Search results

1

ROLA PROKURATORA W PROCESIE CYWILNYM

100%

Dzierwa-Pabin I.

Kultura Bezpieczeństwa. Nauka – Praktyka – Refleksje

|

2012

|

vol. 11(11)

51-70

PL

Autorka przedstawiła zasady przystąpienia do już toczącego się procesu cywilnego prokuratora, rzecznika konsumentów, inspektora pracy oraz organizacji społecznej, jak również zasady zainicjowania i wytoczenia procesu przez te organy. Oceniono sposób działania i przydatność tych regulacji z punktu widzenia dbania o bezpieczeństwo obywateli i z punktu widzenia zasady trwałości procesu.

2

Ppłk Bolesław Wieniawa-Długoszowski przed sądem polowym w 1921 r. (przyczynek do biografii)

88%

Kania L.

Zeszyty Naukowe UPH seria Administracja i Zarządzanie

|

2016

|

vol. 37

|

issue 110

167-183

PL

Artykuł przedstawia nieznany epizod z kariery zawodowej gen. Bolesława Wieniawy-Długoszowskiego. W 1921 r. oficer ten, będący najbliższym współpracownikiem Naczelnego Wodza,marszałka Jozefa Piłsudskiego, został oskarżony przez polityków prawicowych o obrazę ich uczućreligijnych i stanął za to przed sądem wojskowym, który go uniewinnił.

3

W sprawie niezależności Prokuratora Generalnego w Polsce

88%

Frankiewicz A.

Przegląd Prawa Konstytucyjnego

|

2010

|

issue 1 (1)

191-202

PL

Niniejsze opracowanie jest próbą wskazania na rzeczywiste skutki wejścia w życie ustawy z dnia 9 października 2009 r. o zmianie ustawy o prokuraturze oraz niektórych innych ustaw w zakresie oddzielenia funkcji Prokuratora Generalnego od stanowiska Ministra Sprawiedliwości. Argumenty podnoszone w toku debaty nad projektem ustawy pozwalały przypuszczać, że w jej efekcie Prokuratorowi Generalnemu zapewniona zostanie duża doza niezależności. W gruncie rzeczy zmiany polegają natomiast na zmianie powiązania funkcjonalnego z władzą wykonawczą, na zerwaniu powiązań między bieżącą polityką a prokuraturą dzięki rezygnacji z podporządkowania ministerstwu sprawiedliwości, a nie na separacji. W opracowaniu poruszona została zatem kwestia nowego usytuowania Prokuratora Generalnego wśród organów władzy, sposób jego powoływania i dostępne mechanizmy odpowiedzialności.

EN

The hereby study is an attempt to indicate the factual effects of the introduction of the Act of October 9, 2009 on the Modification of the Act on Public Prosecutor’s Office and Other Acts regarding the Division between the Function of the General Public Prosecutor and the Post of Minister of Justice. Arguments raised during the debate on the bill allowed to assume that, as an effect of the act, the General Public Prosecutor shall be granted a large deal of independence. In fact, the modifications consist in a change regarding a functional relation with the executive power, dissolving any relations with the current policy and the public prosecutor’s office due to the resignation from the subordination to the Ministry of Justice, and not separation. The issue of the new positioning of the General Public Prosecutor among the authorities, the procedure of appointing him and available mechanisms of liability, have been indicated in the study.

4

Glosa do wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 5 maja 2016 r., II FSK 3354/15. Oświadczenie pod rygorem odpowiedzialności karnej w deklaracjach podatkowych

71%

Bernat R.

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Iuridica

|

2017

|

vol. 79

99-110

EN

In this case, the court expressed its support for the introduction of the statement under penalty of perjury by the Municipal Council in the tax return without legal grounds for such a clause. According to the commentator, the analysed judgment contains no logical justification and the introduction of a statement of this content is contrary to the principle of the rule of law implemented in the procedure of tax. As a result of the research it was assumed that penal-fiscal re-sponsibility comes under the law in relation to certain documents and the introduction of a statement as groundless does not constitute “awkwardness” body but a deliberate action aimed at obtaining relevant information from the taxpayer that would not be willing to submit it if not penalty of perjury or penal-fiscal responsibility.

PL

W omawianej sprawie sąd wypowiedział się pozytywnie o możliwości wprowadzenia przez Radę Gminy w deklaracji podatkowej oświadczenia pod rygorem odpowiedzialności karnej, bez podstawy prawnej takiej klauzuli. W ocenie glosatora analizowane orzeczenie nie zawiera logicznego uzasadnienia, a wprowadzenie oświadczenia tej treści stoi w sprzeczności z zasadą praworządności realizowanej w ramach procedury podatkowej. W wyniku przeprowadzonych badań przyjęto, że odpowiedzialność karnoskarbowa wynika z mocy prawa w stosunku do niektórych dokumentów, a wprowadzenie oświadczenia w sposób niezasadny nie stanowi „niezręczności” organu, lecz celowe działanie skutkujące pozyskaniem odpowiednich informacji od podatników, których nie podaliby bez rygoru odpowiedzialności karnej lub karnoskarbowej.

