Search results

1

Przyczynek do dyskusji na temat kompozycji Dziejów Apostolskich

100%

Rakocy W.

The Biblical Annals

|

1995

|

vol. 42

|

issue 1

103-110

PL

In keeping with many opinions on the construction of the Acts of the Apostles the present paper seeks to put forward a new approach to these problems. Geographical information in Acts 1:8 plays here an important role, but is not understood too literary. Two big units may be distinguished in the Book, into which it is divided in the summary in 8:1b-3. The first is situated in Jerusalem and deals with Judaism, with which the majority of authors agree. Narration related with the departure of the Gospel beyond Jerusalem is more difficult. Three units are distinguished here: 8:4-11, 18; 11:19-20,38; 21:1-28:31. The first plays the preparatory role toward the proper narration relating the preaching of the Gospel all over the world. The themes which have been foretold in it are developed in section 11:19-20:38, which speaks solely about Christ’s preaching to Jews and Greeks (the Gentiles) alike. The third section, 21:1-28:31, presents Apostle Paul as a witness in chains because of Israel’s hope, which he preaches. In favor of such a construction of the Book of the Acts are numerous literary and thematic hints, which make us distinguish the said sections in it.

2

Świadkowie Zmartwychwstałego. Duch święty i świadectwo w Dziejach Apostolskich

100%

Aletti J.-N.

Verbum Vitae

|

2002

|

vol. 2

127-149

PL

The article studies the narrative schemes in Acts in order to show how the apostles and other Christians became witnesses of the Resurrection. After his Resurrection in Lukes Gospel, Jesus promised that the Holy Spirit would enable the apostles to be witnesses to the events of Salvation. In Acts, Peter and the apostles choose Matthias to be a witness, since he was present from the beginning of Jesus' ministry through the Resurrection. Peters Pentecost discourse to the Jews gathered is similar to Pauls defence of Jesus Resurrection in Acts 13, in that both the apostles and Paul become missionary witnesses to all the things Jesus did, particularly proclaiming his Resurrection. Paul, therefore, becomes a creditable witness to Jesus on account of Gods calling and the Holy Spirit. His speeches in Acts are proof that he knows the Resurrected Christ and has received the Holy Spirit. Just as the Holy Spirit makes Cornelius a witness though Peter, Paul receives the Holy Spirit through Ananias, enabling him to prophesy and witness to Jesus to the ends of the earth. Narrative techniques in Acts aim at showing the reader the way to becoming a witness.

3

„Głosić Słowo Boże z mocą” (Dz 4,23-31)

88%

Nyk P.

Verbum Vitae

|

2005

|

vol. 7

139-165

PL

Die literarischen Beobachtungen über den Text des Gemeindegebetes Apg 4,23-31 haben ergeben, dass sein Hauptanliegen in der Bitte um freimütiges Verkünden des Wortes, in den Versen 4,29-30 ausgedrückt ist. Wie das ganze Gebet der Jerusalemer Gemeinde in der Makrostruktur des ersten Hauptteils der Apostelgeschichte einen Wendepunkt darstellt, so muss der Satz "das Wort Gottes mit allem Freimut zu verkünden" als Leitvers des Gebetes betrachtet werden. Rein grammatikalisch gesehen, ist mit dem Leitvers der nächste Vers 4,30 verbunden, der die Begleitumstande der apostolischen Verkündigung naher charakterisiert. Diese Begleitumstände der Predigt bestehen in " Zeichen und Wundern", die von den Aposteln im Namen Jesu getan werden. Somit erweist sich das Predigen des Wortes nicht nur als freimütig, sondern auch als vollmächtig. Sie ist nämlich von Gott her legitimiert und sie schöpft ihre innere Kraft vom heiligen Geist. Die Verortung des Gebetes Apg 4,23-31 in der lukanischen Theologie weist auf seine eschatologische Ausprägung hin. Nach der lukanischen Sicht der Kirchenzeit als einer eminent eschatologischen Situation, in der endgültige Entscheidungen zu treffen sind, erscheint die vollmächtige Predigt im naheren Kontext des Konfliktes mit dem Synedrium als eine Art "eschatologischer Waffe". Zu diesem eschatologischen Gepräge des Gemeindegebetes tragen außer der Anwendung des eschatologisch-mesianischen Psalms 2,1-2 in 4,25-26 auch die für den dritten Evangelisten wichtigen Merkmale der anbrechenden Endzeit wie: Das Erfüllt werden mit dem heiligen Geist, die vollmächtige Predigt des Wortes und die Störungen der kosmischen Ordnung nach der Art des Erdbebens.

