Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 8

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  operacje pokojowe
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
EN
Along with the increasing involvement of forces in peace and crisis response operations, as well as a change of approach to achieve operations’ objectives (reaching the aim causing minimal own and enemy’s losses), new challenges and threats have appeared facing the forces. These are mainly situations in which employing lethal weapons is wrong and could lead to unnecessary bloodshed. In order to prevent them, the forces use non-lethal weapons as an alternative and complementary to their basic armament. The article describes non-lethal weapons, their classification and kinds, as well as it shows their application in the military.
EN
Artillerymen taking part in operations conducted under the auspices of the United Nations did not carry out kinetic attacks. However, the subsequent transformations of the security environment made it necessary to alter the composition of the forces involved in peacekeeping operations, which led to the addition of fire-support elements, including artillery assets. The author’s study, based on documents from subsequent operations and surveys in the form of interviews, presents artillery as an element of forces involved in peacekeeping operations, whose significant influence on the security level of operations’ participants has been substantially evolving for the last two decades. However, the character of artillery involvement has been changing. Initially, it was only connected with the improvement of artillerymen’s skills. Then, it evolved into professional firesupport. Lastly, it turned into provision of training for newly-formed artillery sub-units in the area of the conducted operations.
EN
One of the significant elements of the foreign policy pursued after 1989 is Poland’s engagement in the activities of the international community for strengthening the security in conflict-prone states and regions. Poland has consequently utilised the participation in peacekeeping operations, carried out under the auspices of international organisations and coalitions created ad hoc, as an instrument for implementing its foreign policy. The aim of the article is the analysis of the character, scale and motives for Poland’s involvement in the peacekeeping operations of the European Union, from the perspective of the foreign policy after 1989. The adopted construction of the article does not allow to conduct a multi-faceted analysis, but only to concentrate on selected issues, namely the motives and dilemmas of Polish engagement in the European Union’s peacekeeping operations.
PL
Jedynym z istotnych fragmentów realizowanej po 1989 roku polityki zagranicznej jest zaangażowanie Polski w działania społeczności międzynarodowej na rzecz umacniania bezpieczeństwa w państwach i regionach konfliktogennych. Polska konsekwentnie wykorzystuje udział w operacjach pokojowych prowadzonych pod auspicjami organizacji międzynarodowych i koalicji ad hoc jako instrument realizacji polityki zagranicznej. Celem artykułu jest analiza motywów i skali zaangażowania Polski w operacje pokojowe UE z perspektywy polityki zagranicznej po 1989 roku. Przyjęta konstrukcja artykułu nie pozwala na wieloaspektową analizę a jedynie na skoncentrowanie się na wybranych kwestiach, a mianowicie motywach i dylematach zaangażowania Polski w operacje pokojowe UE.
4
75%
EN
The article is an analysis of the twenty years of service of the vessel ORP Kontradmirał Xawery Czernicki, one of the most active and effectively used ships of the Polish Navy. Czernicki raised the Naval ensign on September 1, 2001 and in the next two years participated in the Enduring Freedom and Iraqi Freedom operations, as part of the coalition naval forces in the Persian Gulf region. It first appeared under the NATO flag in 2010, when it became the command unit of the Standing NATO Mine Countermeasures Group 1 – SNMCMG1. He performed this role again in 2013, and four years later, he became the first Polish vessel assigned to serve in the NATO SNMCMG2, operating in the Mediterranean and the Black Sea. The author analyzed the reasons for such intensive service and the activity in the social dimension of popularizing the achievements of the Polish Navy.
PL
Artykuł stanowi analizę dwudziestoletniej służby ORP Kontradmirał Xawery Czernicki, jednego z najbardziej aktywnie i efektywnie wykorzystywanego okrętu Marynarki Wojennej RP. „Czernicki” podniósł banderę wojenną 1 września 2001 roku i przez kolejne dwa lata uczestniczył w operacjach Enduring Freedom oraz Iraqi Freedom, w składzie koalicyjnych sił morskich w rejonie Zatoki Perskiej. Pod flagą NATO po raz pierwszy wystąpił w 2010 roku, kiedy został jednostką dowodzenia Stałego Zespołu Sił Obrony Przeciwminowej Grupa 1 – SNMCMG1. W tej roli wystąpił po raz kolejny w 2013 roku, a cztery lata później, został pierwszą polską jednostką skierowaną do służby w Stałym Zespole Sił Obrony Przeciwminowej NATO Grupa 2 – SNMCMG2, operując na Morzu Śródziemnym i Morzu Czarnym. Autor poddał analizie przyczyny tak intensywnie pełnionej służby pod natowską flagą i biało-czerwoną banderą oraz aktywność w społecznym wymiarze popularyzowania dokonań polskiej Marynarki Wojennej.
