Search results

1

Znaczenie i obecność myśli pedagogicznej Jana Amosa Komeńskiego w prądach i kierunkach pedagogiki Nowego Wychowania

100%

Sztobryn S.

Siedleckie Zeszyty Komeniologiczne seria Pedagogika

|

2018

|

vol. 5

23-31

PL

W artykule zwracam uwagę na pewne wspólne rysy myśli pedagogicznej Jana Amosa Komeńskiego oraz pedagogów Nowego Wychowania świadczące o tym, że istnieje ciągłość problemów i ich badań w kręgu kultury śródziemnomorskiej. Z historycznej perspektywy dzielącej czasy Komeńskiego i pedagogów Nowego Wychowania wyłania się wspólnota myślenia o człowieku i jego wychowaniu, ujawnia się jedność zasad budujących rdzeń europejskiej myśli pedagogicznej. Krąg wartości, problemów badawczych, postrzeganie człowieka w jego ontogenetycznym i filogenetycznym rozwoju, zakorzenienie edukacji w bezpośrednim kontakcie z otaczającym światem, traktowanie jej jako istotnego dobra, dobra, które czyni człowieka istotą wyjątkową, są to idee przewodnie myśli pedagogicznej, w pewien sposób ponadczasowe.AbstractIn the article I draw attention to some common aspects of the pedagogical thought of Jan Amos Comenius and pedagogues of the New Education which testify to the fact that there is a continuity of problems and their research in the Mediterranean culture. From the historical perspective dividing the time of Comenius and the pedagogues of the New Education emerges the common thinking about man and his upbringing, the unity of principles building the core of European pedagogical thought is revealed. The circle of values, research problems, perception of man in his ontogenetic and phylogenetic development, embedding education in direct contact with the surrounding world and treating it as a vital good, good that makes man an exceptional being, These are the guiding ideas of pedagogical thought which are in some way timeless.

2

Myśl pedagogiczna Jana Amosa Komeńskiego a założenia Nowego Wychowania

100%

Florczykiewicz J.

Siedleckie Zeszyty Komeniologiczne seria Pedagogika

|

2018

|

vol. 5

33-42

PL

Analiza poglądów Jana Amosa Komeńskiego odnoszących się do wychowania ujawnia wiele nowatorskich, jak na współczesne mu czasy, propozycji. Zamierzeniem tego artykułu jest ich identyfikacja i odniesienie do współczesnej myśli pedagogicznej rozwijanej na gruncie nurtu Nowego Wychowania. Cechą wspólną dyskutowanych pedagogik jest fakt, że wyrosły na gruncie krytyki szkoły, postulując radykalne zmiany w wychowaniu i kształceniu. Analizie porównawczej poddano cele nauczania, poglądy odnoszące się do natury człowieka oraz podmiotowości i indywidualności w kształceniu i wychowaniu, których egzemplifikacją był postulat umożliwienia dziecku rozwoju podmiotowego przy uwzględnieniu jego potrzeb i możliwości. Prezentacja poglądów Komeńskiego w perspektywie założeń koncepcji i pedagogii rozwijanych w nurcie Nowego Wychowania pozwoliła na ukazanie uniwersalności poglądów tego wielkiego Pedagoga i reformatora szkoły, uznawanego za twórcę naukowej pedagogiki. AbstractAn analysis of the views of John Amos Comenius relating to education reveals many proposals, which were innovative for his time. The intention of this article is their identification and comparison with contemporary pedagogical thought developed on the basis of theNew E ducation movement. A common feature of the discussed educational paradigms is the fact that they have grown from criticism of school, postulating radical changes in education and teaching. The comparative analysis concerned the teaching goals, views relating to human nature as well as subjectivity and individuality in teaching and education, which were exemplified by the postulate of enabling the child subjective development, while taking into account his or her needs and abilities. Presentation of Comenius’ views in light of the assumptions and pedagogy developed in the New Education movement allowed to show the universality of views of this great pedagogue and school reformer, who is considered to be the creator of scientific pedagogy.

