Search results

1

Wolność wypowiedzi sędziego w perspektywie pełnionych obowiązków

100%

Kaczmarek P.

Krytyka Prawa. Niezależne studia nad prawem

|

2022

|

vol. 14

|

issue 4

90-104

PL

Celem prezentowanego artykułu jest przedstawienie sędziowskiej wolności wypowiedzi w perspektywie obowiązków, które wiążą się z pełnioną rolą. Realizacji tak postawionego zadania podyktowane jest w pierwszej kolejności przedstawienie epistemicznego i egalitarnego ujęcia sędziowskiej pokory. Na ich podstawie przyjmuję hipotezę o dwóch kierunkach myślenia o sędziowskiej wolności wypowiedzi. Wariant epistemiczny, koncentrując się na aspekcie związanym z rolą, przedstawia sędziego jako szczególną kategorię obywatela ze względu na zobowiązania zawodowe. Natomiast wariant egalitarny prezentuje obraz sędziego jako obywatela. Całość opracowania dopełnia uzasadnienie wyboru tematu badawczego. Pośród przyczyn na szczególną uwagę zasługują zmiany technologiczne i wiążący się z nimi rozwój mediów społecznościowych. Realizacja wymienionych zadań pozwala na wyprowadzenie kilku wniosków. Jeden z nich dotyczy wspomnianej hipotezy, która jest podana korekcie. Inny z wniosków dotyczy z kolei zmiennych, ze względu na które można badać zakres sędziowskiej wolności wypowiedzi. Pierwszą z nich jest sfera, w której dochodzi do wypowiedzi sędziego, drugą – przedmiot tej wypowiedzi, a trzecią zmienną jest aspekt kulturowy.

2

Czy pokora może dawać szczęście? Związki pokory z aspiracjami i zadowoleniem z życia

75%

Zawadzka A., Zalewska J.

Roczniki Psychologiczne

|

2013

|

vol. 16

|

issue 3

415-449

PL

Przeprowadzono badanie, w którym przeanalizowano związki aspiracji życiowych i zadowolenia z życia z pokorą (rozumianą jako godzenie się z ograniczeniami, akceptacja siebie i rzeczywistości, brak potrzeby kontroli, wykorzystywanie porażek i niewywyższanie się). Uzyskane wyniki wskazały, że pokora może być predyktorem aspiracji wewnętrznych i zadowolenia z życia. Ponadto ustalono, że aspiracje wewnętrzne dodatnio wiążą się z akceptacją siebie i rzeczywistości, a aspiracje zewnętrzne ujemnie wiążą się z brakiem potrzeby kontroli. Dwa wymiary pokory - godzenie się z ograniczeniami oraz akceptacja siebie i rzeczywistości - wiążą się dodatnio z zadowoleniem z życia.

EN

A survey was carried out to explore the relationship between life aspirations, subjective well-being, and humility (i.e., accepting one's own limitations, accepting oneself and reality, no desire for control, making use of one's failures to improve oneself, and not putting on airs). The results indicated that humility may serve as a predictor of intrinsic aspirations and subjective well-being. Furthermore, it was established that intrinsic aspirations correlate positively with self-acceptance and acceptance of reality whereas extrinsic aspirations correlate negatively with a lack of desire for control. Two dimensions of humility: (a) recognizing one's own limitations and (b) self-acceptance and acceptance of reality positively correlate with subjective well-being.

3

Dwa „sonety” ks. Grzegorza Stachury (będziesz Hiobem, jak Marta)

75%

Radziszewski S.

Religious and Sacred Poetry: An International Quarterly of Religion, Culture and Education

|

2014

|

issue 4(8)

175-191

PL

Ks. Grzegorz Stachura (ur. 1976), uhonorowany nagrodą poetycką im. Ks. Janusza Pasierba, należy do poetów, którzy dopracowali się własnej dykcji poetyckiej. Jednak poza antologią Poezja w sutannie ksiądz Stachura nie doczekał się uważnej lektury krytycznej. Tymczasem pokorna i mądra liryka Stachury zasługuje na prezentację szerszej publiczności i uważną lekturę. Jego wiersze-impresje odwołują się do Biblii, nie tylko poprzez cytat bądź aluzję, ale w strukturze głębokiej dzieła poetyckiego. W niniejszym opracowaniu przedstawiono dwa wiersze, które odczytano jako rodzaj modlitwy poetyckiej. Zarówno Hiob, jak i Marta, zmuszają czytelnika do odpowiedzi na najbardziej głębokie kwestie dotyczące życia i wiary. Można powiedzieć, że inspirowana duchem Biblii poezja Stachury jest rodzajem poetyckiej proklamacji orędzia zbawienia. Spośród wszystkich obrazów biblijnych liryczny bohater Stachury najbardziej przypomina tych, którym Chrystus w przypowieści nadaje imię „słudzy nieużyteczni” (por. Łk 17,7-10).