4

(Nie) szata zdobi człowieka. O znaczeniu ubioru w podwójnym dziele św. Łukasza

75%

Najda A. J.

Studia Gdańskie

|

2023

|

vol. 52

21-32

EN

Clothes have a significant role in a person’s life. Its having is one of the basic human needs, it protects the body, decorates a person, and sometimes indicates a special task performed by someone or an office held by him. Luke, who is an excellent observer and narrator, draws a lot of attention to clothes, their types, use and meaning, at various moments in life. By showing the way individual people dress, he makes a specific characterization of the characters, especially Jesus and John the Baptist. In this way he builds paradigms of family life, clothing and lifestyle. His actions certainly do not contradict the words of Jesus: “life is more than food, and the body than clothing” (Luke 12:23).

PL

Ubranie odgrywa znaczącą rolę w życiu człowieka. Jego zapewnienie należy do podstawowych potrzeb ludzkich, ochrania ono ciało, zdobi człowieka, niekiedy wskazuje na jakieś szczególne wykonywane przez kogoś zadanie lub piastowany przez niego urząd. Łukasz, który jest doskonałym obserwatorem i narratorem poświęca wiele uwagi ubraniom, ich rodzajom, używaniu i znaczeniu, i to w różnych momentach życia. Poprzez ukazywanie sposobu ubierania się poszczególnych osób dokonuje swoistej charakterystyki postaci, a zwłaszcza Jezusa i Jana Chrzciciela. W ten sposób buduje paradygmaty życia rodzinnego, ubioru czy stylu życia. Jego postępowanie z pewnością nie stoi w sprzeczności ze słowami Jezusa: „życie bowiem więcej znaczy niż pokarm, a ciało więcej niż odzienie” (Łk 12,23).

5

Duch święty - źródło odwagi w głoszeniu Słowa Zbawienia (Dz 4,23-31)

75%

Rosik M.

Verbum Vitae

|

2002

|

vol. 2

151-164

PL

L’annuncio della parola di Dio appare come uno dei temi più importanti della teologia di Luca-Atti. Il tema che abbiamo scelto per il nostro studio ci spinge ad esaminare determinate caratteristiche degli Atti 4,23-31. Lo scopo del nostro lavoro è quello di dimostrare, che durante le persecuzioni, Dio aiutava la comunità cristiana che si radunava in preghiera, e che questa preghiera faceva scendere lo Spirito Santo e incoraggiava i credenti ad annunciare la parola di Dio. Dopo aver stabilito la struttura interna della pericope proseguiamo con la spiegazione del testo. I successivi elementi della struttura degli Atti 4,23-31 mettono in risalto diverse caratteristiche che poi compongono questo messaggio principale del brano. L’introduzione della preghiera sottolinea il suo aspetto comunitario. L’invocazione presenta l’immagine di Dio come despo,thj, il Creatore universale e colui che parla attraverso la Scrittura. Egli porta avanti la storia della salvezza. La citazione di Sal 2,1-2 interpreta le persecuzioni contro il Messia di Dio. L’esplicazione di questa citazione afferma l’identità messianica di Cristo e applica il Sal 2,1-2 alla vita della comunità. Così l’evangelista mette in rilievo tre fatti: che le promesse, le profezie e le speranze dell’Antico Testamento si sono compiute in Gesù; che le persecuzioni contro Gesù e i suoi seguaci erano previste da Dio, dunque fanno parte del suo piano salvifico; e che Dio continua ad operare nella storia dei cristiani come ha agito nella vita del suo Unto. Le richieste rivolte a Dio Padre si concentrano sull’annuncio della parola di Dio nonostante le „loro minacce” e le persecuzioni. La risposta del Padre, accompagnata dal segno della scossa, consiste nella discesa dello Spirito Santo e nel dono della parrhsi,a per la proclamazione della buona novella.

6

Modlitwy pierwszych chrześcijan w świetle Dziejów Apostolskich

75%

Najda A.

Studia Gdańskie

|

2020

|

vol. 46

11-23

EN

Luke, author of Acts of the Apostles, is portraying history in the certain aspect. He is highlighting acting and directing God, becouse he is writing the salutary story, namely "history of God with people". Above all the author wants to form his readers, and not to inform them. He is painting specific pictures, which are starting to speak to people of all times and creating paradigms, which are in addition of certain kind with models. Prayers of the first Christians are one of such paradigms. In including Acts of the Apostles prayer - both community and individual - constitutes the pillar of the Christian life and shaping the manner of believers into the Christ.