3

Tradition of innovation’: roots and topicality of the New Education in Portugal

71%

Pintassilgo J.

Forum Pedagogiczne

|

2017

|

vol. 7

|

issue 1

245-260

PL

Niniejszy artykuł ma na celu krytyczną refleksję nad drogą, jaką przebył ruch Nowego Wychowania w Portugalii z uwzględnieniem licznych korzeni i przemian, jakich on podlegał. Autor podejmuje próbę relatywizacji dychotomicznej retoryki leżącej u podstaw dyskursów Nowego Wychowania i usystematyzowania jego najważniejszych idei. Ostatnia część została poświęcona rozważaniom na temat spuścizny Nowego Wychowania. Rozpatrzono w niej te idee i przekonania, które stały się częścią tego, co można określić mianem „progresywnej tradycji edukacji”.

EN

In this paper we aim to develop a critical reflection on the trajectory of the New Education in Portugal, considering its roots and metamorphosis, which are plural in both cases. We try to relativize the underlying dichotomous rhetoric of the New Education discourses and systematize and analyse the major ideas included in its project. Finally, we intend to reflect on the New Education's legacy, considering the set of ideas and beliefs that have become part of what we can call a "progressive educational tradition".

4

Swobodne Wychowanie w ujęciu Konstantina Wentcela (1857-1947) – zarys konceptu

63%

Aleksiejuk A.

Studia z Teorii Wychowania

|

2018

|

issue 4 (25)

35-54

EN

Interest in the pedagogy of New Education is currently experiencing a renaissance. In confrontation with the traditional method that is practiced in the majority of educational institutions for children and youth, the solutions suggested by the non-directive pedagogue seem to be better suited for present times. Undoubtedly, the views of Konstanty Wentcel (1857-1946) – the propagator of the idea of freedom in the theory and practice of education, should be acknowledged in this regard as interesting. Being one of the leading figures of Free Education in Russia and also one of the main initiators of the Declaration of the Rights of Children, which was proclaimed one hundred years ago, Wentcel played a significant role in the development of native pedagogical thought of the second decade of the 20th century. Special attention should be drawn to the juxtaposition of the idea of freedom with the idea of harmony understood as a unity of the individual with the entire world (cosmic education). The opinion that these ideas not only do not contradict themselves, but even mutually imply each other and enable children’s creative powers to develop, places Wentcel along with prominent pedagogical thinkers such as John Dewey (1859-1952) and Maria Montessori (1870-1952). Although he was a known figure, his academic work still remains little known. This article constitutes an attempt to recall this figure and to draw attention to his original concept, which still requires complex elaboration and comparison with the other concepts of the New Education.

PL

Zainteresowanie pedagogiką Nowego Wychowania przeżywa obecnie swój renesans. W konfrontacji z praktykowaną w większości instytucji kształcących dzieci i młodzież metodologią tradycyjną, rozwiązania proponowane przez pedagogikę niedyrektywną wydają się być lepiej dopasowane do obecnych czasów. Bez wątpienia poglądy Konstantego Wentcela (1857-1946) – propagatora idea wolności w teorii i praktyce wychowania, należy uznać w tym względzie za interesujące. Będąc jedną z czołowych postaci Swobodnego Wychowania w Rosji, a także jednym z głównych inicjatorów uchwalenia Deklaracji Praw Dziecka, które miało miejsce równo sto lat temu, Wentcel odegrał znaczącą rolę w rozwoju rodzimej myśli pedagogicznej drugiej dekady XX wieku. Na szczególną uwagę zasługuje zwłaszcza postulowane przez niego zestawienie idei wolności i idei harmonii, rozumianej jako jedność ludzkiego indywiduum z całością świata (wychowanie kosmiczne). Stwierdzenie, że te idee nie tylko nie są ze sobą sprzeczne, ale nawet wzajemnie się implikują umożliwiając rozwój sił twórczych dziecka, stawia Wentcela w jednym rzędzie z takimi gigantami myśli pedagogicznej jak John Dewey (1859-1952) i Maria Montessori (1870-1952). Chociaż był postacią znaną jego trud badawczy pozostaje jednak nadal mało znany. Niniejszy artykuł stanowi próbę przypomnienia tej postaci i zwrócenia uwagi na jego oryginalną koncepcję pedagogiczną, która ciągle domaga się kompleksowego opracowania i porównania z innymi koncepcjami Nowego Wychowania.

