Search results

1

Teraźniejszość i zmiana edukacji szkolnej w świetle własnych rozważań i badań

100%

Kocór M.

Lubelski Rocznik Pedagogiczny

|

2018

|

vol. 37

|

issue 4

PL

W artykule autorka akcentuje głęboki sens edukacji, jej stan i specyfikę zmian w ustroju demokratycznym w Polsce. Posiłkując się wynikami badań empirycznych prowadzonych od lat wśród nauczycieli jako głównych realizatorów zmian, poszukuje pedagogicznego wymiaru tych przeobrażeń. Zastanawia się nad przyszłością szkolnej edukacji i jej determinantami. Eksponuje wciąż ważne życiowe wartości, ku jakim powinna zmierzać, tj. prawdę, dobro i piękno przełożone na ludzką życzliwość, uczciwość i sumienność. Analizując je, można dojść do wniosku, że najwyższy czas „zawrócić z krętej, niepewnej i niebezpiecznej ścieżki na prostą, oświetloną drogę” prowadzącą do edukacji, która będzie narodowym priorytetem i katalizatorem rozwoju.

2

Tra memoria e formazione: sull ’identità familiare in Tra due mari di Carmine Abate

72%

Karp K.

Annales Neophilologiarum

|

2013

|

issue 7

59-72

EN

The aim of the article entitled “Between memory and self-formation: about familiar identity in Tra due mari [Between Two Seas] by Carmine Abate” is to explore the motif of familiar identity in the above-mentioned novel. The article is divided into four parts, the main two being devoted to identity in the light of the role of memory and self-formation. Regarded as one of the most famous Italian contemporary writers, in 2012 Abate received Italy’s Campiello Prize for his novel La collina del vento [The Windy Hill]. It is worth noting that in his fiction Abate explores many aspects that are typical of migrant literature such as the journey motif, linguistic barriers, and, above all, a feeling of non-belonging to the host culture. Delineating in Tra due mari the story of the Bellusci family, the author presents the influence that the past and self-formation has on identity.

PL

“Między pamięcią a dorastaniem: o tożsamości rodzinnej w Tra due mari [Między dwoma morzami] Carmine Abate” to artykuł poświęcony problematyce tożsamości w świetle motywu dorastania oraz roli pamięci i przeszłości we wspomnianym w tytule utworze autorstwa jednego z najbardziej znanych włoskojęzycznych pisarzy współczesnych, laureata prestiżowej nagrody Campiello w 2012 roku, otrzymanej za powieść La collina del vento [Wietrzne wzgórze]. Praca składa się z czterech części, z których dwie główne dotyczą odpowiednio związku motywu tożsamości z przeszłością oraz procesu dorastania, który kształtuje tożsamość. Abate nasyca tekst elementami typowymi dla literatury migracyjnej takimi jak: motyw podróży, problem języka i poczucia przynależności do danego obszaru kulturowego i szkicuje spójny obraz losów rodziny Bellusci.

3

Obrazy Olsztyna utrwalone w najnowszej prozie roczników 70. i 80. w relacji z przeszłością i teraźniejszością

72%

Chłosta-Zielonka J.

Prace Literaturoznawcze

|

2015

|

issue 3

323-334

EN

The aim of the paper is to point at the way in which contemporary writers use collective memory connected with Olsztyn, the town in which traces of the past can be seen in architectural and cultural landscape. Quoting after Elżbieta Rybicka definition of the memorials by the French researcher Pierre’a Nora, it can be assumed that memories concerning the past are kept by topographic places and monuments: statues, cemeteries and architecture. In the generation of people born in 70s won strategy which is called by Bartosz Korzeniewski ”de-browning” of history. The authors referred to the sings of the town’s past very critically. It was not until the first decade of the 21st century when the perspective of the description of Olsztyn’s everyday life changed. It can be noticed in the crime stories written by Tomasz Białkowski, short story by Michał Kotliński and crime story Rage by Zygmunt Miłoszewski.

4

Wieczność teraźniejszości. Psychologiczne ujęcie czasu w kontekście istnienia Boga według Augustyna z Hippony

72%

Cyrek O.

