całość kończy się stwierdzeniem, że poszukiwania relacji katechetyki z pedagogiką muszą być naznaczone duchem wiary, gdyż wiara jest duszą katechezy inspirującą cały wysiłek pedagogiczny w nauczaniu religii.

EN

The article develops an important theme about the relationship between catechetics and pedagogy. Assuming that there is a need for pedagogy in catechesis, the Author tries to show not only the need for pedagogy in catechesis, but much more its place and role in the scientific reflection on catechesis. For this purpose, the following issues were discussed: the development of relations between pedagogy and catechetics in the history of theology, educational nature of catechetics that constitutes the foundation of its dialogue with pedagogy, a warning about openness catechetics on pedagogy, interdisciplinary dialogue between catechetics and pedagogy and searching for the ways of that dialogue. At the end there are some identified challenges at further reflection, among which it is underline the need of using pedagogy in catechetics. The whole concludes that the search for catechetics relationship with pedagogy must be marked by a spirit of faith, because faith is the soul of catechesis, inspiring all educational effort in the teaching of religion.

IT

Articolo assume il tema della relazione fra catechesi e la pedagogia. Non è tanto un tentativo di mostrare la stessa necessità di pedagogia nella catechesi come piuttosto il suo posto e il ruolo nella riflessione scientifica sulla catechesi. A tal fine, tratta le seguenti tematiche: sviluppo delle relazioni tra pedagogia per la catechesi nella storia della catechetica, natura educativa della catechesi che costituisce il fondamento del suo dialogo con la pedagogia, cautela di catechesi in apertura alla pedagogia, dialogo interdisciplinare fra catechetica e pedagogia e ricercarne il senso. Alla fine formula sfide a un’ulteriore riflessione. Il tutto si conclude con un’affermazione che la ricerca di relazioni fra la catechesi e la pedagogia deve essere contrassegnato da spirito di fede, perché la fede è l’anima della catechesi, che ispira ogni sforzo educativo nell’insegnamento della religione.

DE

Der Artikel unternimmt das wichtige Thema der Relation zwischen der Katechetik und der Pädagogik. Wenn man von der Voraussetzung ausgeht, dass die Pädagogik in der Katechetik eine offenbare Angelegenheit ist, versucht man nicht nur auf den Gebrauch der Pädagogik, sondern auch auf ihre Stellung und ihre Rolle im wissenschaftlichen Nachdenken über die Katechetik hinzudeuten. Um das zu erreichen wurden folgende Fragen besprochen: die Entwicklung der Relation zwischen der Katechese und der Pädagogik in der Katechetikgeschichte; die erziehende Natur von der Katechese, die eine Grundlage für ihre Dialog mit der Pädagogik bildet, die Vorsichtigkeit in der Offenheit der Katechese der Pädagogik gegenüber; interdisziplinäres Dialog zwischen der Katechetik und der Pädagogik und die Suche nach der Richtungen diese Dialog. Zum Schluss wurden die Forderungen formuliert, die zur weiteren Reflexion bewegen. Unter denen betont man die Notwendigkeit, die Regeln für die Verwendung der Pädagogik in der Katechese zu definieren. Das Ganze endet mit der Feststellung, dass die Suche nach der Relation zwischen der Pädagogik und der Katechetik mit dem Geist des Glaubens gekennzeichnet werden muss. Der Glaube ist denn die Seele von der Katechese, die den ganzen pädagogischen Aufwand bei dem Religionsunterricht anregt.

18

Nauki empiryczne i warsztat badawczy katechetyków

51%

Walulik A.