5

SYSTEM SĄDOWNICTWA CYWILNEGO W JAPONII

71%

HORIE Y.

Comparative Legilinguistics

|

2013

|

vol. 14

137-157

EN

In this article it is written about the organization of Japanese court and the comparison with Polish judiciary system, then each Japanese court and the persons who are involved in the trial is also presented in detail. In Japan, five types of cases are dealt with at the courts according to the Japanese law: civil case, administrative case, criminal case, family case and the case which is related with the juvenile. The last part of this article was devoted to about the civil case in Japan, especially about the overview of the civil procedure, naming of the parties and the important terms concerning the civil case.

PL

W tym artykule omówiono organizację sądu w Japonii oraz porównano ją z sądownictwem polskim, następnie szczegółowo przedstawiono japońską organizację sądową oraz osoby związane z działalnością sądów japońskich. W Japonii sądy zajmują się pięcioma rodzajami spraw według prawa japońskiego: cywilnymi; administracyjnymi; karnymi; rodzinnymi oraz dotyczącymi nieletnich. W ostatniej części została omówiona sprawa cywilna w Japonii, szczególnie rodzaje postępowań cywilnych , nazewnictwo stron procesowych, ważne terminy z zakresu procedur cywilnych oraz ogólny przebieg spraw cywilnych.

6

Wzięcie udziału przez prokuratora w postępowaniu cywilnym jako gwarancja zapewnienia efektywności ochrony prawnej

63%

Misztal-Konecka J.

Zeszyty Naukowe KUL

|

2017

|

vol. 60

|

issue 3

21-41

EN

The role of the prosecutor in the legal system is traditionally perceived in the context of performing tasks relating to the prosecution of offences and upholding the rule of law. It is worth mentioning, however, that pursuant to Article 7 sentence 1 of the Code of Civil Procedure the prosecutor may petition to institute proceedings in any civil matter as well as participate in any pending proceedings if he considers his presence necessary to protect the rule of law, citizens’ rights or social interest. While the broad competence range of the prosecutor in civil proceedings has been assessed with high criticism in the literature on numerous occasions, it is with great caution that one should view possible tendencies towards exclusion of the prosecutor as an attendant of proceedings, without affiliation to either party, when the public interest calls for their participation. Especially in the cases where the court notifies the prosecutor of the need to participate in proceedings, one ought to conclude that it is the moment when the principle of effective legal protection becomes most fully realized through equalizing the litigious position of the parties and prevention of the occurrence of a defect which might invalidate the proceedings. The author postulates transforming notification of the need to participate in proceedings served on the prosecutor into summoning for attending it.

PL

Tradycyjnie rola prokuratury w systemie prawa postrzegana jest w kontekście wykonywania zadań w zakresie ścigania przestępstw i stania na straży praworządności. Warto jednak wskazać, że zgodnie z art. 7 zd. 1 Kodeksu postępowania cywilnego prokurator może żądać wszczęcia postępowania w każdej sprawie, jak również wziąć udział w każdym toczącym się już postępowaniu, jeżeli według jego oceny wymaga tego ochrona praworządności, praw obywateli lub interesu społecznego Choć szeroki zakres kompetencji prokuratora w sprawach cywilnych spotkał się z niemal powszechną krytyką w literaturze, należy z dużą ostrożnością podchodzić do dążeń do wykluczenia udziału prokuratora jako uczestnika postępowania niezwiązanego z żadną ze stron, gdy za jego udziałem przemawia interes publiczny. Zwłaszcza w przypadkach, w których sąd powiadamia prokuratora o potrzebie wzięcia udziału w postępowaniu, należy uznać, że dochodzi wówczas w najpełniejszy sposób do realizacji zasady efektywnej ochrony prawnej poprzez wyrównanie pozycji procesowej stron i zapobieganie zaistnienia wady nieważności postępowania. Z tego względu autor postuluje przekształcenie zawiadomienia prokuratora o potrzebie jego udziału w postępowaniu w wezwanie do wzięcia w niej udziału.

7

Podmioty jednostek organizacyjnych Policji uprawnione do wydawania nakazu przeszukania w wypadkach niecierpiących zwłoki (art. 220 § 3 k.p.k.)

63%

Gacek P.

Przegląd Policyjny

|

2017

|

vol. 3(127)

99-114

PL

Niniejszy artykuł w całości został poświęcony regulacji art. 220 § 3 kodeksu postępowania karnego, odnoszącego się do przeszukania w wypadkach niecierpiących zwłoki. Głównym celem było wskazanie kręgu podmiotów uprawnionych do wydawania nakazów przeszukania. Mogą nimi być wyłącznie kierownicy jednostek organizacyjnych Policji, którymi są komendanci jednostek Policji wszystkich szczebli, ich zastępcy, a także inne podmioty, którym z mocy przepisów szczególnych powierzono, w określonych sytuacjach, pełnienie funkcji kierownika jednostki organizacyjnej Policji. Z uwagi na brak w kodeksie postępowania karnego definicji pojęcia kierownik jednostki organizacyjnej Policji, dokonano szczegółowej analizy aktów wewnętrznych regulujących strukturę organizacyjną formacji, jaką jest Policja. Pozwoliło to na ustalenia granic znaczeniowych wyżej wymienionego pojęcia.

