Search results

1

Warunki sprzyjające podejmowaniu trudu samowychowania

100%

Miśkowiec E.

Studia Paedagogica Ignatiana

|

2017

|

vol. 20

|

issue 2

169-182

PL

Samowychowanie, będące świadomym i czynnym ustosunkowaniem się człowieka do procesu własnego rozwoju, zakłada podjęcie dobrowolnej aktywności osoby. Nie jest to jednak proces samoistny, a jego podjęcie uwarunkowane jest zaistnieniem całego splotu określonych czynników i okoliczności. Konieczne zatem wydaje się poszukiwanie warunków, które będą sprzyjać samowychowaniu. Taką próbę podejmuję w tym artykule, w którym zostały przedstawione trzy obszary mogące zmotywować młodego człowieka do podjęcia tego trudu, a których twórcą powinien być wychowawca/rodzic/nauczyciel. Tworzenie odpowiednich warunków sprzyjających samowychowaniu wiąże się przygotowaniem młodych ludzi do podejmowania czynności, które wynikają z kolejnych etapów procesu samowychowania. Pierwszym z obszarów jest prawdziwy dialog wychowawczy, który stanowi wzajemne otwarcie się pomiotów wychowawczych, pozwalające wychowankowi na czerpanie z doświadczeń wychowawcy, a zwłaszcza na uczenie się na przykładzie jego życia. Spotkanie i podjęcie dialogu z takim wychowawcą może się stać motywacją do podjęcia samowychowania. Kolejny z obszarów dotyczy pomocy okazywanej wychowankowi w tworzeniu obrazu samego siebie, co dokonuje się za pomocą procesów samoobserwacji, samoanalizy oraz samooceny i samokontroli. Rolą wychowawcy jest ułatwienie wychowankowi zdobywania samowiedzy na temat cech, właściwości psychicznych, postaw i zachowań itp. oraz głębokiej samorefleksji dokonywanej w perspektywie osiągniętych rezultatów i zamierzeń. Artykuł wskazuje też na konieczność wykorzystania czasu wolnego w działaniach samowychowawczych. Czas wolny jest tą sferą życia, w której człowiek dobrowolnie podejmuje aktywność, pogłębiając i udoskonalając obowiązki, ujawniając własne poglądy, zainteresowania i marzenia, a także zdolności i uzdolnienia. Odkrywanie własnych możliwości będzie dla wychowanka stanowić dobrą okazję do poznawania siebie, rozwijania inicjatywy, a co za tym idzie, do zrozumienia konieczności samowychowania oraz bodziec do jego podjęcia.

EN

The self-upbringing that appears to be a men’s conscious and active attitude to the process of their own development assumes undertaking the human being’s free and own activity. However, it is not the process that runs self-independently as it is determined by the coincidence of concrete factors and circumstances. Hence, it seems necessary to search for conditions that will foster self-upbringing. This attempt is reflected in an article which presents three domains that can motivate a young person to make this effort. The creators of these domains should comprise a form teacher/parent/teacher. It is worth noticing that building up the appropriate circumstances that make self-upbringing effective is aligned with preparing young people for activities which are to be taken up and which result from further phases of the self-upbringing process. The first of these domains means the true educational dialogue that is the reciprocal openness of upbringing subjects. It allows the pupil to benefit from the form teacher’s experience, particularly considering his/her life example to follow. Meeting and engaging in dialogue with such kind of teacher can motivate the pupil to undertake self-upbringing. The second domain concerns the help that is given to the pupil in order to create the portrait of the self built with the processes of self-observation, self-analysis, self-assessment, and self-control. Role of the form teacher is to facilitate the pupil to obtain the self-knowledge of features, psychic virtues, attitudes, and behavior and alike, and to engage in deeper self-reflection in the perspective of achieved results and intents. The article indicates the necessity of using leisure in upbringing activities, seen here as a life sphere in which man freely undertakes activity which often deepens and masters chores, revealing their own points of views, interests and desires, abilities and talents. Discovering one’s own possibilities would be a good opportunity for the pupil to know themselves, develop their own initiatives, and understand the necessity of self-upbringing and the stimuli which foster it.

2

Oddziaływanie autorytetu w procesie samowychowania

100%

Miśkowiec E.