Studia Katechetyczne

|

2013

|

vol. 9

169-179

PL

Podstawą badań empirycznych jest doświadczenie. Humanistyka mówiąc o codziennych doświadczeniach, odwołuje się zarówno do badanych przedmiotów, jak i badacza. Na skutek przemy¬ślenia i medytacji nad zjawiskami staje się ono wewnętrznym ujęciem rzeczywistości, co w konsekwencji prowadzi do poszukiwania ich sensu. W teologii podstawowe doświadczenia człowieka stanowią jakby „bramę” dla Ducha „przy¬chodzącego” oświetlić życie ludzkie. Poszukując odpowiedzi na pytanie: jakie związki istnieją między naukami przyrodniczymi i humanistycznymi a katechetyką i co to oznacza dla praktyki badawczej należy uwzględnić specyfikę i odrębność przedmiotową dyscypliny naukowej. Użycie metodologii i metodyki nauk społecznych w katechetyce wymaga uzasadnienia przewyższającego uzasadnienie w naukach społecznych. Katechetyce jest zdecydowanie bliżej do nauk empirycznych uprawianych w duchu paradygmatu interpretatywnego, a nawet krytycznego niż pozytywistycznego. W tym kierunku zmierza również humanistyka i nauki społeczne. Synergia metodologiczna w obrębie „nauk o duchu” może wspomagać człowieka w interpretacji świata, co z kolei może stanowić pomoc w poszukiwaniu orientacji życiowej, odnalezieniu siebie przez odkrycie sensu życia. Człowiek szuka „niejednostronnych” form poznania i jakby spontanicznie odkrywa wartość doświadczenia, także religijnego i doświadczenia wiary.

EN

The basis of empirical research is experience. Talking about everyday experiences humanities refer both to the objects of research and to the researcher. As a result of reflection and meditation on the events experience becomes an internal perception of reality, which in turn leads to the search for their meaning. In theology basic human experiences constitute a "gate" for the Spirit “coming” to illuminate human life. In seeking answer to the question what relationships exist between natural science, humanities and catechetics, and what it means for the research practice, the specificity and individual character of the scientific discipline should be taken into consideration. The use of methodology of the social sciences in catechetics requires stronger justification than in social sciences themselves. Catechetics is much closer to the empirical sciences cultivated in the spirit of the interpretative, and even critical, paradigm, rather than positivist. The humanities and social sciences also tend to move in this direction. Methodological synergy within the Geisteswissenschaften may assist in the interpretation of the world, which in turn may help in the search for life orientation, in finding oneself by discovering the meaning of life. Man looks for comprehensive forms of knowledge, and spontaneously discovers the value of experience, including religious and faith experience.

IT

L’autore cerca di rispondere alla domanda: quale è la relazione tra le scienze naturali e quelle umanistiche e la catechetica e che cosa essa significa per la ricerca, tenendo conto della specificità e dell’autonomia delle discipline. Utilizzo di metodologia e la metodica delle scienze sociali in catechetica richiede una giustificazione che supera il ragionamento nelle scienze sociali stesse. La catechetica è molto più vicino alle scienze empiriche coltivati nello spirito di paradigma interpretativo o addirittura critico piuttosto che quello positivista. In questa direzione tendono anche scienze umane e sociali. Sinergia metodologica all’interno delle “scienze sullo spirito” può aiutare l’uomo a l’interpretazione del mondo, egli cerca forme “non unilaterali” di conoscenza e come se scoprisse spontaneamente il valore di esperienza, anche quella religiosa e di fede.

19

Zasada formalna teologii pastoralnej a wypracowanie właściwej koncepcji katechetyki

45%

Marczewski M.

Studia Katechetyczne

|

2013

|

vol. 9

31-54

PL

Das grundsätzliche Ziel dieser Arbeit besteht in der Erinnerung an die Gedanken zur Katechetik in den Schriften des Dieners Gottes Franciszek Blachnicki (1921-1987). Diesen besonderen Gegenstand der Pastoraltheologie hat er integral mit der Erarbeitung des Formalprinzips der Pastoraltheologie verbunden. Wenn wir dies nicht tun, kann von Katechetik, Katechese oder katechetischer Wortverkündigung nicht die Rede sein. Man kann dann höchstens von Religionspädagogik, Religionslehre, Methodik und Didaktik des Religionsunterrichts sprechen. Als besondere Disziplin der Pastoraltheologie erlangte die Katechetik in der ekklesiologischen Strömung dieser Disziplin den ihr gebührenden Platz und wurde zur Lehre vom kirchlichen Katechumenat als einer Funktion der Kirche, die deren Verwirklichung in den Katechumenen anstrebte. Als besonders wichtig für dieses ihr Verständnis und ihre praktische Reali-sierung erwies sich die Herausgabe des liturgischen Buches Ordo initiationis christianae adultorum. Auf der Grundlage der dort enthaltenen Suggestionen erarbeitete Pater Franciszek Bla-chnicki, der Gründer und Schöpfer der unter dem Namen Ruch Światło-Życie (Licht und Leben) bekannt gewordenen ekklesialen Bewegung das Programm einer deuterokatechumenalen Formation, welches einen Versuch darstellt, der Krise entgegenzuwirken, in welcher sich die Pasto-raltheologie und der Heilsdienst der Kirche in Polen befindet. Dieses Wirken hat sich in seiner doktrinalen und formativen Struktur so ausgedehnt, dass dieser Diener Gottes eine Idee vor-stellte, die er jedoch nicht herausgearbeitet hat, welche den Rang besitzt, neue Grundlagen des Prinzips der Seelsorge zu schaffen, aus dem die grundlegenden Lebens- und Entwicklungsgesetze der Gemeinschaft der Christen abgelesen und übernommen werden müssten. Es handelt sich um das Postulat, ein neues Prinzip einer katechumenalen Pastoraltheologie und der daraus resultierenden Seelsorge zu erarbeiten. Das ist ein Problem, auf das der Autor dieser Abhandlung den Kreis der polnischen Pastoralisten, Homiletiker, Katechetiker, Liturgisten und sozialen Pastoralheologen aufmerksam machen will.