PL

Łukasz, autor Dziejów Apostolskich ukazuje historię pod pewnym kątem. Uwypukla działanie i kierowanie Boże, ponieważ pisze historię zbawczą, to znaczy „historię Boga z ludźmi”. Autor chce bowiem przede wszystkim formować swoich czytelników, a nie ich informować. Maluje swoiste obrazy, które przemawiają do ludzi wszystkich czasów i tworzy przy tym paradygmaty, które należy traktować jako pewnego rodzaju modele i wzorce. Jednym z takich paradygmatów są modlitwy pierwszych chrześcijan. W ujęciu Dziejów Apostolskich modlitwa – zarówno wspólnotowa jak i indywidualna – stanowi filar życia chrześcijańskiego i kształtuje sposób zachowania wierzących w Chrystusa.

7

Zwierzęta w wybranych apokryfach Starego i Nowego Testamentu

75%

Wąchocka M.

Ogrody Nauk i Sztuk

|

2015

|

issue 5

427-432

PL

Apokryfy nie przynoszą licznych tekstów o zwierzętach, jednak pokazują ich rolę i sposób myślenia o nich chrześcijan starożytnych. Zwierzęta mogą się nawrócić, a także utracić swą drapieżną naturę. W dziejach apostołów znajdują się opowiadania o cudach dokonanych względem zwierząt, którymi apostołowie posługują się w swojej misji. O ile w Biblii treści cechują się powagą, o tyle w apokryfach nie brak fantastycznych cudów i magicznych sytuacji typowych dla tej literatury. Konieczne jest rozważenie tych opowiadań w kontekście ówczesnych pojęć, panujących w czasie i środowisku.

EN

The Apocrypha does not mention animals very often, but it does show their role and perception among the first Christians. Domestic animals can be converted, at the same time losing their predatory instincts. The Acts of the Apostles contain stories about miracles performed by animals, which they used in therir sermons. Inasmuch as the content of the Bible serious, the Apocrypha has no shortage of fantastic miracles and magical situations typical of this literature. It is essential to consider these stories in the context of the concepts prevailing at that time.

8

Nazwy Jeruzalem i Jerozolima w użyciu św. Łukasza

75%

Kudasiewicz J.

The Biblical Annals

|

1973

|

vol. 20

|

issue 1

17-36

PL

Die Ausdrücke „Jerusalem” oder „Hierosolyma” werden von allen Schriften des Neuen Testaments am häufigsten im III. Evangelium benutzt.: Es zeugt davon, dass Lukas besonderes Gewicht auf das Thema der heiligen Stadt gelegt hat. Dabei ist auch das beachtenswert, dass er die Doppelform benutzt. Was für eine Bedeutung hat diese doppelte Form in Bezeichnung der Palästinas Hauptstadt? Diese Frage bemühten sich die früheren Exegeten (A. Harnack, W. M. Ramsay, R. Schütz) und die gleichzeitigen (H. Schürmann, W. Schmauch, J. C. Young, P . Winter) zu beantworten . Das Problem blieb doch offenstehen. Erst die rigoristische Anwendung der redaktionsgeschichtlichen Methode erlaubt dieses Problem zu entscheiden . 1. Der Ausdruck „ Hierosolyma” tritt in den beiden lukanischen Werken immer in einem geographisch-politischen Kontext und meistenteils in Zusammenstellung mit anderen Städten des Imperiums hervor. Hierosolyma ist also eine geographische Bezeichnung. 2. Der Ausdruck „Jerusalem” tritt dagegen immer in einem heilsgeschichtlichen Kontext hervor. Jerusalem ist ein Schauplatz der Grundereignisse der Heilsgeschichte: Leidens, Todes, Auferstehung und Himmelfahrt Jesu . In der Apostelgeschichte ist Jerusalem Schauplatz der Verfolgungen, Leiden und Todes der Jünger und Apostel Jesu . Jerusalem ist auch ein Ausgangspunkt der guten Botschaft und es ist diejenige Stadt, die Jesus und sein e Jünger zurückgeworfen hat. Es ist die Stadt der Christophanie und ein Ziel vieler Pilgerfahrten. Also bewusst und zweckmässig benutzt Lukas die Doppelform.

9

„Trzeba, abyś w Rzymie zaświadczył o Mnie” (Dz 23, 11b). Rzym w Dziejach Apostolskich

71%

Podeszwa P.