8

Połączenie funkcji Ministra Sprawiedliwości i Prokuratora Generalnego jako zagrożenie dla praworządności

63%

Augustyn P., Bała K.

Roczniki Administracji i Prawa

|

2021

|

vol. 2

|

issue XXI

27-36

EN

The subject of the following article is to discuss the issue of merging the office of the Prosecutor General and the Minister of Justice. This was one of the changes in the grounds of the Law on the Public Prosecutor’s Office of 28 January 2016, which were aimed at strengthening the independence of the public prosecutor’s office and adjusting the solutions to the needs of a modern state. These changes actually led to the weakening of the independence of the prosecution service and prosecutors. The purpose of the article is to show the threat to the rule of law posed by combining the functions of Minister of Justice and Prosecutor General. In opinion of the authors presenting the greater part of this article the statutory regulations concerning legal status before and after the adoption of the new Act of 28 January 2016 is necessary, to demonstrate dangerous changes in the functioning of the prosecutor’s office and dependence on the executive authority

PL

Przedmiotem poniższego artykułu jest omówienie problematyki połączenia urzędu Prokuratora Generalnego i Ministra Sprawiedliwości. Była to jedna ze zmian na gruncie ustawy Prawo o prokuraturze z dnia 28 stycznia 2016 r., które miały na celu wzmocnienie niezależności prokuratury oraz dostosowanie rozwiązań do potrzeb nowoczesnego państwa. Zmiany te tak naprawdę doprowadziły do osłabienia niezależności prokuratury i prokuratorów. Celem artykułu jest ukazanie zagrożenia dla praworządności płynącego z połączenia funkcji Ministra Sprawiedliwości i Prokuratora Generalnego. Poświecenie większej części artykułu regulacjom ustawowym dotyczącym stanu prawnego przed i po uchwaleniu nowej ustawy z dnia 28 stycznia 2016 r. – Prawo o prokuraturze jest konieczne, w ocenie autorek, dla wykazania niebezpiecznych zmian w funkcjonowaniu prokuratury i uzależnienia od władzy wykonawczej.

9

Status prawny albańskiej Wysokiej Rady Prokuratury w świetle reformy konstytucyjnej z 2016 roku

63%

Nowak K.

Roczniki Administracji i Prawa

|

2023

|

vol. 2(XXIII)

15-27

EN

The article attempts to analyse the systemic position of the High Prosecutorial Council in the Albanian constitutional system as shaped by the 2016 constitutional reform. The author of this article analyses the regulations of the Constitution of the Republic of Albania and ordinary legislation that define the place and role of the Prosecutorial Council within the Albanian constitutional system. He focuses on showing the legal status of the Prosecutorial Council, draws attention to its composition and competences, which are decisive for the actual establishment of the guarantees of the independence of the prosecution service in Albania. The solutions adopted lead to the conclusion that it is a specialised body of a mixed nature, whose actions are aimed at guaranteeing the independence of prosecutors.

PL

Artykuł stanowi próbę analizy pozycji ustrojowej Wysokiej Rady Prokuratury w systemie konstytucyjnym Albanii ukształtowanej w wyniku reformy konstytucyjnej z 2016 roku. Autor niniejszego artykułu analizuje regulacje Konstytucji Republiki Albanii i ustawodawstwa zwykłego, które określają miejsce i rolę Rady Prokuratury w ramach albańskiego systemu ustrojowego. Koncentruje się na ukazaniu statusu prawnego rady prokuratury, zwraca uwagę na jej skład i kompetencje, które są decydujące dla faktycznego ustalenia gwarancji niezależności prokuratury w Albanii. Przyjęte rozwiązania prowadzą do wniosku, że jest to organ wyspecjalizowany o charakterze mieszanym, którego działania mają na celu zagwarantowanie niezależności prokuratorom.

10

Wniosek prokuratora o uchylenie lub zmianę prawomocnego stwierdzenia nabycia spadku

63%

Adamus R.

Roczniki Administracji i Prawa

|

2021

|

vol. 2

|

issue XXI

155-166

EN

This study is devoted to the issue of the prosecutor’s motion to amend or revoke a legally binding decision on the confirmation of inheritance. The public prosecutor’s interference in civil proceedings is exceptional. It is conditioned by the need to protect the rule of law. On the other hand, civil proceedings serve to satisfy private interests. The study indicates the essence of the institution of revoking a legally valid inheritance order. The general principles of public prosecutor’s participation in civil proceedings were presented. The central point of the study is the analysis of the conditions for submitting an application by the prosecutor to revoke or amend a legally valid decision on the confirmation of inheritance acquisition.