EN

Father Grzegorz Stachura (b. 1976), who has been presented with the Father Janusz Pasierb award, is one of the poets who managed to refine their own poetic diction. But apart from some attention given to the anthology Poetry in a priest’ s cassock, Stachura has not received careful critical reading, although his humble and wise lyric poetry deserves a wider audience and careful critical attention. His poems (poetic impressions) refer to the Bible, not only through quotation or allusion, but in the deep structure of his poetic work. The present paper deals with two poems which have been read as a kind of poetic prayer. Both Job and Martha force the reader to answer the most profound questions about life and faith. It can be said that Stachura’s poetry, inspired by the spirit of the Bible, is a kind of poetic proclamation of the message of salvation. Stachura’s lyrical hero most resembles those Biblical characters whom Christ calls ‘unworthy servants’ in the parable (cf. Lk 17, 7-10).

4

Moralna wymowa gestu namaszczenia stóp i głowy Jezusa w Quaestio de Maria Magdalena et Maria sorore Lazari et Marthae Joachima z Fiore

75%

Grzeszczak J.

Vox Patrum

|

2018

|

vol. 69

175-193

EN

Joachim of Fiore (1135-1202) – a Middle Age exegete and mystic – is the author of an impressive work on the vision of history, whose most renown element is the tertius status, i.e. the age of the Holy Spirit which precedes the end of the world and the Final Judgment. As an author, Joachim was also interested in the history of religious life in the Middle Ages and in various exegetical tools which he developed to analyze this subject. In his works, especially the minor ones, he also discusses practical problems related to religious life in the 12th century. The small tractate, Questio de Maria Magdalena et Maria sorore Lazari et Marthae, has been preserved in a single 13th century manuscript and is kept in the Biblioteca Antoniana in Padua. In his exegesis on various Gospel passages which deal with the anointing of Jesus’ feet and head in Galilee and Bethany, Joachim of Fiore intends to show that the actions of women who performed this gesture possess a hidden moral significance: the certainty concerning the internal unity that occurs between contemplation and the virtue of humility. An example of this unity is Mary of Bethany who anointed the feet of Jesus and wiped them with her hair (cf. Jn 12:3) as a person who is humble and – at the same time – given to contemplation. Still – according to Joachim – as a righteous person, she had the right to reach for the head of the Savior.

5

Pokora w Rozmyślaniach św. Urszuli Ledóchowskiej w świetle Ćwiczeń duchowych św. Ignacego Loyoli

71%

Pagacz M.

Studia Bobolanum

|

2019

|

vol. 30

|

issue 2

65-82

EN

The article presents the concept of humility in Meditations of St. Ursula Ledóchowska. Mother Ledóchowska, whose spirituality has been influenced by Jesuits, uses the method of meditation and evangelical contemplation created by Saint Ignatius. The essence of humility – according to the author of Meditations – is to understand the truth about God, the Creator, and about the nothingness of the human being – the creation. Saint Ursula presents various aspects of this virtue, which are also compatible with the respective four weeks of Ignatian exercises. The meditations of Saint Ursula can be completely understood only in the context of the desire to follow Jesus in His humiliation.

PL

Artykuł przedstawia koncepcję pokory zawartą w dziele Rozmyślania św. Urszuli Ledóchowskiej oraz wskazuje obecne w niej elementy duchowości ignacjańskiej. Matka Ledóchowska, na której duchowość wpływ mieli jezuici, wykorzystuje metodę medytacji i kontemplacji ewangelicznej podaną przez św. Ignacego. Istota pokory – według autorki Rozmyślań – to zrozumienie prawdy o Bogu Stwórcy i o nicości człowieka jako stworzenia. Święta Urszula ukazuje różne aspekty omawianej cnoty, które odpowiadają poszczególnym tygodniom ćwiczeń ignacjańskich. Rozważania św. Urszuli są w pełni zrozumiałe jedynie w perspektywie dążenia do jak najpełniejszego naśladowania Jezusa w Jego uniżeniu.