EN
The article presents the operation “Khukri” – an offensive military action conducted by UN forces operating in Sierra Leone. It took place during the UNAMSIL “peace building” mission. The operation was multinational, but India provided majority of troops and was also responsible for most of the tasks attached to planning, training and logistic support. The operation evaluation from the international point of view can be treated as – in a military aspect – an effective response to the growing threat of own values by the local group, and in the political aspect – as a very interesting example of creating state’s prestige by an effective use of a military tool.
PL
W artykule przedstawiono operację „Khukri” – zwrot zaczepny przeprowadzony przez siły ONZ operujące w Sierra Leone w ramach misji UNAMSIL. Akcja miała charakter wielonarodowy, ale głównym kontrybutariuszem, odpowiedzialnym również za większość zadań planistycznych, szkoleniowych i logistycznych były Indie. Rozpatrywana przez pryzmat wysiłku narodowego operacja jawi się jako: w wymiarze wojskowym – skuteczna reakcja na wzrost zagrożenia sił własnych przez ugrupowanie miejscowe, w wymiarze politycznym – jako nader interesujący przykład budowy międzynarodowego znaczenia i prestiżu państwa poprzez efektywne posłużenie się instrumentem wojskowym. Indie od kilkudziesięciu lat z dużym zaangażowaniem, konsekwencją i determinacją budują pozycję początkowo regionalnego, a obecnie globalnego mocarstwa. Ważnym elementem owych wysiłków są starania podejmowane na płaszczyźnie militarnej. Nie chodzi tu wyłącznie o rozbudowę i techniczną modernizację sił zbrojnych, implementowanie adekwatnych do współczesnych wyzwań koncepcji taktycznych i operacyjnych oraz wykazanie skuteczności armii w realnych działaniach bojowych (z czym Indie problemów nie mają). Państwo aspirujące do rangi mocarstwa powinno się również wykazać umiejętnością wykorzystania sił zbrojnych w ramach rozmaitych przedsięwzięć podejmowanych przez społeczność międzynarodową, głównie przez Organizację Narodów Zjednoczonych, czyli de facto zademonstrować zdolność do tworzenia – przy użyciu instrumentów militarnych – pozytywnych wartości w relacjach  iędzynarodowych. Świadome tego India stosunkowo często wydzielają więc swoje wojska do udziału w operacjach realizowanych pod auspicjami ONZ. Niekiedy wiąże się to z koniecznością prowadzenia nie tylko działalności rozjemczej, a rzeczywistych działań bojowych. Tak było między innymi w Sierra Leone, gdzie Hindusi zmuszeni zostali do posłużenia się „argumentami siły”.
PL
W artykule przeprowadzono analizę doświadczeń Ukrainy i jej uczestnictwa w operacjach wsparcia pokoju realizowanych przez Organizacje Narodów Zjednoczonych. Autorka bada chronologiczne i regionalne aspekty udziału wojsk ukraińskich w operacjach ONZ. Od czasu uzyskania niepodległości, Ukraina była zaangażowana w misjach wsparcia pokoju, które działają w Bośni i Hercegowinie, Kosowie, Libanie, Afganistanie, Gruzji, Macedonii, Wschodniej Slawonii, półwyspie Prevlaka, Gwatemali, Angoli, Etiopii i Erytrei, Sierra Leone, Liberii, Demokratycznej Republice Konga, Wybrzeże Kości Słoniowej, Sudanu. Ukraińcy służyli pod flagą ONZ praktycznie we wszystkich gorących rejonach konfliktów, gdzie lokowały się misje pokojowe organizacji. Artykuł przedstawia krótki opis udziału ukraińskich sił pokojowych w niektórych misjach, określa się ich liczbę, zadanie, sukces lub niepowodzenia. Część artykułu dotyczy kwestii podstawy prawnej działań Ukrainy w międzynarodowych operacjach pokojowych. Główną uwagę poświęcono Ustawie Ukrainy „O udziale Ukrainy w międzynarodowych operacjach pokojowych i bezpieczeństwa”.
EN
The article shows the analysis of the Ukrainian experiences and participation in the peacekeeping operations carried out by the United Nations Organisation. The authoress studies the chronological and regional aspects of the Ukrainian army’s participation in the UNO operations. Since Ukraine gained independence, it has been engaged in peace-keeping missions in Bosnia and Herzegovina, Kosovo, Lebanon, Afghanistan, Georgia, Ma-cedonia, East Slavonia, Prevlaka peninsula, Guatemala, Angola, Ethiopia and Eritrea, Sierra Leone, Liberia, Democratic Republic of Congo, Ivory Coast or Sudan. The Ukrainians served almost in all hot conflict regions with the UNO. The article presents a short de-scription of the participation of the Ukrainian peace forces in some missions, defines their amount, aims, successes or failures. A part of the article concerns the issue of the legal bases of the Ukrainian actions in the international peacekeeping operations. The main attention is paid to the Ukrainian Act “On participation of Ukraine in international peacekeeping operations”.
