Search results

1

WIELOKULTUROWY ASPEKT SKŁONNOŚCI DO RYZYKA

100%

Majewska-Bielecka D.

Zeszyty Naukowe ZPSB Firma i Rynek

|

2012

|

issue 1(42)

93-102

PL

Badania naukowe pokazują jak wiele czynników może wpływać na skłonność do ryzyka, cechę, która ma ogromne znaczenie w podejmowaniu wielu decyzji, w tym decyzji inwestycyjnych. Oprócz czynników indywidualnych takich jak biologiczne, czy genetyczne, na stosunek do ryzyka wpływa także kultura do której przynależy decydent. Biorąc pod uwagę różnice kulturowe można się zatem spodziewać, że społeczeństwa muszą się różnić pod względem unikania niepewności, które stanowi jeden z wymiarów kultury. Faktycznie różny stosunek, wielu narodowości, do ryzyka został potwierdzony w licznych badaniach empirycznych. Unikanie niepewności jest również uwarunkowane stopniem indywidualizmu lub kolektywizmu w danym społeczeństwie.

EN

Research points at a number of factors affecting risk tolerance risk inclination, which plays a very important role in decision making, including investment decisions. Besides individual determinants, biological and genetic, the culture that a decision maker belongs to affects his/her risk tolerance as well. Considering cultural differences, one may thus expect that societies differ with regard to avoidance of uncertainty, which constitutes a cultural dimension. In fact, different attitude to risk displayed by different nationalities has been confirmed by empirical research. Avoiding uncertainty is also conditioned by the degree of individualism and collectivism in a given society.

2

Relacje rówieśnicze w szkołach różnego szczebla; dążenie do wspólnoty czy atomizacji? - głos w dyskusji

75%

Bochno E.

Przyszłość. Świat-Europa-Polska

|

2013

|

issue 1

119-125

PL

Wypowiedź ta zwraca uwagę na znaczenie wspólnotowości grup rówieśniczych w wychowaniu szkolnym oraz ocenia negatywnie tendencje nadmiernej rywalizacji i oceny punktowej, przeciwne kształtowaniu wspólnotowości.

EN

This statement stresses the importance of peer group relations in school education and the condemns tendencies of excessive competition and test rankings that are contrary to forming peer group relations.

3

Specyfika postaw i zachowań studentów chińskich jako przedstawicieli kultur kolektywnych w perspektywie glottodydaktycznej

71%

Prizel-Kania A.

Acta Universitatis Lodziensis. Kształcenie Polonistyczne Cudzoziemców

|

2020

|

vol. 27

277-290

EN

This article is a contribution to the study of the influence of culture-specific factors on social development as well as on ways of acquiring and processing information. It is also an attempt to answer the question to what extent culture models interactions in the teaching and learning environment and determines the ways in which knowledge is acquired. The aim of the paper is to present the extent to which the rules of social behavior and relations between people are shaped by environmental factors and what is the influence and involvement of cultural differences in learning and teaching environment.The main issue presented in this paper reflects the discussion focused on the role of social relations in Chinese culture, and reveal some studies conducted so far in the field of social sciences and psychology. Its perspective draws upon research conducted in intercultural psychology. This paper provides a review of the main findings concerning the influence of the cultural syndromes of individualism and collectivism on the interactions in the educational environment. The primary goal is to describe the process of the language education of Chinese students in Polish studies by describing and analyzing critical incidents and students’ utterances in Polish.

PL

Niniejszy artykuł wpisuje się w krąg rozważań na temat wpływu czynników kulturowo zależnych na proces rozwoju społecznego oraz sposoby funkcjonowania w odmiennym kręgu kulturowym. Stanowi także próbę odpowiedzi na pytanie, w jakim stopniu kultura modeluje interakcje w środowisku nauczania i wpływa na tworzenie wypowiedzi w języku obcym. Punktem odniesienia dla norm społecznych typowych dla szeroko pojętej kultury Zachodu są zasady budowania relacji międzyludzkich w społeczeństwach Azji Wschodniej. Przyjęta perspektywa ma charakter interdyscyplinarny – czerpie przede wszystkim z badań prowadzonych w dziedzinie psychologii międzykulturowej oraz nauk społecznych, szukając dla nich zastosowania na gruncie glottodydaktyki polonistycznej. Szerzej omówiony został aspekt roli i struktury relacji międzyludzkich opartych na kolektywizmie lub indywidualizmie, koncentrując się na wyłonieniu czynników istotnych z dydaktycznego punktu widzenia. W artykule wykorzystano metodę obserwacji incydentów krytycznych oraz analizę tekstów studentów chińskich uczących się języka polskiego. Przedstawione opisy dowodzą, że czynniki kulturowe mogą prowadzić do nieporozumień w środowisku nauczania i rzutować na rozwój i ocenę umiejętności językowych. Z tego względu kwestią niezwykle istotną jest poszerzanie własnej wiedzy socjokulturowej przez wykładowców języka polskiego, którzy pracują ze studentami pochodzącymi z kultur kolektywnych.

4

Człowiek: podmiot wychowania czy jego funkcja

63%

Kiereś B.

Zeszyty Naukowe KUL

|

2018

|

vol. 61

|

issue 3

257-266

EN

The article discusses the problem of the subjectivity of man as the purpose of education. This problem is put in context of a dispute between the tradition of realism and idealism about the understanding of man and his subjectivity (causative). There are two trends within idealism – individualism and collectivism, and in the confrontation with them, pedagogical personalism. It is proven that the tradition of idealism is embedded in cognitive reductionism, which is determined by the erroneous concept of philosophy. It is shown that the tradition of realism and the understanding of subjectivity developed on its basis reach back to the thought of ancient Greek, and its development and justification is the contribution of Christian culture.