PL

Niniejsze opracowanie poświęcone zostało problematyce wniosku prokuratora o zmianę lub uchylenie prawomocnego postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku. Ingerencja prokuratora w postępowanie cywilne ma charakter wyjątkowy. Jest ona uwarunkowana potrzebą ochrony praworządności. Natomiast postępowanie cywilne służy zaspokajaniu interesów prywatnych. W opracowaniu wskazano na istotę instytucji wzruszenia prawomocnego postanowienia spadkowego. Przedstawione zostały ogólne zasady uczestnictwa prokuratora w postępowaniu cywilnym. Centralnym punktem opracowania jest analiza warunków złożenia przez prokuratora wniosku o uchylenie lub zmianę prawomocnego postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku

11

„Z braku dowodów winy....” – rehabilitacja prokurator Romany Golańskiej

63%

Romanowska E.

Roczniki Administracji i Prawa

|

2014

|

vol. 14/2

113-131

PL

Autorka przedstawia zarys biogra&i Romany Golańskiej, akowca, prokuratora, w latach 1951–1954 więźnia politycznego. Od początku 1944 r. na terytorium państwa polskiego masowo stosowano represje na tle politycznym. Represjom poddane zostały osoby, które w okresie drugiej wojny światowej walczyły w ugrupowaniach niepodległościowych z hitlerowskim okupantem o polskie państwo niepodległe i demokratyczne. Czynności te uzyskały cechy czynu faszystowskiego, niedozwolonego i przestępnego. Osoby podejmujące takie działania uznano za zdrajców narodu polskiego i pociągnięto do odpowiedzialności karnej na równi ze zbrodniarzami hitlerowskimi. W artykule pokazany został dramat człowieka postawionego pod pręgierzem „ludowej” sprawiedliwości. Golańska, poddana represji karnej za działalność konspiracyjną w okresie drugiej wojny światowej na podstawie decyzji organów bezpieczeństwa publicznego, walczyła o uznanie jej za osobę niewinną i przywrócenie praw cywilnych.

EN

;e author presents an outline of Romana Golanska’s biography; National Army member, attorney general, a political prisoner between 1951and 1954. From the beginning of 1944 political repressions were massively applied. ;ey oppressed people who were &ghting for an independent and democratic Polish state with nazi occupants during World War II. ;ose actions were treated as nazilike, illegal and criminal. People who undertook such actions were treated as traitors of the Polish nation and prosecuted equally to nazi criminals. ;e article presents the drama of a person put at the bar of the ‘people’s’ justice. Golanska, repressed for the conspiracy activity during WW II based on the decision of the organs of public security fought for presuming her to be innocent and restoration of her civil rights.

12

Rola prokuratora w postępowaniu administracyjnym oraz sądowoadministracyjnym

63%

Mączyński M.

Zeszyt Studencki Kół Naukowych Wydziału Prawa i Administracji UAM

|

2018

|

issue 8

105-117

PL

Przedmiotem artykułu jest przedstawienie roli, jaką pełni prokurator w postępowaniu administracyjnym i sądowoadministracyjnym. Poprzez wykazanie jego uprawnień, autor akcentuje potrzebę zwiększenia liczby prokuratorów w postępowaniu przed organami administracji publicznej oraz sądami administracyjnymi. Ma to na celu wzmocnienie praworządności. Autor poprzez przedstawienie poszczególnych poglądów w orzecznictwie oraz doktrynie, unaocznia korzyści, jakie niesie ze sobą udział prokuratora w postępowaniu. Udział prokuratora w procedurach przed organami administracji publicznej oraz sądami administracyjnymi powinien być podyktowany ochroną praworządności bez względu na interes prawny stron postępowania. Istotny jest także udział Prokuratora Generalnego w kreowaniu orzecznictwa sądów w sprawach z zakresu prawa administracyjnego.

EN

The subject matter of the article is to present the role of the prosecutor in administrative and court-administrative proceedings. By demonstrating his/her rights, the author emphasizes the need to increase the number of prosecutors in proceedings before public administration authorities and administrative courts. This is to strengthen the rule of law. By presenting particular views in case law and doctrine, the author shows the benefits of the prosecutor's participation in the proceedings. The prosecutor's participation in procedures before public administration authorities and administrative courts should be dictated by the protection of the rule of law, regardless of the legal interest of the parties to the proceedings. Attention should be also paid to the participation of the Prosecutor General in the creation of court rulings in administrative law matters.

13

Rada prokuratury na przykładzie Kosowa

63%

Nowak K.

Roczniki Administracji i Prawa

|

2021

|

vol. 3

|

issue XXI

15-25

EN

The article concerns the constitutional position of the Kosovo Prosecutorial Council in the light of the Constitution of 2 April 2008. The author discusses the composition, organization and competences of the Council of Prosecutors. It is a body with a clear anchoring in the Constitution (article 110). The solution adopted with regard to this body means that the Council has the competences concerning the appointment and promotion of prosecutors, their transfer, conducting disciplinary proceedings, as well as the powers related to the functioning of prosecutor’s offices and issuing general guidelines. The mixed composition of the Council does not disqualify it from being an independent body, particularly as the current regulations ensure that prosecutors (elected by other prosecutors) have a majority in its composition.

