Search results - CEJSH

1

Bóg w personalizmie Bordena Parkera Bowne'a

100%

Jastrzębski A.

Filozofia Chrześcijańska

|

2014

|

vol. 11

139-154

EN

This presentation examines B. P. Bowne’s view of God. God is an active and self-determining being. Nature is understood by Bowne as activated by the intellect and will of God. Bowne stated that each person has the attributes of awareness and self-awareness, freedom and the ability to act, and self-control – in a perfect way possessed only by God. Bowne’s theistic personalism shows the human person to be a spiritual being, ultimately deriving from God, the Most-High Person.

2

Duch Święty jako największy dar miłości miłosiernej Chrystusa

100%

Kosche M.

Teologia w Polsce

|

2018

|

vol. 12

|

issue 2

179-191

PL

Niniejszy tekst traktuje o pneumatologicznym wymiarze miłosierdzia Bożego. Wychodząc od mowy pożegnalnej Chrystusa zapisanej przez św. Jana Ewangelistę, w której Zbawiciel wyjaśnia uczniom, że to Duch Święty jest największym darem, jaki zostawia On Kościołowi, autor stara się naszkicować pewien przyczynek do ukazania pneumatologicznej perspektywy Bożego miłosierdzia. Artykuł rozpoczyna się od naszkicowania horyzontu rozumienia tego, czym (Kim) jest miłosierdzie. Następnie uwaga poznawcza kieruje się w stronę uchwycenia relacji pomiędzy Chrystusem – Wcielonym miłosierdziem Ojca – a Duchem Świętym, będącym Parakletem i Osobą-Miłością. Kolejnym etapem jest analiza pneumatologicznego rysu miłosierdzia, który uwidacznia się w procesie uświęcenia i chrystoformizacji człowieka, ze szczególnym uwzględnieniem daru odpuszczenia grzechów jako elementu niezbędnego do kształtowania komunii z Trójjedynym Bogiem. Tekst zwieńczy analiza horyzontalnego wymiaru miłosierdzia, w którym Duch Święty sprawia, że człowiek doświadczony miłosierdziem Boga zdolny jest czynić miłosierdzie względem innych.

3

Osiemnastowieczna dyskusja na temat tożsamości osobowej

100%

Stoiński A.

Humanistyka i Przyrodoznawstwo

|

2016

|

issue 22

253-267

PL

Artykuł opisuje wybrane aspekty sporów, jakie zajmowały część osiemnastowiecznych filozofów. Zostały one zainspirowane niektórymi Locke’owskimi propozycjami, a dotyczyły sposobu rozumienia osoby i zagadnienia tożsamości osobowej. Wymiana poglądów na temat osobowej identyczności odnosiła się do kwestii jej substancjalnego charakteru i roli, jaka jest w niej przypisywana świadomości. W tej pierwszej sprawie Leibniz, Butler i Reid opowiadają się za substancjalnym charakterem tożsamości człowieka, zaś Locke uchyla się od zajęcia stanowiska. Drugi problem w dużej mierze związany jest z poprzednim, na co wskazuje m.in. podobny rozkład poglądów. Locke uznaje świadomość za zasadnicze kryterium tożsamości osobowej, a Leibniz, Butler i Reid się temu stanowisku przeciwstawiają.

4

Personalistyczne uzasadnienie skutecznej komunikacji

100%

Bednarska M.

Studia Socialia Cracoviensia

|

2015

|

vol. 7

|

issue 1

EN

The article contains analysis of human ability of communication. The fundament of my reflexion about communication is philosophy of person. Only communication focused on the person have a chance to be authentic and effective (without any mental barriers or obstacles to communication). This is the main conclusion of this article.

5

Państwo pomocnicze w ujęciu katolickiej nauki społecznej

100%

Zygmunt A.

Doctrina. Studia społeczno-polityczne

|

2012

|

vol. 9

|

issue 9

353-368

PL

Artykuł porusza problematykę państwa pomocniczego w ujęciu katolickiej nauki społecznej. W nauce społecznej kościoła katolickiego osoba ludzka jest przedmiotem społeczności, co oznacza, że państwo powinno pozostać na usługach człowieka jako osoby. Zasada pomocniczości związana jest z władzą, interwencją, obowiązkiem wspierania niższych. Pomocniczość ma więc charakter hierarchiczny. Zasady pomocniczości zawarte są w dokumentach Stolicy Apostolskiej, w nauczaniu poszczególnych papieży. Kwestie pomocniczości określane są przez potrzeby współczesności.