PL

W niniejszym artykule omówiono problem podmiotowości człowieka jako celu wychowania. Problem ten stawia się w kontekście sporu pomiędzy tradycją realizmu a idealizmu o rozumienie człowieka i o jego podmiotowość (sprawczość). Wyróżnia się dwa nurty w łonie idealizmu – indywidualizm i kolektywizm oraz w konfrontacji z nimi personalizm pedagogiczny. Dowodzi się, że tradycja idealizmu jest skażona redukcjonizmem poznawczym, o czym przesądza błędna koncepcja filozofii. Pokazuje się, że tradycja realizmu i wypracowane na jej gruncie rozumienie podmiotowości sięga myśli starożytnej Grecji, a jego pogłębienie wraz z uzasadnieniem to wkład kultury chrześcijańskiej.

5

Osobowość chrześcijańska jako motor rozwoju dziejów. Ks. Franciszek Sawicki wobec historiozoficznych propozycji Thomasa Carlyle’a i zwolenników supremacji tłumu

63%

Babiński J.

Studia Elbląskie

|

2017

|

vol. 18

489-499

EN

Undoubtedly, a veneration of the saints is essential for the life of the Church – inspiring the faithful to live a righteous life and making them aware of a given opportunities to turn their talents for the life of the Church. One of the most important Pomeranian thinkers of the interwar period, Father Franciszek Sawicki (1877 – 1952), understands holiness as constantly updating process of shaping human personality in the spirit of Christian axiology. Christian personality is the most important driving force behind the shaping and development of history. He considers Christian values as the factors affecting the development of human personality in such a way that they have a considerable impact on the development of human culture and the history of civilization. Thus, his personalistic, Christian vision turns into discussion between the extremely individualistic conception of Thomas Carlyle, Max Stirner and Gustave Le Bon, Karl Marx and José Ortega y Gasset, proponents of collectivism.

PL

Niewątpliwie dla życia Kościoła istotnym jest kult świętych – inspirujących wiernych, by wieść życie prawe i uczulających na możliwości angażowania swych talentów dla życia Kościoła. Jeden z najważniejszych pomorskich myślicieli okresu międzywojnia – ks. Franciszek Sawicki (1877–1952) rozumie świętość jako aktualizujący się wciąż proces kształtowania ludzkiej osobowości w duchu chrześcijańskiej aksjologii. Osobowość chrześcijańska to najistotniejszy motor kształtowania i rozwoju dziejów. W wartościach chrześcijańskich widzi czynniki, mające wpływ na kształtowanie ludzkiej osobowości w taki sposób, że mają one niebagatelny wpływ dla rozwoju kultury ludzkiej i dziejów cywilizacji. Tym samym swoją personalistyczną, chrześcijańską wizją włącza się w dyskusję między skrajnie indywidualistyczną koncepcją Thomasa Caryle’a czy Maxa Stirnera a kolektywizmem Gustawa Le Bon’a, Karola Marksa i José Ortegi y Gassset’a.

6

Personalistyczny wymiar wspólnotowego życia w rodzinie. Kontekst cywilizacyjny

63%

Kiereś B.

Paedagogia Christiana

|

2015

|

vol. 2/36

195-208

PL

Rodzinę definiuje się jako komórkę życia społecznego, co zakłada, że życie społeczne ma charakter organizmu, czyli posiada zdolność do samonaprawy i że forma rodziny zależy od kontekstu cywilizacyjnego (metody życia społecznego). W tej mierze konkurują ze sobą cywilizacje: personalistyczna, w której podmiotem i celem rodziny i innych form życia społecznego, jest człowiek jako rozumna i wolna, suwerenna osoba oraz cywilizacje mechaniczne wyrosłe z tradycji idealizmu filozoficznego, kolektywizm oraz indywidualizm, w których człowiek jest jednostką, a rodzina jest funkcją założonej ideologii i utopii.

EN

Family is defined as a cell of social life, which implies that social life is an organism that has the ability to repair itself. Moreover, the form of the family depends on the context of civilization (methods of social life). In this regard, civilizations compete with each other. First, there is personalistic civilization, in which the subject and purpose of the family and other forms of social life regards man as an intelligent and free, sovereign person. Second, mechanical civilizations grew out of the tradition of philosophical idealism, collectivism and individualism, in which man is a unit, and the family is a function of established ideologies and utopias.

7

BIZNES RODZINNY: MIĘDZYPOKOLENIOWE POWOŁANIE CZŁOWIEKA CZY NIEWOLA POWIELANYCH WZORCÓW ŻYCIA? SZKIC Z ANTROPOLOGII KATOLICKIEJ

63%

Składanowski M.

Forum Teologiczne

|

2019

|

vol. 20

19-30

PL

Artykuł jest przyczynkiem do antropologicznej analizy zjawiska biznesu rodzinnego. Analiza ta dokonywana jest z punktu widzenia katolickiej antropologii, której fundamentami są przekonanie o osobowej niezbywalnej godności każdej osoby ludzkiej oraz założenie, że obdarzona tą godnością osoba może się najpełniej urzeczywistnić we wspólnocie innych osób ludzkich. Artykuł składa się z trzech części. W pierwszej, mającej wprowadzający charakter, kwestię uczestnictwa rodziny w życiu gospodarczym rozpatruje się w kontekście napięcia między indywidualizmem a kolektywizmem, wpływającego na właściwe rozumienie wspólnoty oraz na zakres dopuszczalnej ingerencji wspólnoty w życie poszczególnych osób będących jej członkami. Druga część proponuje inspiracje biblijne odnoszące się do relacji osoby do wspólnoty w rodzinie. Na tym tle w trzeciej części zarysowuje się wyzwania stojące przed katolicką antropologiczną refleksją nad biznesem rodzinnym, aby następnie zaproponować jego możliwe interpretacje, wraz z implikacjami etycznymi.