PL

Artykuł dotyczy pozycji ustrojowej Rady Prokuratury Kosowa w świetle Konstytucji z 2 kwietnia 2008 r. Autor omawia skład, organizację oraz kompetencje Rady Prokuratorów. Jest to organ mający wyraźne zakotwiczenie w Konstytucji (art. 110). Rozwiązania przyjęte wobec tego organu powodują, że Rada dysponuje kompetencjami dotyczącymi powoływania i awansowania prokuratorów, ich przenoszenia, prowadzenia postępowań dyscyplinarnych, a także uprawnieniami związanymi z funkcjonowaniem prokuratur oraz wydawaniem wytycznych o charakterze generalnym. Mieszany skład Rady nie dyskwalifikuje jej jako ciała niezależnego, tym bardziej że obecne uregulowania zapewniają prokuratorom (wybranym przez pozostałych prokuratorów) większość w jej składzie.

14

Rozprawa zdalna na gruncie art. 374 kodeksu postępowania karnego

63%

Grubalska A.

Roczniki Administracji i Prawa

|

2021

|

vol. 3

|

issue XXI

99-109

EN

Conducting remote trials during the COVID-19 pandemic has become a new reality. In Polish criminal proceedings, under the anti-crisis shield 4.0., it was possible to organise trials by using devices that ensure remote communication. The article concerns a remote trial organised on the basis of the amended article 374 of the Code of Criminal Procedure. The study presents inaccuracies appearing on the basis of regulations, concerning the conduct of a remote trial, as well as the principles of a criminal trial that are limited due to its organisation. The analysis of the topic has led to a conclusion that the amendment of solutions appears to be necessary

PL

Przeprowadzanie zdalnych rozpraw sądowych podczas pandemii COVID-19 stało się nową rzeczywistością. W postępowaniu karnym, mocą tarczy antykryzysowej 4.0., umożliwiono organizowanie rozpraw za pośrednictwem urządzeń zapewniających komunikację na odległość. Artykuł dotyczy zdalnej rozprawy organizowanej na gruncie zmienionego art. 374 Kodeksu postępowania karnego. W opracowaniu zostały przedstawione nieścisłości pojawiające się na gruncie regulacji, dotyczące przebiegu zdalnej rozprawy, jak również zasady procesu karnego doznające ograniczenia na skutek jej organizacji. Analiza tematu doprowadziła do stwierdzenia, że nowelizacja rozwiązań jawi się jako konieczna.

15

Nieskazitelność charakteru i nieposzlakowana opinia w prawie prawniczych samorządów zawodowych

51%

Ławnikowicz G., Pilipiec S.

Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio G (Ius)

|

2016

|

vol. 63

|

issue 2

EN

The article aims to decode the concepts of impeccable character and good repute in the law of legal professional self-governing bodies. The authors focus on answering a few specific questions, particularly including the following: 1) What is the position of clauses in the system of a given profession, and how do this position, and thus the relations to other obligations that are usually also in the form of clauses, affect the significance attributed to impeccable character and good repute? 2) What elements modify the content of clauses and what are the directions of those modifications? 3) Does the content of obligation vary depending on the profession (or, perhaps, within one profession) that the requirement concerns? What determines the possible differences? 4) To what extent does time act as a modifying element? This text, although based on an analysis of all primary sources of knowledge of the relevant subject (legal acts, including the codes of professional ethics, judicial decisions and the relevant literature), does not aspire to fully cover it. Realising the impossibility of a complex and thorough analysis, the authors decided to remain autonomous in selecting research methods and determining the role of specific fields of scientific exploration.

PL

Celem artykułu jest odkodowanie treści łączonych z pojęciami „nieskazitelność charakteru” i „nieposzlakowana opinia” w prawie prawniczych samorządów zawodowych. Autorzy koncentrują się na ustaleniu odpowiedzi na kilka szczegółowych pytań, zwłaszcza: 1) Jakie jest usytuowanie klauzul w systemie danej profesji i jak ta pozycja, a tym samym relacje z innymi powinnościami, na ogół także ujętymi w formę klauzul, wpływa na znaczenie przypisywane nieskazitelności charakteru i nieposzlakowanej opinii? 2) Jakie elementy modyfikują treść klauzul i jakie są kierunki tych modyfikacji? 3) Czy treść powinności jest różna w zależności od profesji (i ewentualnie w ramach profesji), do której jest adresowany wymóg? Co warunkuje możliwe różnice? 4) W jakim stopniu rolę elementu modyfikującego odgrywa czas? Niniejsze opracowanie wprawdzie opiera się na analizie wszystkich podstawowych źródeł poznania tytułowej problematyki (akty prawne, w tym kodeksy etyki zawodowej, orzecznictwo i literatura tematu), nie aspiruje jednak do całościowego jej ujęcia. Zdając sobie sprawę z obiektywnej niemożności przeprowadzenia kompleksowej i wyczerpującej analizy, autorzy przyznali sobie szeroką autonomię w doborze metod badawczych i wyważeniu roli poszczególnych pól naukowej eksploracji.