Studia Elbląskie

|

2023

|

vol. 24

379-404

EN

The article presents the concept of eternity and temporality in the perspective of the early medieval thinker, philosopher and Latin-language writer Augustine of Hippo in the context of the existence of God. It explains how the author distinguished eternity from time and emphasizes that eternity is a condition for the existence of temporal reality. In the first place, when discussing the author’s thoughts, conclusions are described about how he grasped eternity in contrast with the temporal world. Augustine describes eternity as immutability, distinguishing it from the changeability of time. Then, the experience of temporality by human consciousness was analyzed and the subjectivity of experiencing the passage of moments was emphasized. Augustine saw the impancy of the present and at the same time the impossibility of staying in it permanently. He understood time as a form of our mentality and distinguished three areas of time: the presence of the past, the presence of the present, and the presence of the future. Like most of his contemporaries, he misunderstood time linearly by giving it a specific direction, i.e. an arrow, which in fact is our cognitive illusion. The article uses the classic works of Augustine of Hippo, such as “De civitate Dei” and “Confessiones” and on their basis presents the concepts of the thinker from Tagasta and additionally expands them with reflections on the subjective experience of transience, which is experienced in human consciousness based on psychological knowledge.

PL

Artykuł przedstawia koncepcję wieczności i czasowości w ujęciu wczesnośredniowiecznego myśliciela, filozofa i pisarza łacińskojęzycznego Augustyna z Hippony w kontekście istnienia Boga. Wyjaśniono, w jaki sposób autor odróżnił wieczność od czasu, oraz podkreślono, że wieczność jest warunkiem zaistnienia rzeczywistości temporalnej. W pierwszej kolejności przy omawianiu myśli autora opisano wnioski na temat tego, jak ujmował on wieczność w kontraście z czasowym światem. Augustyn opisuje wieczność jako niezmienność, odróżniając ją od zmienności czasu. Następnie analizie poddano doświadczanie czasowości przez ludzką świadomość i podkreślono subiektywność przeżywania upływania momentów. Augustyn dostrzegł nierozciągłość teraźniejszości i zarazem niemożność zatrzymania się w niej na stałe. Pojmował czas jako formę naszej umysłowości i wyróżnił trzy dziedziny czasu: obecność przeszłości, obecność teraźniejszości i obecność przyszłości. Jak większość mu współczesnych autorów błędnie ujmował czas linearnie, nadając mu określony kierunek, czyli strzałkę, która w rzeczywistości jest naszym złudzeniem poznawczym. W artykule wykorzystano klasyczne dzieła Augustyna z Hippony, takie jak „De civitate Dei” oraz „Confessiones”, i na ich podstawie przedstawiono koncepcje myśliciela z Tagasty oraz dodatkowo rozszerzono je o rozważania na temat subiektywnego przeżywania przemijalności, jakie jest doświadczane w ludzkiej świadomości, opierając się na wiedzy psychologicznej.

5

Odpusty jako realna pomoc w przemianie życia

72%

Kulik B.

Polonia Sacra

|

2023

|

vol. 27

|

issue 1

101-120

EN

The teaching on indulgences belongs to the official teaching of the Catholic Church. The Apostolic constitution Indulgentiarum doctrina of Pope St. Paul VI from 1967 has been an impulse for further reflections on history, theology, practice of indulgences and their meaning for person’s life. However, the issue of the impact of the practice indulgences on the consequences of the past, present and future of those seeking to gain indulgences has not yet been directly addressed. Therefore, the aim of this article is an attempt to show how asking for indulgences can actually change consequences of our “yesterday” and our “today” and “tomorrow”. The reflection will be focused mainly on the definition of the indulgence and necessary conditions for obtaining the indulgence. The study will be summed up with conclusions and suggestions for further reflection on the relationship between indulgences and human life.

PL

Nauka o odpustach należy do oficjalnego nauczania Kościoła. Konstytucja apostolska Indulgentiarum doctrina św. Pawła VI z 1967 roku pozostaje do dzisiaj impulsem do dalszej refleksji nad historią, teologią, praktyką odpustów, a także nad ich znaczeniem dla życia człowieka. Jednak do tej pory nie zostało bezpośrednio podjęte zagadnienie, jaki wpływ ma praktyka odpustów na konsekwencje przeszłości, teraźniejszość i przyszłość osób starających się odpusty zyskiwać. W związku z tym celem artykułu jest próba ukazania, w jaki sposób proszenie o odpusty może realnie przemieniać konsekwencje naszego „wczoraj” oraz nasze „dziś” i „jutro”. Refleksja będzie dotyczyła przede wszystkim definicji odpustu i warunków koniecznych do jego otrzymania. Studium zostanie zwieńczone wnioskami oraz propozycjami dalszego namysłu nad tym, jaki zachodzi związek między odpustami i życiem człowieka.