EN

The article is a contribution to the anthropological analysis of the phenomenon of “family business.” This analysis is made from the point of view of Catholic anthropology. Its foundations are the conviction of the personal inalienable dignity of every human person and the assumption that a person endowed with this dignity can fully realize themselves in the community of other human beings. The article consists of three parts. Firstly, the issue of family participation in economic life is discussed in the context of the tension between individualism and collectivism, affecting the proper understanding of the community and the scope of acceptable interference of the community in the lives of its members. Secondly, the article presents some biblical inspirations referring to the relationship of the person to the community in the family. The third part outlines the challenges facing the Catholic anthropological reflection on family business. It also proposes its possible interpretations, along with ethical implications.

8

Wolę chodzić własną drogą (?) – o potencjale do budowania współpracy studentów na pograniczu polsko- -białoruskim

63%

Tołwińska B., Borawska-Kalbarczyk K., Korzeniecka-Bondar A.

Edukacja Ustawiczna Dorosłych

|

2017

|

issue 3

202-215

EN

The aim of the article is to present the results of an international research on the problems of cooperation in a group, in students self-assessment. Data analysis shows that many aspects needed for effective cooperation require reinforcement, but there is a potential for taking it in young people's attitudes. Following this path, it is worth focusing on these aspects of building a culture of cooperation that are in the area of influence of educators in the course of university education. Undertaking this problem in the background of the cultural context will allow to consider the dilemmas of social functioning and propose cooperation as a value that protects individuals from the costs of excessive concentration on themselves.

9

Między zaangażowaniem a wypaleniem rodzicielskim. Znaczenie wspólnoty

63%

Godawa G.

Roczniki Pedagogiczne

|

2022

|

vol. 14

|

issue 4

25-38

EN

Parental engagement is an activity which brings many benefits to children and parents as well. Fatigue is a side effect of the involvement, in an extreme case it leads to exhaustion and parental burn out. The results of the research show that it is related to the individualism present in social life and the upbringing. The analysis of this phenomenon shows that both individualistic and collectivist approaches to education do not provide full development opportunities and do not prevent from the burnout. Therefore, it is necessary to re-evaluate the meaning of the community, both in the living and task-related dimension of its functioning. Building a family community and participating in social communities creates optimal conditions for the development of family members.

PL

Zaangażowanie rodzicielskie jest aktywnością, która przynosi wiele korzyści dzieciom oraz rodzicom. Ubocznym efektem zaangażowania jest zmęczenie, w skrajnym przypadku prowadzące do wyczerpania i wypalenia rodzicielskiego. Wyniki badań pokazują, że ma ono związek z indywidualizmem obecnym w życiu społecznym i w wychowaniu. Analiza tego zjawiska pokazuje, że zarówno indywidualistyczne, jak i kolektywistyczne podejście do wychowania nie daje pełnych możliwości rozwojowych, a także nie zabezpiecza przed wypaleniem. Dlatego potrzebne jest dowartościowanie znaczenia wspólnoty zarówno w bytowym, jak i zadaniowym wymiarze jej funkcjonowania. Budowanie wspólnoty rodzinnej i uczestniczenie we wspólnotach społecznych stwarza optymalne warunki do rozwoju członków rodziny.

10

POZAFORMALNA EDUKACJA PRACOWNIKÓW UPOWSZECHNIANIA KULTURY W LATACH 1945–1956

63%

Kargul J. z.

Edukacja Dorosłych

|

2018

|

vol. 1(78)

175-185

PL

W artykule staram się odpowiedzieć na pytanie: jak – na tle założeń polityki kulturalnej wymienionych w tytule lat – organizowano pozaformalną edukację wspomnianych pracowników? Założenia wyznaczające treść organizowanych form edukacji były publikowane w dokumentach państwowych i partyjnych, artykułowane przez polityków, działaczy oświatowych, publicystów, a także niektórych ówczesnych pracowników nauki. Wspomniane źródła informacji pozwalają na konstrukcję wzoru pracownika upowszechniania kultury, który był podstawą budowy treści i form określonego przedsięwzięcia edukacyjnego najczęściej w postaci kursu. W artykule przedstawiam wzory wspomnianych pracowników, omawiam programy kilku kursów uruchamianych zarówno przez instytucje państwowe, jak i organizacje społeczne, akcentując zmiany zachodzące w tych formach edukacji.

EN

In the article, I explore the organisation of non-formal education of who were known as culture promotion workers against the backdrop of cultural policy frameworks between 1945 and 1956. The policy guidelines that determined the content of organised education forms were published in the national and party policy documents as well as voiced by politicians, education activists and journalists. Based on these documents, we can trace back the model of the workers and forms of individual educational undertakings, usually courses. I depict such worker models, discuss the syllabuses of selected courses launched both by state institutions and by social organisations, stressing the changes taking place in these forms of education.

11

What do we call the children? Familial terms of address in Polish and English

62%

Dziwirek K.

Acta Universitatis Lodziensis. Kształcenie Polonistyczne Cudzoziemców

|

2019

|

vol. 26

471-485

PL

Przekaz kulturowy w glottodydaktyce przejawia się nie tylko w transmisji wiedzy o tradycjach, zwyczajach czy historii danego kraju, ale również w uwrażliwieniu studentów na podstawowe idee i zachowania obcej kultury. Obecny artykuł przedstawia zasadnicze kontrasty między polską i angielskojęzyczną kulturą i ich wpływ na język używany w gronie rodziny. Polscy rodzice często używają zdrobnień familijnych terminów syn, córka czy dziecko, co nigdy nie zdarza się w angielskojęzycznych rodzinach. Artykuł pokazuje, że te różnice wypływają z różnic kulturowych. Kultura polska jest kulturą kolektywistyczną i jedną z jej podstawowych wartości jest serdeczność. Kultura anglojęzyczna jest kulturą indywidualistyczną, w której niezależność jej naczelną wartością.