Studia Paedagogica Ignatiana

|

2017

|

vol. 20

|

issue 5

249-260

PL

Samowychowanie to świadome i celowe kierowanie sobą, które wyraża się w aktywności własnej. Podejmowane wysiłki samowychowawcze wyrażają się w samodzielnym określaniu sobie celów, do których się dąży we własnym rozwoju, dobieraniu metod, ustalaniu wartości, stawianiu sobie zadań i wymagań oraz ocenianiu postępów. U podstaw samowychowania stoi przyswojenie sobie i zaakceptowanie ideału/wzorca „ja idealnego”, które będzie stanowić punkt wyjścia do reeksji i pod-jęcia pracy nad sobą, ale również będzie wyznaczać aktywność własną jednostki we wszystkich etapach samowychowania. Celem artykułu jest ukazanie roli jaką może odegrać uznany przez młodego człowieka autorytet w jego własnym rozwoju. Wskazane zostały elementy charakteryzujące istnienie autorytetu, takie jak: kształtowanie się autorytetu, sposób jego oddziaływania, funkcjonowanie w relacji osobowej oraz dobrowolność jego uznania. Mogą one pomóc młodym w procesie rozwoju, w dochodzeniu do osiągania własnego „ja”.

EN

Self-upbringing can be understood as conscious and goal oriented self-management revealed in one’s own activity. The self-upbringing efforts undertaken are expressed in the self-determination of goals that are pursued in their own development, choosing methods, determining values, setting tasks and requirements, and assessing progress. The foundation of self-upbringing indicates the acquisition and acceptance of the ideal/pattern of the “ideal I”, that will be treated as a starting point for reflection and work upon the self, and will guide the individual self-activity at each self-upbringing stage.

3

Humanistyczny wymiar środowiska sportowego – na podstawie badań własnych

100%

Czechowski J.

Pedagogika Szkoły Wyższej

|

2014

|

issue 1

123-142

EN

The sports environment has its speci fi city, values, particularities, nature. Humanistic to fi nd his dimension it is possible in values which in world of sport will matter greatly both in the life of individual competitors, sports clubs and societies, and in very sports idea, recreation, tourism. In hereby drawing up we answered questions: how does the speci fi city of living in the given sports group look?; what values are characteristic of individual sports circles?; what negative features which are destroying the humanistic element of sport, are letting notice in certain sports groups themselves?; what methods can turn out to be effective in humanizing sports circles? At the work a phenomenological method was applied, which most generally including the thing to the honest examined description phenomena, a hermeneutic method, a thanks are being get of which for application it is possible to get to know meanings of collected contents and the method of the diagnostic survey into the solid way along with technicians of holding talks, interview, conducting a survey. Examined persons it: PE teachers, athletes, coaches, academic teachers AWF and students of directions the physical education and sport - altogether 180 persons. Getting to know the value, action and attitudes which are current in sports circles, was a main purpose of the work and which are deciding on humanistic character of sport. The sports environment has its speci fi city, values, particularities, nature. Humanistic to fi nd his dimension it is possible in values which in world of sport will matter greatly both in the life of individual competitors, sports clubs and societies, and in very sports idea, recreation, tourism. In hereby drawing up we answered questions: how does the speci fi city of living in the given sports group look?; what values are characteristic of individual sports circles?; what negative features which are destroying the humanistic element of sport, are letting notice in certain sports groups themselves?; what methods can turn out to be effective in humanizing sports circles? At the work a phenomenological method was applied, which most generally including the thing to the honest examined description phenomena, a hermeneutic method, a thanks are being get of which for application it is possible to get to know meanings of collected contents and the method of the diagnostic survey into the solid way along with technicians of holding talks, interview, conducting a survey. Examined persons it: PE teachers, athletes, coaches, academic teachers AWF and students of directions the physical education and sport - altogether 180 persons. Getting to know the value, action and attitudes which are current in sports circles, was a main purpose of the work and which are deciding on humanistic character of sport.

4

Szkoła przestrzenią wdrażania ucznia do samowychowania

100%

Miśkowiec E.