6

Zadania opata określone w prawodawstwie monastycznym kręgu św. Fruktuoza z Bragi

63%

Czyżewski B. S.

Vox Patrum

|

2020

|

vol. 75

67-88

EN

The article focuses on the monastic writings attributed to the circle of St. Fructuosus of Braga. One of them, Rule for the Monastery, was written by Fructuosus. Those works present an image of the monastic life on the Iberian Peninsula. In the organizational structure of the monastery the most important person was the abbot (abbas), whose duties are precisely defined in the Rules. He was to be of strict moral standards and have intellectual qualifications. He was responsible for the prayer in the monastery in his care, and individually for each monk. He often shared his duties with the superiors, which in some measure restricted his authority. The abbot also showed some democratic tendencies, in a sense imposed on him by the Rules. The abbot shared with the superiors and elders the responsibility for the monastic life, the abbot and the elders inflicted punishments on the monks, but important decisions were taken by the so-called council of brethren. Democracy in Fructuosian monasteries was also visible in the ties among them, involving abbots meeting, possibly once a month, in order to safeguard the common discipline in their subordinate monasteries.

PL

Przedmiotem opracowania są pisma monastyczne zaliczane do kręgu św. Fruktuoza z Bragi. Jedno z nich - Reguła mnichów – wyszło spod pióra Fruktuoza, pozostałe powstały za jego czasów. Zawierają one obraz życia monastycznego na Półwyspie Iberyjskim. W strukturze organizacyjnej klasztorów najważniejszy był opat (abbas), którego zadania zostały dosyć dokładnie określone. Musiał posiadać wysokie kwalifikacje moralne i intelektualne, odpowiedzialny był za modlitwę w podległym mu klasztorze, ale też za każdego mnicha. Swoje obowiązki dzielił często z przełożonymi, przez co jego władza została nieco ograniczona. Opaci wykazywali się także postawami demokratycznymi, które w pewnym sensie zostały im narzucone przez Reguły. Polegały one na tym, że wraz z przełożonymi i starszymi dzielili odpowiedzialność za życie w klasztorze, opat i starsi nakładali na mnichów kary, ważne zaś decyzje zapadały na tak zwanej radzie braci. Demokracja w klasztorach fruktuozjańskich przejawiała się także w tym, że istniał związek pomiędzy klasztorami. Polegał on na tym, że opaci spotykali się, być może raz w miesiącu, by zapewnić wspólną dyscyplinę w podległych im klasztorach.

7

POKORA i POKORNOŚĆ w polszczyźnie (w świetle jednostek kolokacyjnych, frazeologicznych i paremicznych)

63%

Wysoczański W.

Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Linguistica

|

2021

|

issue 16

224-238

EN

The main intention in the presentation of Humility and Being Humble in the Old and Contemporary Polish language is to reveal the formation and consolidation of these concepts in the minds of language users. The subject of the review are multi-word units – collocation, phraseology and paremism. In the image of Humility and Being Humble, two fundamental planes are distinguished. The multifaceted fulfillment of the manifestations of a human attitude boils down to: an attitude towards humility, its formation, its manifestation and the attitude expressed; in the case of humility – to acquire it, form it, manifest it, act in harmony with it, and obey something in humility. You express the nature of humility as the source of something else, the perpetration, effects, coexistence with certain concepts; humility determines its character and consequences.

8

Ubogacający wymiar wiary w świetle encykliki Lumen fidei

63%

Wejman H.

Colloquia Theologica Ottoniana

|

2014

|

issue 1

23-34

PL

Treść artykułu konce ntruje się na ukazaniu roli i wartości wiary w życiu i działaniu człowieka w świetle encykliki Lumen fidei papieża Franciszka. Aby tak określony cel osiągnąć, najpierw zdefiniowano pojęcie wiary. Papież Franciszek wiarę określa jako odpowiedź na Boże Słowo skierowane do człowieka (por. LF 8). Odpowiedź ze strony człowieka jest następstwem na uprzednie udzielenie się Boga przez Chrystusa w Duchu Świętym (por. LF 4). Z tego względu wiara wpierw jest – uważa papież – darem Boga, a następnie aktem intelektualno-wolitywnym człowieka. Rodzi się ona ze spotkania z Nim (por. LF 4). Określenie istoty wiary umożliwiło kolejny krok w refleksji, czyli odsłonięcie dynamizmu postawy wiary człowieka. Pierwszym czynnikiem tego dynamizmu jest akceptacja ze strony człowieka własnej ograniczoności i pokorne przyjęcie Bożego udzielania się. Następnym czynnikiem dynamizującym postawę wiary człowieka jest modlitwa. Im intensywniej człowiek się modli, tym głębsza staje się jego wiara. Ukształtowana w taki sposób postawa wiary człowieka nie pozostaje bez wpływu na jego działanie. Ten wpływ ujawnia się w solidnym wypełnianiu codziennych zadań, tworzeniu braterstwa między ludźmi, budowaniu ducha wspólnoty miłości w rodzinie i gorliwości w wychowaniu dzieci oraz w poszanowaniu środowiska naturalnego.