EN

The paper addresses cultural differences between Polish and English as they pertain to familial terms of address. Using corpus data, I demonstrate that Polish parents frequently address their children using hypocoristic forms of the terms syn ‘son’, córka ‘daughter’ and dziecko ‘child’. These forms convey affection and emphasize familial ties. English parents, on the other hand, use children’s names, nicknames, or terms of endearment. I argue that these differences follow from underlying contrasts in cultural scripts: English individualism and Polish warmth.

12

Wychowanie społeczne w ujęciu Jacka Woronieckiego. Uwagi wstępne

54%

Polak R.

Roczniki Pedagogiczne

|

2020

|

vol. 12(48)

|

issue 1

119-131

EN

Social education’s issues were Jacek Woroniecki’s particular interest. He was a scholar and practitioner, who, as a teacher and pastor, exerted influence on the formation of characters and attitudes of children and young people. The Polish Dominican also devoted a lot of space to this issue in his works. Woroniecki was opposed to individualism and collectivism-doctrines that, in his opinion, overly interpreted human nature. The first of these-individualism-downplayed the social upbringing of people, recognizing that man as an egoist by nature will never be able to accept the moral norms and principles imposed on him by society. So, individualists believed that a man should first of all be the master of his lif-not looking at society and the rules of conduct binding in it. The second of these doctrines-collectivism-assumed that imposing norms of behavior on individuals in large social groups (e.g. nation or state) would certainly contribute to maintaining social order, even against the good of individual people. The Polish Dominican believed that the fight against individualism and collectivism must consist in educating man for moral virtues, both individual and social. Thanks to them, man can function properly in society and develop his natural predispositions and inclinations, as well as live well and function as a fully free and autonomous person in his actions. Woroniecki devoted a lot of space in his works to the virtue of justice, which by many of his modern thinkers was falsely conceived. This was the source of many social conflicts and misunderstandings. He also believed that one should return to the ancient and medieval (mainly scholastic and based on the St. Thomas Aquinas’works) concept of justice as a moral virtue, consisting in giving every man what was rightly due to him. Everyone should be brought up in this attitude; it is not possible to reduce fair proceedings only to observing the law established by the state. Every human being should, spontaneously and without any external coercion, take care of his own good and that of other people, doing it naturally, since childhood. According to Woroniecki, people should be brought up to social life in the natural communities they need to function well: the family, the Catholic Church, and school, which due to the rapid development of science and education plays an increasingly important role in the modern world. In Woroniecki’s opinion, the family should have a monogamous and lasting character, and its development and educational tasks should be supported by the state and its binding law. Also, the Catholic Church, which is an institution that enables the spiritual development of man, gives its community members the opportunity to cooperate and work together, and thus to grow up. It also teaches less and less often, but a valuable and dignified cultivation of the virtue of humility, as well as regularity and perseverance in the pursuit of good. The school educates man thanks to teachers and educators who should be morally good and educated people, and who know well the child’s psyche and the law of his moral, intellectual and physical development. Woroniecki attached great importance to the need for skilful education of students based on well-prepared school programs and properly selected reading material. Youth organizations, mainly scouts, also play an important role in social education.

PL

Zagadnienia związane z wychowaniem społecznym człowieka były szczególnym przedmiotem zainteresowania Jacka Woronieckiego jako uczonego i praktyka, który sam osobiście wielokrotnie miał okazję jako pedagog i duszpasterz wywierać wpływ na kształtowanie się charakterów i postaw moralnych dzieci oraz młodzieży. Stąd też polski dominikanin dużo miejsca poświęcał tej problematyce w swoich dziełach. Woroniecki przeciwny był indywidualizmowi i kolektywizmowi – doktrynom, które jego zdaniem przesadnie interpretowały naturę człowieka. Pierwsza z nich – indywidualizm – bagatelizowała wychowanie społeczne ludzi, uznając, że człowiek jako egoista z natury nigdy nie będzie w stanie przyjąć i zaakceptować norm i zasad moralnych narzuconych mu przez społeczeństwo. Dlatego indywidualiści uważali, że człowiek sam powinien przede wszystkim być panem swojego życia – nie oglądając się na społeczeństwo i obowiązujące w nim reguły postępowania. Druga z wymienionych doktryn – kolektywizm – zakładała, że narzucanie jednostkom norm postępowania obowiązujących w dużych grupach społecznych (np. narodzie lub państwie) przyczyni się na pewno do zachowania ładu i porządku społecznego, nawet wbrew dobru poszczególnych ludzi. Dominikanin uważał, że walka z indywidualizmem i kolektywizmem musi polegać na wychowaniu człowieka do cnót moralnych, zarówno indywidualnych, jak i społecznych. Dzięki nim bowiem człowiek może właściwie funkcjonować w społeczeństwie i rozwijać swoje naturalne predyspozycje oraz skłonności, a także dobrze żyć jako osoba w pełni wolna i autonomiczna w swoim działaniu. Dużo miejsca poświęcił Woroniecki w swoich dziełach cnocie sprawiedliwości, która przez wielu mu współczesnych myślicieli była fałszywie pojmowana, co było źródłem wielu społecznych konfliktów i nieporozumień. Uczony uważał, że należy powrócić do starożytnych i średniowiecznych (głównie scholastycznych i opartych na nauce św. Tomasza z Akwinu) koncepcji sprawiedliwości jako cnoty moralnej, polegającej na oddawaniu każdemu człowiekowi tego, co się mu słusznie należy. Do takiej postawy należy każdego człowieka wychowywać; nie da się bowiem sprowadzić postępowania sprawiedliwego do „mechanicznego” tylko przestrzegania prawa ustanowionego przez państwo. Każdy człowiek spontanicznie i bez żadnego zewnętrznego przymusu powinien dbać o dobro własne i innych ludzi, czyniąc to w sposób naturalny, ponieważ do tego typu zachowań ma być wychowany już od dzieciństwa. Ludzie, według Woronieckiego, powinni być wychowywani do życia społecznego w naturalnych, potrzebnych im do dobrego funkcjonowania wspólnotach: rodzinie, Kościele katolickim oraz szkole, która ze względu na szybki rozwój nauki i oświaty odgrywa we współczesnym świecie coraz to większą rolę. Rodzina powinna mieć według Woronieckiego monogamiczny i trwały charakter, a jej rozwój i zadania wychowawcze powinny być wspomagane przez państwo i obowiązujące w nim stanowione prawo. Również Kościół katolicki, będący instytucją umożliwiającą duchowy rozwój człowieka, daje członkom swojej wspólnoty możliwość wzajemnego współdziałania i wspólnej pracy, a tym samym wychowywania się. Uczy również coraz rzadszej, ale cennej i godnej kultywowania cnoty pokory, a także systematyczności i wytrwałości w dążeniu do dobra. Szkoła wychowuje człowieka dzięki nauczycielom i wychowawcom, którzy powinni być ludźmi moralnie dobrymi i wykształconymi, a także znającymi dobrze psychikę dziecka i prawa jego moralnego, intelektualnego i fizycznego rozwoju. Woroniecki przywiązywał dużą wagę do konieczności umiejętnego kształcenia uczniów w oparciu na dobrze przygotowanych uprzednio programach szkolnych oraz właściwie dobrane lektury. Ważną rolę odgrywają w procesie wychowania społecznego również organizacje młodzieżowe, głównie harcerstwo.