Ruch Biblijny i Liturgiczny

|

2011

|

vol. 64

|

issue 4

EN

The article focuses on the analysis of five texts from the Acts of the Apostles where the name Rome (18, 2; 19, 21; 23, 11; 28, 14. 16) is mentioned. The recurrence of the name of the Empire’s capital does not only constitute purely geographical information. This is because Rome has come to symbolize the mission of spreading the Good News being directed at all people regardless of their nationality or residence. Consequently, Rome is part of God’s “redeeming geography”, which has its beginning in Jerusalem (where salvation took place) and reaches all the corners of the globe. Paul’s mission between Jerusalem and Rome represents the Gospel leaving the Jewish world in order to reach the pagan world without excluding or neglecting anyone in the process. The Empire’s capital is also home to the continuation of the mission of Jesus himself as well as to bearing witness to Jesus’ Gospel in a courageous manner. Paul did not only bear witness to the Gospel through his teachings but also, a few years later, as a witness – martyr through his own blood shed in that very City. And just as thirty years earlier Jesus’ Gospel had taken roots in Jerusalem only to arrive in Rome, so then it radiate from Rome all over the world so that “the word of the Lord could continue to spread with influence and power” (Acts 19, 20).

PL

W artykule poddano analizie pięć tekstów z Dziejów Apostolskich, gdzie pojawia się nazwa Rzym (18, 2; 19, 21; 23, 11; 28, 14. 16). Przywołanie nazwy stolicy cesarstwa nie jest tylko informacją geograficzną, ale Rzym staje się symbolem misji głoszenia dobrej nowiny, która obejmuje wszystkich ludzi bez względu przynależność narodową i szerokość geograficzną. Rzym jest zatem wpisany w tę „zbawczą geografię” Boga, która wiedzie od Jerozolimy, gdzie dokonało się zbawienie świata aż po krańce ziemi. Misja Pawła między Jerozolimą a Rzymem staje się symbolem przechodzenia ewangelii ze świata żydowskiego do świata pogańskiego, ale bez wykluczania czy pomijania kogokolwiek. Stolica cesarstwa jest także miejscem kontynuacji misji samego Jezusa oraz odważnego dawania świadectwa Jezusowej Ewangelii, którą Paweł poświadczył nie tylko głoszenie i nauczaniem o Jezusie, ale po kilku zaledwie latach, własną krwią świadka-męczennika przelaną właśnie w tym mieście. I tak jak około trzydziestu lat wcześniej ewangelia Jezusowa wyszła z Jerozolimy, aby dotrzeć do Rzymu, tak odtąd z Rzymu promieniuje na cały świat, aby „mocą Pana słowo Boże rozszerzało się i utwierdzało” (Dz 19, 20).

10

Modlitwa w Dziejach Apostolskich

63%

Burda W.

Verbum Vitae

|

2012

|

vol. 22

11-135

EN

The present study aims at presenting the role of prayer in the life of the early Church the Acts of the Apostles. First, the practice of prayer in the early Church was discussed. In light of the analysis, prayer appears as a fixed practice among the fi rst Christians. The author of the Book of Acts underscores its basic characteristics, to wit faithfulness, perseverance, and unanimity. Second, the places of gathering for prayer were discussed. As many texts from Acts revealed, besides the Jerusalem temple, the private houses were the primary places of gatherings and prayer for early Christians. Third, different approaches and forms which characterized early Christian prayer were revealed. In the final threefold part of this study, the most salient features of prayer were discussed in detail: (1) the prayer of petition, connected in particular way with the gift of the Holy Spirit; (2) the prayer uttered at some crucial moments of the history of the early Church; Luke wanted to show how the first Christians faithfully followed the lead of Jesus, the master of prayer, in their search for God’s will revealed to them in prayer; and (3) the prayer of worship and thanksgiving.

11

Intertekstualna funkcja cytatu z Księgi Ozeasza w Mateuszowej Ewangelii Dzieciństwa

63%

Adamczewski B.

Collectanea Theologica

|

2016

|

vol. 86

|

issue 4

125-138

EN

A detailed intertextual analysis of the links between Mt 2:13-15 and theLucan text of Acts 3 leads to the conclusion that the text of Mt 2:13-15 isan outcome of a strictly sequential, but on the other hand a highly creativereworking of the ideas, motifs, and key words which occur in Acts 3.Therefore, it can be argued that the quotation from LXX Hos 11:1, whichconcludes the text of Mt 2:13-15, was used and consciously modified byMatthew in order to illustrate intertextually the Lucan ideas which arecontained in the concluding part of Acts 3: the fulfilment in Jesus of thatwhich God foretold by the prophets (Acts 3:18,21), Jesus as the new Prophetlike Moses (Acts 3:22-24), and Jesus being in a particular relationship withGod (Acts 3:25-26).

12

Biblijne wzorce dla współczesnej aktualizacji na przykładzie Dz 4, 1–31

63%

Pindel R.