6

Paradygmaty wartości chrześcijańskich

100%

Dziuba A. F.

Łódzkie Studia Teologiczne

|

2007

|

vol. 16

33-49

EN

The look on matters of the value always a reference to man, and is in his individual dimension and social. First it is necessary to ask after of Creator-the beneficial paradigm of the value which is a foundation of principle anthropological, so of all questions for the person. If consequently at once stands up personalistic the paradigm of the value. Extending the sphere must be evidenced the social paradigm of the value, embracing abundance of forms and indications. A further stage of deepening is the religious paradigm of the value. An end stays the eschatological paradigm of the value built on the resuscitation of New Adam. All that has a reference to the truth of the new man liberated in Christ. These elements of the message of the value to be guilty creatively inscribed into Europe.

7

Pojęcie osoby a zasada jakości życia we współczesnej bioetyce

100%

Biesaga T.

Sympozjum

|

2002

|

issue 1(9)

53-63

PL

Artykuł zajmuje się tematem: "Pojęcie osoby a zasada jakości życia we współczesnej bioetyce".

8

Twórczość jako zadanie osoby

89%

Badora A.

Roczniki Pedagogiczne

|

2021

|

vol. 13(49)

|

issue 2

79-90

EN

The article below presents a reflection on creativity, understood as a person’s task. The main research problem is contained in the question: what is creativity expressed as a task of a person. The first part of the article reviews the perspectives of understanding creativity that are presented in the literature. In the second part, a qualitative analysis of teachers’ free speech was carried out. The undertaken analyzes made it possible to formulate a response to the research problem posed.

PL

Niniejszy artykuł przedstawia refleksję nad twórczością, rozumianą jako zadanie osoby. Główny problem badawczy zawiera się w pytaniu: w czym wyraża się twórczość jako zadanie osoby? W pierwszej części artykułu został zaprezentowany przegląd perspektyw rozumienia twórczości, które są przedstawione w literaturze. W części drugiej przeprowadzono analizę jakościową swobodnych wypowiedzi nauczycieli. Podjęte analizy umożliwiły sformułowanie odpowiedzi na postawiony problem badawczy.

9

Edukacja nadzieją na odnalezienie siebie

88%

Chrobak S.

Studia z Teorii Wychowania

|

2020

|

vol. XI(3 (32))

25-41

PL

Procesy edukacyjne, które dokonują się w realiach konkretnego, współczesnego świata, mają jednocześnie przyczyniać się do realizacji nowego kształtu przyszłości. Przyszłość jest szansą i możliwością, które wypełniać trzeba określonymi treściami i wartościami. Pojęcie «edukacja» nie odnosi się tylko do oświaty lub kształcenia zawodowego, ważnych czynników rozwoju, ale do pełnej formacji osoby. Oczywistym warunkiem jest więc poziom i jakość edukacji. Edukacja jest bowiem ustawicznym kształtowaniem istoty ludzkiej, jej wiedzy i umiejętności, lecz również jej zdolności osądu i działania. Chodzi zatem o to, aby takie cele były wpisywane w edukacyjną perspektywę, które będą nakładać wymóg troszczenia się o swoje człowieczeństwo przez całe życie.

10

Communicating faith through catechesis

88%

Goliszek P.

Studia Pastoralne

|

2013

|

vol. 9

62-74

PL

Każde pokolenie potrzebuje wychowania w wierze, ale w obecnej epoce wymaga tego wychowania jakby od nowa. Wiara rozwija się dynamicznie i systematycznie wówczas, kiedy jest przekazywana jako doświadczenie. W wychowaniu wiary, winno być więc dowartościowane doświadczenie jako stałe zaangażowanie egzystencjalne, całoosobowe przyjęcie prawdy, skierowanie woli ku poznanym wartościom, jakie wynikają z zażyłości człowieka i Boga w Chrystusie. Dlatego katecheza przekazując prawdy wiary, uwzględniając wszystkie czynniki ludzkie oraz dynamizm rozwoju i dojrzewania wiary łączy doświadczenie ludzkie z orędziem zbawczym.

11

Obecność - doczesne oblicze wieczności

88%

Glinkowski W.