EN

The content of the article focuses on presenting the role and value of faith in the life and action of man in the light of the Encyclical of Pope Francis Lumen fidei. For this specific purpose has been achieved, first defined the concept of faith. Pope Francis defines faith as a response to the Word of God addressed to man (cf. LF 8). The response from the man is a consequence to the prior granting of God through Christ in the Holy Spirit (cf. LF 4). Therefore, faith is first – says the Pope – a gift from God , and then an act of intellectual and volitional human. It is born from the encounter with Him (cf. LF 4). Determination of the essence of faith enabled the next step in the reflection. It was the unveiling of the dynamic posture of faith man. The first factor is the acceptance of this dynamism on the part of a man’s own limitations and humble acceptance of God’s giving of. Another factor that accelerates the attitude of a man of faith is prayer. The harder man prays, the deeper becomes his faith. Shaped in such a way that the attitude of a man of faith has an impact on its performance. This effect manifests itself in a sturdy carrying out daily tasks, creating a brotherhood between people, building community spirit of love in the family and in the upbringing of children, zeal and respect for the environment.

9

L’ esortazione alla conversione (Sof 2,1-3)

63%

Demitrów A.

Scriptura Sacra

|

2015

|

issue 19

97-106

PL

Księga Sofoniasza rozpoczyna się dramatyczną wizją sądu Bożego wobec odstępstwa ludu wybranego, który ma się dokonać w Dzień Pański (So 1,2-18). Jednak końcowy fragment tego pierwszego proroctwa (So 2,1-3), zawiera mocne wezwanie do zmiany takiego postępowania, które prowadziło nieuchronnie do zagłady. Lud Boży winien zgromadzić się na nowo zanim nastąpi tragedia. Ci, którzy odpowiadają na wezwanie, prorok nazywa ubogimi Pana, jako ludzi zdolnych zachowywać Jego Prawo. Nawrócenie realizuje się w postawie szukania Pana, które konkretnie realizuje się w pełnieniu sprawiedliwości i życiu pokornym. Tylko w takiej postawie istnieje nadzieja na ocalenie w dniu Bożego sądu.

IT

Book of Zephaniah starts with dramatic vision of trial of ordeal towards the chosen people deviation, which will take place on the Sabbath (Zep 1,2-18). However final fragment of this first prophecy (Zep 2,1-3) contains strong appeal for change the demeanor which inevitably leads to destruction. The People of God ought to gather newly before the tragedy occurs. Those who reply for appeal prophet calls Lord’s indigents, as people able to keep Lord’s Law. The repentance accomplish through attitude of searching of Lord, which achieves by fulfil justice and humble life. Only by this attitude there is a hope for salvage on Judgment Day/

10

Sens bycia chrześcijaninem jako podstawowe założenie w odkrywaniu własnej tożsamości religijnej na przykładzie historii dzieci z Fatimy

63%

Pondel Ł.

Studia Gdańskie

|

2017

|

issue 40

169-187

PL

Sens bycia chrześcijaninem stanowi główne kryterium odkrywania własnej tożsamości religijnej. Można mnożyć przykłady ludzi świętych, zestawiając ich ze zwyczajnymi. Dla nas przykładem odkrywania własnej tożsamości religijnej, a tym bardziej tego podstawowego pytania: Co to znaczy być chrześcijaninem? będą dzieci z Fatimy: Łucja, Hiacynta i Franciszek. Ich cierpienie, samotność, a przy tym pokora, łagodność i ufność, jako naznaczona przez działanie Matki Najświętszej droga do świętości, niech posłużą za przykład odkrywania własnej tożsamości religijnej.