Polonia Sacra

|

2020

|

vol. 24

|

issue 2

EN

The article first presents the assumptions and principles followed by three steps of the actualization according to the document Interpretation of the Bible in the Church by the Pontifical Biblical Commission.Then the article discusses the texts contained in the Acts of the Apostles, in which you can find the implementation of the postulates of the Commission’s document regarding the actualization (Acts 1:15–26; 4:1–31 and 15:13–21). The literary-rhetorical analysis of the text Acts 4:1–31 indicates the implementation of three steps of actualization as presented in the document Interpretation of the Bible in the Church. The model of actualization, applied in the analyzed text, is an inspired record of best practice for future generations of Christ’s disciples.

PL

Artykuł przedstawia wpierw założenia i zasady, a następnie trzy kroki aktualizacji według dokumentu Papieskiej Komisji Biblijnej Interpretacja Biblii w Kościele. Zwraca uwagę na teksty zawarte w Dziejach Apostolskich, w których można znaleźć realizację postulatów dokumentu Komisji dotyczącą aktualizacji (Dz 1, 15–26; 4, 1–31 oraz 15, 13–21). W analizie literacko-retorycznej tekstu Dz 4, 1–31 wskazuje realizację trzech kroków aktualizacji zawartych w dokumencie Interpretacja Biblii Kościele. Model aktualizacji, zawarty w badanym tekście, ma niezwykłą wagę, stanowi bowiem natchniony zapis wzorcowego dla przyszłych pokoleń postępowania Kościoła Apostolskiego.

13

The Intricate Relationship Between Targum Jonathan and the New Testament Exemplified by “Targumic” Statements in Acts 13:21–22 and James 5:7–8

63%

van Staalduine-Sulman E.

Collectanea Theologica

|

2023

|

vol. 93

|

issue 1

103-113

PL

Istnieją podobieństwa pomiędzy sposobem, w jaki Targum Jonatana wyjaśnia hebrajski tekst Biblii, a sposobem, w jaki autorzy Nowego Testamentu używają tych samych tekstów. Trudno jest jednak zidentyfikować dokładną relację pomiędzy Targumem Jonatana a Nowym Testamentem. W niniejszym artykule analizowane są dwa przykłady „targumicznych” przekładów w Nowym Testamencie: Dz 13,21–22 i Jk 5,7–8. Na podstawie badań możemy stwierdzić, że (1) trudno znaleźć identyczną formę egzegezy, choć jest kilka podobnych przypadków i paralel; (2) musimy dołożyć wszelkich starań, by opisać podobne przypadki jak najdokładniej, gdyż w tych przypadkach są zarówno podobieństwa, jak i różnice; (3) nie ma żadnej bezpośredniej relacji pomiędzy Targumem Jonatana a Nowym Testamentem; ale (4) mogą być one ostrożnie używane jako środek do ich lepszego wzajemnego zrozumienia, a także (5) do lepszego rozumienia, jak żydowscy autorzy – a włączam tu także nowotestamentalnych żydowskich naśladowców Jezusa – czytali i rozumieli ich Pisma.

EN

There are similarities between the way Targum Jonathan explains the Hebrew texts and the way the New Testament authors use the same texts. However, it is hard to identify the exact relationship between Targum Jonathan and the New Testament. Two examples of “Targumic” translations in the New Testament are explored in this article: Acts 13:21–22 and James 5:7–8. All in all, we can say that (1) it is hard to find identical forms of exegesis, although there are several similar cases and parallels; (2) we must do our best to describe similar cases as precise as possible, because there are both similarities and contradictions in all these cases; (3) there is no direct relationship between Targum Jonathan and the New Testament; but (4) they can be used cautiously as a means to better understand each other and (5) to better understand how Jewish authors – I include the New Testament Jewish followers of Jesus here – read and understood their Scriptures.

14

Pierwsza historia Kościoła: "Dzieje Apostolskie" Łukasza a "Historia kościelna" Euzebiusza z Cezarei

63%

Wojda J.

Vox Patrum

|

2010

|

vol. 55

675-697

EN

L’exploration des sources constitue une étape fondamentale pour rendre compte des interrogations universitaires. Pour l’histoire de l’Église, l’oeuvre de Luc, les Actes des Apôtres, représente une des sources de base. Approcher cette oeuvre du côté historique est un défi qui a déjà été relevé, mais il reste toujours des zones d’ombres dans la littérature du sujet. Cette contribution a pour but de présenter une approche historique de l’oeuvre de Luc, si importante dans l’écriture de l’histoire de l’Église des origines. Les Actes des Apôtres interroge sur son originalité parmi les livres du Nouveau Testament au point que l’on a suggéré de les appeler la première histoire du christianisme. Pour répondre à la problématique, l’auteur se réfère à l’oeuvre historique d’Eusèbe de Césarée, considérée classiquement comme la première histoire de l’Église. Comparer les deux auteurs qui travaillèrent selon des méthodes historiques semblables et comparer leurs oeuvres constituent les deux étapes pour aborder les Actes des Apôtres. À cette troisième étape nous pouvons découvrir la clé qui donne une logique particulière à la structure littéraire de l’oeuvre de Luc. Cette approche permet d’apprécier davantage les enjeux historiographiques et ecclésiologiques des Actes des Apôtres. Il ne manque pas d’essais de renommer l’oeuvre de Luc dont le titre ne fut pas donné par l’auteur du troisième Évangile.