6

Participation in the Present and the Spacing of Time: On Kawara, Nancy, Levinas

58%

Bobrowska E.

Art Inquiry. Recherches sur les arts

|

2018

|

vol. XX (XXIX)

61-74

EN

This paper focuses on the close examination of the notions of presence, participation, and time in the conceptual art of On Kawara, in which the rhetorical figure of art works through the spacing of time. In this way, this conceptual art becomes a symbol of absolute creation — the creation of time and the participation in the eternal present, according to Jean-Luc Nancy’s essay: The Technique of the Present: On On Kawara. Moreover, On Kawara’s paintings explore the theme of being and are structured around Martin Heidegger’s concept of “throwness” in the world, as they convey the sense of being carried along by the events and the impetus of the world. The materiality of the loneliness of the self, which is crucial for this artistic project, is considered with reference to Emmanuel Levinas’s thought and Samuel Beckett’s …but the clouds…

PL

Rozważania zawarte w artykule dotyczą pogłębionej analizy problematyki teraźniejszości, partycypacji i czasowości w kontekście sztuki konceptualnej On Kawary. Mamy w niej do czynienia ze swoistym „otwieraniem czasu” poprzez „rozsuwanie”. W twórczości artysty retoryczna figura sztuki uwidacznia się poprzez wymierzanie czasu. Sztuka konceptualna staje się w tym przypadku symbolem kreacji absolutnej – czasu i partycypacji w nieskończonej teraźniejszości, w nawiązaniu do eseju Jean-Luca Nancy’ego The Technique of the Present On On Kawara. Malarstwo On Kawary dotyka również problemu Heidegerrowskiego bycia i rzucenia-w-świat, uczestnictwa w jego wydarzeniach i ruchu. Materialność samotności “ja”, kluczowa dla opisywanego projektu artystycznego, rozważana jest także w odniesieniu do myśli Emmanuela Levinasa i dramatu Samuela Becketta … jak obłoki….

7

Sto lat polskiej polityki społecznej 1918–2018

58%

Uścińska G.

Zabezpieczenie Społeczne. Teoria, Prawo, Praktyka

|

2018

|

vol. VII

|

issue 8

9-16

EN

The paper concisely describes the evolution of the Polish social policy throughout the century 1918–2018, with the additional outlook for the future. The author focuses on key changes that shaped the general character of the policy since 1918. The events are presented chronologically, and divided into three parts: past (since the independence in 1918 until the end of the communist era in 1989), present (since 1989 until now), and future (from now on).

PL

Artykuł syntetycznie przedstawia stuletnią historię polskiej polityki społecznej, z dodatkowym spojrzeniem w przyszłość. Autorka prezentuje wybrane elementy charakteryzujące zmiany w obszarze tej polityki od 1918 roku. Zaprezentowano je chronologiczne, wyodrębniając trzy części: przeszłość (okres od odzyskania niepodległości do obalenia komunizmu w 1989 r.), teraźniejszość (okres po 1989 roku do dziś) i przyszłość.

8

Towards a culture of active participation

58%

Nycz R., Nycz R.

Ruch Literacki

|

2019

|

issue 4

9

Mała chrystologia Leszka Kołakowskiego. O różnym spojrzeniu na historię i teraźniejszość

58%

Pawliszyn M.

ΣΟΦΙΑ. Pismo Filozofów Krajów Słowiańskich

|

2017

|

vol. 17

213-229

RU

Личность Иисуса Христа прочно закрепилась в истории и сознании человечества. Для одних он был религиозным лидером, для других – воплощением высочайших ценностей, образцом посвящения себя человечеству, некоторые же считают его узурпатором или рево-люционером, который потерпел поражение в момент его насильственной смерти. Христиане видят в нем Сына Божьего, Яхве, который своей смертью на кресте даровал всем возможность вечного искупления. Иисус – это личность, которой можно поклоняться, почитать ее, игнори-ровать либо же критиковать. Несмотря на различие взглядов, он стал переломным моментом в истории, исходным элементом нашей цивилизации. Ничего удивительного, что о Нем говорят историки, теологи, культурологи, а также философы. Одним из них является польский философ Лешек Колаковский. В представленном труде, однако, речь идет не только об изложении взгля-дов польского философа о том, кем был Иисус, а скорее о том, чтобы думая о Нем, как об исторической личности, взглянуть на взаимосвязь, возникающую между историей и современностью.