5

Dziecko w kulturze edukacji alternatywnej na przykładzie Planu Daltońskiego

63%

Michalak R., Kwella M.

Nauki o Wychowaniu. Studia Interdyscyplinarne

|

2023

|

vol. 17

|

issue 2

127-142

EN

The aim of this article is to present the unified approach of classic concepts of alternative education of a child and their role in education. The empowered views of the pioneers of modern education placed the child at the center as an active and engaged pupil. The text discusses views and approaches that strengthen this concept. It has been strongly emphasised in the vision of pedagogy formulated by Helen Parkhurst, the founder of Dalton Plan. Her idea of education has since become an exemplary and practical illustration of a child presented as a pupil, an approach that has shed new light on selected threads from the extremely rich heritage of authors representing alternative educational trends. In order to achieve the intended aim, the researchers employed a method of analysis and interpretation of content from both source and reconstructed materials (Silverman 2008). The views of classic authors representing alternative conceptions are still extremely relevant but in fact are largely absent from the practice of Polish schools. Today there is much talk about the need for students to actively participate in the process of their development, and this postulate is positioned as a crucial premise for introducing educational or innovative reforms in school curriculums, although not many students actually get to experience it.

PL

Celem artykułu jest ukazanie spójnej narracji prekursorów klasycznych koncepcji edukacji alternatywnej dotyczącej dziecka i jego pozycji w procesie kształcenia. Ich uwspólnione poglądy ujmują dziecko w kategoriach podmiotu aktywnego, sprawczego i zaangażowanego we własny rozwój i życie społeczne. W tekście ukazano poglądy wiodących prekursorów pedagogiki alternatywnej, które wzmacniają ujęcie dziecka-agensa. Szczególnie silnie wyakcentowano idee pedagogiczne Helen Parkhurst, twórczyni koncepcji edukacyjnej zwanej Planem Daltońskim. Koncepcję tę uczyniono praktyczną egzemplifikacją obrazu dziecka-ucznia, jaki wyłania się z rozważań autorek tekstu, które naświetliły jedynie wybrane wątki z niezwykle bogatej spuścizny twórców alternatywnych nurtów edukacji. Do realizacji założonego celu wykorzystano metodę analizy i interpretacji treści zawartych w materiałach źródłowych i rekonstruowanych (Silverman 2008). Poglądy klasyków koncepcji alternatywnych są nadal niezwykle aktualne i w zasadzie w niewielkim stopniu obecne w praktyce polskich szkół. Współcześnie wiele mówi się o konieczności aktywnej partycypacji ucznia w procesie własnego rozwoju, a postulat ten czyni się sztandarowym założeniem wprowadzanych reform oświatowych czy innowacyjnych programów kształcenia, ale tylko niewielu uczniów rzeczywiście tego doświadcza.

Refine search results

2 Siedleckie Zeszyty Komeniologiczne seria Pedagogika

1 Forum Pedagogiczne

1 Nauki o Wychowaniu. Studia Interdyscyplinarne

1 Studia z Teorii Wychowania

1 Aleksiejuk A.

1 Florczykiewicz J.

1 Kwella M.

1 Michalak R.

1 Pintassilgo J.

1 Sztobryn S.

1 2023

3 2018

1 2017

Znaczenie i obecność myśli pedagogicznej Jana Amosa Komeńskiego w prądach i kierunkach pedagogiki Nowego Wychowania

Myśl pedagogiczna Jana Amosa Komeńskiego a założenia Nowego Wychowania

Tradition of innovation’: roots and topicality of the New Education in Portugal

Swobodne Wychowanie w ujęciu Konstantina Wentcela (1857-1947) – zarys konceptu

Dziecko w kulturze edukacji alternatywnej na przykładzie Planu Daltońskiego