13

CONSUMER ETHNOCENTRISM, COSMOPOLITANISM, PATRIOTISM, COLLECTIVISM, CULTURAL OPENNESS, AND THEIR IMPACTS ON THE PURCHASE INTENTION FOR NON-AMERICAN PRODUCTS. A FIELD EXPERIMENT IN THE USA

51%

Erkaya Y.

Kwartalnik Naukowy Uczelni Vistula

|

2019

|

issue 2(60)

101-113

EN

This paper attempts to investigate the impact of consumer ethnocentrism, cosmopolitanism, patriotism, collectivism, and cultural openness on the purchase intention for non-American products. It is found by the majority of researchers in this field that the origin of the products might have a significant influence on consumers’ purchasing behaviours. Both marketers and academics are well-aware of the fact that a comprehensive understanding of consumer attitudes towards both domestic and imported products might be advantageous in formulating more effective marketing strategies. It is believed that, despite being investigated from different points of views, there is still a huge gap in literature and this paper will fill this gap a bit. As far as the methodology is concerned, a self-administered survey was distributed in the USA. Having tested reliability and validity of the model, a multiple regression analysis was employed to test the hypotheses. The results of this research assert that consumer ethnocentrism, patriotism, and collectivism have a negative impact on the purchase intention for non-American products, while both cosmopolitanism and cultural openness have a positive impact on the purchase intention for non-American products.

PL

Opracowanie ma na celu zbadanie wpływu konsumenckiego etnocentryzmu, kosmopolityzmu, patriotyzmu, kolektywizmu i otwartości kulturowej na zamiar dokonania zakupu nieamerykańskich produktów. Większość badaczy w tej dziedzinie stwierdza, że pochodzenie produktów może mieć istotny wpływ na zachowania nabywcze konsumentów. Zarówno sprzedawcy, jak i naukowcy są w pełni świadomi faktu, że pełne zrozumienie postaw konsumentów wobec zarówno produktów krajowych, jak i importowanych może być korzystne dla formułowania bardziej efektywnych strategii marketingowych. Uważa się, iż pomimo że badania są prowadzone z różnych punktów widzenia, nadal istnieje ogromna luka w literaturze, toteż opracowanie to częściowo wypełni tę lukę. Jeżeli chodzi o metodologię badań, w USA rozpowszechniono kwestionariusze do samodzielnego wypełnienia. Po przetestowaniu wiarygodności i ważności modelu zastosowano analizę regresji wielorakiej do zweryfikowania hipotez. Wyniki badania upewniają, że konsumencki etnocentryzm, patriotyzm i kolektywizm wywierają negatywny wpływ na zamiary zakupu produktów nieamerykańskich, podczas gdy kosmopolityzm i otwartość kulturowa mają pozytywny wpływ na zamiar zakupu nieamerykańskich produktów.

14

Naród według prymasa Wyszyńskiego w kontekście jubileuszu chrztu Polski

51%

Sienkiewicz E.

Studia Paradyskie

|

2014

|

issue 24

231-245

PL

Zbliżająca się 1050 rocznica Chrztu Polski okazuje się szczególną okazją ukazania ciągłej aktualności nauczania Stefana kard. Wyszyńskiego, opracowującego Wielką Nowennę przed Jubileuszem 1000-lecia wejścia Polski do rodziny narodów chrześcijańskich. W tym niezwykłym programie Prymas Tysiąclecia ukazał naród jako wspólnotę, w której osoba ludzka realizuje się na podstawie niewzruszonych i wszystkich obowiązujących zasad. W jego teologicznej wizji rzeczywistość narodu dopełniana jest rzeczywistością ludzkiej osoby, dzięki czemu wspólnota narodowa może być rozumiana jako najlepsze środowisko nie tylko rozwiązywania sporu indywidualnego wymiaru człowieka ze społecznym, ale także ludzkiej pracy, której godność oraz wielkość najskuteczniej potwierdza przyniesione przez Chrystusa Objawienie. Najlepiej służące człowiekowi rozwiązania społeczne, także administracyjne, Prymas wyprowadza z rodziny, uznając ją za najbardziej fundamentalną rzeczywistość w powołaniu człowieka do życia i przygotowaniu do pełnienia istotnych funkcji w każdym społeczeństwie.