EN

The figure of Jesus Christ is firmly etched in the history and human consciousness. For some Jesus Christ was a religious leader, for others – the embodiment of the highest values, a paragon of self-sacrifice for humanity. Yet others see him as an usurper or a revolutionist who suffered his greatest defeat when death was inflicted upon him. For Christians Jesus is the Son of God Yahweh whose death by crucifixion granted salvation to all people. Jesus can be worshipped, respected, ignored or opposed. No matter the response he provokes, Jesus has definitely become the landmark figure and the touchstone of our civilisation. It’s no wonder he has captured the minds of historians, theologists, culture experts and philosophers. Leszek Kołakowski is one of them. The purpose of this dissertation is not to afford a glimpse of the Polish philosopher’s views on Jesus, but – bearing in mind who Jesus was as a historical figure – to look at the relationship between the past and the present.

10

Prorockie ujęcie czasu Izraela – perspektywa Księgi Ezechiela

58%

Jasiński A. S.

Verbum Vitae

|

2019

|

vol. 35

77-119

EN

The article unfolds a specific understanding of time on the part of the prophets, drawing on the example of Ezekiel, who performed his mission among the exiles (gola) during the Babylonian captivity of the 6th century B.C. His task was to prepare Israel for the time of renewal, which was to be the work of Yahweh. The prophet looks at the present, past and future only from the perspective of the relationship between Yahweh and Israel. Three stages of the history of the nation emerge from his statements, and to each he devotes special attention. Following this approach of the prophet to the nation's history, the article is divided into three main sections: (1) The time of Israel's present (captivity); (2) The time of former Israel; and (3) The time of the new Israel. The revelation of Yahweh to Ezekiel, and the vocation to be his prophet and watchman, became the starting point for the message of the whole Book (Ez 1:1–3:21). It was the time of Ezekiel and of the exiles that revealed the historic truth about Israel as a nation of rebels (Ez 2:3). The future, however, will reveal the final victory of Yahweh, who will renew his people (Eze 37:1-14) and defeat all opponents (Ezek 38–39).

PL

Artykuł ukazuje specyficzne rozumienie czasu przez proroków na przykładzie Ezechiela, który pełnił swoją misję stróża pośród zesłańców (gola) w czasie niewoli babilońskiej w VI w. przed Chr. Jego zadaniem było przygotowanie Izraela na czas odnowy, który miał być dziełem Jahwe. Prorok na teraźniejszość, przeszłość i przyszłość patrzy wyłącznie z perspektywy relacji Jahwe – Izrael. Z jego wypowiedzi wyraziście wyłaniają się trzy etapy dziejów narodu, każdemu z nich poświęca osobną uwagę. Takie podejście proroka do dziejów narodu zadecydowało o podziale niniejszego artykułu na trzy punkty: 1. Czas teraźniejszy Izraela (wygnanie), 2. Czas dawnego Izraela, 3. Czas nowego Izraela. Objawienie się Jahwe Ezechielowi i powołanie go na proroka oraz stróża stało się punktem wyjścia w przesłaniu całej Księgi (Ez 1,1–3,21). Był to czas Ezechiela i czas zesłańców, który odsłaniał prawdę o Izraelu jako narodzie buntowników (Ez 2,3). Przyszłość miała jednak odsłaniać ostateczne zwycięstwo Jahwe, który odnowi swój lud (Ez 37,1-14) i pokona wszystkich przeciwników (Ez 38–39). Czas nowego Izraela został opisany przede wszystkim w ostatniej wizji (Ez 40–48).

11

Past, Present, or Future: What’s The Difference?

51%

MANN W. E.

Roczniki Filozoficzne

|

2018

|

vol. 66

|

issue 4

135-148

EN

This essay examines Marcin Tkaczyk’s “The antinomy of future contingent events,” with an eye towards clarifying the roles played by philosophical notions of propositions, events, the pre-sent, the relativity of time, and Tkaczyk’s notion of a “sphere of culture.” The essay concludes by examining what support might be offered for Tkaczyk’s claim that people can to some degree change the past.