EN

The meaning of being a Christian constitutes the main criterion in discovering one’s religious identity. One can look at many examples of saintly individuals, by comparing them with ordinary ones. For us, it will be the Fatima children, Lucia, Jacinta and Francisco, who will serve as an example of discovering one’s religious identity – and especially the answer to the question of what it means to be a Christian. Their suffering, their sense of abandonment, as well as humility, gentleness, and trust, as a road to holiness paved by the Blessed Mother of God, will provide an example of discovering one’s religious identity in one’s concrete history and circumstances.

11

Everything Done with a Pure Intention is Perfect Love. Elements of Discernment of the Spirits in Santa Teresa de Jesús

63%

De Rycke F.

Polonia Sacra

|

2020

|

vol. 24

|

issue 3

EN

Saint Teresa of Ávila intrinsically connects discernment of the spirits with her principal theme of inner prayer. The main constituents of her doctrine of prayer (obedience, humility, charity, detachment) also represent key motifs in her view on discernment. From this perspective, Santa Teresa’s sparse assertions can be integrated into a coherent doctrine on discernment of the spirits, founded in her deep religious experience. Discernment emerges as the core of Christian life and the genuine way in which the Divine Friend gives light for choices that make human persons grow in virtues and in inner freedom.

PL

Święta Teresa z Avili łączy rozeznawanie duchów z jej głównym tematem wewnętrznej modlitwy. Główne elementy jej doktryny na temat modlitwy (posłuszeństwo, pokora, miłość, dystans) stanowią również kluczowe motywy w jej spojrzeniu na rozeznawanie duchów. Z tej perspektywy skąpe stwierdzenia Świętej Teresy mogą być włączone w spójną doktrynę rozeznawania duchów opartą na jej głębokim doświadczeniu religijnym. Rozeznawanie jawi się jako rdzeń życia chrześcijańskiego i ważny sposób, w jaki Boski Przyjaciel daje światło dla wyborów, które sprawiają, że ludzie wzrastają w cnotach i w wewnętrznej wolności.

12

Aksjologiczne wymiary nędzy w Dzienniczku Faustyny Kowalskiej – perspektywa językoznawcza

63%

Bizior R.

Polonia Sacra

|

2018

|

vol. 22

|

issue 3(52)

123-143

PL

Dzienniczek św. Faustyny Kowalskiej jest tekstem religijnym oraz tekstem mistycznym w sensie filologicznym i teologicznym. Ten rodzaj tekstu z uwagi na sytuację komunikacyjną oraz szerszy kontekst zewnętrzny może cechować się modyfikacjami w zakresie semantyki używanego słownictwa oraz towarzyszącego mu nacechowania aksjologicznego. W związku z tym w artykule zakłada się, że nacechowanie aksjologiczne określonego słowa i związanego z nim pojęcia zależy od szeregu uwarunkowań kontekstowych, które ukształtowały istotną kategorię tekstową, jaką jest punkt widzenia. Analiza semantyki występujących w tekście użyć słowa nędza wskazuje na jego różne znaczenia, odbiegające od typowych znaczeń leksykalnych podawanych przez słowniki. Celem pracy jest ustalenie aksjologicznych wymiarów pojęcia nędza oraz ich zależności od czynników pozajęzykowych, wśród których istotną rolę odgrywa chrześcijański system wartości.

EN

Diary of St. Faustyna Kowalska is both a religious and mystical text in its philological and theological meaning. This type of text, due to its communicative situation and a wider external context, may be characterized by the modifications in the scope of semantics of the vocabulary used and by the axiological value associated with it. Therefore, the article assumes that the conveyed axiological value of a particular word and the concept associated with it depends on a number of contextual conditions that have shaped the important text category, i.a., the point of view. The semantic analysis of the in-text uses of the word poverty indicates its various meanings, deviating from the typical lexical meanings given by dictionaries. The aim of the work is to determine the axiological dimensions of the concept of poverty and their dependence on non-linguistic factors, among which the Christian system of values plays an important role.

13

Pokora w walce z pychą – fundamentalny spór moralno-duchowy w rozumieniu Ojców Kapadockich i Jana Chryzostoma

63%

Szram M.