Studia Paedagogica Ignatiana

|

2019

|

vol. 22

|

issue 1

73-86

PL

W procesie samowychowania wychowanek, stając się dla siebie wychowawcą, podejmuje wysiłek stawania się sobą poprzez wybór konkretnej, własnej drogi życiowej, podejmowanie samodzielnych decyzji i przyjmowanie za nią odpowiedzialności oraz poprzez kształtowanie poczucia własnej wartości, poznania siebie, akceptowania, formowania ideału własnej osoby i jego realizowania. Działania te nie pojawiają się w aktywności wychowanka samoczynnie. Etap wdrażania do samowychowania przypada na średni wiek szkolny, co oznacza, że szkoła jest tą przestrzenią, w której należy poszukiwać działań wdrażających do procesu samowychowania. Ciągle niedostatecznie opisane czynniki środowiskowe podjęcia pracy nad sobą stały się podstawą do dokonania analizy obszarów wychowawczych szkoły i wskazania na drzemiące w nich możliwości. Celem artykułu jest ukazanie roli wychowawcy/nauczyciela jako inspiratora i organizatora działalności samowychowawczej ucznia, rolę działalności organizacyjnej szkoły, ze szczególnym wskazaniem na udział w niej uczniów, wyrażającej się w samorządności, na znaczącą rolę grupy oraz czasu godzin wychowawczych. Podstawą do napisania artykułu stała się analiza literatury pedagogicznej dotyczącej samowychowania oraz pedeutologii. Analizowana problematyka wskazująca powyższe obszary oddziaływań ukazuje aspekty zarówno teoretyczne jak i praktyczne tychże oddziaływań.

EN

In the process of upbringing, a pupil becomes a form-teacher for himself/herself and undertakes the choice of their own concrete life path; undertaking self-reliant decisions and taking responsibility for them; molding the sense of their own value, knowing themselves; the acceptance and formation of the ideal of their own person and its realization. These acts of doing do not appear independently in the pupil’s activity. The stage of implementation to self -upbringing is noticed at the mid-schooling age, meaning that the school is this space is where one should look to implement activities to the process of upbringing. The as yet insufficiently described environmental factors of undertaking the work upon the self have become the basis for making the analysis of the upbringing areas of school and indicating the possibilities hidden inside. The purpose of the article is to show the role of the form-teacher/teacher as an initiator and organizer of self-upbringing activity of the pupil, the role of organizing activity of school with particular indication at the pupils’ participation in it that is to be reflected in the self-governance, the significant role of the group and time assigned for the upbringing hours. The basis for the article is the analysis of pedagogical literature on self-education and pedeutology. The analyzed issues indicating the above interaction areas show the theoretical as well as practical aspects of these interactions.

5

Społeczne i wychowawcze zasoby odpoczynku

100%

Żywczok A.

Pedagogika Społeczna

|

2015 (R. XIV)

|

issue 2(56)

71-86

PL

Celem autorki jest przybliżenie i przypomnienie istoty odpoczynku oraz jego wychowawczych zasobów w dobie kultu pracy i eskalacji takich problemów indywidualnych, jak: pracoholizm, nadpobudliwość psychoruchowa czy syndrom wypalenia zawodowego. Kwintesencję przekonań autorki stanowią główne tezy zawarte w stwierdzeniach dotyczących sposobów rozumienia odpoczynku jako: potrzeby psychicznej, prawa/ przywileju człowieka, czynnika samopoznania, samowychowania i samodoskonalenia, rezultatu pragnienia zachowania tożsamości, okazji do autorefleksji, aktywatora aksjologicznego, świadectwa troski o przetrwanie i rozwój człowieka, formy regeneracji fizycznej, psychicznej i duchowej człowieka, sposobu oddalenia się od napięć społecznych, „inicjatora” wewnętrznej przemiany. Autorka akcentuje, że pedagogiczna kategoria odpoczynku wiele wnosi nie tylko do pedagogiki pracy, pedagogiki rodziny i pedagogiki kultury, ale konstytuuje również współczesną pedagogikę religii i pedagogikę pomyślnej egzystencji. Wychowawcze, noetyczne, kulturowe, profilaktyczne i terapeutyczne funkcje odpoczynku są dziś nie do przecenienia.

EN

The author defines rest in analytical terms and reminds of its importance in the era of workaholism, psychomotor hyperexciatability and the syndrome of occupational burn-out. The author believes that rest must be understood as a mental need, a right and privilege of a human being and a promoter of: self-cognition, self-education and self-perfection, a result of a desire to preserve one’s identity, an opportunity for auto-reflection, an axiological activator, testimony of a humanitarian care for survival of human beings, a form of physical, mental and spiritual restoration of the human being, a way to distance oneself from social tensions and an initiator of inner transformation. The author lays emphasis on the fact that the pedagogical category of rest has a significant impact not only on occupational, family or cultural pedagogies, but also on the pedagogies of religion and the pedagogies of successful existence. The upbringing, noetic, prophylactic and therapeutic functions of rest are of great value today.