PL

Artykuł analizuje tekst „Antynomia przyszłych zdarzeń przygodnych” Marcina Tkaczyka, sku¬¬piając się na wyjaśnianiu ról odgrywanych przez filozoficzne pojęcia zdań, zdarzeń, teraźniej¬szo¬ści, względności czasu i użytego przez Tkaczyka pojęcia „sfery kultury”. Tekst kończy się analizą kwestii, w jaki sposób można udzielić wsparcia tezie Tkaczyka, że ludzie mogą do pewnego stopnia zmienić przeszłość.

12

Pamięć a czas – od Arystotelesa do św. Tomasza

51%

Łabno K.

Tarnowskie Studia Teologiczne

|

2014

|

vol. 33

|

issue 1

EN

In this article I discuss the relation between memory and time. Using fragments of works of thinkers such as Aristotle, St. Augustine and St. Thomas I try to answer the question whether the memory is in the mind.

PL

Przedmiotem refleksji w niniejszym artykule jest relacja, jaka zachodzi między pamięcią i czasem. Przytaczając rozważania takich myślicieli jak Arystoteles, św. Augustyn czy św. Tomasz z Akwinu, autorka próbuje odpowiedzieć na pytanie, czy pamięć znajduje się w umyśle, oraz uchwycić różnorodność w ujmowaniu problematyki pamięci i związanego z nią czasu, jego odczuwania i doświadczania.

13

Raj jako „czysta” przyszłość – myśl inspirowana lekturą Mikołaja Bierdiajewa

44%

Pawliszyn M.

ΣΟΦΙΑ. Pismo Filozofów Krajów Słowiańskich

|

2018

|

vol. 18

153-171

RU

Является ли тема рая философской проблемой? По всей вероятности, ответ на данный вопрос должен быть отрицательным, однако трудно избавиться от желания рационально проанализировать названное понятие. Рай – как понятие, которое иногда воспринимается как обещание и шанс продлить заканчивающуюся смертью человеческую экзистенцию, особенное, исключительное место, радикально отличающееся от всего, что нам привычно, которое может оказаться местом полного выявления Истины и которое должно помочь ответить на вопросы о возможном наличии высочайшего Существа – представляется важной темой для размышлений. Этому не противоречит тот факт, что исследователи нечасто обращались к данной проб-лематике. Николай Бердяев, философ, действующий на стыке философии с религией, анализа с мистикой, ставит рай в центр своих исследований. Его размышления являются настолько вдохновляющими, что стоит к ним то и дело возвращаться. Основная цель предлагаемого нами текста заключается в изложении идей Николая Бердяева.

EN

Is paradise a philosophical issue? It certainly is not, but it is hard to resist the temptation to conduct a rational analysis of the problem. Paradise, which is a final promise and an opportunity to extend the existence that inevitably ends with death, which appears to be special, unique, and radically different from everything we know, which is to be the possible place of disclosure of the full Truth, and last but not least, which is to answer our questions about the existence of the Highest Being, appears to be an inspiration, an exceptional stimulus to think. This is not negated by the fact that there have been few people who discussed this topic. Nikolai Berdyaev, a philosopher focusing on the boundary between philosophy and religion, and between analysis and mysticism, makes paradise the object of his reflections. His reflections are so inspiring that they deserve going back to. His concept constitutes the principal subject matter of the text presented here.

14

Koncepcja czasu Wilhelma Ockhama w świetle niektórych ustaleń współczesnej filozofii czasu

44%

Łagosz M.

Studia Philosophiae Christianae

|

2012

|

vol. 48

|

issue 3

77-102

EN

The article is a critical comment to William Ockham’s statements regarding the problem of time. Ockham’s conception of time is rooted in Aristotle’s "Physics", that is why the paper refers also to the Greek philosopher’s theoretical assumptions concerning time. In the article it is shown that the relevance and actuality of Ockham’s understanding of time consists in the non-substantial and non-attributive interpretation of the category. Ockham achieves the result due to his consistent application of his famous postulate of the razor. The Ockhamian conception of time does not seem to avoid certain difficulties and inconsistencies. Some of them are pointed to in the paper.