16

Za tajne do ewidencji, za polityczne dla prokuratury „Sekcje tajne” w sądownictwie powszechnym (1950-1955)

51%

Romanowska E.

Z Dziejów Prawa

|

2021

|

vol. 14

43-63

EN

In the years 1950-1955, “secret sections” operated in the common judiciary. Commonly referred to in the literature on the subject as the “secret court”, they aere informal units designed for a special way of dealing with criminal cases. At the beginning of 1950, a “secret section” was organized in the Department of Judicial Supervision in the Ministry of Justice as a body adjudicating in cases in the first instance. In the second half of 1950, a similar section was established in the Court of Appeal in Warsaw. And on January 1, 1951, in the Voivodship Court for the city of Warsaw, Section III was created in Department IV and referred to as the section for matters of particular importance. In mid-1951, a “secret section” was created in the Supreme Court as an appellate organ. Between 1950 and 1955, a total of 506 criminal cases against 626 people were heard in this way. These cases were tried by judges trusted by the party, with the participation of public defenders elected from a list drawn up and approved by the Central Committee of the Polish United Workers’ Party. The penalties imposed by the “secret court” were very severe: 1/3 of these sentences are sentences of 10 years and longer; also, nine death sentences were carried out.

DE

Zwischen 1950 und 1955 gab es „geheime Sektionen“ in der ordentlichen Gerichtsbarkeit. In der Fachliteratur zu diesem Thema wurden sie gemeinhin als „Geheimgericht“ bezeichnet. Es handelte sich um informelle Einheiten, die für eine besondere Art der Verhandlung von Strafsachen bestimmt waren. Zu Beginn von 1950 wurde eine „geheime Sektion“ auf dem Gebiet des Departements für Richterliche Aufsicht im Justizministerium als ein Organ eingerichtet, das Fälle in erster Instanz entschied. In der zweiten Hälfte des Jahres 1950 wurde eine entsprechende Sektion beim Berufungsgericht in Warschau eingerichtet, und am 1. Januar 1951 wurde die Sektion III in der Abteilung IV beim Woiwodschaftsgericht für die Hauptstadt Warschau eingerichtet, die als Sektion für Rechtssachen von besonderer Bedeutung bezeichnet wurde. Mitte 1951 wurde beim Obersten Gerichtshof eine „geheime Sektion“ als Berufungsinstanz eingerichtet. Zwischen 1950 und 1955 wurden insgesamt 506 Strafsachen gegen 626 Personen auf diese Weise verhandelt. Diese Fälle wurden von Richtern, die das Vertrauen der Partei genossen, unter Beteiligung von Pflichtverteidigern verhandelt, die aus einer vom Zentralkomitee der Polnischen Vereinigten Arbeiterpartei erstellten und genehmigten Liste ausgewählt wurden. Die von den „Geheimgerichten“ verhängten Strafen waren sehr hart - ein Drittel dieser Strafen waren Urteile von 10 Jahren oder mehr; außerdem wurden neun Todesurteile vollstreckt.

PL

W latach 1950-1954 funkcjonowały w sądownictwie powszechnym „sekcje tajne”. W literaturze przedmiotu nazwane obiegowo „sądem tajnym”. Były to nieformalne jednostki przeznaczone do szczególnego sposobu rozpoznawania spraw karnych. Na początku 1950 r. „sekcję tajną” zorganizowano na terenie Departamentu Nadzoru Sądowego w Ministerstwie Sprawiedliwości jako organ orzekający w sprawach w I instancji. W drugiej połowie 1950 r. odpowiednia sekcja powstała w Sądzie Apelacyjnym w Warszawie, a 1 stycznia 1951 r. w Sądzie Wojewódzkim dla m. st. Warszawy utworzono sekcję III w Wydziale IV określaną jako sekcję do spraw szczególnej wagi. W połowie roku 1951 „sekcję tajną” utworzono w Sądzie Najwyższym jako organ odwoławczy. W latach 1950 - 1954 rozpoznano w ten sposób łącznie 506 spraw karnych przeciwko 626 osobom. Sprawy te sądzone były przez sędziów cieszących się zaufaniem partii, przy udziale obrońców z urzędu wybieranych z listy sporządzonej i zatwierdzonej przez Komitet Centralny Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Kary orzekane przez „sądownictwo” tajne były bardzo surowe, 1/3 tych kar to wyroki 10 letnie i dłuższe, wykonano 9 wyroków śmierci.

17

Udział adwokatów w procesie kanonizacyjnym. Studium historycznoprawne

51%

Fiejdasz L.