Vox Patrum

|

2013

|

vol. 59

531-545

EN

The aim of the article is to show the specificity of the fundamental fight in the soul and in the life of man between pride and humility as it is seen in the writings of the Cappadocian Fathers and John Chrysostom. In the opinion of the Greek Fathers of the 4th century pride is the root of all sin. It destroys all good fruits in the Christian spiritual development, whereas humility enables and protects spiritual growth. Arguing against the heretics of their time, mainly against the Arians, the Cappadocian Fathers (especially Gregory of Nazianzus) made particular attention to the theologians’ pride, characterized by the lack of respect for the mysteries of God and being proud that is without moderation in talking about God. Gregory of Nyssa pointed out the perversity of the vice of pride: the arbitrary exaltation leads finally to the great unwanted humiliation and even to fall into the sin. John Chrysostom emphasized the paradoxical risk characteristic of the process of spiritual fight: one can brag because of owned humility and enjoy it. Then even true humility can imperceptibly transform into pride and become its source. Therefore the righteous people should avoid the pride and seek humility with more care than sinners.

14

Pokorny naśladowca Chrystusa za wzorem Świętego Franciszka

63%

Derdziuk A.

Teologia i Moralność

|

2022

|

vol. 17

|

issue 2(32)

369-371

15

“When Joseph awoke, he did as the angel of the Lord had commanded him” (Mt 1 : 24). Discreet, Effective Service

54%

Dąbek T. M.

Ruch Biblijny i Liturgiczny

|

2013

|

vol. 66

|

issue 1

PL

Św. Józef był człowiekiem sprawiedliwym, szanował Prawo Izraela. Przeżywał wewnętrzne rozterki, gdy dowiedział się, że jego Oblubienica oczekuje Dziecka, którego nie był ojcem. Pouczony przez anioła, przyjął Ją do siebie, nadał imię Jej Dziecku jako Jego prawny ojciec (Mt 1, 18–25), opiekował się Małżonką i Dzieckiem, zorganizował podróż do Egiptu (Mt 2, 13–15), potem powrót do Palestyny i życie w Nazarecie (Mt 2, 19–23; por. Łk 2, 39–52). Jego czynne posłuszeństwo płynące z wiary jest wypełnieniem tego, co później napisze o wierze ukazującej się przez czyny św. Jakub (Jk 2, 14–17. 20–26). Św. Józef staje w szeregu świadków i wykonawców wiary Starego Testamentu. Ewangelie nie podają żadnego jego słowa. W milczeniu wypełniał wszystko, co do niego należało. List św. Jakuba wskazuje na niebezpieczeństwa płynące ze złego używania języka (Jk 1, 26n; 3, 1–13). Św. Józef może być patronem wszystkich, którzy starają się dyskretnie, wytrwale wśród przeciwności (por. Jk 1, 3n) i skutecznie pełnić wolę Bożą oraz pracować nad opanowaniem swego języka. Łączy dyskrecję, wstrzemięźliwość w mowie z czynami miłości, o których mówi Jk 1, 27; 3, 13, opiekę nad potrzebującymi, w tym wypadku nad swymi Najbliższymi, nad Dzieckiem, które nie miało naturalnego ziemskiego ojca, oraz uczynki spełniane z łagodnością właściwą mądrości. Modlitwa takiego człowieka posiada wielką moc, zgodnie ze słowami Jk 5, 16–18. Naśladujmy dyskrecję i wytrwałą wierność św. Józefa, starajmy się jak on być bardziej chętni do słuchania, a mniej skłonni do mówienia i wprowadzać w czyn usłyszane słowo Boże (por. Jk 1, 19. 22).

EN

Saint Joseph was a righteous man. He respected the Law of Israel. The decision to divorce Mary after she was found with child was not an easy one, although he knew he was not the child’s father. Instructed by the angel of the Lord, he took her to his home, gave a name to her child as his legal guardian (Mt 1 : 18–25), took care of his wife and her child, organised their trip to Egypt (Mt 2 : 13–15), then their return to Palestine and life in Nazareth (Mt 2 : 19–23; cf. Lk 2 : 39–52). His active obedience to God is the fulfilment of all the things Saint James will later describe as faith shown by the works of the faithful (Jas 2 : 14–17. 20–26). Joseph is put among those who bear witness to the faith of the Old Testament. The Gospels give no account of his exact words, although he fulfilled everything that he had been commanded. Saint Joseph can be a patron of everyone who tries to fulfil God’s will in a discreet and effective manner, with perseverance produced by faith (cf. Jas 1 : 3f.). With his works and life he shows how to bridle your tongue (cf. Jas 1 : 26f.; 3 : 1–13) and take care of the ones that need it the most (cf. Jas 1 : 27; 3 : 13), discreetly fulfilling your duties.