Zeszyty Naukowe Centrum Badań im. Edyty Stein

|

2016

|

issue 15

117-127

PL

Eternity is not only an impersonal factor of the world nor the conception that organizes our notion of time. More importantly eternity is presence – interpersonal connection and constancy of being towards one another. Understood in such way, it becomes not so much the eternity that refers to something, but the unfailing, unwaveringpresence of one man towards the other – such presence, that one can rely on. It is “asstrong as death”, but unlike death it raises hope. It is more than present time. Present refer to objects, which in a certain moment last “here and now”. Whereas eternity, as presence, is the expression of people's mutuality. It's icon can be “face” within the meaningof Levinas. It also brings to mind his category of infinity – prior to finitude anddetermining its understanding. Likewise the presence, it is a source concept, as it determinesexperiencing the phenomenon of being a person.

12

Miłość osobowa

88%

Grabowski M.

Filozofia Chrześcijańska

|

2014

|

vol. 11

7-25

EN

This paper presents the concept of personal love in the Bible according to Nicolai Hartmann and Max Scheler. On this background the notion of sexual love as personal love according to Karol Wojty³a is discussed.

13

Duchowa styczność osób w ujęciu Dietricha von Hildebranda. Implikacje pedagogiczne

88%

Ryk A.

Studia Paedagogica Ignatiana

|

2021

|

vol. 24

|

issue 1

PL

Rzeczywistość duchowa ma charakter niezwykle złożony i można na nią patrzeć z bardzo wielu perspektyw, zarówno teoretycznych, jak i praktycznych. Jedną z takich propozycji daje nam filozoficzna myśl Dietricha von Hildebranda. W jednej ze swoich licznych prac dokonuje on analizy tożsamości duchowej styczności, jaka tworzy się pomiędzy osobami, rozumianymi również jako istoty duchowe. Znamienny rys analizie dodaje jej fenomenologiczne ujęcie inspirowane zarówno myślą samego Edmunda Husserla, jak i Maxa Schelera. Przedmiotem niniejszego artykułu jest duchowa styczność osób w jej rozumieniu u Dietricha von Hildebranda.Celem teoretycznym prowadzonych analiz będzie ukazanie tożsamości tej styczności w jej różnorodnych aspektach, dotyczących przede wszystkim zróżnicowanej i wielowątkowej tożsamości samej relacji między osobami, rozumianymi właśnie jako duchowa styczność osób. Celem praktycznym zaś jest aplikacja wyników prowadzonych analiz do teorii i praktyki pedagogicznej. Podstawową metodą badawczą użytą w badaniu jest analiza tekstów, w tym przypadku treści zawartych w wybranych pracach Hildebranda.

14

Filozofowie personalistycznego przebudzenia: Karol Wojtyła i Tadeusz Styczeń

76%

Wierzbicki A. M.

Studia Pigoniana

|

2020

|

vol. 3

|

issue 3

PL

Artykuł stanowi rekonstrukcję formowania się lubelskiej personalistycznej szkoły etyki w myśli Karola Wojtyły i Tadeusza Stycznia jako jego ucznia i kontynuatora. Personalizm w kulturze, a zwłaszcza w filozofii XX wieku, jest odpowiedzią na kryzys człowieczeństwa. Formułującnormę personalistyczną jako podstawową normę moralności, Wojtyła dokonał przebudowy etyki chrześcijańskiej. Rozwijał filozofię osoby, aby jeszcze głębiej odsłonić aksjologicznepodstawy etyki. Styczeń dokonał z kolei szeregu krystalizacji metaetycznych: uściślił pojęcie doświadczenia moralnego jako macierzystej sytuacji etyki, przedstawiał personalizm jakokonsekwentny intuicjonizm etyczny i wreszcie uściślał pojęcie etyki niezależnej w krytycznym i twórczym dialogu z myślą etyczną Tadeusza Kotarbińskiego i Tadeusza Czeżowskiego.

15

Chrześcijański humanizm wyrazem pełnej aktualizacji ludzkiej osoby

76%

Czupryk R.