Roczniki Nauk Prawnych

|

2013

|

vol. 23

|

issue 4

91-118

EN

Since the 13th century, one of the participants of canonization processes has been advocatus fiscalis or, since the 15th century, promotor fiscalis, commonly referred to as a promoter of the faith. Beginning with the pontificate of Urban VIII (1623-1644), this function has been partaking in every case. On 11 January 1631, in the brief Nomina del Promoteore della Fede, the pope appointed the consistorial advocate to the office of Promoter of the Faith; he, at the same time, serves as fiscal advocate and the advocate of the Apostolic Chamber. One of the roles of the Promoter of the Faith was to report any problematic issues in the case; hence, in the 1917 Code of Canon Law of 1917 he was unjustly called advocatus diaboli; nevertheless, he always strived for the truth. The Promoter of the Faith was appointed from among the consistorial advocates, auditors of the Roman Rota or the Apostolic Chamber. The responsibility of consistorial advocates was to submit requests for beatification or canonization. The evolution of their roles and the establishment of a new institution, the College of Twelve Advocates for the Causes of Saints, are addressed in the second part of the article. The third part focuses on the participation of the advocate in canonization cases under the 1917 Code of Canon Law; the fourth part outlines the current legal status: advocate’s responsibility (to discover the truth) as shared with a number of entities engaged in the process of beatification.

18

Pozycja prokuratora w postępowaniu administracyjnym i sądowoadministracyjnym – analiza prawna

51%

Sędziński M.

Roczniki Administracji i Prawa

|

2021

|

vol. 1

|

issue XXI

97-114

EN

The aim of this article is to comprehensively analyse the legal position of the public prosecutor in administrative proceedings and administrative court proceedings. This subject is interesting because the public prosecutor is usually associated with criminal proceedings and his capacity as the public accuser. However, the public prosecutor plays a special role in administrative proceedings, i.e. participates in them as an entity with the rights of a party, even though he has no legal interest in it. It is also worth noting that the powers of the public prosecutor are clearly more extensive than those of other entities with the rights of a party. This article is an attempt to determine the role of the public prosecutor in administrative proceedings and decide whether he is the accuser or rather the representative of the public interest. The position of the public prosecutor in proceedings before administrative courts is special as well. This issue needs to be discussed in detail, which was taken into account in the second part of the article. The position of the public prosecutor as the advocate of the rule of law is regulated by the Act on the Public Prosecutor’s Office. The analysis of these provisions in conjunction with Chapter 4 of the Code of Administrative Procedure leads to a conclusion that the public prosecutor who acts in administrative proceedings as an entity with the rights of a party has powers vested in him alone and watches over such proceedings, thereby fulfilling the duties of an advocate of the rule of law. To fully show the special position of the public prosecutor, it is necessary to enumerate his powers in administrative proceedings and compare them with the competences of “ordinary” entities with the rights of a party.

PL

Celem niniejszego artykułu jest kompleksowa analiza pozycji prawnej prokuratora, występującego w postępowaniu administracyjnym i sądowo-administracyjnym. Tematyka ta jest o tyle interesująca, gdyż prokurator – co do zasady – kojarzony jest z postępowaniem karnym oraz rolą oskarżyciela publicznego. W postępowaniu administracyjnym pełni on natomiast szczególną funkcję, tj. występuje jako podmiot na prawach strony, mimo że nie posiada interesu prawnego. Warto również podkreślić, że uprawnienia, jakie posiada prokurator, są wyraźnie szersze od tych, które przysługują innym podmiotom na prawach strony. W artykule podjęto próbę ustalenia, w jakim charakterze w postępowaniu administracyjnym występuje prokurator – czy wykonuje on czynności oskarżycielskie, czy jest rzecznikiem interesu publicznego. Również pozycja prokuratora w postępowaniu przed sądem administracyjnym jest szczególna. Kwestia ta wymaga szerokiego omówienia, co zostało uwzględnione w drugiej części artykułu. Pozycja prokuratora jako rzecznika praworządności uregulowana jest na mocy prawa o prokuraturze. Analiza tych przepisów w powiązaniu z działem IV kodeksu postępowania administracyjnego pozwoliła na konstatację, iż prokurator, działający w postępowaniu administracyjnym na prawach strony, posiada przysługujące tylko jemu uprawnienia oraz trzyma pieczę nad tym postępowaniem, realizując obowiązki rzecznika praworządności. Aby w pełni wykazać szczególną pozycję prokuratora, konieczne jest enumeratywne wyliczenie jego uprawnień w postępowaniu administracyjnym oraz zestawienie ich z kompetencjami przysługującymi „zwykłym” podmiotom na prawach strony

19

Is “Public Interest” a Conceptual Category of Contemporary Polish Procedural Criminal Law?

51%

Paluszkiewicz H.