EN

The point of the elaboration is to remind a reflection on catechetics in publications of Franciszek Blachnicki (1921-1987). He integrally involved proper conception of catechetics with the formal principles of pastoral theology. Without that connection it is impossible to provide catechesis and catechetical preaching the Word. Because it is very specific: otherwise we can only tell at most about pedagogy of religion, didactics and methodology. Catechesis as detailed pastoral theology discipline gained in the mainstream of the ecclesiology its rightful place, becoming the science of the Church catechumenate as a function of the Church aimed at the accomplishment of the Christians. A particularly important for such her understanding and practical implementation turned out to issue liturgical book Ordo Initiationis christianae Adultorum. On the basis of the suggestions contained therein Franciszek Blachnicki, the founder and creator of the Light-Life Movement, has developed a program of deuterocatechumenal program, which is one of the attempts to counteract the crisis in which finds itself pastoral theology in Poland. This action in its structure and doctrinal formation has grown so that Blachnicki presented the new idea – but it has not developed – that rises to the rank of creating a new base of principles of pastoral care, which should be read and take over the basic rights of survival and development of Christian community. It's about developing a place for principles of new pastoral theology, catechumenal theology, and the pastoral care. It is a problem that the author of that report gives into consideration for the community of Polish pastoral theology, ecclesiology, and catechetics, homiletics and liturgists.

IT

Rammentare la riflessione sulla catechesi del Servo di Dio Padre Franciszek Blachnicki è l’obiettivo principale di quest’articolo. La catechetica come una delle discipline di teologia pastorale ha ottenuto nell’ambito di ecclesiologia pastorale il suo giusto posto, diventando la scienza su catecumenato ecclesiastico in quanto funzione della Chiesa perseguita realizzazione della Chiesa in catecumeni. Per tale comprensione ed applicazione pratica ha un particolare rilevante emissione di un libro liturgico Ordo ini¬¬tia¬tionis christianae adultorum. Sulla base dei suggerimenti ivi contenuti padre Blachnicki, fondatore e creatore del movimento ecclesiale chiamato Movimento Luce-Vita, ha sviluppato un programma di formazione deutero-catecumenale, il quale è uno dei tentativi per contrastare la crisi, in cui è la teologia pastorale e la missione salvifica della Chiesa in Polonia.

20

Rozwój dyrektoriów katechetycznych po Soborze Watykańskim II (1971-1997-2020)

45%

Kiciński A.