Resovia Sacra : Studia Teologiczno-Filozoficzne Diecezji Rzeszowskiej

|

2018

|

issue 25

77-90

EN

The article deals with issues related to the core of Christian humanism. The starting point of the deliberations is the historical heritage of humanism, which dates back to the Greek-Roman antiquity. Subsequently, the question of the influence of Christianity on the development of the new anthropology, that changes the spectrum of human cognition, is raised. Further reflection goes back to Christian humanism and is an attempt to justify the research issue included in the title of the article: “Christian humanism as the expression of an upgrade of the human person.” Among the sources expounding the essence of Christian humanism were the statements of the popes: Paul VI, John Paul II, and Benedict XVI.

16

Integralne wychowanie człowieka w koncepcji pedagogicznej Edmunda Bojanowskiego

76%

Opiela M. L.

Roczniki Pedagogiczne

|

2017

|

vol. 9(45)

|

issue Numer specjalny

39-49

PL

Koncepcja pedagogiczna Edmunda Bojanowskiego realizuje ideę integralnego rozwoju i wychowania człowieka od najmłodszych lat w perspektywie całego jego życia i szczęścia wiecznego. Bojanowski dostrzega wielką wagę procesu wychowania w pełnym kontekście odniesień do religii, natury oraz historii. Najwyższym celem wychowania jest integralny rozwój człowieka, czyli osiągnięcie dojrzałości ludzkiej i chrześcijańskiej. Bojanowski za podstawę wychowania przyjął biblijną koncepcję człowieka i wynikającą stąd prawdę o istocie ludzkiego życia, celu i prawach rozwoju. Wykorzystał doświadczenie dziejowe ludzkości oraz dorobek w dziedzinie filozofii, literatury i rozwijającej się pedagogiki, dobierając wszystko, co wartościowe i co odpowiednie do specyfiki rozwoju człowieka, jego natury i środowiska jego życia.

EN

Pedagogical concept of Edmund Bojanowski indicates the way of integral human being development from an early age in the perspective of its whole life and eternal happiness. The crucial goal of upbringing is integral development of human being aiming at achievement of human and Christian maturity. Bojanowski he perceives great meaning of upbringing process in the whole context of religious connotations, and relations with the nature, and with history. In his upbringing he accepted the biblical concept of man and the resulting truth about the essence of human life, its aim and laws of development. He used broad experience of human mankind and its accomplishments in the area of philosophy, literature and developing pedagogy. He picked up everything which was the most valuable and suitable for the specificity of human development, its nature and social environment.

17

Personalizm jako próba jednoczenia „zwaśnionych” antropologii

76%

Guzowski K., Kosche M.

Horyzonty Polityki

|

2016

|

vol. 7

|

issue 19

57-75

PL

CEL NAUKOWY: Celem artykułu jest rozjaśnienie wewnętrznych napięć, jakimi naznaczone są nowożytne kategorie suwerenności i zwierzchnictwa ludowego. Służy temu próba odczytania różnych znaczeń sprawowania zwierzchnictwa ludowego, jakie wywieść można z twórczości Jana Jakuba Rousseau interpretowanej z perspektyw neorepublikańskiej, humanizmu obywatelskiego, komunitarystycznej i liberalnopolitycznej. PROBLEM I METODY BADAWCZE: Analiza głównych tekstów politycznych Jana Jakuba Rousseau z uwzględnieniem współczesnych kierunków interpretacyjnych pokazuje, że te – rozbieżne nieraz interpretacje – należy odczytywać w świetle przedstawionej przez Roberta Spaemanna tezy o nieodwracalnym rozbiciu politycznej całości i rozdwojeniu egzystencji prywatnej i egzystencji politycznej u Rousseau. PROCES WYWODU: Realizacji celu naukowego artykułu służy próba odczytania różnych znaczeń sprawowania zwierzchnictwa ludowego, jakie wywieść można z twórczości Jana Jakuba Rousseau interpretowanej z perspektyw neorepublikańskiej, humanizmu obywatelskiego, komunitarystycznej i liberalnopolitycznej. Problematyczna relacja między rozumną wolą powszechną i faktycznym konsensem większości jako jej reprezentacją wynika z prób połączenia dwóch tradycji określanych przez Spaemanna jako klasyczna i nominalistyczna. WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Pozwala to ukazać we wnioskach ideę zwierzchnictwa ludowego jako instytucję naznaczoną napięciami wiążącymi się z mieszaną prywatno‑polityczną egzystencją człowieka nowożytnego. WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: Projekt dobrze urządzonego społeczeństwa, którego opis odnaleźć można w Umowie społecznej i Uwagach o rządzie polskim, ujawnia dwuznaczności nowożytnej idei suwerenności ludu, która może być uwzględniona przy jej analizie jako naczelnej zasadzie ustrojowej państwa współczesnego.