15

„…with Priscilla his wife”. Quintus in "Martyrium Polycarpi" 4, 1 as a typus of Montanus in the light of the reference to Acts of the Apostles 18, 2

63%

Kozłowski J. M.

Vox Patrum

|

2010

|

vol. 55

375-383

PL

Martyrium Polycarpi 4, 1 opowiada o samowydaniu się w ręce pogańskich prześladowców niedoszłego męczennika Kwintusa, który na widok zwierząt załamał się i złożył pogańską ofiarę. Od dawna uczeni dostrzegali, że słowa, za pomocą których autor Martyrium Polycarpi wprowadził postać Kwintusa, stanowią prawdopodobne nawiązanie do Dziejów Apostolskich 18, 2, gdzie wprowadzona zostaje postać żyda Akwili. Niniejszy artykuł jest propozycją takiej interpretacji tego nawiązania, która z jednej strony potwierdza opinię wielu uczonych (wśród nich G. Buchmanna), że Kwintus jest w Martyrium Polycarpi 4, 1 przedstawiony jako montanista, z drugiej zaś sugeruje, iż w postaci Kwintusa mamy ponadto do czynienia z typem samego herezjarchy Montana.

16

„Pięćdziesiątnica pogan” w ujęciu Dziejów Apostolskich (Dz 10, 1–11, 18). Casus Korneliusza i jego domu

62%

Pilarczyk K.

Ruch Biblijny i Liturgiczny

|

2018

|

vol. 71

|

issue 3

EN

Research on the beginnings of Christianity using the historical method brings about many difficulties, mainly due to the scarcity of sources. One of the most interesting is the canonical book of the Acts of the Apostles, which is unique among the New Testament books, also with regards to genology and its content. It provides us with a unique image of the beginnings and growth of the Church. The author asks if this is a historical, mythical, theological, or theological-polemical image. In his research, he focuses on only one theme presented in this book: the historical watershed moment of directing the mission of evangelization towards the pagans. First, he situates the pericope in question in the conception of the entire book. Next, he summarizes the history of its exegesis and subjects it to historical criticism, finally finding within it an important chapter of early Christian mythology. While not negating its historical roots, he notes its theological message, which was especially important for the Christian community of the early second century.

PL

Badanie początków chrześcijaństwa metodą historyczną sprawia dużo trudności, głównie z powodu znikomej ilości źródeł. Do jednych z najciekawszych należy kanoniczna księga Dziejów Apostolskich, która w Nowym Testamencie jest unicum tak pod względem genologicznym, jak i treściowym. Dostarcza ona dość szczególnego obrazu powstania i rozwoju Kościoła. Autor artykułu pyta, jaki to obraz – historyczny, mityczny, teologiczny czy teologiczno-polemiczny? W badaniach koncentruje się na jednym tylko wątku ukazanym w tej księdze, to jest na przełomowym dla dziejów misji ewangelizacyjnej skierowaniu jej od pogan. Najpierw sytuuje interesującą go perykopę w koncepcji całej księgi, a następnie przypomina w skrócie historię jej egzegezy oraz poddaje ją krytyce historycznej, by w końcu odkryć w niej ważną kartę mitu wczesnochrześcijańskiego. Nie negując jego historycznego zakorzenienia, wskazuje na teologiczne jej przesłanie niezwykle ważne dla społeczności chrześcijan z początku drugiego wieku.

17

Piękna Brama (ὡραία πύλη) w Dziejach Apostolskich.Historyczność i aspekty teologiczne

51%

Rasztawicki L.

Warszawskie Studia Teologiczne

|

2019

|

vol. 32

|

issue 2

48-64

EN

The name „Beautiful Gate” appears only twice in the Holy Scripture (Acts 3: 2. 10). There is no evidence in other extra-biblical sources. Neither Jewish historian Josephus Flavius, Mishna and other ancient texts and sources do not mention the gate, which was called “beautiful”. Considering this very rare occurrence of using such name rise many questions. Did such a gate exist? Does Luke use the expression in special narrative and theological purpose? In this article we would like to discuss historicity and archeological proof of the “gate” and find out some narrative and theological aspects.