6

Samowychowanie seksualne młodzieży w świetle literatury przedmiotu i badań własnych

100%

Rojewska E.

Studia Paedagogica Ignatiana

|

2017

|

vol. 20

|

issue 2

225-248

PL

We współczesnej rzeczywistości społecznej można wyróżnić takie zjawiska i procesy, które wiążą się z seksualnością człowieka i jako takie mogą rzutować na procesy (samo)wychowania w tym zakresie. W tej grupie można wymienić między innymi zmianę sposobów mówienia o seksualności i jej prezentowania w przestrzeni publicznej, zmianę obyczajowości seksualnej, komercjalizację czy supermarketyzację seksu. Nie dokonując oceny zjawisk i procesów, których jest znacznie więcej niż powyżej wymienione, można stwierdzić, że współcześnie zachodzi wiele zmian społecznych i kulturowych, które przynajmniej w potencjalny sposób mają znaczenie dla procesu (samo)wychowania. W artykule przyjęto tezę, że wobec wielości nowych procesów i zjawisk, w obliczu których dorasta współcześnie młodzież, samowychowanie seksualne stanowi istotny element wychowania młodego człowieka. W artykule przedstawiono istotę i znaczenie samowychowania, wskazano przesłanki uzasadniające potraktowanie seksualności człowieka jako przedmiotu działalności samowychowawczej, zaznaczono również relację jaka zachodzi na linii wychowawca–samowychowanie seksualne. Na podstawie badań empirycznych zaprezentowano stosunek młodzieży do samowychowania seksualnego oraz w końcowej części artykułu ukazano potrzebę formacji młodzieży w kontekście samowychowania seksualnego.

EN

In the modern social reality phenomena and processes may be distinguished which are connected with human sexuality and, as such, they may influence (self-) upbringing in this area. In this group we can enumerate, among others, the change of describing sexuality, the change of its presentation in public space, the change of sexual morals, commercialisation or sex super-marketing. Not assessing the phenomena and processes, which are bigger in number than mentioned above, one may state with certainty that nowadays many ongoing social and cultural changes have at least a potential impact on the (self) upbringing process. The thesis that sexual self-upbringing stands for a crucial element of upbringing, due to the multitude of new processes and phenomena with which youth grow up with, has been adopted for the article. The core and the meaning of self-upbringing are presented in the article as well as the premises which reason why human sexuality is self-upbringing activity, and the relation in the area tutor–sexual self-upbringing. On the basis of empirical research, the attitude of the youth towards sexual self-upbringing is presented and, at the end of the article, the needs of youth formation in the context of sexual self-upbringing are provided.

7

Nawet gdyby inni od was nie wymagali…” – o samowychowaniu człowieka młodego

100%

Sorkowicz A.

Rozprawy Społeczne

|

2019

|

vol. 13

|

issue 1

7-16

PL

Jan Paweł II w nauczaniu skierowanym do młodzieży zwracał uwagę na wymagania związane z samym byciem człowiekiem. Wielokrotnie podkreślał, że głównym czynnikiem prowadzącym do szczęścia jest przeżywanie swojego życia według logiki bezinteresownego daru. Jednym z głównych wyzwań stojących przed młodzieżą jest świadome podjęcie trudu rozwijania danych sobie talentów, zdolności również wówczas, gdy inni tego nie wymagają. Stawianie sobie samemu konkretnych celów związanych z własnym rozwojem wymaga od młodego człowieka ogromnej mobilizacji i wytrwałości. Papież zwracał uwagę młodzieży na konieczność podjęcia tego wysiłku, przyjęcia aktywnej postawy wobec życia, wykorzystywania swoich zdolności dla dobra indywidualnego i wspólnego.