18

Antynomie miłości - słabość i moc. Personalne konteksty miłości agape i jej antropologiczne konsekwencje.

76%

Kozłowski R.

Filozofia Chrześcijańska

|

2014

|

vol. 11

27-41

PL

The issue of love: eros and agape, enriched by its praxeological dimension of caritas, is engaging as it concerns life, development, and above all the personal identity of each person. This topic was clearly highlighted by Plato in his teaching and also presented today by Benedict XVI in his encyclical Deus Caritas Est. In this study Antinomies of Love – Weakness and Power, I show personal contexts in which love is present, and at the end I focus on anthropological and cultural consequences of using such model of interpretation. Most important, however, is that love is understood in the personal area of human existence. This makes it possible to get out of love new contents and meanings.

19

Miłość i samotność - konfrontacje

76%

Domeracki P.

Filozofia Chrześcijańska

|

2014

|

vol. 11

43-68

EN

The article raises an issue of love and loneliness confronted with opinion, that love is the only antidote for loneliness. Its author is submitting this thesis to a precise research. The source wish of love is motivated by aiming at avoiding loneliness. The loneliness seems to be more primary phenomenon to love. This does not necessarily mean that it is not true that love can overcome loneliness. Loneliness can only give way under the pressure of perfect love. It is an attribute of God. A man authentically immersed in that Love has a capacity for overcoming of his loneliness.

PL

The article raises an issue of love and loneliness confronted with opinion, that love is the only antidote for loneliness. Its author is submitting this thesis to a precise research. The source wish of love is motivated by aiming at avoiding loneliness. The loneliness seems to be more primary phenomenon to love. This does not necessarily mean that it is not true that love can overcome loneliness. Loneliness can only give way under the pressure of perfect love. It is an attribute of God. A man authentically immersed in that Love has a capacity for overcoming of his loneliness.

20

Jak czytać tekst, którym jest człowiek. Glosy do Platona, Karola Wojtyły i Margaret Archer

76%

Wierzbicki A. M.

Uniwersyteckie Czasopismo Socjologiczne

|

2015

|

issue 10

105-112

PL

Według Platona, człowiek i państwo to ten sam tekst - pisany małymi lub dużymi literami. Teza ontologiczna: człowiek i państwo mają tę samą istotę. Teza metodologiczna: dwie różne metody "czytania" tekstu o człowieku i tekstu o państwie. Teza ontologiczna jest błędna, poprawna jest teza metodologiczna, implikuje ona jednak inną ontologię niż ta, którą głosi Platon. W pewien sposób uwaga Platońska antycypuje nowoczesny spór pomiędzy metodologicznym indywidualizmem a kolektywizmem. Krytyka alternatywy indywidualzm-kolektywizm Karola Wojtyły uwzględnia historyczny kontekst społeczeństwa, w którym zachodzi zjawisko alienacji. Rozwija personalistyczne rozumienie alienacji i proponuje sposoby jej praktycznego przezwyciężania. Podstawowa kategoria etyki społecznej to kategoria uczestnictwa. Wojtyła analizuje społeczeńśtwo w aspekcie normatywnym, uxczestnictwo polega na tym, że osoba współistniejąc i współdziałając z innymi, spełnia się jako osoba. Reinterpretuje marksistowską diagnozę alienacji: uczestnictwo jest przeciwieństwem alienacji. Margaret Archer podejmuje próbę zbudowania realistycznej teorii społecznej, która implikuje poprawną ontologię i nadaje się do użycia jako efektywne narzędzie badań socjologicznych. Teoria morfogenetyczna/morfostatyczna przezwycięża atemporalną ontologię, jaką zakłada zarówno metodologiczny indywidualizm, jak i metodologiczny holizm. Uwzględnienie wymiaru czasu w zjawisku transformacji społecznej pozwala na badanie procesu transformacji zgodnie z jej czasowymi fazami. Analiza czynnika czasu ugruntowuje dualizm metodologiczny, wolny od wszelkiego typu konflacji w opisie struktury i działania na gruncie ontologii pluralistycznej, zgodnie z którą, sprawczość jest właściwością zarówno jednostek, jak i struktur.

Refine search results