Archiwum Filozofii Prawa i Filozofii Społecznej

|

2020

|

vol. 3(24)

93-104

PL

Celem opracowania jest zwrócenie uwagi na kategorię pojęciową określaną mianem „interesu publicznego” na gruncie współczesnego prawa karnego procesowego. Określenie „interes publiczny” jest traktowane jako zwrot niedookreślony pełniący rolę klauzuli generalnej, mającej za zadanie „uelastycznienie” tekstu prawnego poprzez odesłanie do poza systemowego zespołu wartości. W Kodeksie postępowania karnego nie wykorzystuje się takiego zwrotu niedookreślonego, choć używa wielu innych klauzul generalnych, w tym klauzuli „interesu społecznego”. Analiza przypadków użycia w ustawie karnoprocesowej klauzuli interesu społecznego wskazuje, że w istocie nie można utożsamiać obu tych kategorii pojęciowych, nie powinny być one używane zamiennie i nie stanowią one terminów synonimicznych. Zwrot „interes publiczny” choć nie jest terminem ustawowym na gruncie Kodeksu postępowania karnego, wyraża wartości takie jak poszanowanie prawa, praworządność, a poprzez odpowiednie ukształtowanie modelu procesu karnego i zapewnienie w nim udziału podmiotów pełniących rolę rzeczników tego interesu wartości te są – przynajmniej potencjalnie – chronione. Prokuratorzy jako rzecznicy interesu publicznego dla właściwego wypełnienia ciążącego na nich obowiązku strzeżenia prawomocności, powinni zachować niezależność organizacyjną i bezstronność procesową.

EN

This study aims at presenting conceptual category named “public interest” under the Polish procedural criminal law. The concept of “public interest”, which is the subject of this analysis, is treated as an indefinite term, functioning as a general clause, whose the task of which is to render a legal text more “flexible” by referring to a set of values outside of the system. The term “public interest” is no longer used in the provisions of the Code of Criminal Procedure. The legislator still uses many other general clauses, including the “social interest” clause. The analysis of cases in which this clause is used shows that, in fact, these two conceptual categories may not be equated, should not be used interchangeably, and are not synonymous. Although the term “public interest” is no longer a statutory term under the Code of Criminal Procedure, given the fact that it expresses values such as respect for the law and the rule of law, it should be assumed that by proper shaping of the criminal trial model and ensuring that entities performing the role of public interest advocates participate in it, these values are – at least potentially – protected. State prosecutors, in their capacity of public interest advocates and in order to properly discharge their duty to uphold the rule of law, should maintain organizational independence and procedural impartiality.

20

Legitymacja procesowa prokuratora w postępowaniu o unieważnienie małżeństwa postulaty de lege ferenda i de lege lata

51%

Chudzik K.

Rejent

|

2022

|

issue 2 (370)

11-27

EN

This paper concerns issues related to the legal standing of a public prosecutor in the cases of marriage annulment. Characteristics, nature, and effects were described along with entitlements resulting from this institution. Presented were marriage obstacles that are base for bringing actions and the dispute of doctrine resulting from marriage obstacles occurring in the narrowed circle that includes marriage obstacles that make possible demanding marriage annulment of constrained entities being explicitly pointed out in regulations. Rights and arguments representing opposite parties were presented in detail along with the standpoint of the author, which was the base for the demanding changes of the regulation entitling public prosecutor to bring actions of marriage annulment. The subject of introducing means of challenging by spouses, that were not entitled to bringing the action was elaborated.

Refine search results

ROLA PROKURATORA W PROCESIE CYWILNYM

Ppłk Bolesław Wieniawa-Długoszowski przed sądem polowym w 1921 r. (przyczynek do biografii)

W sprawie niezależności Prokuratora Generalnego w Polsce

Glosa do wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 5 maja 2016 r., II FSK 3354/15. Oświadczenie pod rygorem odpowiedzialności karnej w deklaracjach podatkowych

SYSTEM SĄDOWNICTWA CYWILNEGO W JAPONII

Wzięcie udziału przez prokuratora w postępowaniu cywilnym jako gwarancja zapewnienia efektywności ochrony prawnej

Podmioty jednostek organizacyjnych Policji uprawnione do wydawania nakazu przeszukania w wypadkach niecierpiących zwłoki (art. 220 § 3 k.p.k.)

Połączenie funkcji Ministra Sprawiedliwości i Prokuratora Generalnego jako zagrożenie dla praworządności

Status prawny albańskiej Wysokiej Rady Prokuratury w świetle reformy konstytucyjnej z 2016 roku

Wniosek prokuratora o uchylenie lub zmianę prawomocnego stwierdzenia nabycia spadku

„Z braku dowodów winy....” – rehabilitacja prokurator Romany Golańskiej

Rola prokuratora w postępowaniu administracyjnym oraz sądowoadministracyjnym

Rada prokuratury na przykładzie Kosowa

Rozprawa zdalna na gruncie art. 374 kodeksu postępowania karnego

Nieskazitelność charakteru i nieposzlakowana opinia w prawie prawniczych samorządów zawodowych

Za tajne do ewidencji, za polityczne dla prokuratury „Sekcje tajne” w sądownictwie powszechnym (1950-1955)

Udział adwokatów w procesie kanonizacyjnym. Studium historycznoprawne

Pozycja prokuratora w postępowaniu administracyjnym i sądowoadministracyjnym – analiza prawna

Is “Public Interest” a Conceptual Category of Contemporary Polish Procedural Criminal Law?

Legitymacja procesowa prokuratora w postępowaniu o unieważnienie małżeństwa postulaty de lege ferenda i de lege lata