EN

Approaching the 1050th anniversary of Baptism of Poland appears to be a particular opportunity to present continuous topicality of cardinal Stefan Wyszynski’s teaching working on the Great Novena just right before the Jubilee of Poland being accepted into the family of Christian nations. In his extraordinary piece of work the Primate presents a nation as a community in which a human being accomplishes themselves according to the obligatory rules. In his theological vision the reality of the nation is fulfilled with the reality of a human being thank to which the national community may be comprehended as the best environment not only for solving an individual argument of human social dimension , but also by human’s work the dignity of which is confirmed by Christ. A family, according to the Primate, is the best source of solving both social and administrative issues , recognizing them as the most fundamental reality in every human being’s formation as well as a decent preparation for fulfilling social functions.

15

Polityka społeczna i ekonomia społeczna. Kilka uwag o sprawiedliwości społecznej

51%

Goleński W.

Ekonomia Społeczna

|

2013

|

issue 2

9-19

PL

Artykuł przedstawia związki pomiędzy polityką społeczną a ekonomią społeczną w obszarze wspolnych wartości. Punktem wyjścia do prezentowanej analizy jest uznanie ekonomii społecznej za element realizacji polityki społecznej o wielosektorowym charakterze. W tym celu przywołano definicje wymienionych pojęć, ktore dodatkowo uwypuklają związki istniejące między nimi. Omowiono także aspekt postrzegania obu obszarow zarowno w wymiarze teoretycznym, jak i aplikacyjnym. Niemniej najważniejszym elementem tekstu jest wskazanie podstawy aksjologicznej polityki społecznej i ekonomii społecznej. Za naczelną wartość uznano sprawiedliwość społeczną, ktora jest definiowana przez pryzmat trzech innych wartości – rowności, wolności oraz wartości kolektywnych. Wartości te mogą być także postrzegane jako elementy składowe sprawiedliwości społecznej. W celu właściwego ich przedstawienia treść artykułu odwołuje się m.in. do teorii J. Rawlsa, R. Nozicka, A. Sena, a także filozofii komunitarian.

EN

The article illustrates the relations between social policy and social economy in the context of shared values within both areas. The starting point of the analysis is the assumption that social economy is an element of social policy implementation in its multi-sector nature. For this purpose, definitions of both areas have been provided, which thereafter highlight the relations between two domains. The author also describes the perception of two domains from the theoretical and applied viewpoint, which may also influence on their mutual relations. The most important part of the paper is the analysis of axiological base of social policy and social economy. The social justice is the fundamental value considered, defined in the light of other three values: equality, freedom and collectiveness. These values can also be perceived as the elements of social justice. In order to present them his findings in an adequate manner, the author of the article has referred to the theories of J. Rawls, R. Nozick, A. Sen, as well as to the communitarianism.

16

Aktualność Arystotelesowskiej zasady “złotego środka” we współczesnej etyce życia społecznopolitycznego i gospodarczego

51%

Dutkiewicz T.

Studia Gdańskie

|

2018

|

issue 43

263-271

PL

Arystotelesowi tradycja etyczna zawdzięcza w sposób niekwestionowany oryginalne ujęcie cnoty jako swego rodzaju wypośrodkowania pomiędzy dwiema skrajnościami-wadami. W swoich wykładach z zakresu etyki i polityki Arystoteles przedstawia cały szereg ilustracji sformułowanej przez siebie zasady „złotego środka”. I tak – przykładowo - postępowanie etycznie właściwe, do którego trwałą dyspozycję stanowi cnota męstwa, polegać będzie na przezwyciężeniu zarówno postawy tchórzostwa, jak i zbytniej zuchwałości; cnota hojności z kolei, zakładająca właściwy umiar w dysponowaniu środkami materialnymi, uzdalniać będzie do działania wolnego zarówno od ulegania pokusie skąpstwa, jak i zbytniej rozrzutności. W odniesieniu do zagadnień aktualnych na gruncie współczesnej myśli społeczno-politycznej i gospodarczej, zasada złotego środka pozwala wskazać nam takie pożądane etycznie postawy, jak np. patriotyzm (rozumiany jako uporządkowana miłość do własnej ojczyzny), który pozwoli przezwyciężyć skrajności kosmopolityzmu oraz nacjonalizmu; czy też rozwiązania ustrojowe, takie jak solidaryzm społeczny, pozwalający uniknąć nadużyć, do jakich prowadzi nadopiekuńczość ze strony instytucji państwa z jednej, odpowiadająca natomiast postulatom skrajnego liberalizmu, jego redukcja do roli „nocnego stróża”, z drugiej strony.

EN

Aristotle defined virtue as the Golden Mean, the desirable middle ground between two extremes or faults. The principle of the golden mean can legitimately be applied to the questions associated with practical action in which it is important to avoid dangerous extremes. In his lectures on ethics and politics Aristotle presented a whole range of examples of applying this rule. Thus, in the case of the virtue of courage, ethically right conduct is based on overcoming cowardice as much as excessive boldness, while the virtue of generosity, in turn, which implies moderation in disposing of material goods, enables action which is free from both greed and excessive extravagance. Referring the principle of the golden mean to the modern questions of socio-political and economic thought enables us to indicate ethicality desirable attitudes, such as patriotism (understood as a well-ordered love of one’s own homeland) which allows us to overcome the extremes of cosmopolitanism and nationalism. It also points to systemic solutions, such as social solidarity, which avoid the dangers of an overprotective, “nanny” state on the one hand, and on the other, the reduction of the state’s role to that of a “night-watchman” as favoured by an extreme libertarianism.