16

„Droga serca” w doświadczeniu i refleksji św. Augustyna

51%

Mejzner M.

Collectanea Theologica

|

2016

|

vol. 86

|

issue 2

85-114

EN

In the writings of St. Augustine, the Latin word cor occurs more than8,000 times, being one of the most important, though ambiguous, terms ofhis anthropology and spirituality. As a synonym for the inner man (homointerior) it encompasses the whole life: affective, intellectual, moral andreligious. In this sense, it is the privileged place for a personal encounterwith God.Analysis of Augustine’s writings reveals a link between the concept ofthe Trinity and indications concerning the spiritual life of man. Reflectionson the “heart” can be put into a kind of triptych: creation “in the imageof God”, enlightenment by Christ, and expansion by the Holy Spirit. Theimpact of God on the human heart should find their completion in a voluntarilyadopted attitude of adoration, humility and love.

17

Maryja „typus Ecclesiae” i ewangelizacja

51%

Królikowski J.

Sympozjum

|

2019

|

issue 2(37)

117-140

PL

W nauczaniu II Soboru Watykańskiego zostało wyraźnie podkreślone, że teologia i życie Kościoła potrzebują stałego odniesienia do Maryi. W szczególny sposób wyraża tę potrzebę zastosowane do Maryi miano typus Ecclesiae, którym określali Ją już ojcowie Kościoła. Niniejszy artykuł stanowi próbę odniesienia tego określenia do ewangelizacji w Kościele, aby nadać jej także maryjny charakter. Wydaje się, że można do Maryi zastosować miano „typ ewangelizacji”, ponieważ w Jej wierze i w wynikających z niej kluczowych postawach znajdujemy takie elementy, które pozwalają nadać ewangelizacji bardzo określoną strukturę. Można więc także zasadnie postulować, aby ewangelizacja w Kościele była prowadzona w oparciu o maryjną strukturę.

EN

The teaching of Second Vatican Council clearly emphasised that theology and the life of the Church are in need of constant reference to Mary. This need is especially manifested in the name typus Ecclesiae applied to Mary, which was already used by the Church Fathers. This article attempts to apply this name to the evangelisation in the Church, in order to make it Marian in character as well. It seems that the notion of „the type of evangelisation” can be applied to Mary, since in Her faith and in the key attitudes resulting from it we can find such elements which allow us to shape evangelisation according to a strictly defined structure. Therefore, it is justified to say that the evangelisation in the Church should be conducted according to Marian structure.

18

Zagadnienie nawrócenia i pokuty w dziełach Sulpicjusza Sewera

51%

Pochwat J.

Polonia Sacra

|

2013

|

vol. 17

|

issue 1

EN

In his writings, Sulpicius Severus (360–420) urged his readers to repentance, so they would not expose themselves to eternal damnation, and therefore not remain in a state of slavery in this life. When a lawyer from Bordeaux encourages penance, He pays special attention to the fact that sin calls for the right punishment. Despite this, Sulpicius is a man full of Christian optimism and he emphasizes mercy that God only offers to those people who admit their sins and undertake an appropriate penance.A striking feature of the Sulpicius message on conversion and penance is that a monk of Aquitaine continually shows the figure of St. Martin. Although he writes that the miracles of driving out demons are performed by the power of the cross of Christ, and that repentance is the work of Jesus’ grace and steadfast faith and trust in God’s help, it seems that for him the person of St. Martin is in the first place, not the Son of God Jesus Christ.

19

Pokora w świetle "Expositio Evangelii secundum Lucam" św. Ambrożego z Mediolanu

51%

Jurkiewicz J.