EN

John Paul II, in the teachings addressed to the youth, paid attention to the requirements associated with the mere fact of being human. He repeatedly emphasized that the main factor leading to happiness is to live one’s life according to the logic of a selfless gift. One of the main challenges that young people have to face is making a conscious effort to develop the talents, abilities that they have been gifted with, even when others do not demand it of them. Setting specific goals associated with personal development for oneself requires tremendous determination and endurance from a young person. The Pope drew the youth’s attention to the need to make this effort, to assume an active attitude towards life, to use their abilities for the individual and common good.

8

Definicja samoedukacji religijnej jako przyczynek do badań empirycznych

100%

Stelmach R.

Forum Pedagogiczne

|

2021

|

vol. 11

|

issue 2

211-224

EN

The article is an attempt to establish the basic elements for religious self-education in the context of upbringing. It presents selected aspects of self-education. The cognitive and research areas of the issue were analyzed. A definition of religious self-education is given.

PL

Artykuł jest próbą ustalenia podstawowych złożeń dla samoedukacji religijnej w kontekście wychowania. Przedstawiono w nim wybrane aspekty samoedukacji. Dokonano analizy obszarów poznawczych i badawczych zagadnienia. Podano definicję samoedukacji religijnej.

9

W SŁUŻBIE KOŚCIOŁA I NAUKI. FILOZOFIA KULTURY BYŁA JEJ PASJĄ – HALINA WISTUBA (1920–2013)

80%

Rozen B.

Studia Warmińskie

|

2017

|

issue 54

21-42

PL

W artykule zaprezentowano postać Haliny Wistuby (1920-2013), która swoją pisarską działalnością włączyła się w proces przemian w Polsce zapoczątkowanych u schyłku XX w. A wówczas wiele było do odrobienia zwłaszcza w zakresie wychowania i edukacji Polaków. Postawa służebna H. Wistuby wobec wszystkich, których napotkała w swoim życiu, była połączona z misją świadczenia swoim przykładem o wszechogarniającej obecności Boga w życiu codziennym. H. Wistuba była aktywną prelegentką, wykładowczynią i autorką licznych publikacji z zakresu filozofii kultury. Wielce troszczyła się także o integralny rozwój młodego człowieka, miłowała Polskę, była osobą głębokiej wiary. Wreszcie wniosła zauważalny wkład do katolickiej refleksji na temat wychowania i edukacji młodego pokolenia w okresie społeczno-politycznych przemian, jakie dokonywały się w Polsce pod koniec XX stulecia.

EN

The article “In the service of the Church and science: philosophy of culture was her passion – Halina Wistuba (1920-2013)” is dedicated to a woman who in her writing activity was very involved in the process of change in Poland at the end of the 20th century. There was much to make up then, especially in upbringing and education. Halina Wistuba served with the gift she had and with the result of her intense intellectual work: as a speaker, lecturer and author of many publications in the field of philosophy of culture. Her philosophical and pedagogical erudition, keen mind and inquisitiveness in discovering the truth, as well as her great concern for the harmonious, integral development of young people, the love for the homeland and her personal deep faith put her at the forefront of people who, in their writing activities, rooted in the philosophy of culture, gave direction to the de-velopment of Catholic thought in the field of education of the young generation of Poles, who lived in the time of the great socio-political changes and the development of the democratic system in the country.

Refine search results

4 Studia Paedagogica Ignatiana

1 Forum Pedagogiczne

1 Pedagogika Społeczna

1 Pedagogika Szkoły Wyższej

1 Rozprawy Społeczne

1 Studia Warmińskie

3 Miśkowiec E.

1 Czechowski J.

1 Rojewska E.

1 Rozen B.

1 Sorkowicz A.

1 Stelmach R.

1 Żywczok A.

1 2021

2 2019

4 2017

1 2015

1 2014

Warunki sprzyjające podejmowaniu trudu samowychowania

Oddziaływanie autorytetu w procesie samowychowania

Humanistyczny wymiar środowiska sportowego – na podstawie badań własnych

Szkoła przestrzenią wdrażania ucznia do samowychowania

Społeczne i wychowawcze zasoby odpoczynku

Samowychowanie seksualne młodzieży w świetle literatury przedmiotu i badań własnych

Nawet gdyby inni od was nie wymagali…” – o samowychowaniu człowieka młodego

Definicja samoedukacji religijnej jako przyczynek do badań empirycznych

W SŁUŻBIE KOŚCIOŁA I NAUKI. FILOZOFIA KULTURY BYŁA JEJ PASJĄ – HALINA WISTUBA (1920–2013)