18

A Recently Discovered Folia from the 12th-century Apostolus Christinopolitanus

51%

Wołoszczenko S.

Biblioteka

|

2022

|

issue 26 (35)

33-85

PL

Jednym z ważnych średniowiecznych rękopisów cyrylickich pochodzących z Rusi Kijowskiej jest Apostoł Krystynopolski – kodeks z XII wieku, obecnie przechowywany w dwóch częściach, w niepełnej postaci, w Kijowie (Instytut Rękopisów Biblioteki Narodowej Ukrainy im. W.I. Wernadskiego od 1927 roku) i we Lwowie (Muzeum Historyczne we Lwowie od 1948 roku). W artykule zbadano cztery pergaminowe karty z Krakowa (Biblioteka Książąt Czartoryskich, Polska), odkryte w lipcu 2020 roku. Badanie cech paleograficznych, ortograficznych, językowych i tekstologicznych wykazało, że są one zaginionym wcześniej fragmentem Apostoła Krystynopolskiego (fragmenty Act 13,5–20, 15,29–16,4, 1Tim 4,8–5,4 i 2Tim 1,10–2,4). Krakowskie karty stanowią kontynuację części kijowskiej oraz początek i koniec części lwowskiej kodeksu. Część krakowska została oderwana przed 1888 rokiem, w którym kodeks był zaprezentowany publiczności na wystawie Instytutu Stauropigiańskiego we Lwowie, a także odnotowany i opisany w katalogu przez Antonija Petruszewicza. Artykuł zawiera kompletną fotokopię odkrytych fragmentów.

EN

One of the important Cyrillic medieval manuscripts from Kievan Rus is the Apostolus Christinopolitanus – a 12th-century codex which is now separated into two parts that are preserved (though some fragments have been lost) in Kyiv (Institute of Manuscript of V.I. Vernadskyi National Library of Ukraine, since 1927) and Lviv (History Museum of Lviv, since 1948). This article discusses four parchment folia from Kraków (The Princes Czartoryski Library, Poland) discovered in July 2020. Paleographical, orthographical, linguistic and textological features indicate that this section is the previously lost part of the Apostolus Christinopolitanus (excerpts from Act 13,5–20, 15,29–16,4, 1Tim 4,8–5,4 and 2Tim 1,10–2,4). The Kraków folia are the continuation of the Kyiv part and the beginning and final part of the Lviv part of the codex. The Kraków part was detached before 1888, when the manuscript was shown to the public at the Lviv Stauropegion Institute Exhibition and described and foliated for the catalogue by Antonij Petruševič. This article contains photocopies of all of the newly-discovered fragments.

19

„I zaczęli mówić innymi językami” (Dz 2,4). Glosolalia a ksenoglosja w Dziejach Apostolskich

51%

Tomczyk D.

Wrocławski Przegląd Teologiczny

|

2022

|

vol. 30

|

issue 1

7-33

EN

The article analyses the expression “to speak in [other] tongues” (λαλεῖν [ἑτέραις] γλώσσαις) as used in the Acts of the Apostles 2:4, 11; 10:46; 19:6. The author places special emphasis on the interpretation of the text from Acts 2:4, which, traditional biblical exegesis treats on a par with the text from Acts 2:6, 8, 11 because of the adjective ἑτέραις. In the author’s opinion, λαλεῖν ἑτέραις γλώσσαις from Acts 2:4 is to be understood as “speaking in languages that are different from the speaker’s own language and not understood by either the speaker or the listener without prior learning” (glossolalia) rather than in the meaning of speaking in a foreign language understood by the listeners but not understood by the speaker without prior learning (xenoglossy). This inference is derived from the lack of the definite article in Acts 2:4 before the word γλώσσαις and the lack of the basic language function, which is the communication between the speaker and the listener. The author believes that the descent of the Holy Spirit described in Acts 10:44–48 and 19:2–7 is identical with the experience of 120 people gathered in the Upper Room on the Day of Pentecost (Acts 2:1–4). These three Lucan passages describe the phenomenon of glossolalia; only Acts 2:6, 8, 11 is an account of xenoglossy.