Vox Patrum

|

2008

|

vol. 52

|

issue 1

365-372

EN

Der Begriff Demut beschreibt Ergebenheit, die in der Einsicht in die Notwen- digkeit und im Willen zum Hinnehmen der Gegebenheiten begriindet ist. In der christlichen Religion bedeutet Demut das Anerkennen der Allmacht Gottes. Demut beschreibt demnach die innere Einstellung eines Menschen zu Gott. Die Demut spielt im christlichen Leben eine besondere Rolle. Fur Ambrosius von Mailand ist Demut eine wesentliche Eigenschaft des wahren Glaubigen, desjenigen, der mit Gott im Einen ist. Gott demiitigt Menschen, um sie zu ihm (zuriick) zu bringen, und Menschen demiitigen sich selbst vor Gott, um von ihm angenommen zu werden. Fur Christen bedeutet Demut gegeniiber Gott, ihn anzubeten, ihn zu achten, zu ehren und zu loben, weil man erkennt, dass alles, was man ist und hat, von Gottes Gnade ist. Beispiele fiir ein demiitiges und letztendlich gesegnetes Leben sind im Evangelium von Lukas z.B. Maria und der verlorenen Sohn. Aus diesen Begeben- heiten kónnen und sollten die Menschen, nach christlicher Auffassung, auch heute noch lernen. Ferner ist ais Fazit aus solchen Erzahlungen zu erkennen, dass im christlichen Glauben die Demut der Schliissel zu allem ist. Nur der Demiitige wird den Segen des Herm empfangen.

20

Kilka uwag o dwóch opowieściach o zwycięstwie Longobardów nad Herulami (Paweł Diakon, Historia Langobardorum, I, 20 i Prokopiusz z Cezarei, De Bellis, VI, 14)

51%

Kasperski R.

Studia Źródłoznawcze. Commentationes

|

2017

|

vol. 55

PL

A few remarks on two stories about the Lombards victory over Heruls (Paul the Deacon, Historia Langobardorum, 1:20, and Procopius of Caesarea, De Bellis, 6:14)The article presents an analysis of two narratives of the war between the Heruls and the Lombards fought in 508. Leaving aside any attempts to see “how it really was” with the course of the conﬂict, the author focuses on a narrative side of the story written by Procopius of Caesarea and Paul the Deacon. The accounts of both authors are subjected to one main idea: that the victory depended neither on the size and strength of the army, nor the courage of the troops, but was the result of God’s decision to support one of the sides. In the version presented by Procopius, God in the form of a black cloud took side with the Lombards, who with a sense of profound humility wanted to avoid military conﬂict to the end, and were forced to go to war. The defeat of the Heruls was their punishment for initiating the war without any just reason. In the version presented by Paul the Deacon the defeat of the Heruls was the punishment for the arrogance of their king and the contempt this soldiers felt for the Lombardian troops.

Refine search results

Wolność wypowiedzi sędziego w perspektywie pełnionych obowiązków

Czy pokora może dawać szczęście? Związki pokory z aspiracjami i zadowoleniem z życia

Dwa „sonety” ks. Grzegorza Stachury (będziesz Hiobem, jak Marta)

Moralna wymowa gestu namaszczenia stóp i głowy Jezusa w Quaestio de Maria Magdalena et Maria sorore Lazari et Marthae Joachima z Fiore

Pokora w Rozmyślaniach św. Urszuli Ledóchowskiej w świetle Ćwiczeń duchowych św. Ignacego Loyoli

Zadania opata określone w prawodawstwie monastycznym kręgu św. Fruktuoza z Bragi

POKORA i POKORNOŚĆ w polszczyźnie (w świetle jednostek kolokacyjnych, frazeologicznych i paremicznych)

Ubogacający wymiar wiary w świetle encykliki Lumen fidei

L’ esortazione alla conversione (Sof 2,1-3)

Sens bycia chrześcijaninem jako podstawowe założenie w odkrywaniu własnej tożsamości religijnej na przykładzie historii dzieci z Fatimy

Everything Done with a Pure Intention is Perfect Love. Elements of Discernment of the Spirits in Santa Teresa de Jesús

Aksjologiczne wymiary nędzy w Dzienniczku Faustyny Kowalskiej – perspektywa językoznawcza

Pokora w walce z pychą – fundamentalny spór moralno-duchowy w rozumieniu Ojców Kapadockich i Jana Chryzostoma

Pokorny naśladowca Chrystusa za wzorem Świętego Franciszka

“When Joseph awoke, he did as the angel of the Lord had commanded him” (Mt 1 : 24). Discreet, Effective Service

„Droga serca” w doświadczeniu i refleksji św. Augustyna

Maryja „typus Ecclesiae” i ewangelizacja

Zagadnienie nawrócenia i pokuty w dziełach Sulpicjusza Sewera

Pokora w świetle "Expositio Evangelii secundum Lucam" św. Ambrożego z Mediolanu

Kilka uwag o dwóch opowieściach o zwycięstwie Longobardów nad Herulami (Paweł Diakon, Historia Langobardorum, I, 20 i Prokopiusz z Cezarei, De Bellis, VI, 14)