EN
One of the biggest challenges for the international community at the beginning of 1990s became an issue of dissolution of Socialist Federal Republic of Yugoslavia. In June 1991, Slovenia and Croatia declared independence, and Yugoslav federation had in fact collapsed. A bloody war broke out in Croatia, and in February 1992 the United Nations Security Council adopted resolution to send the United Nations Protection Force (UNPROFOR) to this country. But soon there appeared a new problem for Europe and America – tensions in Bosnia and Herzegovina. Bosnia was the most ethnically-mixed republic in Yugoslavia. In March 1992 UNPROFOR headquarters was established in the Bosnian capital – Sarajevo, which was chosen as a neutral location. But in April 1992 tensions in this country exploded into a bloody war. The „blue helmets” tasks were e.g. protection of Sarajevo airport, humanitarian relief convoys and six safe areas, including Srebrenica and Sarajevo. During the war in Bosnia, UNPROFOR had many failures, such as the fall of Srebrenica and the use of soldiers as hostages to protect the Serbs from attacks from NATO air. Eventually, thanks to the active role of the American diplomacy and the success of the Croat-Muslim coalition it was possible to force all parties of the conflict to negotiate the ending of the war in November 1995.
PL
Jednym z największych wyzwań dla społeczności międzynarodowej na początku lat dziewięćdziesiątych XX w. była kwestia rozpadu Socjalistycznej Federacyjnej Republiki Jugosławii. W czerwcu 1991 r. Słowenia i Chorwacja ogłosiły niepodległość, a federacja jugosłowiańska faktycznie upadła. W Chorwacji wybuchła krwawa wojna, a w lutym 1992 r. Rada Bezpieczeństwa ONZ przyjęła rezolucję o wysłaniu Sił Ochronnych Organizacji Narodów Zjednoczonych (UNPROFOR) do tego kraju. Wkrótce jednak pojawił się nowy problem dla Europy i Ameryki – napięcia w Bośni i Hercegowinie. Bośnia była najbardziej zróżnicowaną etnicznie republiką w Jugosławii. W marcu 1992 r. kwatera główna UNPROFOR powstała w stolicy Bośni – Sarajewie, które zostało wybrane jako neutralna lokalizacja. Jednak w kwietniu 1992 r. napięcie w tym państwie przerodziło się w konflikt zbrojny. Zadaniem „błękitnych hełmów” była np. ochrona portu lotniczego w Sarajewie, konwojów z pomocą humanitarną oraz sześciu „stref bezpieczeństwa”, w tym Srebrenicy i Sarajewa. Podczas wojny w Bośni UNPROFOR poniósł wiele porażek, takich jak upadek Srebrenicy i użycie żołnierzy jako zakładników do ochrony Serbów przed atakami NATO z powietrza. Ostatecznie, dzięki aktywnej roli amerykańskiej dyplomacji oraz sukcesom koalicji chorwacko-muzułmańskiej, okazało się możliwe zmuszenie wszystkie stron konfliktu do wynegocjowania zakończenia wojny w listopadzie 1995 r.
EN
In the elaboration, problems concerning Polish Military Contingents’ participation in international peace and stabilization operations conducted under the United States’ leadership were introduced. The tasks, assignment range and quantitative scale of Polish participation in peace support operations were introduced before and after joining NATO by Poland. Besides, the strategic chances and threats were indicated in aspect of the participation of Polish Armed Forces in operations led by the USA. Additionally, the significant part of the author’s opinion was based on the field researches in zones of war-activities and areas of stabilization during the NATO operation in Balkans (Bosnia and Herzegovina, Kosovo), in Afghanistan and Iraq – conducted under the United States’ leadership.
PL
W niniejszym opracowaniu zostały przedstawione zagadnienia dotyczące zaangażowania polskich kontyngentów wojskowych w międzynarodowe operacje pokojowe i stabilizacyjne prowadzone pod przywództwem Stanów Zjednoczonych. Przybliżone zostały zadania, stan zaangażowania ilościowego w te operacje przed i po akcesji Polski do NATO. Ponadto wskazane zostały szanse i zagrożenia strategiczne wynikające z udziału Sił Zbrojnych RP w operacjach kierowanych przez USA. Należy dodać, iż znacząca część opinii autora została oparta na wynikach badań terenowych prowadzonych w strefach działań wojennych oraz stabilizacyjnych podczas operacji stabilizacyjnych na Bałkanach (Bośnia i Hercegowina, Kosowo), w Afganistanie i Iraku – prowadzonych pod przywództwem Stanów Zjednoczonych.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.