|

2020

|

vol. 67

|

issue 11

5-27

EN

On 23 March 2020, Pope Francis approved a new Directory for Catechesis, which was prepared by the Pontifical Council for Promoting the New Evangelization. The first Directorium Catechisticum Generale of 1971 responded to the great ecclesial event of the Second Vatican Council and its general reform and renewal. The subsequent catechetical documents also responded to the signs of the times in a rapidly changing world, continuing the main message. The Second General Directory for Catechesis of 1997 drew on synods, which emphasised the importance of catechesis, and especially the John Paul II’s Exhortation Catechesi tradendae (1979) and the publication of the Catechism of the Catholic Church (1992) had a decisive role in the new development of the objectives, contents and methodological issues. The third Directory for Catechesis of 2020 is a dynamic elaboration on the two previous texts maintaining continuity with them. It is also a reading of contemporary signs of the times. The Directory is a normative ecclesial document that contains fundamental theological-pastoral principles drawn mainly from the documents of the Second Vatican Council, the Catechism of the Catholic Church, and other documents of the Church’s Magisterium in the area of catechesis, as well as general guidelines for episcopates to develop national catechetical directories which, while taking into account specific conditions, will guide the path of catechetical ministry in particular Churches. Their development after the Second Vatican Council marks the transition to the next stage of the proclamation of the Gospel in the modern world.

PL

Papież Franciszek zatwierdził 23 marca 2020 r. nowe Dyrektorium o Katechizacji, które opracowała Papieska Rada ds. Krzewienia Nowej Ewangelizacji. Pierwsze Directorium Catechisticum Generale z 1971 r. było odpowiedzią na wielkie wydarzenie eklezjalne, jakim był Sobór Watykański II i jego generalną reformę oraz odnowę. Również następne dokumenty katechetyczne – kontynuując główne przesłanie – odpowiadają na znaki czasu w szybko zmieniającym się świecie. Dla drugiego Dyrektorium Ogólnego o Katechizacji z 1997 r. odniesieniem były synody, które znaczeniu katechezy poświęcały dużo miejsca, a zwłaszcza adhortacja Jana Pawła II Catechesi tradendae (1979) i ukazanie się Katechizmu Kościoła Katolickiego (1992) miały decydującą rolę w nowym opracowaniu celów, treści i zagadnień metodologicznych. Trzecie Dyrektorium Katechetyczne z 2020 r. to dynamiczne rozwinięcie dwóch wcześniejszych tekstów, z którymi zachowuje ciągłość. Jest to również odczytanie współczesnych znaków czasu. Dyrektorium katechetyczne to normatywny dokument eklezjalny, który zawiera fundamentalne zasady teologiczno-pastoralne zaczerpnięte głównie z dokumentów Soboru Watykańskiego II, Katechizmu Kościoła Katolickiego i innych dokumentów Nauczycielskiego Urzędu Kościoła z zakresu katechezy oraz ogólne wytyczne dla Episkopatów w celu opracowania dyrektoriów katechetycznych krajowych, które uwzględniając konkretne warunki wskażą drogi posługi katechetycznej w Kościołach partykularnych. Ich rozwój po Soborze Watykańskim II oznacza przechodzenie do kolejnego etapu głoszenia Ewangelii we współczesnym świecie.

Refine search results

Role of Religion Didactics in the Religious Education of Children and Adolescents

Wartości edukacyjne muzyki w nauczaniu religii (przyczynek do dyskusji)

Autonomia pedagogiki religii

Rodzina jako środowisko wychowawcze – ujęcie katechetyczne

THE CHARACTER OF SAINT JOSEPH – IN THE SERVICE OF CHRISTIAN EDUCATION?

(Nie)zwykłe znaczenie pedagogiki dialogu w teorii nauczania religii

Kwestie fundamentalne metodologii katechetyki

Katechetyka jako teologia praktyczna. Zdefiniowanie tożsamości eklezjalnej

Ksiądz Michał Sopoćko jako profesor wykładowca w Wilnie i w Białymstoku

Obecność myśli pedagogicznej w polskiej katechezie

WYCHOWANIE WSPÓŁCZESNEJ MŁODZIEŻY DO ZROZUMIENIA I AKCEPTACJI STAROŚCI – UJĘCIE KATECHETYCZNE

Nurty badań empirycznych kulowskiej katechetyki (1970-2010)

Kierunek personalistyczny w katechezie

Problematyka pedagogiczna elementem doskonalenia wykładowców teologii w Polsce w latach 1918-1939

Badania empiryczne w katechetyce na przykładzie zastosowania ankiety audytoryjnej

W poszukiwaniu współczesnego ujęcia katechetyki

Katechetyka w spotkaniu z pedagogiką

Nauki empiryczne i warsztat badawczy katechetyków

Zasada formalna teologii pastoralnej a wypracowanie właściwej koncepcji katechetyki

Rozwój dyrektoriów katechetycznych po Soborze Watykańskim II (1971-1997-2020)