PL

Artykuł ten jest komentarzem do ustaleń, jakie odnośnie do czasu poczynił „Venerabilis Inceptor”. Chciałbym przyjrzeć się tu koncepcji Wilhelma Ockhama z punktu widzenia ontologii czasu, która jest obiektywistyczna (nieantropomorficzna), relacjonistyczna (niesubstancjalistyczna), przyjmuje istnienie „strzałki czasu” (tj. nieodwracalność kierunku jego upływu), opiera się na kauzalnej teorii czasu, a także respektuje rezultaty współczesnej fizyki oraz postulat „brzytwy Ockhama”. Ponieważ koncepcja czasu Ockhama zakorzeniona jest w Arystotelesowskiej „Fizyce”, stąd odnoszę się także do poglądów Filozofa, wskazując na podobieństwa i różnice w rozumieniu czasu przez obu filozofów, a także – trudności wiążące się z przyjmowanymi przez nich rozwiązaniami. Ogólny wniosek, jaki wyprowadzam z powyższego „przeglądu” Ockhamowych ustaleń na temat czasu, jest następujący: zastosowanie przez Ockhama reguły ‘brzytwy’ na tym szczególnym obszarze, jakim jest filozofia czasu, doprowadziło do powstania koncepcji, która – ogólnie biorąc – w wielu punktach może być zaakceptowana przez pewien – teoretycznie dobrze ugruntowany – wariant współczesnej ontologii czasu. Mówiąc zaś bardziej szczegółowo, do akceptowalnych współcześnie momentów Ockhamowego myślenia o czasie należą: obiektywność czasu, niesubstancjalność czasu (ujęcie Ockhama bliższe jest relacjonizmowi), nierealność przyszłości, nierealność „chwili”, pierwotność ontologicznego ujęcia czasu wobec interpretacji epistemologicznej. Za problematyczne w koncepcji czasu Ockhama należy z kolei uznać: utożsamienie czasu ze szczególną postacią ruchu (najszybszy jednostajny ruch okrężny), sugestię „geometryzacji” czasu oraz zrównanie statusu ontycznego przeszłości i przyszłości.

15

Aktualność historiozofii

44%

Kieliszek Z.

Studia Warmińskie

|

2013

|

issue 50

41-54

PL

W artykule Aktualność historiozofii autor porusza problem aktualności filozofii dziejów. Tekst składa się z czterech części. W pierwszej części autor dokonuje krótkiego przeglądu wybranych przez siebie koncepcji historiozoficznych. Kolejno przybliżona zostaje myśl Tukidydesa, św. Augustyna, Georga W.F. Hegla, Karola Marksa, Oswalda Spenglera, Arnolda J. Toynbee’ego, Feliksa Konecznego, Francisa Fukuyamy oraz Samuela P. Huntingtona. Część druga artykułu jest poświęcona najważniejszym zarzutom, jakie we współczesnym dyskursie filozoficznym są wysuwane wobec myślenia historiozoficznego. Autor zwięźle omawia pięć zarzutów: 1. brak powodów, dla których należałoby rozwijać tradycję historiozoficzną; 2. zupełna nieprzewidywalność dziejów; 3. zbytni katastrofizm myślenia historiozoficznego; 4. ahistoryczna postawa współczesnego człowieka; 5. nie istnieje pozahistoryczna, jednolita i niezmienna rama odniesienia dla procesu dziejowego. W części trzeciej autor kolejno odpiera przywołane zarzuty, wskazując na ich najważniejsze słabe punkty. Przytoczone zostają ponadto odpowiednie kontrargumenty. W ostatniej części autor dokonuje podsumowania przeprowadzonych analiz. Dochodzi również do konkluzji, że problematyka historiozoficzna jest wciąż aktualna, a jej dalsze rozważanie jest celowe zarówno ze względów teoretycznych, jak i praktycznych.

EN

In this paper the author discusses the problem of researching the sense of human history and laws which govern it. The paper has four parts. In the first the author briefly outlines the historiosophical issues. The second part of the article is devoted to the most important reproaches that in contemporary philosophical discourses are extended to historiosophic thinking. The author briefly discusses the five grounds: 1) There are no reasons for developing the historiosophical tradition; 2) Complete unpredictability of history; 3) Excessive catastrophism of the historiosophic thinking; 4) A-historical attitude of modern man; 5) There is no a-historic, uniform and constant frame of reference for the historical process. In the third installment these objections are rebutted. Their major weaknesses and counter-arguments are identified. In the last paragraph the author summarizes the analysis. He also comes to the conclusion that the historiosophical issue is still valid, and it is imporatant for theoretical and practical reasons.