17

Taiwanese English learners’ perceptions of errors in speaking

51%

Tsai N., Language Center N. T. U., natalia.tsai@onet.eu

Acta Universitatis Lodziensis. Kształcenie Polonistyczne Cudzoziemców

|

2015

|

vol. 22

PL

Niniejszy artykuł poświęcony jest spostrzeżeniom tajwańskich studentów na temat błędów w mówieniu po angielsku. Celem badania jest dogłębniejsze zrozumienie przekonań towarzyszącym tej grupie uczących się i zmniejszenie bariery nieporozumień mogących pojawić się pomiędzy nimi a ich lektorami, w przypadku gdy ci reprezentują odmienne kręgi kulturowe. Sygnały niewerbalne wysyłane przez tajwańskich studentów, towarzyszące potknięciom językowym, bywają często mylnie interpretowane przez nauczycieli nieznających azjatyckiego podłoża kulturowego, zdominowanego przez światopogląd kolektywny. Tajwańczycy bywają postrzegani jako spokojni i nieśmiali, lecz, jak wykazuje analiza ich wypowiedzi, w rzeczywistości jedynie maskują niezwykle żywe uczucia wstydu i porażki, gdyż popełnienie błędu kojarzy się większości z nich z utratą twarzy i zagrożeniem ich pozycji w grupie. Myślą przewodnią tekstu jest umożliwienie lektorom zachodnich języków obcych lepszego wglądu w świat odczuć ich tajwańskich podopiecznych i zachęcenie do tworzenia na zajęciach atmosfery wzajemnego zrozumienia i zaufania.

EN

The main purpose of this article is to examine the Taiwanese EFL learners’ perceptions of errors in speaking in order to better understand this group of students and reduce the barrier of unnecessary misinterpretations and incorrect judgments of one’s behavior. Non-verbal signs sent by Taiwanese students committing errors can be misleading if one is not familiar with the basic principles underlying this Asian culture, strongly conditioned by collectivism. Often labelled as quiet and shy, Taiwanese language learners actually experience a high level of anxiety, since making an error is seen as a face-threatening act. The author looks closer at the reasons conditioning their attitudes and suggests possible solutions to overcome the problems discussed.

18

Indywidualizm i kolektywizm na przykładzie organizacji publicznych województwa śląskiego

51%

Wolniak R.

Organizacja i Zarządzanie : kwartalnik naukowy

|

2008

|

vol. nr 3

67-81

PL

Koncepcja ,,kultury organizacyjnej" stała się popularna od wczesnych lat 80. XX wieku. Kultura manifestuje się w przedsiębiorstwie za pomocą symboli, rytuałów, wartości itp. Różne jej wymiary oddziaływają, na różne problemy zarządzania. Światowe badania pozwoliły wyróżnić wiele wymiarów kultury, wśród których warto wymienić: -dystans wobec władzy - określającą reakcje członków organizacji na nierówności w zakresie dostępu do władzy, -indywidualizm i kolektywizm - określający stopień w jakim organizacje nastawione są na jednostki bądź na zbiorowość, -unikanie niepewności - określająca, jak czują się członkowie organizacji w sytuacjach niestrukturalizowanych. Artykuł koncentruje się na kulturze organizacyjnej w organizacjach publicznych, działających na terenie województwa śląskiego. Analizy prowadzone są z punktu widzenia jednego z opisanych czynników - indywidualizmu i kolektywizmu. Publikacja oparta jest na badaniach prowadzonych w 32 organizacjach.

EN

The concept of "organization culture" has become popular since the early 1980s. Cultures manifest themselves, from superficial to deep, in symbols, heroes, rituals and values. The various cultural dimension impact on many management problems. Research into organization cultures identified keys elements of culture like: -power distance - that is the extent to which the less powerful members of organizations and institutions accept and expect that power is distributed unequally, -individualism and collectivism - degree to which one thinks in terms of "I" versus "we", either ties between individuals are loose, - uncertainty avoidance - it indicates to what extent a culture programs its members to feel either uncomfortable or comfortable in unstructured situations. The paper concentrate on the organizational culture problems in Silesian public organizations in individualism and collectivism point of view. Publication is based on researches in 32 Silesian organizations.

19

Rola PZPR w państwie i społeczeństwie polskim

51%

Wrona J.

Pamięć i Sprawiedliwość

|

2018

|

issue 32

61-78

PL

PZPR powstała w 1948 r. i rządziła Polską 45 lat. Oznaczało to jej dominujący wpływ na dwa pokolenia Polaków. Realizowała ideologię marksizmu-leninizmu i zasadę trwałej podległości państwa Związkowi Sowieckiemu. Od początku istnienia sprawowała niemal absolutną kontrolę nad polityką wewnętrzną i zagraniczną kraju, administracją, sferą ekonomiczną i oficjalnymi przejawami życia społecznego. Przenikała przez wszystkie dziedziny aktywności Polski i jej obywateli. Najważniejszy stał się dla niej kolektywizm z centralnym planowaniem przyszłości społeczeństwa. Ekonomiczna i społeczna doktryna komunistów zakładała wyeliminowanie z życia gospodarczego własności prywatnej. Komunistyczne dogmaty i prymat polityki doprowadziły do całkowitej etatyzacji we wszystkich dziedzinach życia w państwie i ingerencji we wszystkie sfery życia obywateli, w tym najszerzej pojętą kulturę, obejmującą obyczaje i religię, oraz życie prywatne. U schyłku dekady lat siedemdziesiątych PZPR osiągnęła szczyt rozwoju – zrzeszała blisko 3,2 mln członków, czyli mniej więcej 15 proc. dorosłych mieszkańców Polski. Rządy PPR/PZPR doprowadziły do stworzenia totalitarnego ustroju państwa. Miał on na przestrzeni 45 lat zróżnicowaną dynamikę rozwoju. Mimo to fundamentalna zasada monopolu władzy komunistycznej i postrzegania państwa jako własności jednej partii była kanonem aż po rok 1989.