PL

Artykuł prezentuje analizę wyrażenia „mówić [innymi] językami” (λαλεῖν [ἑτέραις] γλώσσαις) z Dziejów Apostolskich (2,4.11; 10,46; 19,6). Autor kładzie nacisk na interpretację tekstu Dz 2,4, który w tradycji egzegezy biblijnej, ze względu na występujący w tekście przymiotnik ἑτέραις, traktowany jest tożsamo z tekstem z Dz 2,6.8.11. Zdaniem autora λαλεῖν ἑτέραις γλώσσαις w Dz 2,4 należy rozumieć w znaczeniu „mówić innymi językami, które nie są zrozumiałe ani dla mówiącego, ani dla słuchającego oraz których mówiący wcześniej się nie uczył” (glosolalia), a nie w znaczeniu mówienia w języku obcym, zrozumiałym dla słuchaczy, ale niezrozumiałym dla mówiącego, bez wcześniejszego uczenia się go (ksenoglosja). Przemawia za tym szczególnie brak rodzajnika określonego przy rzeczowniku γλώσσαις oraz brak podstawowej funkcji języka, jaką jest komunikacja pomiędzy mówiącym a słyszącym. Zdaniem autora artykułu zstąpienie Ducha Świętego opisane w Dz 10,44–48 oraz 19,2–7 jest tożsame z doświadczeniem Zielonych Świąt 120 osób zgromadzonych w Wieczerniku (Dz 2,1–4). Te trzy opisy Łukasza wskazują na fenomenem glosolalii. Z ksenoglosją mamy do czynienia tylko w tekstach Dz 2,6.8.11.

20

Termin σήμερον („dziś”) w dziele Łukaszowym. Zarys współczesnych badań

51%

Mielcarek K. W.

Verbum Vitae

|

2019

|

vol. 35

217-244

EN

The importance of the temporal adverb σήμερον within Luke-Acts has long been recognized by commentators and scholars. They have been discussing for decades whether the word's significance is a purely literary one or if it perhaps carries some theological import, and the recent extensive study by Dominique Angers offers some important insights into this issue. The author of the article researches some previous attempts to elucidate this point, as well as some of the newest solutions. While proposing his own minor corrections to the study of the Canadian exegete, the author acknowledges Angers' overwhelmingly positive impact on the scholarly discussion.

PL

Waga przymiotnika czasowego – σήμερον w dziele Łukaszowym (Łk-Dz) była od dawna doceniana. Przez dziesięciolecia uczeni dyskutowali jednak, czy jego znaczenie ma charakter czysto literacki, czy również teologiczny. Najnowsza monografia kanadyjskiego egzegety, Dominique’a Angers, rzuca nowe światło na tę kwestię. Autor artykułu bada dotychczasowe próby wyjaśnienia obecności „dziś” w dwutomowym dziele, analizując zarówna starsze jak i najnowsze propozycje. Doceniając wyniki badań kanadyjskiego egzegety na dyskusję badanej problematyki zaproponowano kilka drobnych korekt jego rozwiązań.

Refine search results

Przyczynek do dyskusji na temat kompozycji Dziejów Apostolskich

Świadkowie Zmartwychwstałego. Duch święty i świadectwo w Dziejach Apostolskich

„Głosić Słowo Boże z mocą” (Dz 4,23-31)

(Nie) szata zdobi człowieka. O znaczeniu ubioru w podwójnym dziele św. Łukasza

Duch święty - źródło odwagi w głoszeniu Słowa Zbawienia (Dz 4,23-31)

Modlitwy pierwszych chrześcijan w świetle Dziejów Apostolskich

Zwierzęta w wybranych apokryfach Starego i Nowego Testamentu

Nazwy Jeruzalem i Jerozolima w użyciu św. Łukasza

„Trzeba, abyś w Rzymie zaświadczył o Mnie” (Dz 23, 11b). Rzym w Dziejach Apostolskich

Modlitwa w Dziejach Apostolskich

Intertekstualna funkcja cytatu z Księgi Ozeasza w Mateuszowej Ewangelii Dzieciństwa

Biblijne wzorce dla współczesnej aktualizacji na przykładzie Dz 4, 1–31

The Intricate Relationship Between Targum Jonathan and the New Testament Exemplified by “Targumic” Statements in Acts 13:21–22 and James 5:7–8

Pierwsza historia Kościoła: "Dzieje Apostolskie" Łukasza a "Historia kościelna" Euzebiusza z Cezarei

„…with Priscilla his wife”. Quintus in "Martyrium Polycarpi" 4, 1 as a typus of Montanus in the light of the reference to Acts of the Apostles 18, 2

„Pięćdziesiątnica pogan” w ujęciu Dziejów Apostolskich (Dz 10, 1–11, 18). Casus Korneliusza i jego domu

Piękna Brama (ὡραία πύλη) w Dziejach Apostolskich.Historyczność i aspekty teologiczne

A Recently Discovered Folia from the 12th-century Apostolus Christinopolitanus

„I zaczęli mówić innymi językami” (Dz 2,4). Glosolalia a ksenoglosja w Dziejach Apostolskich

Termin σήμερον („dziś”) w dziele Łukaszowym. Zarys współczesnych badań