DE

In diesem Artikel diskutiert der Autor das Problem der Forschung nach dem Sinn der menschlichen Geschichte und ihrer Gesetze. Der Aufsatz besteht aus vier Teilen. Im ersten Teil beschreibt der Autor kurz die historiosophischen Probleme. Der zweite Teil des Artikels wird den wichtigsten Vorwürfen, die sich in dem zeitgenössischen philosophischen Diskurs befinden, gewidmet. Der Autor beschreibt fünf Sachen: 1) es gibt keinen Grund für die Entwicklung der historiosophischen Tradition; 2) es gibt komplette Unberechenbarkeit der Geschichte; 3) übermäßiger Katastrophismus des historiosophischen Denkens; 4) ahistorische Haltung des modernen Menschen; 5) es gibt keinen ausserhistorischen, gleichmäßigen und konstanten Bezugsrahmen für den historischen Prozess. In der dritten Tranche der Folge werden manche Beschwerden abgewiesen. Der Autor identifiziert auch ihre großen Schwächen und manche Gegenargumente. Im letzten Absatz fasst der Autor die Analysen zusammen. Er kommt zu dem Schluss, dass die historiosophische Frage auch heute gültig ist und die weiteren Überlegungen sinnvoll sind aus theoretischer und praktischer Sicht.

16

Ontologia nienowoczesności w poezji Piotra Szewca

44%

Tomczok M.

Forum Poetyki

|

2020

|

issue 19

6-17

EN

Referring to the theories of Hans Ulrich Gumbrecht, Bruno Latour and Nurit Bird-David, the author attempts to prove that Piotr Szewc’s poetry is accompanied by a concept that questions the logic of the modern world based on technical progress and an isolated, egocentric subject. The aforementioned concept is an ontology of the non-modern. It is directly inspired by Latour’s concept of nonmodernity (amodernity), supported by a reflection on the new animism of Bird-David. The analysis includes four poetry volumes, published between 2006 and 2017, and a selection of poems by Szewc from 2019.

PL

Nawiązując do teorii Hansa Ulricha Gumbrechta, Brunona Latoura i Nurit Bird-David, autorka próbuje dowieść, że poezji Piotra Szewca towarzyszy koncepcja kwestionująca logikę współczesnego świata oparta na postępie technicznym i wyizolowanym, egocentrycznym podmiocie. Wspomniana koncepcja to ontologia nienowoczesności. Bezpośrednią inspiracją dla niej pozostaje pojęcie nienowoczesności (anowoczesności) Latoura uzupełnione o refleksję nad nowym animizmem Bird-David. Analiza obejmuje cztery tomy poetyckie, wydane w latach 2006–2017, oraz wybór wierszy Szewca z 2019 roku.

Refine search results

Teraźniejszość i zmiana edukacji szkolnej w świetle własnych rozważań i badań

Tra memoria e formazione: sull ’identità familiare in Tra due mari di Carmine Abate

Obrazy Olsztyna utrwalone w najnowszej prozie roczników 70. i 80. w relacji z przeszłością i teraźniejszością

Wieczność teraźniejszości. Psychologiczne ujęcie czasu w kontekście istnienia Boga według Augustyna z Hippony

Odpusty jako realna pomoc w przemianie życia

Participation in the Present and the Spacing of Time: On Kawara, Nancy, Levinas

Sto lat polskiej polityki społecznej 1918–2018

Towards a culture of active participation

Mała chrystologia Leszka Kołakowskiego. O różnym spojrzeniu na historię i teraźniejszość

Prorockie ujęcie czasu Izraela – perspektywa Księgi Ezechiela

Past, Present, or Future: What’s The Difference?

Pamięć a czas – od Arystotelesa do św. Tomasza

Raj jako „czysta” przyszłość – myśl inspirowana lekturą Mikołaja Bierdiajewa

Koncepcja czasu Wilhelma Ockhama w świetle niektórych ustaleń współczesnej filozofii czasu

Aktualność historiozofii

Ontologia nienowoczesności w poezji Piotra Szewca