EN

The Polish United Workers’ Party (PUWP) was established in 1948 and was ruling Poland for 45 years. This meant its dominant influence on two generations of Poles. It pursued the ideology of Marxism-Leninism and the principle of permanent subordination of Poland to the Soviet Union. From the beginning of its existence, it exercised almost absolute control of the country’s internal and foreign policy, administration, the economic sphere and official manifestations of social life. It penetrated into all areas of activity of Poland and its citizens. Collectivism with central planning of the society’s future became the most important for it. The economic and social doctrine of communists assumed the elimination of private property from the economic life. Communist dogmas and the primacy of politics led to a total State control in all areas of life in the country and interference in all spheres of citizens’ lives, including the most broadly understood culture, including customs and religion, and private life. At the end of the 70s, the PUWP reached its peak – it brought together nearly 3.2 million members, i.e. around 15 per cent of adult inhabitants of Poland. The rule of PWP/PUWP led to the creation of a totalitarian regime of the State. Over the course of 45 years, it had varied development dynamics. Nevertheless, the fundamental principle of the monopoly of communist power and the perception of the State as the ownership of one party was a canon until 1989.

20

Collectivism, Individualism, and Cardinal Stefan Wyszyński’s Personalistic Concept of Man

51%

Ficek R.

Roczniki Nauk Społecznych

|

2020

|

vol. 48

|

issue 1

5-32

PL

Kolektywizm, indywidualizm i Kardynała Stefana Wyszyńskiego personalistyczna wizja człowieka Artykuł omawia kwestię kolektywizmu i indywidualizmu w kontekście personalistycznej wizji człowieka w ujęciu Kardynała Stefana Wyszyńskiego. Prakseologiczne ujęcie personalizmu Wyszyńskiego wpisuje chrześcijańską naukę społeczną w konkretne realia społeczno-polityczne powojennej rzeczywistości Polski. W tym kontekście krytyczna analiza koncepcji osoby ludzkiej funkcjonującej w wymiarze powyższych ideologii ma istotne znaczenie. Niniejszy artykuł wyjaśnia zatem specyfikę skrajnych koncepcji człowieka wpisanych w ideologię kolektywizmu i indywidualizmu. Pozwala to lepiej pojąć, na czym polega niebezpieczeństwo wypaczenia wizji życia społecznego w odniesieniu współczesnej cywilizacji świata zachodniego. W tym sensie personalistyczna wizja życia ludzkiego ukazuje, że współczesne modele życia społecznego, jeżeli mają być kształtowane na „miarę człowieka”, muszą opierać się na systemach promujących wartości proludzkie, wpisane w autentycznie humanistyczną wizję człowieka i obywatela.

EN

The article debates the issues of collectivism and individualism in the context of Cardinal Stefan Wyszyński’s personalistic vision of man. The praxeological approach to Wyszyński’s personalism inscribes the Christian social teaching in post-war Poland’s specific socio-political realities. In this context, a critical analysis of the concept of the human person functioning in the dimension of various ideologies is essential. For that reason, the above article will explain the specificity of the collectivist and individualistic ideology. It allows us to understand better the danger of distorting social life’s vision concerning the Western world’s modern civilization. In this sense, a personalistic idea of human life shows that contemporary social life models, if they are to be shaped “a human measure,” must be based on systems promoting “pro-human” values, inscribed in an authentically humanistic vision of man and citizen.

Refine search results

WIELOKULTUROWY ASPEKT SKŁONNOŚCI DO RYZYKA

Relacje rówieśnicze w szkołach różnego szczebla; dążenie do wspólnoty czy atomizacji? - głos w dyskusji

Specyfika postaw i zachowań studentów chińskich jako przedstawicieli kultur kolektywnych w perspektywie glottodydaktycznej

Człowiek: podmiot wychowania czy jego funkcja

Osobowość chrześcijańska jako motor rozwoju dziejów. Ks. Franciszek Sawicki wobec historiozoficznych propozycji Thomasa Carlyle’a i zwolenników supremacji tłumu

Personalistyczny wymiar wspólnotowego życia w rodzinie. Kontekst cywilizacyjny

BIZNES RODZINNY: MIĘDZYPOKOLENIOWE POWOŁANIE CZŁOWIEKA CZY NIEWOLA POWIELANYCH WZORCÓW ŻYCIA? SZKIC Z ANTROPOLOGII KATOLICKIEJ

Wolę chodzić własną drogą (?) – o potencjale do budowania współpracy studentów na pograniczu polsko- -białoruskim

Między zaangażowaniem a wypaleniem rodzicielskim. Znaczenie wspólnoty

POZAFORMALNA EDUKACJA PRACOWNIKÓW UPOWSZECHNIANIA KULTURY W LATACH 1945–1956

What do we call the children? Familial terms of address in Polish and English

Wychowanie społeczne w ujęciu Jacka Woronieckiego. Uwagi wstępne

CONSUMER ETHNOCENTRISM, COSMOPOLITANISM, PATRIOTISM, COLLECTIVISM, CULTURAL OPENNESS, AND THEIR IMPACTS ON THE PURCHASE INTENTION FOR NON-AMERICAN PRODUCTS. A FIELD EXPERIMENT IN THE USA

Naród według prymasa Wyszyńskiego w kontekście jubileuszu chrztu Polski

Polityka społeczna i ekonomia społeczna. Kilka uwag o sprawiedliwości społecznej

Aktualność Arystotelesowskiej zasady “złotego środka” we współczesnej etyce życia społecznopolitycznego i gospodarczego

Taiwanese English learners’ perceptions of errors in speaking

Indywidualizm i kolektywizm na przykładzie organizacji publicznych województwa śląskiego

Rola PZPR w państwie i społeczeństwie polskim

Collectivism, Individualism, and Cardinal Stefan Wyszyński’s Personalistic Concept of Man